Κατάθεση ψυχής με τίτλο «Γιώργος Βασιλείου: Εφαλτήριο» είναι ο τίτλος της βιογραφίας ενός από τους πιο αναγνωρίσιμους ηθοποιούς των τελευταίων δεκαετιών. Ενός ηθοποιού που το νήμα της ζωής κόπηκε πολύ γρήγορα εξαιτίας του καρκίνου. Ωστόσο, η μάχη που έδωσε ο Γιώργος Βασιλείου μέχρι και το τελευταίο λεπτό που ήταν στη ζωή μένει παράδειγμα προς μίμηση για τις επόμενες γενιές.
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Η τηλεοπτική σειρά «Καλημέρα Ζωή» του Νίκου Φώσκολου έδωσε στον Γιώργο Βασιλείου ένα σκαλοπάτι να γίνει ευρέως γνωστός όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στα πέρατα του κόσμου. Οπου, δηλαδή, πουλήθηκε η τηλεοπτική σειρά, με δυσθεώρητα νούμερα τηλεθέασης. Ο ηθοποιός δεν ξέχασε ποτέ το βήμα που του έδωσε ο Νίκος Φώσκολος, υπενθυμίζοντας μέχρι και τις τελευταίες του ώρες πόσο σημαντική ήταν για εκείνον αυτή η βοήθεια.
Ξεκινώντας την ανάγνωση της βιογραφίας του ηθοποιού, την οποία έγραψε ο καλός του φίλος Ντίνος Κουμπάτης με τις αφηγήσεις της συζύγου του Γιώργου Βασιλείου, διαπιστώνει κανείς την απλότητα στον λόγο γραφής του βιβλίου, ώστε να γίνει αντιληπτό ακόμα και από τις κατώτερες λαϊκές τάξεις πολιτών, μέσα από τις οποίες ο ηθοποιός από τα παιδικά του χρόνια έπαιρνε δύναμη ως μέρος αυτής της λαϊκής μάζας. Στα δύο πρώτα κεφάλαια διαβάζουμε την οικογενειακή κατάσταση του ηθοποιού καθώς και για το όνειρό του για την υποκριτική τέχνη που γίνεται πραγματικότητα. Λίγο πιο κάτω, έρχεται στη ζωή του η γυναίκα που του έδωσε πνοή και σημασία ύπαρξης. Η πολυαγαπημένη του σύζυγος Λία. «Ηταν η νύχτα που το Πολυτεχνείο έπαιρνε φωτιά. Και εγώ με τις συμφοιτήτριές μου μέναμε κάτω από τον Λόφο Στρέφη, επί της Εμμανουήλ Μπενάκη. Τα γεγονότα είχαν ξεκινήσει από τον Ιούνιο εκείνου του έτους και από τη Νομική Σχολή, σιγά σιγά όμως συμμετείχαν και οι άλλες σχολές, και έφτασε ο Νοέμβριος, όπου κατελήφθη το Πολυτεχνείο και επενέβη ο Στρατός. Εμείς κοπέλες, βλέποντας από νωρίς το απόγευμα να παίρνει άσχημη τροπή η κατάληψη, είχαμε φοβηθεί πάρα πολύ και είχαμε μείνει ξάγρυπνες όλη τη νύχτα» θυμάται μέσα από τις αφηγήσεις της η σύζυγος του ηθοποιού Λία Θερμόγιαννη. Σε ένα στενό της Καλλιδρομίου, το νεαρό τότε παλικάρι Γιώργος Βασιλείου συναντάει για πρώτη φορά τη γυναίκα της ζωής του με τις φίλες της. Ο έρωτάς τους είναι κεραυνοβόλος. «Θα πω μάλιστα πως το βράδυ εκείνο της 17ης Νοεμβρίου 1973 υπήρξε ο ανεπίσημος αρραβώνας μας, ο οποίος αργότερα μας οδήγησε σε έναν τεράστια ευτυχισμένο γάμο» αναφέρει η ίδια.
Μέντοράς του, ο Φώσκολος!
