Συναντήσαμε τη Γωγώ Τσαμπά στο Gazela Live, στο Γκάζι, όπου άρχισε πρόσφατα εμφανίσεις μαζί με την Ελένη Καρουσάκη και τον Δημήτρη Γιώτη, και μας μίλησε εφ’ όλης της ύλης.
- Από τον
ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
«Είμαστε σε έναν χώρο όμορφο και ζεστό, με καλούς συναδέλφους και περνάμε εμείς καλά και ο κόσμος καλύτερα. Η διασκέδασή του είναι στα χέρια μας» αναφέρει στην αρχή της κουβέντας μας η «βασίλισσα του δημοτικού τραγουδιού», όπως την αποκαλούν χαρακτηριστικά.
H σπουδαία τραγουδίστρια μάς μιλά επίσης για τις μαθητικές σκανδαλιές στον Ορχομενό, τη «χαρτούρα» των εκατομμυρίων στα πανηγύρια, την απώλεια των 22 κιλών στην καραντίνα, τη θρησκεία, το εμβόλιο και τον έρωτα.
Πού γεννήθηκες;
Στον Ορχομενό Βοιωτίας. Το πατρικό μου, βέβαια, βρίσκεται στην Κυρτώνη, ένα χωριό της Φθιώτιδας. Από εκεί είχε καταγωγή ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου. Είναι ένας τόπος που αγαπώ και επισκέπτομαι συχνά. Ωστόσο, το μέρος όπου μεγάλωσα και ζω ακόμη, μαζί με τη μανούλα μου και τις αδελφές μου, είναι ο Ορχομενός.
Ως μαθήτρια πώς ήσουν;
Άτακτη και πειραχτήρι. Όμως, όταν έπρεπε να κάνω ησυχία, έκανα. Ήμουν καλό παιδί γενικά, αλλά δεν σου κρύβω ότι στις πλάκες πρωτοστατούσα. Έβαζα, ας πούμε, οινόπνευμα επάνω στην έδρα και άναβα φωτιά για να καίει η έδρα την ώρα που ερχόταν ο καθηγητής στην τάξη.
Μετάνιωσες που σταμάτησες το σχολείο στη β’ λυκείου;
Όχι, γιατί δεν απέτυχα στη ζωή μου, παρά το γεγονός αυτό. Αν δεν είχα σταματήσει το σχολείο, σήμερα μπορεί να μη με ξέρατε. Θεωρώ πως έγινε για καλό μου και υπερασπίζομαι την απόφασή μου. Σταματώντας το σχολείο είχα πλέον τη δυνατότητα να κοιμάμαι μετά τη δουλειά μου, αφού είχα αρχίσει ήδη από τα 16 μου να τραγουδώ επαγγελματικά και πολλές φορές πήγαινα κατευθείαν για μάθημα μετά τη δουλειά. Θυμάμαι κάποτε κοιμήθηκα επάνω στο θρανίο. Μου λέει, λοιπόν, η καθηγήτρια: «Μήπως θες να μας πεις μάθημα στ’ αρχαία;» Και της απαντώ: «Τι να σας πω εγώ; Εσείς τα ξέρετε καλύτερα!»
Γιατί ασχολήθηκες με το δημοτικό τραγούδι;
Τα ακούσματά μου ήταν αυτά από μικρό παιδί: Κλαρίνα και μόνο κλαρίνα! Ο πατέρας μου ήταν τραγουδιστής της δημοτικής παράδοσης, οπότε το ότι ασχολήθηκα κι εγώ ήρθε ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Άρχισα πιο πολύ για να περνάει η ώρα μου. Στα 13 μου χρόνια ο πατέρας μου με έστελνε με ταξί στη δουλειά για να του φτιάξω τον ήχο. Τα στήνανε όλα, αλλά δεν ήξερε να τα ρυθμίσει. Εγώ, λοιπόν, έκανα τη ρύθμιση κι έφευγα, πήγαινα για ύπνο.
Πότε έγινε το μεγάλο… μπαμ με τ’ όνομά σου;
Το 2014, όταν έκανα την επανεκτέλεση του τραγουδιού «Δεν σου κάνω τον άγιο». Μέχρι τότε ήμουν πολύ γνωστή στην περιφέρεια, δούλευα συνέχεια, αλλά δεν έκανα τακτικά εμφανίσεις στην Αθήνα.
