Η Δανάη Μιχαλάκη, πρoτού γίνει η αγαπημένη Δρόσω της δημοφιλούς σειράς «Άγριες Μέλισσες» στον ΑΝΤ1, δούλεψε από σερβιτόρα έως πωλήτρια. Για έξι χρόνια πήγαινε από οντισιόν σε οντισιόν, από κάστινγκ σε κάστινγκ, από ακρόαση σε ακρόαση και, εκεί που είχε απογοητευτεί, πήρε με το σπαθί της έναν ρόλο-σταθμό.
Η ίδια λέει στο «Enjoy» ότι τίποτα δεν της χαρίστηκε και ότι έχει δουλέψει πολύ για αυτό. «Οι περισσότεροι ξεκινήσαμε από το μηδέν να χτίζουμε και να προσπαθούμε χωρίς βοήθεια. Δεν έχω μάθει ούτε στα πλούτη ούτε στη χρυσόσκονη» λέει χαρακτηριστικά.
- Δανάη πώς έγινε η επαφή σου με τις «Άγριες μέλισσες»; Πώς σου πρότειναν τον ρόλο της Δρόσως;
Μου έστειλαν μήνυμα στον προσωπικό μου λογαριασμό στο facebook. Συγκεκριμένα, μου έλεγαν από την παραγωγή του ΑΝΤ1 ότι θέλουν να περάσω από κάστινγκ για μια σειρά εποχής, τις «Άγριες μέλισσες». Μάλιστα, μου ανέφεραν ότι η σκηνοθεσία είναι του Λευτέρη Χαρίτου, το σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη και μου αποκάλυψαν και κάποιους ηθοποιούς που ήδη είχαν κλείσει για πρωταγωνιστικούς ρόλους. Με κάλεσαν, λοιπόν, για τον ρόλο της Δρόσως. Πήγα δύο φορές. Η δεύτερη ήταν και η τυχερή, καθώς μου είπαν ότι θα ζωντανέψω μια από τις τρεις αδελφές Σταμίρη και ένιωσα μεγάλη χαρά, γιατί έψαχναν τέσσερις μήνες για να βρουν την ηθοποιό που θα έπαιρνε τον ρόλο. Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση είχαν αποφασίσει ότι με ήθελαν για τον ρόλο της Δρόσως, αλλά με είδαν και ακόμη μία φορά για να μου ανακοινώσουν την επιλογή τους.
- Πάντως, αυτός ο ρόλος δεν σου χαρίστηκε… Πιστεύω ότι πρέπει να έχεις ρίξει πολλή δουλειά ή κάνω λάθος;
Ακριβώς. Εμφανισιακά ο ρόλος ήταν κομμένος και ραμμένος για μένα. Σαν η σεναριογράφος, η Μελίνα Τσαμπάνη, να σκεφτόταν μια κοπέλα με τα δικά μου χαρακτηριστικά. Από εκεί και πέρα, έχω προσπαθήσει πάρα πολύ. Είναι ένας ιδιαίτερα απαιτητικός ρόλος, γιατί είναι κόντρα σ’ εμένα. Έχω σκεφτεί πάρα πολύ τι θα έκανα εγώ στη θέση της Δρόσως… Μην ξεχνάμε ότι είναι ένα πολύ αθώο κορίτσι, που τρώει απανωτά χαστούκια από τη ζωή: δεν γνωρίζει τη μάνα της, πεθαίνει ο πατέρας της, δουλεύει στα κτήματα, φροντίζει το σπίτι, πηγαίνει να γεμίσει νερό στη βρύση, βοηθάει τον κύριο Νέστορα με τις δουλειές του σπιτιού του. Και δεν φτάνουν αυτά, δέχεται τη βία του συζύγου της αδελφής της Ελένης και μετά όλες μαζί πράττουν από άμυνα μια δολοφονία… Ενώ η ιστορία προχωρά πληροφορείται ότι ο άνθρωπος που αγαπούσε πολύ, ο Γιάννος, θυσίασε τη ζωή του για χάρη τους, καθιστώντας τες ελεύθερες. Δηλαδή, στην τρυφερή ηλικία των 18 ετών η ζωή τής έχει φερθεί πολύ δύσκολα και άγρια. Ωστόσο η Δρόσω είναι αγωνίστρια. Έχει πρότυπο τη μεγάλη της αδελφή, την Ελένη, την οποία και θαυμάζει…
- Ωστόσο όμως έχει και τα όνειρά της. Βλέπουμε ότι θα ήθελε πολύ να γίνει τραγουδίστρια, να πάει στο Παρίσι, όταν τους το προτείνει ο Νικηφόρος, ενώ ενθουσιάζεται στον αρραβώνα της αδερφής της Ασημίνας με τον πλούτο του αρχοντικού των Σεβαστών…
