Υπήρξε ο βασιλιάς του πουκαμίσου στην Ελλάδα με 350 εργαζομένους υπό την επίβλεψή του, εργοστάσια δικά του, μαγαζιά στα πιο κεντρικά σημεία της Αθήνας, με ένα πελατολόγιο που αριθμούσε χιλιάδες πελάτες σε όλη την Ελλάδα. Από τα εργοστάσιά του έβγαζε στο εμπόριο 2.000 πουκάμισα ημερησίως και όλοι μιλούσαν για εκείνον.
- Από τον
Νίκο Νικόλιζα
Η φίρμα «Κ. Μαρούσης» τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 πρωτοστατούσε παντού και κυρίως στους κοσμικούς κύκλους. Ώσπου το 1991 οι φοιτητικές εξεγέρσεις και η πυρπόληση των καταστημάτων του έφεραν αλυσιδωτές αντιδράσεις στον σπουδαίο επιχειρηματία Δημήτρη Μαρούση, με αποτέλεσμα ο ίδιος να καταστραφεί οικονομικά και να φτάσει μέχρι και στα κάγκελα της φυλακής για χρέη προς το Δημόσιο με υπαίτιο το ίδιο το κράτος.
Σήμερα ο 75χρονος Δημήτρης Μαρούσης, σύζυγος της πάλαι ποτέ ντίβας του θεάτρου και του κινηματογράφου Μέμας Σταθοπούλου, μιλάει για πρώτη φορά για την πολυτάραχη ζωή του, η οποία από τη μια στιγμή στην άλλη έμελλε να ισοπεδωθεί. Στην ίδια συνέντευξη μιλάει και ο γιος του Κωνσταντίνος για τη σπουδαία ηθοποιό μητέρα του.
Καταρχάς, κ. Μαρούση, θα αρχίσω από τη σύζυγό σας, τη Μέμα Σταθοπούλου. Πώς γνωριστήκατε;
Με τη Μέμα γνωριστήκαμε σε ένα ιστορικό στέκι της λεωφόρου Αλεξάνδρας, το Ιμπέριαλ. Ήμασταν με μια καλλιτεχνική παρέα και έτσι έγινε ο δεσμός μας. Πρέπει να ήταν το 1973.
Η Μέμα ήταν μεγάλο όνομα εκείνη την εποχή;
Από τα πρώτα ονόματα ανάμεσα στους ηθοποιούς. Είχε τελειώσει ο δεσμός της με τον Θάνο Λειβαδίτη και αρχίσαμε να συζούμε μαζί. Έτσι αποφασίσαμε κάποια στιγμή να παντρευτούμε. Εγώ τότε ζούσα στην Πεύκη και της άρεσε εκεί το περιβάλλον. Εκεί πήγαν σχολείο και τα δύο παιδιά μας.
Ήταν ανοιχτός άνθρωπος η Μέμα, σας αποκάλυπτε πράγματα για τη ζωή της;
Αυτά που ήθελε. Της τα έβγαζες με το τσιγκέλι.
Τι σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και ανεβήκατε τα σκαλιά της εκκλησίας;
Ενώ ήταν από τα καλύτερα ονόματα στο θέατρο και στον κινηματογράφο, ήταν ο πιο απλός άνθρωπος της Γης. Σκεφτείτε ότι Κυριακή βράδυ, αμέσως μετά το θέατρο, πήγαινε στους γονείς της στην Πάτρα και έμενε εκεί ένα εικοσιτετράωρο. Της Μέμας της άρεσαν η οικογενειακή θαλπωρή, τα ταβερνάκια, τα πολύ ήσυχα πράγματα. Η Μέμα ήταν δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά. Και πολύ μορφωμένη γυναίκα. Διάβαζε ό,τι βιβλίο έπεφτε στα χέρια της.
Γιατί χωρίσατε;
Ασυμφωνία χαρακτήρων θα μπορούσες να το πεις. Η Μέμα κολλούσε σε κάποια πράγματα και υπήρχαν κάποιες εντάσεις. Χαζοεντάσεις θα έλεγα, χωρίς λόγο και αιτία. Μετά η Μέμα έφυγε και πήγε στην Πάτρα, στους γονείς της και ύστερα από καμιά δεκαριά χρόνια είπαμε: «Αλήθεια, γιατί χωρίσαμε εμείς οι δύο;» Δεν υπήρχε ουσιαστικός λόγος!