Ο Γιώργος Βασιλείου ευτύχησε να γνωρίσει από πολύ νωρίς τον σπουδαίο «παραμυθά» της Ελλάδας Νίκο Φώσκολο. Σε ένα κεφάλαιο του βιβλίου ο βιογράφος του αναφέρει: «Επιστρέφοντας στις κινηματογραφικές ταινίες και τις βιντεοταινίες, συνεργαζόμενος με τον Κώστα Καραγιάννη, γνωρίζει στα γυρίσματα των ταινιών τον μεγάλο συγγραφέα και σκηνοθέτη Νίκο Φώσκολο, ο οποίος λέει γι’ αυτόν χαρακτηριστικά στον Καραγιάννη: “Κρίμα. Χαραμίζεις έναν τόσο σπουδαίο ηθοποιό σε τέτοιους ρόλους”. Αμέσως δε τον φωνάζει να ερμηνεύσει αρχικά ένα χαρακτηριστικό ρόλο στη διπλή βιντεοταινία “Η γυναίκα της πρώτης σελίδας”, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Ζωή Λάσκαρη» αναφέρει ο συγγραφέας και κάπως έτσι το παραμύθι της δημοφιλίας του στην ελληνική τηλεόραση αρχίζει.
«Ο Γιώργος έμεινε έκπληκτος ακούγοντας τον Νίκο Φώσκολο να μιλάει έτσι γι αυτόν και κατόπιν να τον καλεί να παίξει σε έργο του. Γι’ αυτόν ο Φώσκολος αποτελούσε ίνδαλμα. Τον είχε αγαπήσει από μικρός, από τότε που, πουλώντας ξηρούς καρπούς στους κινηματογράφους της ιδιαίτερης πατρίδας του, εθαύμαζε τα προβαλλόμενα στις μεγάλες οθόνες έργα του». Την εποχή εκείνη ο Νίκος Φώσκολος βρίσκεται στο ναδίρ της καριέρας του. Εχει κάνει τεράστιες επιτυχίες, όπως «Η κραυγή των λύκων», «Ο άγνωστος πόλεμος», «Εν τούτω νίκα» και πολλά άλλα ,και όλοι τον θεωρούν ξοφλημένο.
«Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές της ζωής του και της καριέρας του, ο Γιώργος, καίτοι τον γνώριζε πολύ λίγο, του στάθηκε δίπλα του και συμπαραστάθηκε παίζοντας στις βιντεοκασέτες και στα φωτορομάντζα του που δημοσιεύονταν στα περιοδικά χωρίς να δέχεται αμοιβή. Γύρισε και κάποιες βιντεοκασέτες σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως οι “Μαρκησία του λιμανιού” με τη Μαρία Αλιφέρη και “Ο σύντροφος κι ο μπάτσος” με τον Κώστα Καρρά και άλλες. Το 1990 άρχισε πειραματικά στην Ελλάδα η ιδιωτική τηλεόραση και ο ΑΝΤ1 καλεί σε συνεργασία τον Νίκο Φώσκολο, ο οποίος δεν ξεχνά τον Γιώργο Βασιλείου και προτείνει να πρωταγωνιστήσει σε αυτοτελείς ιστορίες δύο έως τριών επεισοδίων. Οι ιστορίες αυτές θα ήταν αστυνομικού περιεχομένου και θα βασίζονταν σε αυθεντικά γεγονότα. Ομως, αφού σκέφτηκε, επηρεασμένος από αμερικανικές παρόμοιες σειρές, απέρριψε την πρώτη σκέψη του και απεφάσισε να συνεχίσει στον δρόμο των επιτυχημένων ήδη σειρών του… Οταν ο Φώσκολος πήρε την πρώτη αμοιβή του από τον ΑΝΤ1, φώναξε τον Γιώργο και του έδωσε μια επιταγή της Τράπεζας Πειραιώς να πάει να εισπράξει και όταν του παρέδωσε τα χρήματα, ο Φώσκολος του είπε: “Να κρατήσεις 100.000. Είναι τα χρήματα με τα οποία αγόρασες τη βάρκα μου, όταν εγώ βρισκόμουν σε δύσκολη θέση, κι εσύ έστυψες τις οικονομίες σου για να με βοηθήσεις”. Είχε πάντα μια πίκρα μέσα του ο Φώσκολος, γιατί όλοι αυτοί τους οποίους είχε βοηθήσει και αναδείξει, όταν εκείνος δυστυχούσε, δεν του συμπαραστάθηκε κανείς».
