Ο πατέρας της Κώστας Βουτσάς ήταν από τους σημαντικότερους Έλληνες κωμικούς ηθοποιούς, ενώ η μητέρα της Ερρικα Μπρόγιερ από τα πλέον αιθέρια και ταλαντούχα πλάσματα του θεάματος. Η Σάντρα Βουτσά πάντως δεν ακολούθησε τα χνάρια τους στην υποκριτική, στον χορό και στο τραγούδι.
- Από τον
ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
Μεγαλώνοντας μέσα σε θεατρικά παρασκήνια, κινηματογραφικά στούντιο και τηλεοπτικά πλατό, είχε την ευκαιρία να βιώσει από κοντά τη διαδικασία της δημιουργίας που οδηγεί στο τελικό αποτέλεσμα, αυτό που βλέπει δηλαδή ο θεατής πάνω στη σκηνή ή στην οθόνη της τηλεόρασης και του σινεμά. Και της άρεσε πολύ! Δυναμική προσωπικότητα, με χιούμορ, λάμψη και μυαλό ξυράφι, επέλεξε να δραστηριοποιηθεί πίσω από τα φώτα, όπου ξεχώρισε στο κομμάτι της επικοινωνίας σε δισκογραφικές εταιρίες, θέατρα, εκπομπές και νυχτερινά κέντρα. Στις σημερινές «Εξομολογήσεις» της στην «Espresso» μάς αφηγείται ιστορίες από την ενδιαφέρουσα πορεία της και τις «ντύνει» με εικόνες από το προφίλ της στο Instagram.
Ποιες αναμνήσεις σού έρχονται πρώτες στο μυαλό από τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Παλαιό Ψυχικό. Πολλές και έντονες αναμνήσεις έχω από τη γιαγιά μου, τη μητέρα της μάνας μου, η οποία μας έπαιρνε μαζί με την ξαδέρφη μου, την Κρίστη, κόρη της Μαργαρίτας, και μας πήγαινε εκδρομές. Είχαμε γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα μαζί της. Μας έβαζε στο αυτοκίνητό της, ένα πορτοκαλί Σκόντα, και πηγαίναμε παντού.
Πώς ήταν ως μπαμπάς ο Κώστας Βουτσάς όταν ήσουν μικρή;
Ήταν ο κλασικός καλός Έλληνας μπαμπάς, όπως τον έχουμε στο μυαλό μας. Ήταν πάντοτε κοντά μου. Παρόλο που χώρισαν με τη μητέρα μου όταν ήμουν πολύ μικρή, ερχόταν κάθε μέρα σπίτι να φάμε μαζί, να με διαβάσει. Πηγαίναμε οι δυο μας βόλτες, σε παραστάσεις, εκδηλώσεις, ενώ είχαμε γυρίσει και όλα τα εστιατόρια της Αττικής – μη σου πω και της Ελλάδας. Του άρεσε το καλό φαγητό του πατέρα μου. Μάλιστα, μου εξηγούσε καθετί που τρώγαμε και μου έδινε να δοκιμάσω τα πάντα για να αποφασίζω έτσι αν κάτι μου άρεσε ή όχι. Επίσης, ήταν πολύ αυστηρός, ειδικά μέχρι τα 16 μου. Η μητέρα μου ήταν πιο άνετη. Ήθελε βέβαια να ξέρει πού βρίσκομαι και με ποιους ανά πάσα στιγμή.
Θυμάσαι κάποια σκανδαλιά που να είχε εξοργίσει τον πατέρα σου;
Να τον εξοργίσει όχι, αλλά θυμάμαι κάτι χαριτωμένο που μου είχε κάνει, επειδή είχε ανησυχήσει. Ήμουν κοντά στα 16 και είχα «λυσσάξει» να μου πάρει μηχανάκι. Μου το αγόρασε, λοιπόν, με την προϋπόθεση να κυκλοφορώ μόνο στο Παλαιό Ψυχικό, άντε και στο Καβούρι, όπου πηγαίναμε τα καλοκαίρια. Είχαμε εκεί ένα εξοχικό και σε απόσταση περίπου 10 λεπτών βρισκόταν το εξοχικό όπου έμεναν τότε ο πατέρας μου με τη δεύτερη γυναίκα του. Ένα βράδυ είχα καθίσει παραπάνω μαζί τους και θέλησε να με συνοδεύσει σπίτι. Εγώ πήγαινα μπροστά με το μηχανάκι κι εκείνος πίσω με το αυτοκίνητο. Έκανα όμως διάφορες αηδίες στον δρόμο, ψιλοέτρεχα, έπαιρνα τις στροφές ανοιχτά.
