Ο Γιώργος Ματαράγκας θα μπορούσε να μπει στο Βιβλίο Γκίνες, καθώς είναι ο μοναδικός Ελληνας ηθοποιός που έχει παίξει για 15 χρόνια ασταμάτητα στις σειρές του Νίκου Φώσκολου, «Λάμψη» και «Καλημέρα Ζωή».
- Από τον Βαγγέλη Καράλη
Ξεκίνησε ως ποδοσφαιριστής, περνώντας δύσκολα παιδικά χρόνια, αντιμετωπίζοντας τον θάνατο της μητέρας του και κάνοντας διάφορες δουλειές, από οικοδόμος μέχρι πλασιέ. Ο ηθοποιός, που έχει χαράξει με επιτυχία τη δική του πορεία στο θέατρο και στην τηλεόραση, φέτος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Δον Καμίλο» μαζί με ένα άξιο καστ ηθοποιών.
Αποτελείτε έναν από τους πιο έμπειρους ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Πώς σχολιάζετε τα μέτρα της κυβέρνησης με τα κλειστά θέατρα και τους άνεργους ηθοποιούς με αφορμή τον κορωνοϊό;
Περάσαμε δύο πολύ δύσκολα χρόνια λόγω του κορωνοϊού και, πράγματι, ο καλλιτεχνικός χώρος και όσοι έχουν σχέση με το θέαμα είχαν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ισως οι μόνοι που δεν δούλεψαν καθόλου αυτά τα δύο χρόνια είναι οι εργαζόμενοι στον χώρο του πολιτισμού. Ο πρώτος χρόνος ήταν πραγματικά δραματικός, γιατί η Πολιτεία μάλλον δεν είχε αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος. Τον δεύτερο χρόνο δόθηκαν κάποια επιδόματα, κι αυτά όμως δεν ήταν αρκετά για να ανασάνει λίγο όλος αυτός ο κόσμος. Αλλά, εκτός από το οικονομικό, το θέμα ήταν και ψυχολογικό, και για τους ηθοποιούς, τραγουδιστές κ.λπ. και για τον κόσμο που δεν είχε καμιά διέξοδο.
Ενώ τα πρώτα σας βήματα ήταν ως ποδοσφαιριστής στον Λεβαδειακό και στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού, τα παρατήσετε για να γίνετε ηθοποιός. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;
Πάντα στη ζωή μου είχα δύο μεγάλες αγάπες, το ποδόσφαιρο και το θέατρο. Το ποδόσφαιρο το ανακάλυψα πολύ μικρός, το θέατρο αργότερα. Τελικά, με κέρδισε το θέατρο. Και ευχαριστώ τον Θεό που με κέρδισε το θέατρο, γιατί είναι το πιο ενδιαφέρον επάγγελμα που υπάρχει. Για μένα το θέατρο δεν είναι μόνο επάγγελμα, είναι λειτούργημα. Και όχι μόνο – πιστεύω ότι το θέατρο σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, γιατί εξευγενίζει, γλυκαίνει την καρδιά, την ψυχή και το μυαλό. Ετσι, νιώθω τυχερός που έγινα τελικά ηθοποιός. Οσον αφορά το ποδόσφαιρο, το συνδύασα με το θέατρο, γιατί αρκετά χρόνια έπαιζα στην ποδοσφαιρική ομάδα των ηθοποιών και, εκτός από τους αγώνες για το πρωτάθλημα, παίζαμε σε πάρα πολλούς αγώνες που είχαν φιλανθρωπικό χαρακτήρα.
Πώς θυμάστε τα παιδικά σας χρόνια και πώς σας επηρέασε ο θάνατος της μητέρας σας;
Οταν χάνεις τη μητέρα σου αλλάζει όλος ο κόσμος γύρω σου, αλλάζει η καθημερινότητά σου, αλλάζουν όλα. Η απώλεια είναι μεγάλη. Ενα από τα πράγματα που με στενοχώρησαν περισσότερο χάνοντας τη μητέρα μου είναι ότι δεν πρόλαβε να με δει ούτε στο θέατρο ούτε σε ταινίες, γιατί είμαι σίγουρος ότι θα χαιρόταν πάρα πολύ, και ότι δεν πρόλαβε να δει εγγόνια. Θα ήταν μία καταπληκτική, απίθανη γιαγιά. Κατά τα άλλα, τα παιδικά μου χρόνια ήταν πάρα πολύ όμορφα και στη Λιβαδειά, όπου γεννήθηκα και έζησα στα πρώτα μου μαθητικά χρόνια, και τα καλοκαίρια που πήγαινα στη δεύτερη πατρίδα μου, τη Ζάκυνθο, αλλά και στην Αθήνα, όπου κατέβηκα αργότερα, παρόλο που έτυχε να είναι τα πολύ δύσκολα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Εχετε εργαστεί ως οικοδόμος, πλασιέ, φτιάχνατε κεραμικά. Από μικρός στη βιοπάλη;
Ναι, ποτέ δεν φοβήθηκα τη δουλειά και από μικρός ήθελα να βγάζω τα δικά μου χρήματα. Ο πατέρας μου με προέτρεπε να το κάνω, παρόλο που πάντα ήταν δίπλα μου και δεν μου έλειπε ποτέ τίποτα, για να νιώθω τη χαρά ότι κερδίζω δικά μου χρήματα. Δεν ήταν πάντα τόσο εύκολα, αλλά, όταν ερχόταν η ώρα της πληρωμής, η χαρά ήταν πολύ μεγάλη. Αλλωστε, το γεγονός ότι δούλευα από πολύ μικρός με βοήθησε ώστε να μη βαρυγκωμάω ποτέ για τη δουλειά και να δουλεύω τόσα χρόνια πραγματικά ατέλειωτες ώρες.
