Η Ιωάννα Ασημακοπούλου πρωταγωνιστεί στη νέα σειρά- διαμάντι του ΑΝΤ1 «Φαμίλια», ένα εκρηκτικό μείγμα οικογενειακής τρέλας και γέλιου. Τέσσερα παιδιά, δυο γιαγιάδες, ένα φιλικό ζευγάρι και εκείνοι μαζί και μικροπαντρεμένοι. Οι δυο γονείς η Μαίρη (Ιωάννα Ασημακοπούλου) και ο Γιάννης (Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης) θα ζητούν, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00 από την μικρή οθόνη του ΑΝΤ1, την βοήθεια ψυχολόγου και εμείς θα κλείνουμε ραντεβού μαζί τους.
Το «ENJOY» και η Μαρία Ανδρέου μίλησαν με την Ιωάννα Ασημακοπούλου η οποία μεταξύ άλλων τονίζει ότι από το θέατρο δεν θα κολλήσουμε κορωνοϊό μόνο χαρά και ότι είναι απόλυτα ασφαλές και με αποστάσεις.
Ιωάννα τι σημαίνει για σένα φαμίλια ;
Για μένα οικογένεια, σημαίνει οι άνθρωποι που αγαπώ. Δεν είναι μόνο οι γονείς, οι συγγενείς, είναι και οι φίλοι μου. Ακόμη και οι συνεργάτες μου σε μια σειρά, σε μια παράσταση. Δεδομένο ότι είσαι με τους συναδέλφους σου και τους συντελεστές ενός σίριαλ πάνω από δέκα ώρες την ημέρα, κάθε μέρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι γίνονται η φαμίλια σου, έρχεσαι πιο κοντά, συμφωνείς, διαφωνείς, γελάς, λες τα προβλήματα σου, αποκτάς οικειότητα και χημεία.
Πως πήρες τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Μαίρης; Πάντως η οικογένεια σου πάει τηλεοπτικά και έχεις εισπράξει πολύ αγάπη τόσο στο «Σόι» σου στον Alpha και κάτι ανάλογο μου φαίνεται ότι θα γίνει και με την «Φαμίλια» του ΑΝΤ1…
Οι παραγωγοί της σειράς με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν Ιωάννα σε έχουμε σκεφτεί για τον ρόλο της Μαίρης Κρητικού, μιας δικηγορίνας με τέσσερα παιδιά (δίδυμες στην εφηβεία κόρες, ένα δεκάχρονο γιος και μια μπέμπα). Μου είπαν ότι η Μαίρη είναι γλυκιά, αγχωτική και καταπιεστική, ερωτευμένη με τον άνδρα της αλλά η μακροχρόνια σχέση τους αντιμετωπίζει μια σχετική φθορά και χρειάζεται λίγη βοήθεια. Έκανα, λοιπόν, το δοκιμαστικό, τους άρεσα, και το θετικό είναι ότι δέσαμε πολύ υποκριτικά με τον τηλεοπτικό μου σύζυγο τον Γιάννη, , τον εξαιρετικό ηθοποιό Πυγαμλίωνα Δαδακαρίδη και έτσι πήραμε με μιας το πράσινο φως.
Αλήθεια, αν ο γάμος σου δεν πήγαινε καλά θα έλεγες στον σύζυγο να επισκεφτείτε ένα σύμβουλο γάμου, ένα ψυχολόγο για να τον σώσετε;
Ναι. Και το βλέπω πολύ όμορφο και υπεύθυνο. Υπάρχουν ζευγάρια που παντρεύτηκαν από έρωτα, από μεγάλη αγάπη, αλλά μέσα στα χρόνια όλη αυτή η μάχη για την επιβίωση, τη δουλειά, τα παιδιά, το σπίτι τους φθείρει. Δεν έχουν χρόνο για τον εαυτό τους, το σώμα τους κουράζεται, θέλουν να ξεκουραστούν. Πολλά ζευγάρια αποδέχονται τους ρυθμούς του συζύγου, της συζύγου, έχουν κατανόηση και υπομονή. Αλλα δεν έχουν και αρχίζει η γκρίνια και ο καβγάς από το άγχος. Το να αναζητήσουν την βοήθεια ενός ειδικού έχει βάση. Γιατί οι άνθρωποι δεν …μιλάνε! Δεν λένε τα προβλήματα τους, σιωπούν, δεν εκφράζουν από εγωισμό τα συναισθήματά τους, κωφεύουν στα θέλω του άλλου και έτσι δημιουργείται μια παγωμάρα και μια απόσταση, κενό. Βασανίζονται ενώ αγαπιούνται. Ένας ψυχολόγος, με τις κατάλληλες ερωτήσεις, μπορεί να σπάσει αυτόν τον πάγο και να τους φέρει ξανά σε επαφή. Μια συμβουλή δεν έβλαψε. Πάντως εγώ, ως θεατής, θα ήθελα να δω αυτές τις συνεδρίες.
