Η Τάνια Τσανακλίδου είναι μία τραγουδίστρια αλλά και ηθοποιός η οποία έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία ερμηνείας για το υποκριτικό αλλά και για το τραγουδιστικό της ταλέντο.
Από πολύ μικρή ηλικία είχε αποφασίσει τι θέλει να σπουδάσει καθώς σε ηλικία 8 ετών άκουσε για μια θεατρική σκηνή που λειτουργούσε στην πόλη και από παιδική περιέργεια διεκδίκησε ένα ρόλο στο παιδικό θέατρο της Μαίρης Σοΐδου.
Η γνωστή ερμηνεύτρια φιλοξενήθηκε στην εκπομπή της Έλενας Κατρίτση, «Προσωπικά», και έκανε μία αναδρομή στους σταθμούς της ζωής της.
Αρχικά αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια όπου σε ηλικία 3 ετών έπαιξε θέατρο για πρώτη φορά στο σπίτι της και σε ηλικία των 12 πήγε στην πρώτη της διαδήλωση.
«Είχα μια ροπή στην αλητεία με την πολύ τρυφερή έννοια. Δεν μου πήγαινε πολύ το καθωσπρέπει. Έβλεπα στις συμπεριφορές των ανθρώπων το ψέμα και δεν μου άρεσε», είπε αρχικά για τον εαυτό της και πρόσθεσε λέγοντας: «Μέσα από τον έρωτα διερεύνησα τον εαυτό μου. Τώρα που μεγάλωσα και πάνε οι έρωτες, προσπαθώ να καταλάβω τη ζωή μου».
Αναφορικά με την απώλεια του πατέρα της και της μητέρας της που βίωσε, δήλωσε ότι κατάλαβε ποιοι πραγματικά ήταν αφότου τους έχασε.
«Όσο ζούσε σκοτωνόμασταν. Ήμασταν πάρα πολύ ίδιες και φυσιογνωμικά και σαν χαρακτήρες» είπε χαρακτηριστικά για τη μητέρα της.
Εκείνο όμως που την στιγμάτισε και ακόμη προσπαθεί να ξεπεράσει είναι η απώλεια της νεότητας με το πέρασμα του χρόνου.
«Είναι μια κατάρα για τον άνθρωπο να αξιολογούμε τα πράγματα όταν τα χάνουμε. Ξέρεις έκανα τον μάγκα στη ζωή μου… Έλεγα, εμένα δεν με νοιάζει. Τελικά μ’ ένοιαζε και το έκρυβα. Και με πλήγωσε αυτή η απώλεια της ωραιότητας. Κι ακόμα με πληγώνει. Και δεν θέλω να συγκινηθώ… Ταυτοχρόνως καταλαβαίνω ότι το νόημα της ζωής είναι πιο πολύ να καταλάβουμε ποιοι είμαστε. Αυτό με απασχολεί τώρα. Δεν με απασχολούν ούτε τα έργα, ούτε τα τραγούδια. Λέω, σαν άνθρωπος αφήνω θετικό αποτύπωμα; Θα με θυμούνται σαν ένα κομβικό σημείο στη ζωή τους πέντε, δέκα άνθρωποι;»
«Αισθάνομαι ότι δεν κινδυνεύω από τους ανθρώπους, παρότι έχω φάει πισώπλατες μαχαιριές και έχω πληγωθεί. Είμαι αδυσώπητη με τον εαυτό μου. Έχει βαθιά χαρά να γνωρίζεις ποιος είσαι. Είναι και μια ήττα, μια ταπείνωση. Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη μια ταπείνωση όσο μεγαλώνουμε για να κατανοήσουμε τους άλλους ανθρώπους και να τους συγχωρήσουμε».
Μίλησε για το γεγονός ότι πορεύτηκε προτιμώντας την αλήθεια από το ψέμα.
«Η αλήθεια είναι πολύ σκληρό πράγμα. Δεν το αντέχουν όλοι. Ακόμα κι εγώ κουράζομαι. Δεν πάω σε κανάλια που κάνουν κακό στον κόσμο. Αυτό έχει αντίκτυπο στη δουλειά μου. Αυτό όμως το κάνω χρόνια».
Αναφορικά με τον τρόπο που θέλει να ζει τη ζωή της δήλωσε πως «Ήθελα να τα βιώνω όλα σε έκταση. Αυτό είναι το νόημα της ζωής. Να μην είσαι μίζερος και κακομοίρης, να μην ζεις τρέμοντας, φοβούμενος συνεχώς είτε για την κριτική, είτε για μια πιθανή, ενδεχόμενη απώλεια. Γιατί η ζωή περνάει και χάνεται. Και αυτό που μένει, είναι τα υπερβολικά γέλια, τα υπερβολικά κλάματα, αυτά έχουνε χαραχτεί μέσα μου. Τις ήσυχες στιγμές τις έχω ξεχάσει. Έχουν διαγραφεί. Έχω κάνει μεγάλες κατινιές. Υπήρξα μεγάλη Κατίνα. Τα έκανα όλα».