Πώς διαχειρίστηκες την ξαφνική δημοσιότητα;
Δεν μπορώ να πω ότι με ξάφνιασε. Απλώς θεώρησα ότι απέκτησα μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στον κόσμο, μεγαλύτερο άγχος να έχω ωραία πράγματα να του δώσω. Για τον κόσμο εξελισσόμαστε ως καλλιτέχνες, όχι για τον εαυτό μας. Ο κόσμος με την αγάπη και τη στήριξή του μας κρατάει ενεργούς.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο ευτράπελο που σου έχει συμβεί σε live;
Δεν είμαστε καθηγητές του πανεπιστημίου, αλλά διασκεδαστές. Επειδή, λοιπόν, το επάγγελμά μας έχει να κάνει και με το ποτό, θα τύχουν και τα ευτράπελα, πράγματα που θα σε κάνουν να γελάσεις, όπως και κάτι που θα σε χαλάσει. Εμένα συνήθως με χαλάνε οι φασαρίες και το να μαθαίνω μια δυο μέρες έπειτα από ένα γλέντι ότι κάποιος έχασε τη ζωή του φεύγοντας από αυτό. Έχουν συμβεί αυτά.
Έχει πέσει και ξύλο μπροστά σου;
Το ξύλο το έβλεπα από παιδί στα πανηγύρια, ειδικά τα πιο παλιά χρόνια, που υπήρχε και η λεγόμενη «χαρτούρα», γιατί τώρα έχουμε ελεύθερο χορό. Η «χαρτούρα» ήταν ότι έμπαιναν στον χορό ανά παρέα, κάνανε παραγγελιές και ρίχνανε λεφτά. Μπορεί, λοιπόν, μια παρέα να χόρευε ασταμάτητα τέσσερις με πέντε ώρες και μετά το πανηγύρι να τελείωνε και να μην προλάβαιναν να χορέψουν οι άλλοι που θέλανε. Έχω τύχει σε βραδιά που ρίχτηκαν 7.000.000 δραχμές στη «χαρτούρα», δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Δεν σηκώθηκε άλλη παρέα, με αποτέλεσμα το πρωί να πέσει ξύλο.
Είναι αλήθεια ότι έχεις τεράστιο ρεπερτόριο;
Ναι, μιλάμε για χιλιάδες τραγούδια. Μπορώ να τραγουδώ ένα εικοσιτετράωρο χωρίς να πω δύο φορές το ίδιο κομμάτι. Πάντως, το αγαπημένο μου αυτή τη στιγμή είναι το καινούργιο «Μου υποσχέθηκες πολλά» και θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες. Μου αρέσει επίσης το «Θέλω να ‘μαστε μαζί συνέχεια, συνέχεια», όπως και το «Θέλουμε, δε θέλουμε, μαζί θα υποφέρουμε, δίπλα δίπλα θα πονάμε κι αγκαλιά θα περπατάμε».
Πού το αφιερώνεις το τελευταίο;
Στον άνθρωπο που έχω αγαπήσει πιο πολύ στη ζωή μου. Ξέρεις αυτός ποιος είναι.
Πόσες φορές έχεις ερωτευτεί δυνατά;
Έχω ερωτευτεί λίγες φορές. Μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού! Για μένα, βέβαια, η έννοια του έρωτα υπάρχει στην καθημερινότητά μου με πολλά πράγματα. Το ότι ζω, αναπνέω, βλέπω τον ήλιο να βγαίνει και να δύει είναι κάτι σαν έρωτας. Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τώρα, παραδέχομαι ότι είμαι πολύ δύσκολος άνθρωπος, έχω μεγάλες απαιτήσεις, είμαι απρόβλεπτη. Είμαι όμως και πιστή, αυτό είναι αρχή μου, γι’ αυτό και δεν συγχωρώ την απιστία ούτε την υποκρισία.
Ποια είναι η σχέση σου με τη θρησκεία;
Πατρίδα, θρησκεία, ήθη κι έθιμα, ελευθερία: Αυτά είναι τα ιδανικά μου. Γεννήθηκα στην Ελλάδα και είμαι χριστιανή ορθόδοξη. Πιστεύω πολύ κι επειδή μου έχουν συμβεί διάφορα πράγματα στη ζωή μου, σου λέω πως η θρησκεία μας είναι ζωντανή, ολοζώντανη.