Οι άνδρες πιστεύετε ότι θα πήγαιναν σε ένα ψυχολόγο;
Ναι. Αν το ζητούσε η σύζυγός τους. Οι άνδρες αγαπάνε την οικογένεια. Και θα σας εκπλήξω, αλλά την σειρά την βλέπουν αρκετοί άνδρες γιατί τους αφορά, ταυτίζονται με τον Γιάννη, που λατρεύει τα παιδιά του, αγαπά την γυναίκα του, τους φίλους του, τα μαστορέματα. Το σίριαλ λέει αλήθειες. Μας το γράφουν και στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Ότι αυτά που περνάτε τα περνάμε και εμείς και θέλουμε πολύ να δούμε τις σας λέει ο ψυχολόγος… Το κείμενο είναι λαμπρό και έχει πολλά να δώσει.
Νιώθεις τυχερή που έχεις μια δουλειά μέσα σε αυτήν την πανδημία του κορονοϊού και μάλιστα έχεις στα χέρια σου ένα ρόλο διαμάντι;
Νιώθω τυχερή, γιατί μέσα στην οικονομική κρίση όλα αυτά τα χρόνια έχω κάνει υπέροχες συνεργασίες όπως με το «Σόι» στον Alpha, το «Πέτα την φριτέζα» στον ΑΝΤ1 και μέσα σε αυτό το χαμό, αυτό θα μπορούσες να το πεις και ευλογία.
Η ανεργία είναι τεράστιο πρόβλημα για τους ηθοποιούς και ακόμη τα θέατρα δεν ξέρουν πως και πότε θα λειτουργήσουν …
Θα έλεγα ότι ο χώρος του θεάτρου έχει πάθει πολύ μεγάλη καταστροφή και αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος. Γιατί πιστεύω ότι το θέατρο είναι μέρος ασφαλές και το θεωρώ απόλυτα προστατευμένο σχετικά με την μετάδοση του κορονοϊού. Πρώτα από όλα θα λειτουργήσουν τα θέατρα με τις μισές θέσεις, θα υπάρχουν αποστάσεις, οι άνθρωποι κάθονται και βλέπουν μια παράσταση είναι στατικοί και μπορούν να φορούν και την μάσκα τους. Ο πολιτισμός αυτή την περίοδο βάλλεται, η πολιτεία δεν έχει πάρει σαφή θέση, αλλά εμείς οι θεατές πρέπει να τον υποστηρίξουμε.
Πιστεύετε ότι ο κόσμος έχει ανάγκη την τέχνη;
Ο κόσμος έχει ανάγκη την τέχνη και ειδικά τις δύσκολες περιόδους γιατί το θέατρο, ο χορός, η μουσική, το τραγούδι, είναι βάλσαμο στις ψυχές των ανθρώπων και τους δίνουν κουράγιο, αισιοδοξία και καύσιμο για να ταξιδέψουν και να ονειρευτούν να προχωρήσουν. Δυστυχώς, δεν θα κάνω θέατρο φέτος, αλλά για το καλοκαίρι έχω κλείσει σε μια θεατρική παράσταση που εύχομαι να γίνει. Στο θέατρο δεν δουλεύουν μόνο ηθοποιοί, αλλά ένα ολόκληρο επιτελείο ανθρώπων και ζουν χιλιάδες οικογένειες από αυτό. Το θέατρο έχει πληγεί όσο τίποτα άλλο και όσοι ασχολούνται με αυτό ζουν οικονομικά πολύ δύσκολες συνθήκες. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε. Γιατί το θέατρο είναι κλειστό! Δεν λειτουργεί. Ο κορονοϊός, ναι υπάρχει αλλά υπάρχουν και τα μέτρα για να προφυλαχθούμε από αυτόν, άρα είναι στο χέρι μας να ανοίξουν οι αυλαίες και να συνεχιστεί η ψυχαγωγία. Γιατί η ζωή είναι και ψυχαγωγία και ευτυχία.
