Από την Ξάνθη, όπου άρχισε μικρούλα το τραγούδι υπό το άγρυπνο βλέμμα της μητέρας της, μέχρι την Αθήνα, όπου έβαλε… φωτιά στις πίστες και ξεχώρισε τηλεοπτικά ως «κορίτσι του Θέμου», η διαδρομή είναι μεγάλη. Η Σάσα Μπάστα μιλάει στην «Espresso» για τους σημαντικούς σταθμούς της πορείας της στη showbiz, την οικογένειά της, που λατρεύει, και για την ημέρα που ο άγιος Εφραίμ έσωσε τον αδελφό της!
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
-Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια στην Ξάνθη;
Μαγικά! Εχω πολύ όμορφες αναμνήσεις. Θυμάμαι το παιχνίδι με την μπάλα στην πλατεία και τη μητέρα μου να βγαίνει στο παράθυρο και να μου φωνάζει: «Νατάσα, έλα σπίτι». Νατάσα με έλεγαν τότε. Ξέγνοιαστα χρόνια, χωρίς άγχος.
-Μεγάλωσες χωρίς τον πατέρα σου, αλλά με μια μητέρα που έκανε για δύο γονείς μαζί. Πώς ήταν η σχέση σας στην εφηβεία σου;
Οπως και σήμερα. Η μαμά μου, η Φανούλα μου, ήταν και συνεχίζει να είναι η κολλητή μου, ο «βράχος» μου, η αδυναμία μου, η καψούρα μου, τα πάντα…
-Βγήκες νωρίς στο τραγούδι, προτού ενηλικιωθείς… Πώς έγινε αυτό;
Αρχισα από ένα μαγαζί στην Ξάνθη, οπότε ήταν όλα προστατευμένα. Η μητέρα μου βρισκόταν συνεχώς δίπλα μου, άγρυπνος φρουρός. Με έπαιρνε από το σχολείο, με διάβαζε στο καμαρίνι, ξενυχτούσε μαζί μου. Κι όλα αυτά γιατί αντιλήφθηκε πόσο μεγάλη ήταν η επιθυμία μου να ασχοληθώ με το τραγούδι. Χτυπιόμουν και τσίριζα για να μου το επιτρέψει. Και το έκανε, με την προϋπόθεση φυσικά να μην παρατήσω το σχολείο.
-Το είχες από μικρή με τη μουσική;
Ημουν στη Φιλαρμονική της Ξάνθης από 7 χρονών και φοίτησα σε μουσικό σχολείο. Κάποιο καλοκαίρι, λοιπόν, που δούλευα ως σερβιτόρα για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου, μου έκανε πρόταση να τραγουδήσω στο μαγαζί του ο Ηλίας Ταληκριάδης, ο παλιός τερματοφύλακας. Ετσι ξεκίνησα.
-Κι έπειτα βρέθηκες στην Αθήνα;
Πρώτα πήγα στη Θεσσαλονίκη, όπου τραγούδησα στο κλαμπ La Mamounia κι έπειτα από περίπου έναν χρόνο ήρθα στην Αθήνα… Είχα έρθει για διακοπές βασικά, αλλά έμαθα ότι γινόταν οντισιόν για νέους τραγουδιστές στο Posidonio. Δεν περίμενα να με διαλέξουν γιατί ήταν 500 άτομα εκεί, αλλά όταν ανέβηκα στην πίστα και τραγούδησα έπειτα από λίγο με σταμάτησαν και μου είπαν «Θα παίρνεις αυτά τα χρήματα, ξεκινάμε σε δυο εβδομάδες».
-Βίωσες έντονο ανταγωνισμό στο ξεκίνημά σου;
Η λέξη ανταγωνισμός δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον είμαι έτσι ως άνθρωπος, δεν το έχω καθόλου στο μυαλό μου αυτό το πράγμα. Κοιτάζω τη δουλειά μου, την οποία προσπαθώ να κάνω όσο καλύτερα μπορώ, και πιστεύω ότι αυτό είναι και το σωστό.