Κάνατε ντεμπούτο τηλεοπτικά το 1983 στη σειρά της ΕΡΤ «Τα αρραβωνιάσματα». Πώς θυμάστε την παρθενική σας εμφάνιση;
Με γυρίζετε πάρα πολλά χρόνια πίσω. Σίγουρα υπήρχε μεγάλο άγχος, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη χαρά που μου δινόταν η ευκαιρία σε τόσο μικρή ηλικία να κάνω τα πρώτα μου τηλεοπτικά γυρίσματα. Και εδώ θα πρέπει να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον σκηνοθέτη της σειράς Κώστα Καραγιάννη, που, παρότι είχε κάνει δεκάδες ταινίες και τεράστιες επιτυχίες με όλα τα μεγάλα ονόματα του θεάτρου και της τηλεόρασης, μου φέρθηκε όχι μόνο ως σκηνοθέτης, αλλά και σαν πατέρας. Τότε, σε συνδυασμό με αρκετές ταινίες κινηματογραφικές, που έκανα με άλλους, επίσης αξιόλογους σκηνοθέτες, εδώ θα πρέπει πάλι να πω ένα πολύ μεγάλο «ευχαριστώ» στον σκηνοθέτη Παύλο Φιλίππου – κι αυτός μου φέρθηκε σαν πατέρας και ήταν για μένα μια τεράστια εμπειρία σε τόσο μικρή ηλικία.
Είστε ο μακροβιότερος ηθοποιός στις καθημερινές σειρές του Νίκου Φώσκολου, «Λάμψη» και «Καλημέρα Ζωή», επί 15 συνεχή χρόνια. Περιμένατε ότι θα είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία;
Τώρα, λοιπόν, είναι η σειρά του Νίκου Φώσκολου να του πω ένα τεράστιο «ευχαριστώ» που με εμπιστεύθηκε τόσα χρόνια και στις δύο τεράστιες επιτυχίες που έκανε, τη «Λάμψη» και το «Καλημέρα Ζωή». Ημουν σίγουρος για την επιτυχία, γιατί όσα είχε κάνει μέχρι τότε ο Νίκος Φώσκολος είχαν όλα τρομερή επιτυχία. Τέτοιες θεαματικότητες δεν έχει κάνει κανείς άλλος σκηνοθέτης στην Ελλάδα, αλλά πιστεύω και στο εξωτερικό.
Εάν γυρίζατε τον χρόνο πίσω, θα παίζατε ξανά στις σειρές;
Φυσικά, δεν το συζητάω καν! Μου προσέφεραν αναγνωσιμότητα, χρήματα, ένσημα και, παρόλο που έχουν τελειώσει αρκετά χρόνια, νιώθω από τον κόσμο ακόμα την ίδια αγάπη που ένιωθα και τότε. Δεν νομίζω ότι υπάρχει για ηθοποιό καλύτερη ευκαιρία από το να είναι για 15 χρόνια στα σπίτια όλου του κόσμου κάθε μέρα. Και πιστεύω ότι μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει άλλη σειρά που να έχει κάνει τέτοια νούμερα, όπως αυτές οι δύο. Μακάρι λοιπόν να υπήρχε και σήμερα μια τέτοια σειρά, και θα έπαιζα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θεωρείτε ότι οι ρόλοι σας στις σειρές του Φώσκολου σας έχουν σημαδέψει;
Φυσικά και με έχουν σημαδέψει, και δεν μετανιώνω καθόλου γι’ αυτό! Εδώ και χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η τηλεόραση, δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος Ελληνας ηθοποιός που ήταν 15 συνεχόμενα χρόνια σε τηλεοπτική σειρά.
Ποιος ο λόγος που δεν παίξατε ξανά στην τηλεόραση. Ηταν προσωπική σας επιλογή ή δεν υπήρχαν προτάσεις;
Τα πρώτα χρόνια ήταν προσωπική μου επιλογή, γιατί ήξερα ότι όλος ο κόσμος με είχε συνδέσει απόλυτα με τους ρόλους που έπαιζα και γιατί ήθελα να ξεκουραστώ. Το διάβασμα και τα γυρίσματα τόσα χρόνια δεν ήταν εύκολα. Επειδή, λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στις σειρές ταυτόχρονα έπαιζα πάντα και στο θέατρο, είπα ότι ήταν μια ευκαιρία να δοθώ πιο έντονα στο θεατρικό σανίδι. Και δεν σας κρύβω ότι τα τελευταία χρόνια, επειδή και παίζω και σκηνοθετώ και διδάσκω, αισθάνομαι πάρα πολύ χαρούμενος. Και είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα έρθουν πάλι σοβαρές προτάσεις για να βρεθώ ξανά μπροστά στην κάμερα.