Πως βίωσες την περίοδο της καραντίνας;
Ήταν μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου. Ήμουν στο σπίτι μου και έκανα κάθε μέρα γενική καθαριότητα. Δεν έχω παντρευτεί, δεν έχω κάνει την δική μου οικογένεια αλλά ανησυχούσα πολύ για τους φίλους μου που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό γιατί μου έλεγαν ότι περνούσαν άγριες καταστάσεις που εμείς ευτυχώς δεν τις ζήσαμε στην Ελλάδα. Με τον φόβο μια νέας καραντίνας τρέχουμε ένα μαραθώνιο γυρισμάτων ώστε να έχουμε ένα στοκ επεισοδίων και παίρνουμε όλα τα μέτρα προστασίας, μάσκες, κάνουμε τεστ τακτικά, αποστάσεις. Η πανδημία έχει έρθει και έχει αλλάξει όλο τον πλανήτη. Σκεφτείτε ότι υπάρχει μια γενιά παιδιών που πηγαίνει τώρα σχολείο και μαθαίνει να μην αγγίζει τον συμμαθητή του, να μην τον φιλάει, να μην τον ακουμπάει. Τι θα βγει από όλο αυτό σχετικά με την επικοινωνία, τον συνάνθρωπο, την συστολή στην έκφραση των συναισθημάτων; Βλέπουμε πολλοί άνθρωποι να εργάζονται από το σπίτι τους είναι θετικό ή αρνητικό; Θα δείξει. Είμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, περνάμε μια κρίση, ζούμε μια νέα πραγματικότητα αλλά πάντα θέλω να βλέπω το φως και όχι το σκοτάδι.
Την ελληνική κοινωνία πως την βλέπεις μέσα την πανδημία; Διχασμένη;
Διχασμένη; Μόνο; Τριχασμένη και βάλε … Αλλά αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο θα έλεγα ότι είναι παγκόσμιο. Η πανδημία αμφισβητείται όχι μόνο στην Ελλάδα, καθώς και η χρήση μάσκας, αλλά σε πολλές χώρες στον πλανήτη. Και μου φαντάζει λογικό καθώς όλος ο πλανήτης ζει κάτι πρωτόγνωρο, ζει ένα μεγάλο ψυχολογικό σοκ, έχει αλλάξει η καθημερινότητά του και φυσικά έχουν γίνει τεράστιες αλλαγές στις οικονομικές απολάβες του. Υπάρχει μεγάλη ανεργία και φτώχεια. Το τι πραγματικά συμβαίνει δεν θα το μάθουμε αυτή την εποχή αλλά μετά από χρόνια. Τα συμπεράσματα θα βγουν μετά από λίγα χρόνια. Τώρα βιώνουμε μια μεγάλη παγκόσμια αλλαγή. Όλος ο πλανήτης αλλάζει και δεν ξέρουμε μετά τον κορονοϊό πως θα είναι η ζωή μας. Για εμένα είναι τραγικό ότι μια γενιά δεν μπορεί να νιώσει αυτό που λέμε την σωματική επαφή. Αναγκάστηκε από φόβο να μην αγγίζει τον διπλανό του. Ο συμμαθητής, ο φίλος, ο ερωτευμένος νέος μια κοπέλα που του αρέσει. Θα ήθελα αυτή η φοβία να φύγει γρήγορα να μην περάσει ως πληροφορία στο υποσυνείδητο ότι η αγκαλιά κάνει κακό στην υγεία. Ο φόβος είναι το χειρότερο συναίσθημα. Μακάρι να βρεθεί το φάρμακο, το εμβόλιο γιατί ο κόσμος είναι πολύ πεσμένος ψυχολογικά, ζει μέσα στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα.
