Η «Espresso» έζησε παραμυθένιες στιγμές στο σπίτι της λαμπερής πρωταγωνίστριας Μαίρης Χρονοπούλου, στην Παιανία, η οποία το άνοιξε αποκλειστικά για την εφημερίδα μας!
Μέσα από μια μοναδική εξομολόγηση, την ώρα που αποκαλύπτουμε πρώτη φορά τις πιο αγαπημένες γωνιές της, αλλά και το χρονικό της δημιουργίας του, η Μαίρη Χρονοπούλου θυμάται και εξιστορεί τις πιο δυνατές στιγμές που έζησε ως σήμερα μέσα σ’ αυτό, αφού είναι ο χώρος που την κάνει να αισθάνεται ασφαλής κι ευτυχισμένη.
Ρεπορτάζ – Φωτογραφίες: Γιάννης Αρμουτίδης
«Τα ταβάνια του σπιτιού μου διαθέτουν δοκάρια. Είναι δοκάρια, τα οποία εγώ -μόνη μου, με το εργαλείο του βαρελά- τα έξυσα για να μην υπάρχουν σαράκια. Η βιβλιοθήκη μου, όμως, είναι από ράγες σιδηροδρόμου. Για όλη την κατασκευή του σπιτιού μεταχειρίστηκα μόνο πρωτογενή υλικά. Πουθενά δεν υπάρχει λούστρο, δηλαδή όλα τα μέρη του σπιτιού -όπου υπάρχουν ξύλα- είναι βαμμένα μόνο με μπογιές -ένα ειδικό είδος- που διώχνουν τα έντομα και δίνουν μόνο ένα ελαφρύ χρώμα στο ξύλο. Δηλαδή, δεν γυαλίζουν, δεν είναι λουστραρισμένα! Είναι σαν παλιά…» λέει η σπουδαία πρωταγωνίστρια του ελληνικού σινεμά!
Η Μαίρη Χρονοπούλου θέλησε να δημιουργήσει ένα απλό σπίτι, που να ξεπηδά στο σήμερα μέσα από τον χρόνο! «Προσπάθησα να μιμηθώ ένα σπίτι μιας παλαιότερης εποχής και νομίζω ότι το πέτυχα απόλυτα. Ειδικά στον σοβά, που τον άργησα, διότι άλλαξα τρεις σοβατζήδες για να πετύχω την αυθεντικότητα του παλιού. Οσο για τα πατώματα του σπιτιού είναι παλιές, μαρμάρινες, σφυρήλατες πλάκες παλιών αθηναϊκών πεζοδρομίων. Τότε τα πεζοδρόμια ήταν μαρμάρινα και σφυρήλατα. Προσπαθώ να σπάσω όλη αυτή τη σχετική αδρότητα του σπιτιού με μία ωραία συλλογή από ανατολίτικα χαλιά, που κατά καιρούς τα αλλάζουμε. Δίνουν χρώμα και μαλακώνουν τη σχεδόν άγρια απλότητα του σπιτιού. Τα έπιπλα… τα έχω καταργήσει, τουλάχιστον τα περισσότερα. Εχω χτίσει καναπέδες που είναι πολύ πιο κατάλληλοι στον χώρο. Ολα τα άλλα δωμάτια θα τα δείξουμε εν καιρώ» μας εξομολογείται!
Συλλογή χαρακτικών
Η ίδια όμως μιλάει και για την τέχνη που χαρακτηρίζει τους χώρους και τις γωνιές του σπιτιού της: «Το σπίτι μου είναι μια μικρή συλλογή χαρακτικών της Βάσως Κατράκη, που τη λατρεύω. Εχω και μία συλλογή από λαϊκούς πίνακες του Γεροσκουλά από την Κρήτη, καθώς και μία συλλογή από ξυλόγλυπτά του. Τα εικονίσματά μου είναι παμπάλαια. Αλλα οικογενειακά και δυο τρία δώρα που μου έχουν κάνει». Ενας πίνακας μεγάλος βρίσκεται στον τοίχο, ακριβώς πάνω από την τραπεζαρία της, «είναι ζωγραφισμένος από παιδάκια και τον βρίσκω θεϊκό».