Και πώς αντέδρασε;
Δεν μου το σχολίασε εκείνη τη στιγμή. Δύο μέρες μετά, όμως, βγαίνω από το σπίτι και το μηχανάκι είχε κάνει φτερά! Τον παίρνω τηλέφωνο. «Δεν ξέρω τίποτα» μου λέει. «Με κλέψανε!» φωνάζω εγώ με κλάματα. Φαντάσου, πήγαμε μαζί στο αστυνομικό τμήμα, δηλώσαμε την κλοπή και εννιά χρόνια μετά, στα 25 μου, μου αποκάλυψε πως το είχε πάρει εκείνος. «Σιγά μη σε άφηνα να οδηγείς σαν καμικάζι» μου είχε πει. Είχε ενημερώσει, μάλιστα, με τρόπο και τους αστυνομικούς τότε, χωρίς να το καταλάβω.
Πώς και δεν ακολούθησες τα επαγγελματικά χνάρια των γονιών σου;
Ήμουν πάντα στον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά πίσω από τα φώτα. Το ν’ ανέβεις σε μια σκηνή και να εκτεθείς, είτε το έχεις είτε όχι, είναι θέμα ροπής προς τα εκεί. Εμένα δεν μου άρεσε ποτέ κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, απολάμβανα πάντα το backstage, από μικρή που με παίρνανε μαζί τους οι γονείς μου σε γυρίσματα και πρόβες. Με ιντρίγκαραν η προετοιμασία και η δημιουργία που φέρνει το αποτέλεσμα. Έτσι σπούδασα επικοινωνία και δημόσιες σχέσεις, και δούλεψα για χρόνια με ηθοποιούς σε παραστάσεις, εκπομπές, αλλά και με τραγουδιστές σε νυχτερινά μαγαζιά αργότερα.
Ποια ήταν η πρώτη σου δουλειά;
Ήταν με τον μπαμπά μου σε μια εταιρία παραγωγής που είχε κάνει, από την οποία βγήκε και το πρώτο σίριαλ του ΑΝΤ1. Ήταν σκληρός αλλά δίκαιος εργοδότης ο Κώστας Βουτσάς κι αυτό θα σου το πουν όσοι έχουν δουλέψει μαζί του. Ήταν πολλά χρόνια θεατρώνης και παραγωγός, και φρόντιζε πάντα να πληρώνονται όλοι στην ώρα τους και μετά κοιτούσε να δει τι έβγαλε εκείνος. Επίσης είχε μανία με την ώρα, ήθελε να είναι όλοι συνεπείς. Ο ίδιος πήγαινε πάντα μισή ώρα νωρίτερα σε γυρίσματα και παραστάσεις. Όσο για μένα, ξεκίνησα ως βοηθός φροντιστή και έμαθα πάρα πολλά πράγματα μαζί του. Είχε την άποψη ότι για να φτάσεις κάπου επαγγελματικά πρέπει να ξεκινήσεις από χαμηλά, ώστε να γνωρίζεις όλους τους σταθμούς.
Έδινε χώρο στους νέους ο Κώστας Βουτσάς;
Φυσικά! Και πολύ χώρο τούς έδινε και τους προστάτευε, ειδικά τα κορίτσια. Εντάξει, υπήρχαν και στο παρελθόν άντρες στο ελληνικό θέατρο που παρενοχλούσαν κοπέλες και τους ριχνόντουσαν. Τότε μάλιστα δεν το μάθαινε και κανείς… Ο πατέρας μου μού έλεγε πάντα: «Σάντρα μου, πρώτα απ’ όλα δεν μου επιτρέπει η αντρική μου περηφάνια να ριχτώ σε ένα κορίτσι εκβιαστικά. Εγώ είμαι άντρας και οι άντρες δεν κάνουν τέτοια πράγματα. Δηλαδή να εκβιάσω ένα κορίτσι λέγοντάς του “θα μου κάτσεις, αλλιώς δεν σε παίρνω στη δουλειά;” Δεν επιτρέπεται!» Παρόλο που είναι γνωστό ότι του άρεσαν πολύ οι γυναίκες, απέφευγε ακόμη και τα φλερτ στη δουλειά. Δεν την μπέρδευε με τα προσωπικά του ποτέ.
Από άλλες συνεργασίες σου ποιες ξεχωρίζεις;
Μια πολύ ωραία δουλειά μου ήταν στη δισκογραφική εταιρία Polygram, που μετά έγινε Universal. Είχαμε τότε τον αφρό των Ελλήνων καλλιτεχνών. Θυμάμαι με νοσταλγία τη συνεργασία μου με τον Βλάσση Μπονάτσο στα «Αλλα κόλπα». Ο Βλάσσης ήταν καταπληκτικός άνθρωπος, με καλοσύνη και πολύ χιούμορ, πανέξυπνος. Μπροστά από την εποχή του πάντα. Πραγματικά λείπει ακόμη πολύ σε εμάς τους φίλους του, λείπει και από την τηλεόραση. Επίσης θυμάμαι με πολλή αγάπη και τη συνεργασία μου με τον Στέλιο Μαρμαρά στο κέντρο Caramela.