Για ποιους στεναχωριέσαι περισσότερο;
Για τους ηλικιωμένους. Αν προχωρήσουν σε αυτό το μέτρο που λένε ότι οι άνω των 65 να βγαίνουν και πάλι με sms, δηλαδή να κλειστούν για μια ακόμη φορά μέσα, αυτό θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα τόσο στην υγεία τους όσο και στην ψυχολογία τους αλλά και στην καθημερινότητα τους. Όταν έχεις ζάχαρο πρέπει να περπατήσεις στην φύση, να γυμναστείς, θα μένουν μέσα στα σπίτια τους οι άνθρωποι άνω των 65; Για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο χρειάζεται κοινωνική ευθύνη. Δεν θέλω να σκεφτώ τι μας περιμένει τον χειμώνα. Θα έχουμε ένα κρυολόγημα, μια ίωση και θα φανταζόμαστε ότι κολλήσαμε από γρίπη μέχρι κορονοϊο. Με έναν απλό πυρετό. Εδώ φτερνίζεσαι και γυρνάνε και σε βλέπουν όλοι με μισό μάτι. Τους λες συγνώμη έχω αλλεργία και νιώθεις ότι έχεις κάνει έγκλημα. Ο φόβος είναι ένα άσχημο συναίσθημα αλλά πολλές φορές είναι αναγκαίο γιατί σε προφυλάσσει από τον κίνδυνο. Η ζωή για να κυλήσει όμως όμορφα θέλει ισορροπία και όχι φόβο, άγχος, στρες.
Για να χαλαρώσει ή να μην σκέφτεται ο κόσμος βλέπει ριάλιτι στην τηλεόραση;
Τα είδε στην αρχή. Τώρα τα βλέπει; Δεν το νομίζω. Εγώ βλέπω ότι προτιμά την ελληνική μυθοπλασία. Έκαναν ένα μπαμ όλα αυτά τα ριάλιτι στην αρχή «Big Brother», «Bachelor», «GNTM» και τώρα βλέπω να ξεφουσκώνουν και το κοινό να ψηφίζει καλές σειρές που είναι και πολλές φέτος από όλα τα κανάλια. Τα ριάλιτι ανεβάζουν το επίπεδο του κόσμου, προάγουν τον πολιτισμό, τι κάνουν ακριβώς; Τα βλέπουμε και λέμε πω, πω κοίτα τι έχει περάσει αυτός ή αυτή που κλείστηκε στο σπίτι του «Big Brother» και νιώθουμε καλύτερα, μας τραβάει αυτό ψυχολογικά πιο πάνω; Δεν συμφωνώ καθόλου με όλα αυτά. Υπάρχει στην τηλεόραση πολύ καλή ελληνική μυθοπλασία, ο ΑΝΤ1 έχει επενδύσει σε πολύ καλές σειρές, έχει δώσει βήμα σε νέους και σε παλαιότερους δημιουργούς και καλλιτέχνες, γιατί να μην δω αυτήν την προσπάθεια και να επικροτήσω τα σημεία των καιρών; Προσωπικά δεν βλέπω ριάλιτι. Όταν πέρα από την πανδημία η Ελλάδα αντιμετωπίζει και τόσο σοβαρά εθνικά θέματα δεν μπορώ να κάθομαι να βλέπω ανούσια πράγματα. Προτιμώ να δω μια γλυκιά κομεντί να γεμίσει με συναίσθημα η ψυχή μου.
Αυτά τα σημεία των καιρών τα πυροβολεί πλέον με τη μια το κοινό και από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.
Πολύ θετικό το βλέπω. Δημοκρατία έχουμε, ελευθερία λόγου έχουμε, άμεσα, τάχιστα ο κόσμος αντιδρά, γράφει τη γνώμη του, εκφράζει την άποψή του, επικροτεί, αγανακτεί. Αν όλη αυτή η κριτική γίνεται με αξιοπρέπεια, με επίπεδο και όχι με σκοπό να κανιβαλίσει ή να καταδικάσει τότε γιατί όχι; Αν και το σχόλιο είναι με υπογραφή και επιχειρήματα τόσο το καλύτερο.