Μέσα στο βιβλίο οι αφηγήσεις της συζύγου του Γιώργου Βασιλείου αναφέρουν και τη μεγάλη κρίση στη σχέση του συζύγου της με τον Φώσκολο λόγω ενός ρόλου. Ενώ ο Βασιλείου είχε ήδη θέση στα πρώτα επεισόδια της «Λάμψης», όταν ο Φώσκολος άκουσε ότι ο πρωταγωνιστής του θα παίξει στο «Δελφινάριο», οι σχέσεις τους σχεδόν διαλύθηκαν. Ωστόσο, το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ο μεγάλος σκηνοθέτης και συγγραφέας τηλεφώνησε στον ηθοποιό για να του αναθέσει τον ρόλο του ταξιάρχου Στάθη Θεοχάρη για τη σειρά «Καλημέρα Ζωή».
Η είδηση για τον καρκίνο!
Το βιβλίο κάνει πολλές αναφορές στην τεράστια επιτυχία που είχε όλα αυτά τα χρόνια ο ηθοποιός, ενώ οι αφηγήσεις της συζύγου του Λίας είναι πραγματικά καθηλωτικές. Οπως και εκεί που εξιστορεί την περιπέτεια της υγείας του συζύγου της με τον καρκίνο: «Στις 10 Μαΐου το βράδυ με αγκάλιασε και μου είπε: “Αποφάσισα να σου κάνω ένα δώρο. Σκοπεύω να κόψω το τσιγάρο”. Εγώ χάρηκα πάρα πολύ, τον αγκάλιασα, τον φίλησα και τον ευχαρίστησα μέσα από την καρδιά μου. Πάντα τον προέτρεπα να το κάνει, γιατί πάντα φοβόμουν τις επιπτώσεις του καπνού και ο Γιώργος κάπνιζε πάρα πολύ. Πήγαμε, λοιπόν, στον γιατρό, διέγνωσε χρόνια πνευμονική ανεπάρκεια και ζήτησε να γίνει άμεσα μια αξονική τομογραφία. Εγώ πάγωσα και δεν μπορούσα να ησυχάσω μέχρι την επομένη που θα παίρναμε τα αποτελέσματα. Πήρα την εξέταση και αγωνιούσα επειδή θα έπρεπε να περιμένω μία ακόμα μέρα για να τη δει ο γιατρός. «Πρέπει να φανείτε δυνατή. Εχετε μεγάλο αγώνα μπροστά σας να αντιμετωπίσετε. Πρέπει να είστε δυνατή για να μπορέσετε να τον στηρίξετε» της αποκρίθηκε η διευθύντρια.
Από εκεί και πέρα όλα ήταν δρομολογημένα από τον… Θεό. Ο Γιώργος Βασιλείου, ο πιο αγαπητός ανώτατος αστυνομικός όλων των εποχών, θα έφευγε ύστερα από πολύμηνη μάχη, την οποία η σύζυγός του καταγράφει. Ωστόσο, ανατριχίλα προκαλούν οι τελευταίες του στιγμές στο νοσοκομείο: «Σαν έφυγαν τα παιδιά, μετά τα μεσάνυχτα, τον παρακάλεσα να ζητήσουμε μια κατασταλτική ένεση για να μπορέσει να κοιμηθεί. Αρνήθηκε. Ξαπλώσαμε και καθώς ήμουν ταλαιπωρημένη και τόσο πολύ στεναχωρημένη, φαίνεται με πήρε ο ύπνος και μετά από μια ώρα, ένιωσα ένα χέρι να πιάνει το δικό μου. Ηταν ο γιατρός, ο οποίος με παρακάλεσε να βγω από τον θάλαμο. Πρόλαβα και είδα τον Γιώργο για τελευταία φορά καθισμένο στο κρεβάτι του, με τα πόδια κάτω και την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο. Δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς συνέβαινε. Ο γιατρός, όταν βγήκε από το δωμάτιο, μου είπε πως είχε φύγει με τον πιο ωραίο θάνατο, χωρίς να υποφέρει, από καρδιακή εμβολή».
