Ενας από τους τελευταίους μεγάλους θεατρικούς επιχειρηματίες της Ελλάδας είναι ο Αλέξανδρος Παρίσης. Ισως ο τελευταίος εν ζωή που είχε στην κατοχή του δέκα θέατρα, από τα οποία πέρασαν όλοι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές.
- Από τον
Νίκο Νικόλιζα
Κώστας Βουτσάς, Ντίνος Ηλιόπουλος, Ρένα Βλαχοπούλου, Θανάσης Βέγγος, Γιώργος Φούντας, Σωτήρης Μουστάκας, Κώστας Τσάκωνας, Γιώργος Κωνσταντίνου, Μάρω Κοντού μέχρι και ο Κώστας Σπυρόπουλος. Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στο θεατρικό γίγνεσθαι ο σπουδαίος θεατράνθρωπος μιλάει για όλους και για όλα χωρίς δισταγμό. Για το πάθος του Σωτήρη Μουστάκα με τον τζόγο, για το πώς βρήκε τον Κώστα Χατζηχρήστο που ζούσε σε ένα άθλιο υπόγειο, καθώς και για τις μυστικές συναντήσεις που είχε με τον Κώστα Σπυρόπουλο και τη Δήμητρα Λιάνη στο σπίτι του Ανδρέα Παπανδρέου στην Εκάλη. Μια συνέντευξη γεμάτη αναμνήσεις και γεγονότα!
Κύριε Παρίση, γέννημα θρέμμα Κεφαλλονίτης…
Ναι, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κεφαλλονιά. Είμαι το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά του πατέρα μας Παναγή Παρίση και της Βενετίας, από το Ληξούρι. Οταν αποφοίτησα από το Γυμνάσιο Μεσοβουνίων, μετακόμισα με την οικογένειά μου στον Πειραιά, σε ηλικία 16 ετών. Στην Αθήνα πέρασα δύσκολες μέρες, γιατί, ενώ στην Κεφαλλονιά ήμασταν καλά και είχε ο πατέρας μου δύο αυτοκίνητα, τα πουλήσαμε όλα για να πάμε μετανάστες στην Αυστραλία. Ομως τα όνειρά μας ακυρώθηκαν σε μια νύχτα…
Τι συνέβη;
Στην Αυστραλία θα πηγαίναμε στον αδερφό της μάνας μου. Ομως λόγω του Κυπριακού δεν πήγαμε. Επέστρεψε η οικογένειά μου στην Κεφαλλονιά, εγώ έμεινα στην Αθήνα. Και πέρασα από πάρα πολλές δουλειές για να επιβιώσω. Εκανα τον ταξιτζή, είχα άδειες φορτηγών δημοσίας χρήσεως, έκανα εμπόριο πορτοκαλιών, έκανα εισαγωγές αυτοκινήτων από τη Γερμανία και πολλά άλλα επαγγέλματα.
Αρα αυτοδημιούργητος…
Εντελώς αυτοδημιούργητος!
Πώς μπήκατε στον χώρο του θεάτρου;
Το 1988 για πρώτη φορά μπήκαμε με τον Χατζίκο στο θέατρο Μινώα. Ανεβάσαμε την πρώτη μας υπερπαραγωγή με τον Κώστα Βουτσά, τον Δημήτρη Πιατά, τον Τάσο Περζικιανίδη, τον Γιάννη Μιχαλόπουλο, την Αθηνά Μαυρομάτη και την Ελένη Φιλίνη. Το είχα στο αίμα μου το θέατρο. Επειτα από αυτό πήγα και πήρα το Ακροπόλ. Το είχε εγκαταλείψει ο Μπουρνέλης και το αγόρασα εγώ μαζί με τον γαμπρό μου τον Μαρτίνο και τον Μάρκο Τάγαρη. Μετά πήραμε το Περοκέ και το ανακαινίσαμε όλο. Μετά πήρα το θέατρο Αναλυτή, μετά το θέατρο Αρώνη, το Μετροπόλιταν. Πέρασαν πάρα πολλά θέατρα από τα χέρια μου. Θέλω να ξέρετε ότι δεν υπάρχει καλύτερος άνθρωπος και επιχειρηματίας από τον Μάρκο Τάγαρη. Ο λόγος του είναι και συμβόλαιο σε όλες του τις δουλειές.