Η Δρόσω θέλει να φύγει από τα στενά όρια του χωριού της, από το Διαφάνι. Της αρέσει η ιδέα να τραγουδά στα πανηγύρια μαζί με τον Κυριάκο, αφού ξέρει ότι έχει ωραία φωνή και εκείνη αρέσκεται να μαγεύει τον κόσμο με την ομορφιά της. Θέλει να γνωρίσει άλλα μέρη, θέλει να φοράει όμορφα ρούχα, να διαβάζει βιβλία. Είναι μια ρομαντική ψυχή, που γοητεύεται από τις ιστορίες αγάπης των μυθιστορημάτων του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Γι’ αυτό θαυμάζει τον Νικηφόρο, που είναι συγγραφέας και χρησιμοποιεί τα ίδια ερωτικά λόγια όταν μιλά στην αδερφή της όπως αυτά που διαβάζει εκείνη στα βιβλία του Ξενόπουλου. Την κατανοώ, ως μικρό κορίτσι που είναι, να είναι αφελής ή αθώα… Έχει περάσει μια δύσκολη οικονομικά ζωή, με στέρηση. Μου αρέσει που κάνει όνειρα, γιατί και εγώ κάνω όνειρα. Θεωρώ ότι τα όνειρα είναι ωραία, είναι προσωπικά μας και δωρεάν. Κάποια όνειρα, όμως, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν…
- Οι τρεις αδελφές έχουν διαπράξει έναν φόνο. Πώς μπορούν να κοιτάνε τον Νικηφόρο στα μάτια; Γιατί αυτός δεν έχει κάνει τα εγκλήματα του Δούκα…
Η απόπειρα βιασμού της Δρόσως έφερε ένα ντόμινο εξελίξεων. Οι τρεις αδελφές ήρθαν αντιμέτωπες με τη δύναμη ενός κακού άνδρα… Μαθηματικά θα είχαν πρόβλημα και οι τρεις τους με τον χαρακτήρα του Σέργιου στο μέλλον. Το κακό θα γινόταν, αργά ή γρήγορα. Εδώ ο Σέργιος δηλητηρίασε με εντολή του πατέρα του τον μπαμπά τους. Σε αυτήν την ιστορία υπάρχουν πολλά μυστικά και ψέματα. Ποιος είναι ο κακός και ποιος ο καλός; Ανάλογα πιστεύω με το τι έπραξε ο καθένας στη ζωή του θα υπάρχει η τιμωρία και η κάθαρση, σαν τις αρχαίες τραγωδίες.
- Πιστεύεις στη ρήση «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα»;
Στην ιστορία μας θα έλεγα ότι ταιριάζει γάντι. Η παράνομη σχέση του πατέρα του Λάμπρου, του Μιλτιάδη, με τη μητέρα μας έχει φέρει μεγάλη δυστυχία τόσο στην Ελένη όσο και τον Λάμπρο, αφού οι γονείς τους, κρύβοντας αυτό το μυστικό, δεν άφησαν τους δυο ερωτευμένους νέους να είναι μαζί. Ο Δούκας, σε μια φάση αυτοκριτικής, είπε ότι «ο Θεός δεν τιμωρείται, τιμωρεί», αναλογιζόμενος ότι έβαλε τον Σέργιο να δηλητηριάσει τον πατέρα μας και μετά αυτός έχασε τον γιο του από τον Γιάννο – έτσι νομίζει, τουλάχιστον. Επίσης, ο πατέρας των Σεβαστών φαίνεται ότι είχε ιδιαίτερη και φανερή αδυναμία στον Μιλτιάδη, πράγμα που φούντωσε το μένος και τη ζήλια του Δούκα προς τον αδερφό του… Όλα έχουν μια γενεσιουργό αιτία. Το σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη είναι υπέροχο. Απόσταγμα ζωής. Έχει και γλυκές πλευρές, όπως αυτή της Ανέτ Ρουσώ, που λέει στις τρεις αδελφές ότι το σπίτι του καθένα μας είναι εκεί που είναι η καρδιά του και ότι γι’ αυτό που πρέπει να παλέψει ο άνθρωπος στη μία και μοναδική ζωή του είναι για την αληθινή αγάπη.
