Ο Δημήτρης Στρέπκος είναι ένας από τους σημαντικότερους και πιο εναλλακτικούς fashion designers της γενιάς του. Γεννήθηκε στη Γερμανία, σπούδασε στην Αγγλία, μεγαλούργησε στην Ελλάδα.
- Από τον Ηλία Μαραβέγια
Τον συναντήσαμε στο ατελιέ του, στα Εξάρχεια, όπου δημιουργεί τις αβανγκάρντ συλλογές του. «Κάτι που γίνεται μόνο στο δικό μας ατελιέ είναι ότι δεν παραγγέλνεις ρούχα. Ο,τι είναι έτοιμο μεταποιείται στο size του ενδιαφερομένου. Εγώ τα σχεδιάζω, τα δείχνω στα shows μου και με βάση αυτά τα κομμάτια ο κόσμος αγοράζει. Δεν υπάρχει εδώ το να έρθει κάποιος και να πει: “φτιάξτε μου αυτό”. Εχει συμβεί βέβαια, αλλά έχω αρνηθεί. Μια νύφη ήθελε το νυφικό της μακρύ για την εκκλησία, μετά να γίνεται μίντι με ζιβάγκο, έπειτα μίνι και ξώπλατο… Ηθελε δηλαδή εφτά ρούχα σε ένα. Της λέω: “Αν είναι να πας στα Grammy’s, να σε ετοιμάσω κούκλα μου, διαφορετικά άσ’ το!» περιγράφει με χιούμορ ο Mr. Celebrity Skin, ξεδιπλώνοντας έπειτα το life story του στην «Espresso».
Την ηλικία σου τη λες;
Φυσικά, δεν έχω κανένα θέμα. Μου αρέσει να μεγαλώνω και να δημιουργώ. Από κει και πέρα η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός. Γεννήθηκα το 1973 στη Γερμανία, όπου μεγάλωσα. Η τέχνη ήταν κάτι που με μαγνήτιζε από μικρό παιδί, μου άρεσαν πολύ ο κινηματογράφος, η μόδα, η μουσική, το θέατρο και η ζωγραφική, από την οποία και ξεκίνησα κιόλας την καλλιτεχνική μου διαδρομή.
Στην Ελλάδα πότε επέστρεψες;
Στα 16 μου. Μείναμε ενάμιση χρόνο στην Πάτρα και μετά άρχισα σπουδές. Δεν ήθελα τότε να φύγω από τη Γερμανία, αλλά όταν είσαι έφηβος, παίρνουν άλλοι τις αποφάσεις κι εσύ προσαρμόζεσαι. Στην προκειμένη περίπτωση η μετάβαση δεν μου φάνηκε δύσκολη, προσαρμόστηκα εύκολα. Γενικά είμαι ως άνθρωπος πολύ προσαρμοστικός. Και μετά που βρέθηκα στο Λονδίνο για να σπουδάσω ενδυματολογία και σκηνογραφία στη St. Martins, το έκανα με ενθουσιασμό.
Πώς και δεν σπούδασες σχέδιο μόδας στη St. Martins;
Μου άρεσαν ο χώρος του θεάματος, η φωτογράφιση μόδας, το θέατρο. Δεν μου άρεσε να φτιάχνω ρούχα τότε. Γι’ αυτό δεν και έγινα designer αμέσως, αλλά ξεκίνησα ως ενδυματολόγος, σκηνογράφος και στιλίστας. Σχεδιαστής έγινα σε μεγαλύτερη ηλικία.
Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός στη σχολή;
Οχι, μόνο δουλειά υπήρχε. Ηταν δύσκολα μεν, ωραία δε… Αυτό που υπήρχε ήταν να δουλεύεις, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ εδώ. Οταν αργότερα δίδαξα μόδα επί δέκα χρόνια στην Ελλάδα, κατάλαβα ότι εδώ δεν πιέζουμε κανέναν, δεν τολμάμε να πιέσουμε κανέναν στις ιδιωτικές σχολές. Εκεί ήσουν στην… πρέσα, αλλά αυτό εμένα μου άρεσε.
Δεν ήθελες όμως και να διασκεδάζεις παράλληλα;
Το έκανα κι αυτό, διασκέδαζα πολύ στο Λονδίνο. Δεν ήμουν μόνο δουλειά. Υπήρξα τρελό party animal στα 90s, έχω περάσει υπέροχη νυχτερινή ζωή, είμαι ένας άνθρωπος χορτασμένος από το nightlife.