Την τηλεόραση σήμερα πώς την κρίνετε;
Χαίρομαι ιδιαίτερα που εδώ και δυο τρία χρόνια γύρισε πάλι η μυθοπλασία στην τηλεόραση. Πριν από τα Μνημόνια υπήρχαν στην τηλεόραση ταυτόχρονα 48 σίριαλ και μετά δεν υπήρχαν ούτε 10. Πέρασε και η τηλεόραση δύσκολες εποχές. Τώρα δείχνουν τα πράγματα ότι αλλάζουν. Ηδη γίνονται πάρα πολλές σειρές και χαίρομαι ιδιαίτερα που ένα κανάλι από αυτά είναι και η ΕΡΤ.
Ησασταν αντιπρόεδρος στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Πώς σχολιάζετε τις αποκαλύψεις αναφορικά με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις;
Το μόνο που έχω να πω είναι ότι το θέατρο και η τέχνη γενικότερα μπήκαν πάλι στην πρώτη γραμμή και μίλησαν για αυτά που συμβαίνουν σε όλη την κοινωνία, και όχι μόνο στον καλλιτεχνικό χώρο. Οι ηθοποιοί λοιπόν ήταν μπροστάρηδες και σ’ αυτό, με αποτέλεσμα και οι νόμοι να αλλάξουν και σε όλους τους χώρους, όχι μόνο στο θέατρο, να το σκέφτονται πολύ καλά πριν τολμήσουν να κάνουν οτιδήποτε. Θεωρώ ότι έγινε τόσο μεγάλος ντόρος με αυτό, γιατί τα πρόσωπα είναι γνωστά. Η βία και η εκμετάλλευση πρέπει να σταματήσουν, είτε για επώνυμα είτε για μη επώνυμα άτομα.
Για να αλλάξουμε κλίμα, έχετε υπάρξει ζεν πρεμιέ. Ποια ήταν η σχέση σας με τις γυναίκες;
Εχω στο πατάρι μια κούτα ολόκληρη με γράμματα κοριτσιών που μου έστελναν τη δεκαετία του ’80, λόγω των ταινιών που έπαιζα τότε. Η πλάκα είναι ότι, όταν συναντώ κάποια από αυτές που μου είχαν στείλει τότε γράμματα, μου λένε «πω πω, από μικρό κορίτσι σάς θαυμάζω!». Αν συνυπολογίσει κανείς ότι εγώ τότε ήμουν 20 χρονών, όλα αυτά τα κορίτσια είναι 5 με 10 χρόνια μικρότερα από εμένα. Οπως καταλαβαίνετε, με κάνουν να νιώθω… παππούς, παρόλο που είμαστε πολύ κοντά στην ηλικία. Πλάκα κάνω – τις αγαπώ τις γυναίκες!
Εχετε δηλώσει πολλές φορές τη μεγάλη σας αγάπη για τον γιο σας, Χάρη. Πώς είναι οι σχέσεις σας; Θα ακολουθήσει τα βήματά σας;
Το έχω πει πολλές φορές ότι ο Χάρης είναι η μεγάλη αγάπη της ζωής μου. Είμαι υπερήφανος πατέρας, γιατί είναι ένα καταπληκτικό παιδί και έχουμε μια υπέροχη σχέση. Του αρέσει πολύ το θέατρο. Αλλωστε, όλα του τα παιδικά χρόνια τα έχει ζήσει πίσω από κάποιο θεατρικό σκηνικό. Αλλά η συμφωνία μας είναι να προχωρήσει με τις σπουδές του και θα το συζητήσουμε αργότερα αν θέλει να ασχοληθεί και με το θέατρο.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθούμε στην παράσταση που σκηνοθετείτε και πρωταγωνιστείτε, τον «Δον Καμίλο». Ποιες οι φιλοδοξίες σας;
Θα παρουσιάζουμε την παράσταση «Δον Καμίλο» στο «Broadway» κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Ολοι οι συνάδελφοι που μετέχουν είναι εξαιρετικοί, αρχίζοντας από την Ελένη Φιλίνη, τον Σταμάτη Τζελέπη, τον Παύλο Κουρτίδη, τον Ηλία Παπακωνσταντίνου, την Ελενα Τσεφαλά, την Εφη Κιούκη και, φυσικά, τον μοναδικό Πέτρο Ξεκούκη, που ερμηνεύει εξαιρετικά τον Δον Καμίλο. Παρουσιάσαμε την παράσταση τα δύο τελευταία καλοκαίρια, όποτε μας επέτρεπαν, και είχε μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Ετσι, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε και τον χειμώνα στο «Broadway». Το έργο του Σωτήρη Πατατζή «Δον Καμίλο» είναι μια καταπληκτική κωμωδία. Εκτός από το γέλιο, όμως, θα κάνει το κοινό να συγκινηθεί και να προβληματιστεί.