Η Μέμα πέθανε από καρκίνο, αν δεν με απατάει η μνήμη μου…
Από καρκίνο που είχε στο στήθος. Θα μπορούσε να είχε σωθεί αν πήγαινε στους γιατρούς, όμως δεν πήγαινε. Είχαμε χωρίσει τότε, αλλά είχαμε άψογες σχέσεις μέχρι και τον θάνατό της. Μην ξεχνάτε είχαμε δύο παιδιά και μόλις το έμαθα, την πήρα τηλέφωνο. Της είπα: «Μέμα, έχεις παιδιά, έχεις υποχρεώσεις. Πρέπει να πας στον γιατρό». Και έτσι πείστηκε και πήγε. Πίστευε ότι θα το ξεπεράσει από μόνη της, γιατί η Μέμα ήταν αντράκι. Δεν τα κατάφερε, όμως!
Ήσασταν ένας από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες στον χώρο του πουκαμίσου. Πώς πέσατε έξω;
Υπάρχουν πολλές ερμηνείες στη λέξη «έπεσες έξω». Γιατί τα χρήματα ενός επιχειρηματία, τα λεφτά που κρατάει στα χέρια του, δεν είναι δικά του. Εμείς εκείνη την εποχή δουλεύαμε με επιταγές και με τον λόγο που δίναμε, και ήταν συμβόλαιο. Δεν έκανα ποτέ μεγάλη ζωή. Δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς σταματημό. Και όσον αφορά τους υπαλλήλους δεν καθυστέρησα ούτε μία μέρα τον μισθό τους. Ήμουν μια χαρά μέχρι την ημέρα που ξέσπασαν τα γεγονότα του ’91 με τις εξεγέρσεις. Το ένα κατάστημα το είχα στην Πανεπιστημίου 62. Στην απέναντι γωνία ήταν τα γραφεία πολιτικού κόμματος. Πέταξαν τότε καπνογόνα, έγιναν διαδηλώσεις και κάηκε το κεντρικό μου κατάστημα. Από εκεί άρχισαν τα μαρτύρια. Έπαθα 2.000.000 ευρώ ζημιά. Υπάρχουν όλα εγγράφως με υπουργικές αποφάσεις. Και το φινάλε ήταν να μπω και δύο φορές φυλακή.
Γιατί;
Από χρέη προς το Δημόσιο, τα οποία δεν μπορούσα να πληρώσω, αφού καταστράφηκε ο κεντρικός κορμός της αλυσίδας των καταστημάτων μου. Και σκεφτείτε ότι με την ευρωπαϊκή νομοθεσία θεωρείται εγκληματική ενέργεια.
Πόσο καιρό μπήκατε φυλακή;
Την πρώτη φορά μπήκα 30 μέρες και τη δεύτερη 10 μέρες.
Πώς είναι να είστε από «βασιλιάς του πουκαμίσου» φυλακισμένος;
Όταν με έπιασαν την πρώτη φορά, τρελάθηκα. Το 1996 ξεκινήσαμε τα δικαστήρια και η πρώτη απόφαση βγήκε το 2012. Πήραμε κάποιες αποζημιώσεις. αλλά όλα τα χρήματα πήγαν για να ξεχρεώσω και πάλι το κράτος. Και σήμερα ακόμα πληρώνω αποφάσεις στην Εφορία, για να μην ξαναπάω φυλακή. Μου ζητάνε χρήματα για την επιχείρηση που καταστράφηκε το 1991 με υπαιτιότητα του ίδιου του κράτους.
Η σύζυγός σας, η Μέμα, τι έλεγε για όλα αυτά που περάσατε;
Στεναχωριόταν πολύ.
Και ξαφνικά μετά τον θάνατο της Μέμας, μετά τη δική σας οικονομική καταστροφή, σκοτώνεται και η κόρη σας σε δυστύχημα…
Υπέροχο πλάσμα, όμως άτυχη. Έμεινε 50 μέρες στην Εντατική και μετά «έφυγε»!
Ο γιος της σπουδαίας ηθοποιού ανοίγει το άλμπουμ των δικών του αναμνήσεων
Τι άνθρωπος ήταν η Μέμα Σταθοπούλου, Κωνσταντίνε;
Η μητέρα μου ήταν πολύ ειλικρινής άνθρωπος, σταράτος, ντόμπρος και δίκαιος. Δεν έπαιζε με τις λέξεις, δεν κρυβόταν. Και σε μένα και στην αδελφή μου μας έδωσε τα καλύτερα εφόδια.
Έφυγε από τη ζωή στις 17 Οκτωβρίου του 1999. Δύσκολη χρονιά για εσάς.
Χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Ο φονικός σεισμός του ’99 έγινε τον Σεπτέμβριο. Θυμάμαι τότε την πήρα με το αυτοκίνητο και την πήγα στην Πάτρα όπου ήταν οι γονείς της και οι παππούδες μου. Είχε κάνει ο καρκίνος παντού μεταστάσεις και ο καθηγητής της, ο Κοσμίδης, μας είπε «πάρε τη μαμά σου και πήγαινέ τη σπίτι σας. Τουλάχιστον να φύγει κοντά στους δικούς της ανθρώπους». Κάπως έτσι μέσα σε ελάχιστο διάστημα έπρεπε να καταλάβουμε πως η μάνα μου «έφευγε» και έπρεπε να το κατανοήσω.
Σας έλεγε παρασκήνια από τις ταινίες όπου πρωταγωνιστούσε;
Ναι, και ήταν πολύ παραστατική σε όσα μας έλεγε. Μια φορά μάς έλεγε τα παρασκήνια από μια ταινία που σκηνοθετούσε ο Φώσκολος και έπαιζε η μάνα μου. Θυμόταν πως για να βγει αυτή η ταινία σαν αληθινή κόντεψε να πνιγεί μέσα στο ποτάμι όπου γίνονταν τα γυρίσματα.
Υπήρχαν ηθοποιοί που ήταν κοντά με τη μητέρα σου;
Εγώ θυμάμαι πάρα πολύ καλά τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, ο οποίος ερχόταν στο πατρικό της σπίτι, στον Αγιο Βασίλειο Πάτρας, και παίζανε χαρτάκι για να περνάει η ώρα. Τη λάτρευε τη μητέρα μου ο Νιόνιος.
Έφυγε πολύ νωρίς από το επάγγελμα. Προσπάθησε να επανέλθει σε αυτό;
Από το επάγγελμα έφυγε νωρίς για να μεγαλώσει εμάς και να είναι κοντά με την οικογένειά της. Κάποια στιγμή προσπάθησε να επανέλθει στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Εκανε και γυρίσματα για ένα σίριαλ με τον Παύλο Ευαγγελόπουλο με τίτλο «Σ’ αγαπώ», αλλά δεν ευοδώθηκε αυτή η προσπάθεια. Προσπαθούσε, προσπαθούσε να επανέλθει και γυρίζει μια μέρα και μου λέει: «Παιδί μου, δεν είναι όπως το άφησα το επάγγελμα». Μιλούσε, πάντως, με τα καλύτερα λόγια για τον Νίκο Κούρκουλο, ο οποίος ήταν διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, γιατί ήταν ο μόνος που προσπάθησε να τη βοηθήσει να επανέλθει στο επάγγελμά της.
Είχε επαφές με άλλους συναδέλφους της;
Με την Αννα Φόνσου και τον Θάνο Λειβαδίτη. Κανέναν άλλον!
Την είδηση πως έχει καρκίνο πώς σας τη μετέφερε;
Δεν μου το είπε η ίδια, αλλά η γιαγιά μου. Μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Κωνσταντίνε, κατέβα κάτω στην Πάτρα, υπάρχει θέμα με την υγεία της μαμάς σου». Ηταν Αύγουστος του ’98. Πηγαίνω στην Πάτρα και της λέω: «Μάνα, τι συμβαίνει;» Μου λέει: «Ο,τι σου είπε η γιαγιά σου». Είχε ήδη χαθεί χρόνος, όμως.
Θυμάσαι ποια ήταν τα τελευταία της λόγια;
Την είχαμε στο σπίτι. Δεν ήθελε να βλέπει κόσμο. Δέκα μέρες προτού πεθάνει και ενώ ο καρκίνος έχει κάνει παντού μεταστάσεις και δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου, είχε πλήρη διαύγεια. Εκείνο το απόγευμα είχε πιάσει στα χέρια της ένα βιβλίο και διάβαζε. Παρατάει το βιβλίο και πιάνουμε μια κουβέντα που τελείωσε την επόμενη μέρα το πρωί. Εκεί μου μίλησε για όλη τη ζωή της. Πάνω στην κουβέντα μου λέει: «Ωραίος άνθρωπος ο πατέρας σου. Να τον προσέχεις». Λίγο πριν τελειώσουμε την κουβέντα, μπήγει τα νύχια της στο χέρι μου και με δύναμη μου λέει: «Παιδί μου, πρόσεχε στη ζωή σου. Πρόσεχε στη ζωή σου».