- Την περίμενες αυτήν την αποδοχή του κόσμου;
Μέσα μου είχα την ελπίδα ότι θα πάει πολύ καλά. Βέβαια, δεν περίμενα ότι θα σπάζαμε το φράγμα των 1.500.000 τηλεθεατών, ότι άνθρωποι του χώρου θα έλεγαν τόσα καλά λόγια για το καστ, τη σκηνοθεσία, το σενάριο, τη φωτογραφία. Η σειρά αυτή γυρίζεται με κινηματογραφική ματιά, σαν ταινία, γι’ αυτό και έχει άρτια αισθητική. Μόνο τυχερή και ευλογημένη αισθάνομαι όταν συνειδητοποιώ ότι ο πρώτος μου πρωταγωνιστικός τηλεοπτικός ρόλος είναι στις «Άγριες μέλισσες». Δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη αρχή για μένα. Ο πήχης από εδώ και στο εξής είναι πολύ υψηλά. Υπάρχει τεράστιος ενθουσιασμός από τον σκηνοθέτη, Λευτέρη Χαρίτο και πολλή δουλειά από όλο το καστ, που πιστεύω ότι, αν μας έλεγαν ότι η σειρά πάει για ακόμη μία σεζόν, κανείς μας δεν θα έφευγε…
- Πως διαχειρίζεσαι την αναγνωρισιμότητα;
Μου φαίνεται περίεργο που μου φωνάζουν στο σούπερ μάρκετ ή στον δρόμο «Δρόσω». Το απολαμβάνω, όμως. Άλλοι μου λένε συγχαρητήρια, άλλοι με ρωτούν τι θα γίνει παρακάτω για να μάθουν τις εξελίξεις, κυρίως αυτό, άλλοι μού κάνουν μια ωραία φιλοφρόνηση. Πάντα ακούω όμορφα λόγια. Καμία ακραία συμπεριφορά.
- Ποιοι είναι οι καλύτεροι τηλεθεατές σου;
Οι γονείς μου. Δεν χάνουν επεισόδιο. Είναι πολύ υπερήφανοι για μένα. Ακόμη και ο μεγαλύτερος αδερφός μου, ο οποίος δεν βλέπει τηλεόραση, μάλιστα δεν έχει τηλεόραση στο σπίτι του, έχει δει ένα επεισόδιο της σειράς… Η γνώμη του πατέρα μου Γιώργου Μιχαλάκη όμως είναι αυτή που μετράει πιο πολύ για μένα, καθώς είναι ηθοποιός, και μάλιστα πολύ καλός. Ο ίδιος μού είπε ότι η πρώτη μου φορά στην τηλεόραση του αρέσει πάρα πολύ. Και δεν το είπε γιατί είμαι η κόρη του. Αν δεν του άρεσε η σειρά ή ο τρόπος που έπαιζα, πάλι θα μου το έλεγε. Είναι αυστηρός στη δουλειά του και ξέρω από μικρή, που τον παρακολουθώ στο θέατρο, πόσο δίκαιος και εργατικός είναι. Η συμβουλή που μου έχει δώσει είναι να διαβάζω πολύ καλά τον ρόλο μου στο σπίτι μετά το γύρισμα. Αυτή είναι η πιο σπουδαία δουλειά, να ξέρεις τα λόγια σου, ώστε να αφεθείς στο γύρισμα στις εντολές του σκηνοθέτη.