Η ίδια εξομολογήθηκε ότι δεν ήθελε να παντρευτεί ποτέ γιατί, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, την τρομάζει το «για πάντα».
«Από 8 χρονών έλεγα ότι δεν θα παντρευτώ, θα συζήσω. Οι γάμοι μου φαίνονται γελοίοι, αυτές οι δεξιώσεις, η ματαιοδοξία. Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου ικανό να αναλάβει την ευθύνη για έναν άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής του. Το για πάντα, με τρομάζει. Για πάντα ήθελα να κρατήσω τους ανθρώπους που αγαπώ και που πέθαναν. Είναι το μόνο για πάντα για το οποίο μετανιώνω που δεν πίστεψα».
Η Τάνια Τσανακλίδου παραδέχτηκε πως της λείπει πολύ η οικογένειά της, μάλιστα σημείωσε πως αν μπορούσε να φέρει έναν άνθρωπο από αυτούς που έχει χάσει πίσω, θα ήταν όλοι οι κοντινοί της άνθρωποι.
«Την αδερφή μου, τη μαμά μου, τον μπαμπά μου, την καλύτερή μου φίλη τη Λήδα. Για την αδελφή μου σταμάτησα το κάπνισμα. Όταν μπήκε να χειρουργηθεί δώσαμε λόγο. 1ο χρονών έπαιρνα τις γόπες της γιαγιάς μου. Στα 15 μου έκλεβα τα τσιγάρα του πατέρα μου… Έχω ζήσει μια όμορφη ζωή γεμάτη. Οι αρρώστιες, η ανημπόρια με τρομάζει. Η καλύτερή μου φίλη έφυγε από Αλτσχάιμερ. Αυτό με τρομάζει. Ό,τι κορόιδεψα στη ζωή μου το λούστηκα. Μακάρι να φύγω από τη ζωή και αύριο έχοντας τακτοποιήσει τις υποθέσεις μου και χωρίς να πονέσω πολλούς».
Η γνωστή τραγουδίστρια όταν έχασε τη μητέρα της, αποφάσισε να μη ξανατραγουδήσει. Το 1988 όμως γνωρίζει και συνεργάζεται με τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου όπου μαζί δημιουργούν τον δίσκο «Μαμά γερνάω», έναν από τους καλύτερους δίσκους της, όπου εμπεριέχονται μερικά από τα πλέον κλασικά και διαχρονικά τραγούδια της. Μέσα από το συγκεκριμένο τραγούδι κατάφερε, η Τάνια Τσανακλίδου να πει όσα δεν πρόλαβε να πει στην μητέρα της.
«Αυτό το τραγούδι δεν μπορούσα να το δοκιμάσω ποτέ, να το κάνω πρόβα. Δεν ξέραμε σε τι τόνο θα το πω. Η πρώτη ηχογράφηση υπάρχει στον δίσκο και ήταν δοκιμή για τον τόνο. Ήταν τρομερή στιγμή στο στούντιο. Για να μην κλάψω είχα μπήξει τα νύχια στις παλάμες μου μέσα. Ένιωσα σαν να ήμουν λίγο μετέωρη, σαν να μην πατούσα στο πάτωμα. Όταν τελείωσα με πιάσαν τα κλάματα. Ντρεπόμουν πάρα πολύ. Ανοίγω τα μάτια, η Λίνα είχε κρυφτεί πίσω από την εφημερίδα, ο Σταμάτης είχε φύγει, ο ηχολήπτης είχε πέσει κάτω από την κονσόλα» είπε.
Μιλώντας στην εκπομπή η Τάνια Τσανακλιδου αναφέρθηκε και στο παρασκήνιο πίσω από την περιβόητη ατάκα που είπε όταν εκπροσώπησε τη χώρα μας στην Eurovision στο Παρίσι. Ο λόγος για την ατάκα «Γιαννάκη σ’ αγαπώ», όπου απευθυνόταν στον Γιάννη Φέρτη.
Επίσης αναφέρθηκε και για τη στιγμή που τραγούδησε με τα «Παιδιά του Πειραιά» στην απονομή των βραβείων του φεστιβάλ των Καννών.
Τέλος αναφέρθηκε στο πρόσωπο που είχε πληγώσει λέγοντας πως «το πλήγωσα όχι άμεσα, εμμέσως και μετά ζήτησα συγγνώμη. Κι αυτό ήταν ένα από τα μεγάλα δώρα στη ζωή μου, το γεγονός ότι με συγχώρεσε».
«Είχα πολύ λάθος γνώμη για τον εαυτό μου. Νόμιζα ότι είμαι πανέξυπνη. Αλλά δεν είμαι. Με έχουν κοροϊδέψει και έχω αυτοκοροϊδευτεί πάνω σε αυτό. Μου άρεσε που πίστευα ότι είμαι έξυπνη» είπε στο τέλος.