Η Μαίρη, όμως, διαθέτει ένα φετίχ που συνδέεται με τους χώρους του σπιτιού όπου κινείται, ζει και απολαμβάνει τη ζωή της μαζί με τους φίλους της: τα κηροπήγια, τα λευκά κεριά και η εμμονή της με το λευκό χρώμα και τα αρώματα. «Στο σπίτι μου βρίσκονται πάρα πολλά κηροπήγια, τα οποία χρησιμοποιώ κατά κόρον. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δέχομαι κάποιον φίλο στο σπίτι χωρίς να έχω αναμμένα -παντού- λευκά κεριά. Γιατί λευκά; Είναι το φετίχ μου! Μ’ αρέσουν τα λευκά κεριά, τα λευκά λουλούδια… αγαπώ το λευκό» μας λέει χαρακτηριστικά!
Μυσταγωγία
Η τεράστια ηθοποιός μας μιλάει για την τραπεζαρία του σπιτιού, τον… ιερό χώρο μυσταγωγίας της, εκεί όπου προσφέρει και απολαμβάνει τις υπέροχες σπεσιαλιτέ της με τους φίλους και προσκεκλημένους της! Γιατί, ως γνωστόν, είναι τέλεια μαγείρισσα και οικοδέσποινα: «Η τραπεζαρία μου είναι αντίγραφο ενός τραπεζιού του 1600, καθώς και οι καρέκλες της. Δεν χωράμε και πάρα πολλοί. Συνήθως τα καλέσματά μου -που είναι πάμπολλα τον χειμώνα- δεν ξεπερνούν τα οκτώ άτομα…» Εξαιρετικά εντυπωσιακό, ιδιαίτερη χρωματική νότα στο μεθυστικό σπίτι της είναι ένα πολύχρωμο επιπλάκι με συρταράκια, που βρίσκεται στην αρχή της μεγάλης σκάλας που οδηγεί στα επάνω δωμάτια του σπιτιού. «Είναι ένα επιπλάκι που το είδα σε μια διαφήμιση και το αγόρασα. Και μετά το αγόρασαν όλες οι φίλες μου. Το αγόρασε πρώτη η κουμπάρα μου, η Μελίτα (μητέρα του Αλκη Κούρκουλου). Το επιπλάκι χωράει γύρω στα 500 CD. Είναι γεμάτο. Επίσης, έχω μανία και με τις παλιές κασέλες. Εχω πολλές. Και έχω κι ένα δωμάτιο γεμάτο βινίλια. Δίπλα στο σαλόνι μου. Εάν προσθέσω τις ώρες μουσικής μου, φτάνουν τις 20.000…»
Πολύ εντυπωσιακή όμως είναι και η κυρία είσοδος του σπιτιού. «Απλή, ξύλινη, σε παραδοσιακή γραμμή, όπως όλες οι πόρτες και όλα τα παράθυρα του σπιτιού.
Πουθενά λούστρο ή πολυτέλεια. Σκέτη αδρότητα και απλότητα. Τον αγαπώ τον χώρο μου… Μικρές συλλογές, όπως παλιές ταμπακέρες, κι αλλά αγαπημένα μικροαντικείμενα χορταίνουν την αισθητική μου και το μάτι μου» λέει περιγράφοντας το σκεπτικό με το οποίο έφτιαξε το σπίτι της. Εξωτερικά το σπίτι διαθέτει έναν υπέροχο κήπο, σχεδόν μαγικό. Θυμίζει κήπους του Σεν Τροπέ. Η ίδια επιμένει ότι είναι απλούστερος των απλουστέρων. «Υπάρχει ένας τεράστιος ελαιώνας με 200 ελιές και μόνο γύρω γύρω από το σπίτι μερικά παρτέρια με τριανταφυλλιές. Τίποτα το εξεζητημένο και το πολυτελές…»
Ωστόσο, ο κήπος του σπιτιού φαντάζει εντυπωσιακός με τους πανύψηλους φοίνικες και την τεράστια πισίνα. «Αυτά τα φοινικάκια τα φύτεψα μικρά και τώρα ξεπέρασαν το σπίτι μου. Δυστυχώς ο ένας, που είναι θηλυκός, μου αρρωσταίνει. Ο αρσενικός μια χαρά τα πάει. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει με τους φοίνικες! Η πισίνα μου -είναι μάλιστα πολύ μεγάλη και βαθιά- όλο προβλήματα μου παρουσιάζει. Κουράστηκα! Και τα προβλήματά της, πιστέψτε με, είναι πολυπληθή και πολυέξοδα» εξομολογείται. Η πισίνα, όμως, θεωρείται απαραίτητη για την υγεία της Μαίρης, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, αφού τη βοηθά να κινείται ευκολότερα. «Η άσκηση με βοήθησε να ξαναπερπατήσω. Βέβαια, το νερό είναι κι αυτό επιβοηθητικό».