Πώς ήταν ως συνεργάτες η Βλαχοπούλου και ο Ηλιόπουλος;
Η Ρένα ήταν ένα αστείρευτο ταλέντο χωρίς τέλος. Για μένα ήταν και πολύ καλή φίλη εκτός θεάτρου. Θυμάμαι της έδιναν τα κείμενα οι σεναριογράφοι, τα διάβαζε και μας έλεγε: «Είμαστε έτοιμοι για το έργο». Θυμάμαι τής έλεγαν οι άλλοι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης «μα, Ρένα μου, θέλει δουλειά» και εκείνη τους απαντούσε: «Πάμε, μωρέ, να τα πούμε τα λόγια μας. Πού σκοντάφτετε». Ελεγε τόσες ατάκες εκτός κειμένων που κρατούσε την παράσταση όλη μόνη της. Μια ατάκα να της έδινες, την έκανε ολόκληρη σκηνή. Ο Ηλιόπουλος ήταν ο ευγενής, ο κύριος, που τον σεβόσουν και μόνο που τον έβλεπες. Εξέπεμπε μια μοναδική ευαισθησία και γοητεία μιας άλλης εποχής.
Εμείς οι νεότεροι, πάντως, θυμόμαστε ότι από τους αγαπημένους σας συνεργάτες ήταν ο Σωτήρης Μουστάκας…
Ο Σωτήρης ήταν ο αδερφός μου, ο φίλος μου, η οικογένειά μου. Πολλά χρόνια μαζί. Σαν άνθρωπος και σαν ηθοποιός ήταν διαμάντι. Και εκτός αυτού, ο Σωτήρης «τα ‘φερνε», που λένε στο θέατρο. Εμπορικός ηθοποιός και ανεξάντλητος σαν κωμικός.
Δυστυχώς, είχε ένα πάθος, τραγικό θα λέγαμε…
Είχε πάθος με το καζίνο.
Αληθεύει ότι έπαιρνε τεράστιες προκαταβολές για τις παραστάσεις και μετά…
Δυστυχώς, είναι αλήθεια ότι τις έπαιζε στο καζίνο αυτές τις προκαταβολές. Ομως ξαναλέω, ήταν εκπληκτικός σαν άνθρωπος και σαν ηθοποιός. Αυτό πρέπει να μείνει στον κόσμο.
Κάποτε μου είχε πει ο Μουστάκας ότι «αν δεν έχω δίπλα μου τον Παρίση, δεν μπορώ να λειτουργήσω στη σκηνή». Ισχύει;
Καθόμουν πάντα απέναντί του και του έκανα διάφορα. Κι εκείνος άρχιζε τις γκριμάτσες στον κόσμο και έπεφτε το θέατρο από τα γέλια και το χειροκρότημα. Αλλά και πριν από κάθε παράσταση, στα παρασκήνια του θεάτρου, γελάγαμε με τις ώρες. Ο Σωτήρης ήταν για μένα ο καλύτερός μου φίλος.
Και τελικά πέθανε στην ψάθα. Αλήθεια, πού οφείλεται μεγάλοι πρωταγωνιστές στο τέλος να έχουν άδοξο τέλος και να πεθαίνουν στην ψάθα;
Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Ο καθένας μας, νομίζω, πρέπει να κάνει κουμάντο και για τα γεράματα. Και μια που λέμε για τον μέγα Μουστάκα, όσα χρήματα και να έπαιρνε, πήγαινε στο καζίνο και τα ακούμπαγε. Μια φορά είχε πάρει κάτι χρήματα από κάποιους τοκογλύφους που ήταν έξω από το καζίνο. Ηταν Σάββατο και είχαμε διπλές παραστάσεις. Αναγκάστηκα και τους έδωσα 2.500.000 δραχμές και μου τον έφεραν μέσα στο πορτμπαγκάζ ενός αυτοκινήτου Opel, που τον είχαν κλείσει για να τον «εξαφανίσουν». Ωστόσο, ο Σωτήρης, ξαναλέω, ήταν πολύ καλός άνθρωπος.
Ζήσατε μεγάλες στιγμές και με τον Γιώργο Φούντα και τον Θανάση Βέγγο στην παράσταση «Μπουμπουλίνα» στο Ακροπόλ…
Φοβερές στιγμές και αναμνήσεις. Επίσης, δεν μπορώ να ξεχάσω όταν βρήκα τον Χατζηχρήστο σε ένα άθλιο υπόγειο στον Σταθμό Λαρίσης που έμενε… Αστα. Και τον πήγα εγώ στο Παρκ, όπου τον φιλοξενούσα για τρία χρόνια. Μετά τον ανέλαβε ο Δημήτρης ο Θεοφίλου, που έχει τον Μαγεμένο Αυλό.