-Συμβαίνει όμως; Κοιτάζει ο καθένας τη δουλειά του;
Εντάξει, προφανώς το έχω ζήσει αυτό που λες, αλλά μου έχει συμβεί σε μικρό βαθμό, γιατί δεν ασχολούμαι. Εχει τύχει, ας πούμε, να μου χαμηλώσουν το μικρόφωνο την ώρα που τραγουδούσα. Εχω ακούσει και κακίες για μένα, αλλά δεν δίνω σημασία, ούτε θα πάω να ζητήσω τον λόγο. Για να ασχολούνται και να με συζητάνε, μάλλον κάτι κάνω καλά. Δεν με αγγίζουν καν όλα αυτά, γελάω…
-Κεφάλαιο «ΟΛΑ». Υπήρξες «κορίτσι του Θέμου» και το γυμνό στιγμιότυπό σου με την κιθάρα και την ατάκα «στροφή στην ποιότητα» έχει περάσει νομίζω στη λίστα με τα… highlights της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Ηταν ιδέα του Βαγγέλη Περρή αυτό. Θυμάμαι ήμουν στο κέντρο όπου τραγουδούσα τότε όταν μου τηλεφώνησαν από την εκπομπή, λέγοντάς μου ότι σκέφτηκαν να τραγουδήσω γυμνή με μια κιθάρα στο τρέιλερ. Ξέρεις, ακόμα με ρωτάνε κάποιοι αν όντως δεν φορούσα τίποτα πίσω από την κιθάρα… Δεν το αποκάλυψα ποτέ. Θα σας αφήσω όλους με την απορία. (γέλια)
-Με τον Θέμο Αναστασιάδη πώς ήταν η σχέση σας;
Μου λείπει πάρα πολύ ο Θέμος. Τον «ψάχνω» και πάρα πολύ. Παρόλο που δεν ήμασταν τόσο κοντά όσο μπορεί να φαντάζεται κάποιος, τον «ψάχνω» γιατί αρκετές φορές στη ζωή μού έρχονται μπροστά μου τα λόγια του. Μου έδινε συμβουλές, μου έλεγε να μην εμπιστεύομαι εύκολα. Ημουν μικρό παιδί τότε και με προστάτευε λίγο περισσότερο.
-Τον είχες δει καθόλου αφότου αρρώστησε;
Είχαμε μιλήσει κάποια στιγμή στο τηλέφωνο και ήταν όπως τον θυμόμουν. Στην κηδεία του ήμουν λεχώνα, αλλά όφειλα να παρευρεθώ. Βέβαια, μου ασκήθηκε κριτική γι’ αυτό, επειδή δεν είχα σαραντίσει ακόμα. Δεν γινόταν να μην πάω όμως στην κηδεία του. Στον Θέμο οφείλω αυτό που είμαι, του οφείλω τα πάντα μέχρι σήμερα. Δεν ξεχνάω ποτέ ποιος με βοήθησε. Επίσης, λέω ευχαριστώ και το εννοώ.
-Παρότι δεν το επιδίωξες, είσαι από τις περιπτώσεις που απασχόλησαν πολύ τα media με τα προσωπικά τους. Ενιωσες ποτέ να σε «πνίγει» αυτό;
Καταρχήν, μου χρέωσαν και λάθος ανθρώπους. Μια εποχή ο καθένας έλεγε και έγραφε ό,τι ήθελε, χωρίς να τον νοιάζει. Φυσικά και ένιωσα να με «πνίγει» αυτή η κατάσταση, πολλές φορές. Ωστόσο, δεν σου κρύβω πως ήξερα ότι όλο αυτό πηγαίνει μαζί με τη δουλειά μου. Επιπλέον, εγώ άρχισα μικρή και τότε η γλώσσα μου έτρεχε πιο γρήγορα από το μυαλό μου.
-Τι σε κέρδισε στον άντρα σου, τον Δημήτρη Κουσαθανά, και αποφάσισες να ανέβεις μαζί του τα σκαλιά της εκκλησίας;
Πάνω απ’ όλα πρέπει να υπάρχουν σεβασμός και κατανόηση ανάμεσα σε ένα ένα ζευγάρι. Αυτή είναι μια γενική διαπίστωση, με την οποία πιστεύω να συμφωνεί η πλειονότητα των ζευγαριών. Προσωπικά τώρα, ο Δημήτρης με κέρδισε όταν κατάλαβα πόσο υπέροχος σύζυγος και πατέρας γεννήθηκε για να γίνει αυτός ο άνθρωπος.
-Πώς γνωριστήκατε;
Σε μια εμφάνιση που έκανα στη Μύκονο. Βέβαια, για να υπάρξει εξέλιξη και να περάσουμε από τη γνωριμία σε σχέση, πέρασαν δύο χρόνια.