Τι σου έχει συμβεί;
Σε κάποια προβλήματά μου έχω αισθανθεί τη βοήθεια και την ευλογία Του. Για παράδειγμα, σε ένα ατύχημα που είχα με το αυτοκίνητό μου. Ε, δεν θες τίποτε άλλο. Προστάτες μου θεωρώ όλους τους αγίους. Τον άγιο Χαράλαμπο, στον οποίο είμαι και ταμένη από τη μητέρα μου, τους άγιους Αναργύρους, την αγία Παρασκευή και τον άγιο Νεκτάριο, καθώς είμαι γεννημένη την ημέρα της γιορτής του.
Οι περισσότεροι πάχυναν μέσα στην πανδημία, εσύ αδυνάτισες. Πώς τα κατάφερες;
Με άσκηση και… φερμουάρ στο στόμα! Το «τρώω, κάθομαι και αδυνατίζω» δεν υπάρχει πουθενά! Εμένα μου περίσσευαν 22 κιλά, τα οποία έχασα. Όταν άρχισε το πρώτο lockdown είπα στον εαυτό μου: «Γωγώ, θα χάσεις κιλά ή θα θέλεις δύο καρέκλες για να κάθεσαι». Πράγματι, έχασα βάρος και πλέον είμαι σε διαδικασία συντήρησης. Δεν αποκλείω το να παχύνω ξανά, αφού έχει ο καιρός γυρίσματα. Θα προσπαθήσω, όμως, να μη συμβεί. Χάρισα και όλα μου τα ρούχα επίτηδες, για να μην υπάρχει η δικαιολογία πως έχω κάτι να φορέσω, αν ξαναπαχύνω, και τώρα ανανεώνω σιγά σιγά την γκαρνταρόμπα μου.
Έχεις κάνει το εμβόλιο για τον κορονοϊό;
Φυσικά, το ίδιο και οι αδελφές μου και η μανούλα μου. Ευτυχώς που το κάναμε δηλαδή, γιατί αυτή τη στιγμή που μιλάμε νοσούν και οι τρεις και λόγω του εμβολιασμού τους περνούν τον ιό ήπια. Μόνο εγώ είμαι αρνητική στην οικογένειά μου. Κάποιοι μάλλον δεν θέλουν να κατανοήσουν πως αυτό που ζούμε είναι ένας πόλεμος με αόρατο εχθρό. Μια πανδημία αληθινή, που όσοι λένε ότι δεν υπάρχει μάλλον δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Σέβομαι τα πιστεύω του κάθε ανθρώπου, αλλά μη μου κάνεις και κήρυγμα ότι δεν υπάρχει ο ιός, γιατί δεν δούλεψα επί 18 μήνες, και ακόμη και τώρα δεν δουλεύω κανονικά και χαλαρά. Δουλεύω με φόβο και άγχος, γιατί σκέφτομαι: «θα κολλήσω; Θα ζήσω;»
Πολύς κόσμος φοβάται να εμβολιαστεί…
Είναι κατανοητό. Και εγώ είχα τους φόβους μου, αλλά οι επιστήμονες είναι επιστήμονες και αποφάσισα να τους εμπιστευτώ. Δεν είναι χαζοί, αυτό που κάνουν το σπούδασαν για να κάνουν τον κόσμο καλά. Γίνεται ολόκληρη επιστημονική κοινότητα να σου προσφέρει το μοναδικό όπλο απέναντι στην πανδημία, και εσύ να μην το δέχεσαι; Εύχομαι να συνετιστούν όλοι και να πάνε να εμβολιαστούν. Και αν δεν θέλουν; Μέσα! Να κλειστούν σπίτι τους. Μην έρχεσαι και με κολλάς, και το μεταδίδω κι εγώ που είμαι εμβολιασμένη σε άλλον εμβολιασμένο, γιατί δεν σου φταίω!
Πώς ήταν η εμπειρία του «J2US», όπου πήρες μέρος την περσινή σεζόν;
Πέρασα φανταστικά. Ήρθέ σε μια νεκρή εποχή λόγω πανδημίας και ήταν τόσο ζωντανή και ευχάριστη εμπειρία, που ένιωσα πραγματικά ευτυχισμένη. Έμαθα πράγματα στο «J2US», άλλαξα πολλά σε μένα, έκανα φίλους και αποκόμισα όμορφες αναμνήσεις.