Πες μου ένα συμπέρασμα που έβγαλες για τους καλλιτέχνες από την πολύχρονη συνεργασία σου μαζί τους…
Ότι τα περισσότερα προβλήματα τα δημιουργούν οι μέτριοι, διότι αυτοί έχουν κόμπλεξ, απωθημένα και ανασφάλειες.
Πόσες φορές έχεις ερωτευτεί δυνατά στη ζωή σου;
Δύο. Πρέπει να σου πω, βέβαια, πως είμαι πολύ χορτασμένη, διότι είχα το προνόμιο να έχω επιτυχία. Με κυνήγησαν και με φλέρταραν πολύ, γενικώς είχα σουξέ… Αυτό σου δίνει αυτόματα και αυτοπεποίθηση, δεν έχεις απωθημένα. Έχω βγει πάρα πολύ στη ζωή μου, δεν ξέρω αν έχει βγει άλλος σαν κι εμένα. Από τα 18 μέχρι και τα 35 μου έβγαινα κάθε μέρα! Δούλευα παράλληλα, αλλά έβγαινα, γιατί μου άρεσε. Πήγαινα σε κλαμπ, πάρτι, εκδρομές. Έχω ευχαριστηθεί πολύ τη ζωή μου. Οπότε θεωρώ ότι είναι φυσιολογικό πια να ευχαριστιέμαι περισσότερο που περνάω χρόνο στο σπίτι με τον σύντροφό μου. Έχω την τύχη να μένω και κοντά στη φύση, στη Σαρωνίδα, να έχω τα ζώα μου και να ταΐζω κι άλλα ζώα στην περιοχή και όχι μόνο. Δόξα τω Θεώ, ο σύντροφος μου έχει κι αυτός την ίδια αγάπη για τη φύση και τα ζώα.
Πώς αντιμετώπισες την απώλεια και των δύο γονιών σου μέσα σε λίγους μήνες;
Θεωρώ ότι ο εγκέφαλός μας είναι έτσι φτιαγμένος που μας προστατεύει από τη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Ακόμη σήμερα που μιλάμε δεν έχω συνειδητοποιήσει πραγματικά πως έχουν πεθάνει οι γονείς μου. Έρχονται σκέψεις και φεύγουν. Αυτό όμως γίνεται μόνο του. Καταρχάς το πρώτο διάστημα είσαι σαν σε όνειρο. Εγώ, για να καταλάβεις, ακόμα δεν μπορώ να δω ταινία με τον πατέρα μου. Εντάξει, είναι πολύ δύσκολο… Περνάνε στιγμές που λέω: Δηλαδή τώρα δεν θα τους ξαναδώ ποτέ; Είναι δυνατόν; Ξέρεις, ο θάνατος είναι ένα πράγμα τόσο απόλυτο που δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις. Στη ζωή όλα συνηθίζονται εκτός από αυτό.
Τη φετινή χρονιά απασχόλησε τη δημοσιότητα η διαμάχη σου με τη δεύτερη σύζυγο του πατέρα σου για μια σειρά έργων τέχνης. Σε τι φάση βρίσκεται η υπόθεση;
Σε φάση που θα μπούμε πια σε νομικές διαδικασίες. Όταν υπάρξουν εξελίξεις, θα μπορέσω να μιλήσω γι’ αυτό.
Τι πρότζεκτ «τρέχεις» σε επαγγελματικό επίπεδο αυτή την εποχή;
Καταρχάς έχω τον αγρότη μου, είναι ο Γιώργος Παππάς, @georgiospap-pas590 στο Instagram, ο οποίος δραστηριοποιείται στη Θήβα ως παραγωγός και καλλιεργεί οπωροκηπευτικά. Είναι ένα νέο παιδί που σηκώνεται στις 5.30 το πρωί και πάει στο χωράφι, οδηγεί τρακτέρ, θεριστικό, είναι δηλαδή 100% μέσα στη δουλειά. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε με τον Γιώργο, ο οποίος έχει και μια ωραία οικογένεια, είναι να δείξουμε ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο του Έλληνα αγρότη και ότι η δουλειά στη γη μπορεί να έχει τις δυσκολίες της, αλλά είναι πολύ ωραία δουλειά.