- Πόσο δύσκολο είναι να γίνει ένα νέο κορίτσι ηθοποιός σήμερα και να επιβιώνει από το επάγγελμα του;
Είναι άθλος. Οι «Άγριες μέλισσες» ήρθαν στη ζωή μου τη στιγμή που έλεγα μήπως πρέπει να τα παρατήσω. Στη ζωή μου από τότε που τελείωσα τη σχολή υποκριτικής έκανα τα πάντα για να επιβιώσω. Δεν έχω μείνει άνεργη. Εδώ και έξι χρόνια έχω εργαστεί παντού, δεν θέλω να στηρίζομαι στις πλάτες της οικογένειάς μου. Έχω δουλέψει σερβιτόρα σε εστιατόριο, σε ψητοπωλείο, πωλήτρια σε μαγαζί ρούχων και παράλληλα κυνηγούσα το όνειρό μου. Δεν σταμάτησα να πηγαίνω σε κάστινγκ. Έτρωγα τη μια απόρριψη μετά την άλλη. Δεν λύγισα, έτρεχα. Το πιστεύω πολύ αυτό που έχω σπουδάσει. Έχω πολύ ζήλο για την υποκριτική. Θέλω να επικεντρωθώ μόνο σ’ αυτή τη δουλειά. Η οικονομική κρίση, όμως, δεν μ’ άφηνε να αφοσιωθώ. Πριν από τις «Άγριες μέλισσες» σκέφτηκα: «Μήπως χάνω τον καιρό μου τζάμπα. Μήπως χάνω άλλες ευκαιρίες;» Το ένστικτο μου μού έλεγε να μην τα παρατήσω. Και δικαιώθηκα. Με υπομονή και με πολύ τρέξιμο εδώ και έξι χρόνια, αξιοκρατικά, πήρα έναν ρόλο-διαμάντι. Πιστεύω πολύ στο τάιμινγκ. Πριν πέσω ψυχολογικά, αν και μέσα μου δεν είχε χαθεί η ελπίδα, ήρθε η ευκαιρία για μένα.
- Μπράβο που λες ότι δούλεψες ως σερβιτόρα…
Είναι άσχημο να ακούγονται αλήθειες; Πιστεύω ότι δίνω και ένα μήνυμα στους νέους ηθοποιούς. Καλό είναι να είμαστε ρεαλιστές. Αλλά από πότε η δουλειά είναι η ντροπή; Από τα 15 μου δουλεύω για να έχω τα λεφτά μου, γιατί να μην τα λέμε αυτά; Λίγοι είναι οι τυχεροί που με το που τελειώνουν τη δραματική σχολή έχουν αμέσως δουλειά. Οι περισσότεροι ξεκινήσαμε από το μηδέν να χτίζουμε και να προσπαθούμε χωρίς βοήθεια. Επειδή έχω μεγαλώσει σε καλλιτεχνικό περιβάλλον, ξέρω την ανασφάλεια του επαγγέλματος και ότι μπορεί να κληθείς να κάνεις παράλληλα με τη δουλειά του ηθοποιού και κάποια άλλη δουλειά για να επιβιώσεις. Δεν έχω μάθει ούτε στα πλούτη ούτε στη χρυσόσκονη.
- Είχες σκεφτεί να ανοίξεις ως ηθοποιός τα φτερά σου στο εξωτερικό;
Ναι, επειδή έχω καταγωγή από την Αγγλία, στο πίσω μέρος του μυαλού μου είχα και αυτή τη σκέψη, ότι, αν μείνω εντελώς χωρίς δουλειά, μπορεί και να φύγω στο εξωτερικό. Αλλά, ευτυχώς, πάντα είχα δουλειά. Βασικά δεν ήμουν έτοιμη να αποχωριστώ του δικούς μου, την οικογένειά μου. Και να σκεφτείτε ότι έχω φίλους, και μάλιστα κολλητούς, που σπουδάζουν και εργάζονται στο εξωτερικό, στο Λονδίνο, στην Ολλανδία. Αλλά μη νομίζετε ότι και εκεί είναι εύκολα. Ειδικά στον τομέα της υποκριτικής για να γίνεις ηθοποιός στο Χόλιγουντ, στην Αμερική, ή να παίξεις στο Λονδίνο πρέπει να έχεις οπωσδήποτε ατζέντη. Είναι μεγάλος αγώνας το να είσαι ηθοποιός. Αυτό μάς είχε πει και η Μιμή Ντενίση στη δραματική σχολή. Είναι μια εκπληκτική γυναίκα, που βοηθάει τους νέους ηθοποιούς, μεταδοτική ως δασκάλα και με διάρκεια στον χώρο. Αυτό λέει πολλά.