Στην Ελλάδα πότε επέστρεψες;
Ηταν late 90s. Ο πατέρας μου στο μεταξύ είχε πεθάνει, σκοτώθηκε σε τροχαίο όταν εγώ ήμουν 21, αλλά ζούσε η μητέρα μου και αισθάνθηκα πως ήθελα να γυρίσω για να είμαι κοντά της. Δυστυχώς, αρρώστησε με μελάνωμα λίγα χρόνια μετά και την έχασα κι εκείνη στα 27 μου. Αλλά εγώ έμεινα εδώ και αυτό μου έκανε καλό, γιατί πιέστηκα και άρχισα να δημιουργώ. Στην αρχή έκανα κυρίως σκηνικά και κοστούμια για παραστάσεις, αλλά το «μικρόβιο» της μόδας είχε μπει πλέον μέσα μου, δηλαδή ήθελα πια να κάνω ρούχα. Σε αυτό με επηρέασε ένας φωτογράφος με τον οποίο δούλευα, ο αείμνηστος Ντίνος Διαμαντόπουλος, ο οποίος ήταν τεράστιο ταλέντο και, επειδή του άρεσαν τα ρούχα και τα αξεσουάρ που πήγαινα στα πρότζεκτ στα οποία συνεργαζόμασταν, μου έλεγε κάθε φορά: «Οταν θα κάνεις την πρώτη σου συλλογή, Δημήτρη, θα τη φωτογραφίσω εγώ».
Και τη φωτογράφισε;
Οχι, δυστυχώς. Πάνω που εγώ είχα αρχίσει να το σκέφτομαι σοβαρά, έμαθα ξαφνικά πως ο Ντίνος Διαμαντόπουλος πέθανε. Δεν είχαν περάσει ούτε δύο μήνες από την τελευταία μας συνεργασία, όταν το πληροφορήθηκα. Το σοκ ήταν τεράστιο. Ηταν και νέος άνθρωπος, 55 ετών. Σκέφτηκα ότι αυτό που λέγαμε δεν θα γινόταν τελικά και επηρεάστηκα πολύ. Τότε ήμουν fashion director στο Athens Exclusive Designer Week, το σημερινό Fashion Week της Αθήνας, κι έτσι αποφάσισα να κάνω τη δική μου συλλογή. Λέω: Εχω τόσες ιδέες, θα κάνω μόδα, ήρθε η ώρα. Τι μόδα; Αβανγκάρντ! Αυτά που ξέρω καλύτερα, τα «πειραγμένα» μου. Διότι εγώ δεν ακολούθησα ποτέ την πρόβλεψη μόδας, δεν ακολουθώ γενικά τις τάσεις ούτε αυτό που είναι trendy.
Το fashion brand σου είναι το Celebrity Skin. Πώς το εμπνεύστηκες; Γιατί δεν επέλεξες απλώς το όνομά σου: Στρέπκος;
Το όνομα «Στρέπκος» ακουγόταν περίεργο και δύσκολο στην αρχή, όλο με έκαναν λάθος, με έλεγαν Στράγκλο, Στρίγκλο, ό,τι μπορείς να φανταστείς… (γέλια) Τώρα το λένε τέλεια, το ξέρουν όλοι. Τότε όμως θα υπήρχε θέμα. Ετσι σκέφτηκα το Celebrity Skin, celebrity από τη διασημότητα που έχει ταυτότητα και skin από το δέρμα που θεωρώ ότι ταυτίζεται με το ρούχο. Οταν ξεκίνησα, το 2009, πήρα μέρος στον διαγωνισμό του AXDW για νέους σχεδιαστές και τα υλικά που χρησιμοποίησα στις δημιουργίες μου ήταν υπολείμματα υφασμάτων που είχα από θεατρικές παραστάσεις. Μου κόστισε 200 ευρώ η πρώτη μου συλλογή. Τα ράψαμε όλα στο χέρι με τη βοηθό μου την Ελένη και, όταν κάναμε την πασαρέλα μας ως Celebrity Skin, δεν μας ήξερε κανείς, αλλά κερδίσαμε δύο βραβεία: best new designer και best catwalk.
Πώς σε υποδέχτηκε ο κόσμος της μόδας;
Συνέβη ένα περίεργο πράγμα. Ενώ πήγε καλά όλο αυτό και άρχισε να μας μαθαίνει ο κόσμος αλλά και να παίζουμε σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, οι άνθρωποι της μόδας στην Ελλάδα υπήρξαν λίγο περίεργοι απέναντί μου. Λέγανε: «Τι είναι τώρα αυτό το… φρούτο, τι παράξενα κομμάτια φτιάχνει, ποιος θα τα βάλει και πού, είναι μια φούσκα που θα ξεφουσκώσει…» Τα πρώτα τρία χρόνια τα πέρασα σε μια άρνηση, δεν τους άρεσε η δουλειά μου. Ελεγαν πως δεν θα μπορούσε κανείς να φορέσει τα ρούχα μου. Και να φανταστείς ότι ήταν κομμάτια πιο απλά από αυτά που κάνω τώρα. Με στήριξαν όμως ουσιαστικά σημαντικοί άνθρωποι του χώρου, όπως φωτογράφοι και editors μόδας, όπως και celebrities, με πρώτη την Αντα Λιβιτσάνου, της οποίας έκανα μέχρι και το νυφικό και την αγαπώ πολύ.
Ποιοι άλλοι;
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη φόρεσε ρούχο μου, ο Ησαΐας Ματιάμπα, η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, η Εβελίνα Παπούλια, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, οι Vegas. Οι celebrities με εμπιστεύονται πολύ γιατί ξέρουν πως τους αγαπώ κι ότι δεν θα έκανα ποτέ κάτι που θα προσέβαλλε την αισθητική τους ή τη δική μου. Σταδιακά εμφανίστηκαν και χορηγοί που με βοήθησαν, άρχισα να δείχνω και στο εξωτερικό, στο Fashion Week του Λονδίνου, σε Ντουμπάι, Σερβία, Ρουμανία.