Καρμική σχέση
Η σχέση της Μαίρης Χρονοπούλου με το απέραντο αυτό κτήμα είναι εντελώς καρμική, αφού το θεωρεί αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής της. «Αυτό πάντως που αγαπώ στον χώρο μου είναι ο μεγάλος χώρος. Αν μου έλεγαν να διαλέξω ανάμεσα σε μία πολυτελέστατη έπαυλη, χτισμένη σε ένα στρέμμα, εγώ θα διάλεγα ένα μικρό κότατζ (εξοχικό σπιτάκι) σε μία μεγάλη έκταση όπως η δική μου, που είναι 9 στρέμματα. Λατρεύω την έκταση, τον μεγάλο χώρο και το χώμα. Το σπίτι μου έχει φωτογραφηθεί από πολλά περιοδικά που ασχολούνται με τον χώρο του σπιτιού, με πολύ ωραίες περιγραφές. Από τον καιρό που ήταν λευκό, με κόκκινα κεραμίδια και μετά, που το έκανα ώχρα με κίτρινα κεραμίδια. Αν δεν αλλάξουμε και κάτι, πλήττουμε. Το ίδιο και με την πισίνα. Ηταν θαλασσιά με σκίμερ. Την έσπασα και την έκανα από την αρχή με λευκά πλακάκια, με μπλε ρίγες, λευκό μάρμαρο γύρω γύρω και υπερχείλιση. Αλλοι καιροί, άλλες ευκολίες» μας λέει με την ευγένεια και τη γλυκύτητα που πάντα τη χαρακτήριζαν!
Μυθικά πάρτι
Στον κήπο της Μαίρης Χρονοπούλου -γύρω από την πισίνα της- έχουν γίνει τα πιο μυθικά πάρτι της δεκαετίας του ’90, με προσωπικότητες, σταρ του κινηματογράφου, αλλά και αγαπημένους της φίλους.
«Τεράστια πάρτι -παλιά- με τα ωραιότερα μπαρ του κόσμου. Είχα για μπαρ βαμμένα καροτσάκια εργατών οικοδομής! Τα γέμιζα παγάκια, έβαζα ανάμεσά τους φώτα χριστουγεννιάτικα, αδιάβροχα… Κι εκεί μέσα στον πάγο έχωνα κρασιά, μπίρες και αναψυκτικά. Τα καροτσάκια γινόταν τα μπαρ μου. Ηταν παρτάρες. Σ’ αυτά τα πάρτι ποτέ μου μα ποτέ μου δεν μεταχειρίστηκα για τη μουσική τους δίσκους μου, που είναι εκατοντάδες, γιατί τους χρειαζόμουν για το “ψωμί” μου, που ήταν το ραδιόφωνο. Και δεν τους έφθειρα. Επαιρνα πάντα dj.
Η μουσική ήταν στο διαπασών, διότι μην ξεχνάς ότι έχουμε χιλιάδες στρέμματα, άχτιστα γύρω γύρω, και δεν ενοχλούμε κανέναν. Τώρα αυτά πέρασαν. Επαιρνα επίσης κι έναν καλό ψήστη. Βέβαια, φτιάχναμε μια δυο τρεις σπεσιαλιτέ ταϊλανδέζικες ή κινέζικες, έτσι για να δείχνουμε πιο κοσμικές. (Γελάει) Το ψωμί μου το ζύμωνα πάντα μόνη μου. Τώρα πια, δυστυχώς, δεν μου είναι τόσο εύκολο να τα κάνω όλα αυτά» αναπολεί με ένα γλυκό χαμόγελο και συνεχίζει: «Συμπαθητικά γευματάκια σε διάφορες βεράντες του σπιτιού, κουβεντούλα, καλαμπούρι και αγαπημένα τραγούδια, σε χαμηλότερη ένταση. Μεγαλώσαμε και ηρεμήσαμε! Εκτός αυτών, οι καλύτεροί μου φίλοι πια έχουν φύγει… Σχεδόν όλοι. Με πονάει πολύ αυτό!»
