Το ευρύ κοινό μπορεί να θυμάται τον Τάκη Μπινιάρη από τη συμμετοχή του στην Eurovision, το 1985, με το τραγούδι «Μοιάζουμε» και τις βραδιές με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη Δήμητρα Λιάνη.
Ο σπουδαίος καλλιτέχνης δεν υπήρξε όμως μόνο ο προσωπικός τραγουδιστής του Παπανδρέου. Εχει κάνει διεθνή καριέρα ζώντας στη Γαλλία, άφησε εποχή με τον ρόλο του στο «Jesus Christ Superstar», με την ερμηνεία του να κάνει την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Νίκο Κούρκουλο να τον θέλουν για συμπρωταγωνιστή τους και με τον ίδιο να λέει «όχι».
Ο Τάκης Μπινιάρης, που γέμιζε καθημερινά τα κέντρα όπου εμφανιζόταν και έκανε τις τραγουδίστριες να κολλάνε φωτογραφίες του στα καμαρίνια τους, έχει στο ενεργητικό του τρεις γάμους! Σήμερα επιστρέφει στο προσκήνιο έπειτα από καιρό πρωταγωνιστώντας στο «Κλουβί με τις τρελές». Μιλώντας στην «Espresso» και τον Βαγγέλη Καράλη ξετυλίγει, γυρνώντας στο χθες, το κουβάρι της πολύπλευρης ζωής του.
Μεγάλη μας χαρά που έπειτα από χρόνια σάς βλέπουμε ξανά στο προσκήνιο, πρωταγωνιστώντας στο «Κλουβί με τις τρελές». Τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε «ναι» για την παράσταση;
Επειδή έχω αρχίσει την καριέρα μου από τη Γαλλία, με γοητεύει η κουλτούρα της. Αυτό το έργο το αγαπούσα πάντα και το ήξερα καλά. Είχα παίξει ένα μπουλβάρ στο θέατρο Διονύσια με τους Δανδουλάκη, Ζαφειρίου, Μοσχίδη και Μιχαλακόπουλο, μετά έπαιξα ένα σκληρό έργο, «Τα ναρκωτικά» του Σπύρου Καρατζαφέρη, με πολλά μουσικά στοιχεία και λαϊκά τραγούδια, έπειτα υποδύθηκα τον Χριστό στο «Jesus Christ Superstar» και έγραψα πολλές μουσικές για θεατρικά έργα και παιδικά, τo «Πινόκιο», με τον αείμνηστο Στάθη Ψάλτη, κ.ά. Η νέα παράσταση είναι μια διαφορετική πρόκληση, ένα είδος μιούζικαλ -θαυμάσια η μουσική του πολυτάλαντου Μαυρίκιου-, με πολύ κόντρα ρόλο.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Λάκη Γαβαλά;
Με τον Λάκη προσπαθήσαμε, εκτός από το κωμικό στοιχείο, να βγάλουμε προς τα έξω τη σχέση, την αγάπη που έχουν στο έργο αυτοί οι δύο άνθρωποι. Ξέρω ότι το δικό μου κοινό περιμένει να δει με μεγάλη ανυπομονησία αυτό το σμίξιμο. Ο Λάκης είναι «το κέντρο», έχει φοβερή προσωπικότητα.
Ποιος είναι ο λόγος που τα τελευταία χρόνια δεν σας βλέπαμε σε μεγάλες παραστάσεις;
Πάντα είχα ένα μαγαζί στους ώμους με μια σεζόν απέναντί μου. Βούταγα μέσα σ’ αυτά, δεν έμεινα χωρίς δουλειά ποτέ, αλλά πάντα χρεωνόμουν «ξένα σπίτια» για να τα κάνω δικά μου.
Τι αναμνήσεις έχετε από τα παιδικά σας χρόνια και τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με το τραγούδι;
Με κλείνανε στο σχόλασμα οι δασκάλες στην τάξη, τους έλεγα ένα τραγούδι κι ύστερα με άφηναν να γυρίσω σπίτι και τα άκουγα από τη μάνα μου.
Ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας και του ταλέντου σας θεωρείτε ότι σας έκαναν να ξεχωρίσετε;
Είχα δικό μου «ήχο» και προσπαθούσα οι ερμηνείες μου να μην ακουμπούν πουθενά, ώστε το κοινό να εισπράττει κάτι το αυθεντικό. Ημουν όμως πολύ ντροπαλός και δεν είχα καθόλου έφεση στη δράση του «αρπακτικού»!
Είσαστε από τους λίγους Έλληνες τραγουδιστές που κάνατε καριέρα στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στη Γαλλία.