- Πώς βλέπεις το μέλλον στη χώρα μας;
Αισιόδοξα. Πιστεύω ότι η γενιά μου θα αλλάξει πολλά. Πρέπει να έχουμε ελπίδα, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Έχουμε μια πανέμορφη χώρα, αξίζει να προσπαθήσουμε για την Ελλάδα.
- Αλήθεια, ποια είναι η σχέση σου με τη Μαρία Κίτσου (Ελένη) και την Έλλη Τρίγγου (Ασημίνα);
Πλέον, είμαστε σαν αδερφές. Από την πρώτη στιγμή δημιουργήσαμε μια πολύ ωραία σχέση μεταξύ μας. Ο ρόλος της Ελένης ήταν κομμένος και ραμμένος για τη Μαρία Κίτσου, της ταιριάζει γάντι. Η Ελένη στις κινήσεις, στη δυναμική, την ευαισθησία έχει δοθεί μοναδικά από τη Μαρία Κίτσου. Οσο για την Ελλη Τρίγγου, τι να πω; Αυτή τη γλυκάδα που έχει η Ελλη Τρίγγου ως άνθρωπος την έχει περάσει και στην Ασημίνα. Είναι υπέροχη. Με τα κορίτσια έχουμε γίνει πραγματικά σαν αδερφές. Εχουμε αγαπηθεί πάρα πολύ. Αυτή η σειρά βοήθησε πάρα πολύ τους νέους ηθοποιούς. Είμαι πολύ τυχερή, θα το πω και ακόμη μία φορά, γιατί δουλεύουμε και μ’ ένα εκπληκτικό συνεργείο. Θεωρώ ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για την ελληνική τηλεόραση να φιλοξενήσει μια σειρά εποχής. Πολλοί ταυτίστηκαν με τους ήρωες. Γιατί και σήμερα η γη ξεπουλιέται στους ισχυρούς… Μπορεί η ζωή να μην ήταν τόσο δύσκολη όσο τότε, που όλα γινόταν χειρωνακτικά, όπως το όργωμα, το πλύσιμο στη σκάφη, αλλά σήμερα ζούμε άλλου είδους δυσκολίες. Μια σειρά έξω από τα συνηθισμένα και, όμως, έχει μεγάλη απήχηση.
- Πώς θα εξελιχτεί ο ρόλος της Δρόσως;
Δεν μπορώ να σας πω. Αυτό που αισθάνομαι είναι ότι η Δρόσω θέλει να βρει τον έρωτα, όπως η Ασημίνα και η Ελένη… Θέλει να νιώσει τον έρωτα με όλη της την καρδιά, να αισθανθεί το «μαζί» στην καθημερινότητα, την αγκαλιά, τη συντροφικότητα. Ποιος θέλει να είναι μόνος, να μην αγαπηθεί ή να αγαπήσει; Η Δρόσω είναι 18 ετών, είναι δυνατόν να μην αλλάξει; Και φυσικά θα εξελιχτεί ως προσωπικότητα. Δεν θέλει να χάνει τον χρόνο της, τη μία και μοναδική ζωή της.
- Στον ελεύθερό σου χρόνο, αν υπάρχει, τι σ’ αρέσει να κάνεις;
Μου αρέσει πολύ ο χορός και η μουσική. Παίζω σαντούρι. Μου αρέσουν τα παραδοσιακά τραγούδια. Μπορώ να πω ότι ξέρω πολλά κομμάτια. Αυτό το γνωρίζει και ο σκηνοθέτης της σειράς Λευτέρης Χαρίτος και θα το αξιοποιήσει. Εχω ρίζες από τη Σύρο, από την Κρήτη, ε ξου και το «Μιχαλάκη», και έχει γίνει μια ενδιαφέρουσα μείξη από καλλιτεχνικής πλευράς.
Από το περιοδικό «Εnjoy» που κυκλοφορεί με την κυριακάτικη «δημοκρατία»