-Και μετά ήρθε η κορούλα σας, η Ειρήνη!
Η Ειρήνη ήρθε πολύ γρήγορα στη ζωή μας, στους έξι μήνες της σχέσης μας με τον Δημήτρη. Ο ερχομός της με ολοκλήρωσε ως άνθρωπο. Μου το έλεγε η μητέρα μου «Θα κάνεις κι εσύ παιδί και θα καταλάβεις». Ε, το κατάλαβα, η πληρότητα που νιώθω από τότε που γεννήθηκε είναι το κάτι άλλο. Δεν με βλέπει τόσο σαν μαμά, αλλά σαν την κολλητή φίλη της. Τα κάνουμε όλα παρέα. Ο,τι θέλει η Ειρήνη, εγώ ακολουθώ. Εύχομαι πραγματικά η σχέση μας να εξελιχθεί όπως αυτή που έχω εγώ με τη μητέρα μου.
-Εχεις έναν αδελφό, τον Αρη, που λατρεύεις, ο οποίος αντιμετωπίζει χρόνιο πρόβλημα υγείας. Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις σε μια οικογένεια που βρίσκεται σε παρόμοια θέση;
Να δείχνουν ακούραστα την αγάπη τους. Διότι το μόνο που ζητάνε αυτοί οι άνθρωποι είναι να τους αγαπάς και να τους προσέχεις. Σίγουρα υπάρχουν και δύσκολες ημέρες. Ολοι μας έχουμε… Προσωπικά δεν με κουράζει αυτό, γιατί τον έχω κοντά μου, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Με συζήτηση και αγάπη όλα βρίσκονται. Ετσι συμβαίνει και με τον Αρη μου, έχουμε μια όμορφη σχέση σαν αδέλφια. Ξέρει πως ό,τι και να γίνει εγώ θα είμαι εκεί. Η αγάπη είναι το γιατρικό!
-Εχεις κι έναν προστάτη, τον άγιο Εφραίμ…
Αν αυτή τη στιγμή έχω τον αδελφό μου κοντά μου είναι χάρη στον άγιο Εφραίμ. Βέβαια και οι γιατροί στο Ασκληπιείο, όπου νοσηλεύτηκε ο Αρης, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για μήνες, δεν το συζητώ. Απλώς, κάποια στιγμή μου είπαν: «Εμείς δεν μπορούμε πια να κάνουμε κάτι άλλο, ο Αρης είναι στα χέρια του Θεού». Και σου το ορκίζομαι -το λέω και βουρκώνω!- το δικό μας παιδί εκεί που μας άφηνε, κατάφερε τελικά να ζήσει. Στο νοσοκομείο, όταν πηγαίνουμε, τον φωνάζουν «Λάζαρο», γιατί δεν υπήρχε πιθανότητα να ζήσει. Πήγα να προσκυνήσω στον άγιο Εφραίμ και όταν τον πλησίαζα άκουγα τον ήχο από την Εντατική όπου νοσηλευόταν ο Αρης. Τον άκουγα έντονα, σαν να καιγόταν το αφτί μου. Σαν να μου έλεγε εσύ είσαι εδώ, αλλά εγώ είμαι εκεί, δίπλα στον αδελφό σου.
-Πέρυσι σε είδαμε στη «Φάρμα». Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Ηταν δύσκολη, αλλά και πολύ ωραία εμπειρία για μένα. Θα το έκανα ξανά εκατό φορές. Πέρα από τη δυσκολία στη συναναστροφή με κάποια άτομα και την πείνα που υπήρχε, το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα στη «Φάρμα» ήταν ότι γνώρισα καλύτερα εμένα. Θα πήγαινα άνετα και στο «Survivor» τώρα που έχω πάρει την… κρυάδα σε reality επιβίωσης!
-Εχεις αρχίσει live εμφανίσεις σε μαγαζί της Θεσσαλονίκης;
Ναι, κάθε Παρασκευή και Σάββατο είμαι στο Μουσικές και Χρώματα, ένα στέκι που το νιώθω δικό μου. Και στις 23 Σεπτεμβρίου αρχίζουμε μια όμορφη παρέα στην Αθήνα, με Μάκη Δημάκη και Πάνο Καλίδη, στο Εμπατή North. Επίσης, αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί το νέο μου τραγούδι, με τίτλο «Μη μου κλείνεις μωρό μου την πόρτα», από τον παραγωγό μου Μάριο Χαπέρη, τον οποίο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλα.