Έχω μετανιώσει που δεν έμεινα στη Γαλλία. Ηταν ένα από τα πολλά λάθη μου, είχα δρόμο εκεί. Ελεγα το «Γιε μου» του Καλδάρα με κλειστά φώτα και μόνο ένα κεράκι στα πόδια μου. Ουρές κάνανε οι Γάλλοι…
Μεγάλος σταθμός στην καριέρα σας ο πρωταγωνιστικός σας ρόλος ως Χριστός στο «Jesus Christ Superstar». Τι ρόλο έπαιξε στην καριέρα σας αυτός ο ρόλος;
Τον ρόλο μου ως Χριστός στη συγκεκριμένη όπερα δεν τον θυμούνται πολλοί! Περισσότερο συνδυάζουν το όνομά μου με το «Μοιάζουμε» στην Eurovision! Για μένα όμως ήταν «ο ρόλος» με κεφαλαία γράμματα. Δεν τραγούδαγα μόνο, έπαιζα από την αρχή έως το τέλος. Το τραγούδι της Γεσθημανής ήταν «η κορυφή» στην καριέρα μου, ένα παράσημο. Εκεί με είδε η Βουγιουκλάκη και ήθελε να παίξω τον Τσε Γκεβάρα στην «Εβίτα».
Μετά τη συγκεκριμένη παράσταση δεχτήκατε προτάσεις από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Νίκο Κούρκουλο για μιούζικαλ. Γιατί αρνηθήκατε;
Ο Κούρκουλος με ήθελε για το «Ψηλά από τη γέφυρα» του Άρθουρ Μίλερ να κάνω τον φίλο της ανιψιάς του. Εκείνο τον χειμώνα τραγουδούσα ήδη με τον Γιάννη Σπανό. Όσον αφορά την Αλίκη, όταν ήρθε η πρόταση, είχα ήδη υπογράψει με τη Δανδουλάκη.
Πώς θυμόσαστε τη συμμετοχή σας στην Eurovision και εάν είχατε την ευκαιρία θα συμμετείχατε ξανά;
Φτωχή συμμετοχή από θέμα οργάνωσης και στήριξης! Το τραγούδι αγαπήθηκε, αλλά η εταιρία το πέταξε. Επειτα από κάποια χρόνια ήρθα δεύτερος, με μικρή διαφορά από την «Άνοιξη» της Βόσσου και τελικά πήγε η Σοφία. Κρίμα, γιατί εκείνη τη φορά είχα περάσει με ένα ρυθμικό τραγούδι μου που πιστεύω ότι θα είχα τύχη, αν πήγαινα με αυτό.
Πώς προέκυψε η φιλία σας με τον Ανδρέα Παπανδρέου; Η γνωριμία αυτή σας βοήθησε στην καριέρα σας;
Τέσσερα χρόνια πήγαινα στο σπίτι του και ερχότανε στα μαγαζιά όπου εμφανιζόμουν. Βοήθησε, βέβαια, αυτό γιατί όλα τα κανάλια ήταν απέξω από τα νυχτερινά μαγαζιά που εμφανιζόμουν, από την άλλη όμως ήμουν λιγάκι «χαρακτηρισμένος».
Επειτα από μια γεμάτη ζωή και καριέρα, εάν γυρνούσατε τα χρόνια πίσω, θα αλλάζατε κάτι;
Τη συστολή μου και την απόλυτη ντομπροσύνη. Είναι πολύ αρνητικά αν θέλεις να κάνεις καριέρα!
Σήμερα πώς σχολιάζετε τους νέους τραγουδιστές;
Καλές φωνές μόνο στα ρεφρέν, στις ψιλές νότες δηλαδή, μεγάλη προβολή, κάκιστα τραγούδια στην πλειονότητα, ρυθμοί ελληνικοί που χάνονται και από στίχους! Ασ’ τα…
Για να αλλάξουμε κλίμα, έχετε κάνει τρεις γάμους. Τι ρόλο έχουν παίξει οι γυναίκες στη ζωή σας;
Πρωταγωνίστριες! Η δεύτερη γυναίκα μου, η Δήμητρα, μου χάρισε έναν γιο, τον Γιώργο, ο οποίος είναι επιχειρηματίας, έχει κάνει ένα μαγαζί στην Κηφισιά, το High, και τώρα αποκτήσαμε κι ένα δεύτερο, που σκοπεύω εκεί να τραγουδάω. Η γυναίκα που είμαι τώρα παντρεμένος είναι η Νανά Γεωργιάδη, τραγουδάμε μαζί 16 χρόνια (Θεέ μου, τι φωνή !) και μου χάρισε τον εαυτό μου ξαναγεννημένο.
Ησασταν ένας από τους πιο γοητευτικούς τραγουδιστές της γενιάς σας. Είχατε αυτό που λέμε «γυναικείο fan club», θυμάστε κάποια ακραία συμπεριφορά από θαυμάστριά σας;
Δεν είχα αυτόγραφα, δεν κυκλοφορούσα πολύ. Μάθαινα, όμως, ότι σε πολλά καμαρίνια είχαν τη φωτογραφία μου και απορούσα.
Κλείνοντας, ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον; Πώς θέλετε ο κόσμος να θυμάται τον Τάκη Μπινιάρη;
Τα σχέδιά μου… Υγεία, να γράφω μουσική και να ερμηνεύω! Με λίγα λόγια, δημιουργία μέχρι εκεί που θα μπορώ!