Εχεις αρνηθεί ποτέ να δώσεις ρούχο σου σε κάποια γνωστή;
Ναι, έχω αρνηθεί ευγενικά σε δυο τρεις τραγουδίστριες, γιατί δεν μου αρέσει η αισθητική τους. Ο,τι έχουν φορέσει το έχουν… καταστρέψει.
Γενικά θεωρείς την ελληνική showbiz καλοντυμένη, chic, κομψή;
Καμία σχέση! Στην πλειονότητά της είναι κακοντυμένη. Υπάρχει φριχτή μπουζουκοαισθητική, δυστυχώς. Αυτά τα κορίτσια που κατά τ’ άλλα είναι υπέροχα δεν ξέρουν ούτε να ντυθούν ούτε να βαφτούν ούτε να χτενιστούν. Και σ’ αυτό ευθύνονται οι ομάδες τους. Ενώ υπάρχουν ταλαντούχα πλάσματα που το ‘χουν και στη φωνή και στην κίνηση, αλλά σαν εικόνα είναι μια από τα ίδια.
Το τελευταίο σου fashion show το αφιέρωσες στην Κάτια Νικολαΐδου που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Σου λείπει;
Τρομερά. Η Κάτια ήταν πολύ σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή μου, ήταν οικογένεια. Βασικά, είναι οικογένεια ακόμη. Μου φαίνεται πολύ περίεργο να χρησιμοποιώ παρελθόντα χρόνο για κείνη. Εχει περάσει και πολύ λίγος καιρός που «έφυγε». Χάρηκα πολύ με το show, γιατί από κάτω ήταν η μαμά της και ο αδελφός της και με συγκίνησε πολύ αυτό. Οποιος ήταν τυχερός και την είχε στη ζωή του θα ξέρει σίγουρα πως η Κάτια ήταν σαν άγγελος, έφερνε μια ωραία ενέργεια όπου πήγαινε.
Εσύ ως Δημήτρης πώς τα πηγαίνεις με τη μόδα;
Μου αρέσει να εφαρμόζω αυτό που έκανε και ο Καρλ Λάγκερφελντ, το uniform look. Φοράω συνέχεια μαύρα, oversized t-shirts που σχεδιάζω εγώ, γενικά ό,τι φοράω είναι δικό μου. Και επενδύω πολύ στα καπέλα, στις τσάντες και στα παπούτσια. Εχω τεράστια συλλογή από sneakers, σκουφιά, γυαλιά και γάντια.
Ο αδελφός σου, Χρήστος Στρέπκος, είναι κι αυτός καλλιτέχνης…
Ναι, είναι σκηνοθέτης και συγγραφέας στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, ηγείται του Αρματος Θέσπιδος και πάει πολύ καλά. Εκανε και μια δική του ταινία τώρα που προβάλλεται στο Ertflix και έχει τίτλο «Ενας απλός άνθρωπος». Εχουμε συνεργαστεί πολλές φορές οι δυο μας στο θέατρο.
Εχεις ζήσει μεγάλους έρωτες;
Ναι, έχω ερωτευτεί δυνατά στη ζωή μου. Τώρα είμαι μόνος μου, βέβαια, αλλά είμαι ανοιχτός στον έρωτα. Για μένα όλα είναι ενέργεια, οπότε για να ερωτευτώ κάποιον θα κοιτάξω αυτό. Θέλω να με εμπνεύσει ο άλλος, να πάθω σοκ! Δεν είναι ούτε τα λεφτά ούτε η εξωτερική εμφάνιση, είναι να μου βγάλει αυτό το «ουάου». Μου έχει συμβεί δυο φορές αυτό. Οσο μεγαλώνεις όμως είναι και πιο δύσκολο.
Για ποιον διεθνή σταρ θα ήθελες να φτιάξεις ρούχο;
Για τη Μαντόνα, βέβαια. Την αγαπώ. Είναι έμπνευση για μένα, γιατί είναι δουλευταρού. Την ακούω συνέχεια, έχω δει και πολλές φορές συναυλίες της live. Με ενδιαφέρει πολύ η περσόνα της. Στα social τα μόνα στόρι που κοιτάζω της Μαντόνα. Μάλιστα τη λέω θεία πολλές φορές. Λέω: για να μπω στα στόρι της να δω τι κάνουν η θεία και τ’ ανίψια… (γέλια)
Λείπει κάτι από τη ζωή σου αυτή τη στιγμή;
Θα ήταν λίγο αχάριστο να πω ότι μου λείπει κάτι. Νιώθω πλήρης. Αυτό που θέλω είναι να είμαι υγιής και δημιουργικός. Δεν με αφορούν ούτε τα λεφτά ούτε οι γκλαμουριές, αλλά να μεγαλώνω με υγεία και να προσφέρω.
Πηγή: Espresso