Και από το θέατρο της μυθικής εποχής φτάσαμε στις καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βίαιες συμπεριφορές…
Με τον Κώστα Σπυρόπουλο συνεργάστηκα μαζί του δέκα ολόκληρα χρόνια. Δεν υπήρξαν ποτέ τέτοια δείγματα. Θα τα είχα αντιληφθεί. Και ως επιχειρηματίας δεν είχα δεχτεί ποτέ καμιά καταγγελία από συνάδελφό του. Και το δηλώνω επισήμως: ποτέ, ποτέ καμία καταγγελία δεν μου είχε έρθει για εκείνον. Εκτός αυτού, εγώ γνώρισα και τη Δήμητρα Λιάνη, που ήταν μαζί του, αλλά και την Ασλάνογλου, που την παντρεύτηκε. Και όλα αυτά που βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας, ειλικρινά, δεν μπορώ να τα πιστέψω. Εχω μείνει άφωνος.
Οταν ο Σπυρόπουλος ήταν με την κυρία Λιάνη, έρχονταν μαζί στο θέατρο;
Η Λιάνη σπάνια ερχόταν στο θέατρο όταν δούλευε ο Κώστας, αλλά είχαμε πάει αρκετές φορές όλοι μαζί στο σπίτι της στην Εκάλη που έμενε με τον Παπανδρέου!
Αν επιστρέφατε στο θέατρο, θα συνεργαζόσασταν με τον Κώστα Σπυρόπουλο ή τον Γιώργο Κιμούλη;
Σαφώς και θα συνεργαζόμουν, για τον λόγο ότι ποτέ εμένα ως θεατρικός επιχειρηματίας δεν μου έγινε καταγγελία για το πρόσωπό τους. Ο Γιώργος Κιμούλης μπορεί να είναι ιδιόρρυθμος ως χαρακτήρας, ωστόσο στα τόσα χρόνια φιλίας που έχουμε ποτέ δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα.
Αν θυμάμαι καλά, είχατε ανεβάσει και το «Ηρθες σαν όνειρο» με Βοσκόπουλο – Γκερέκου…
Απίθανη παράσταση, που έσκισε. Τον Βοσκόπουλο τον εκμεταλλεύτηκαν όλες οι γυναίκες του, γιατί ο Τόλης δεν έπαιρνε λεφτά ποτέ στα χέρια του.
Δεν τον ένοιαζαν τα χρήματα. Ο,τι έπαθε ο Βοσκόπουλος, το έπαθε από τη φιλοτιμία του. Εγώ τον γνωρίζω τον Τόλη από τότε που είχαν πάρει το Περοκέ με τη Στέλλα Στρατηγού. Δεν υπήρχαν πιο άγιοι άνθρωποι από τον Βοσκόπουλο και από τον Βέγγο. Μιλάμε για διαμάντια ανθρώπους.
Και με τον Σεφερλή όμως συνεργαστήκατε…
Συνεργαστήκαμε για μια δεκαετία γεμάτη. Είναι άψογος και κύριος στις συνεργασίες του. Ο Μάρκος μπορεί να παίξει τα πάντα. Ξεκίνησε δίπλα στον Μουστάκα και εξελίχθηκε σε πολύ σπουδαίο ηθοποιό. Τις αγαθοεργίες που έχει κάνει ο Σεφερλής -χωρίς να φαίνεται- δεν τις έχει κάνει άλλος άνθρωπος. Μου θυμίζει την πρώην σύζυγό μου.
Ποια ήταν η πρώην σύζυγό σας, κ. Παρίση;
Η τραγουδίστρια Μαίρη Αλεξοπούλου, που σκοτώθηκε η κόρη της και έγινε καλόγρια.
Πρώτη φορά το ακούω…
Η Μαίρη ήταν η τρίτη σύζυγός μου. Πολύ κυρία και πολύ σπουδαία ψυχή. Η Μαίρη ζούσε 40 οικογένειες χωρίς να το γνωρίζει κανείς, εκτός από εμένα.
Οταν πήρε την απόφαση να μονάσει, ήσασταν μαζί;
Η ιστορία έχει ως εξής: ήμασταν μαζί επτά χρόνια. Οταν σκοτώθηκε η κόρη της, σε ηλικία 18 ετών, αποφάσισε, εντελώς ξαφνικά, να φύγει από τα κοσμικά και να μονάσει. Είναι πολύ σπουδαίος άνθρωπος και αρχοντογυναίκα. Κυρία! Εχουμε ακόμη πολύ καλές επαφές!
Πλέον μένετε μόνιμα στην Κεφαλλονιά;
Είμαι μεταξύ Αθήνας και Κεφαλλονιάς, με σκοπό να λύσω όποια προβλήματα υπάρχουν στον τόπο μου αλλά και στα Επτάνησα. Είμαι πρόεδρος των δημάρχων Ιονίων Νήσων και, όπως αντιλαμβάνεστε, οι υποχρεώσεις μου είναι πολλές. Επίσης, η κόρη μου και η οικογένειά μας πήραμε ένα μικρό ξενοδοχείο και ασχολούμαι με όλα αυτά.
