Ένας από εκείνους που βρέθηκαν στην επίσημη πρεμιέρα της ταινίας «Υπάρχω» ήταν ο Μίνως Μάτσας της μεγάλης ομώνυμης δισκογραφικής εταιρείας. Σκεπτικός, με χαμηλωμένο το κεφάλι, βγαίνει από το πολυτελές τζιπ και μπαίνει στο «Παλλάς», αφού χαιρετά όλους τους παρευρισκομένους.
Ωστόσο, αν και το κοινό περιμένει πως ένα από τα μεγάλα κεφάλαια της ταινίας θα είναι η κόντρα του Καζαντζίδη με τον Μάτσα και τη δισκογραφική, αυτή σχεδόν έχει εξαφανιστεί. Σχεδόν κανένας θεατής δεν αντιλαμβάνεται την τεράστια κόντρα που είχε δημιουργηθεί εκείνη την ταραγμένη εποχή, όταν ο Στέλιος αρνήθηκε πεισματικά να τραγουδήσει αυτά που είχε υπογράψει και υποσχεθεί στην δισκογραφική εταιρεία.
Είναι νωπές οι μνήμες όλων όσοι έχουν δει τις δηλώσεις του Καζαντζίδη κατά της δισκογραφικής εταιρείας, που, όπως έλεγε, «μου πίνουν το αίμα». Ο Στέλιος Καζαντζίδης έκανε να ξανατραγουδήσει πολλά χρόνια ενώ σε όλες τις τηλεοπτικές εκπομπές κατηγορούσε τη δισκογραφική εταιρεία.
Τελικά, επενέβησαν οι ψυχραιμότεροι και ύστερα από πολλά χρόνια, η κόντρα του μεγάλου λαϊκού βάρδου με τη δισκογραφική έληξε, με αποτέλεσμα να τραγουδήσει ξανά για το αγαπημένο του κοινό!
Δείτε επίσης:
- «Υπάρχω»: Οι παρουσίες, οι απουσίες, η αποθέωση στον Μάστορα και την «Γκρέυ» Ρένεση
- Πρώτη νίκη για την υπουργό Τουρισμού
Όποιος πάει να δή την ταινία, νά είναι η τελευταία του…
Στέλιος:
“…μιά 25χρονη εβραία νά μέ έχη κλείση στά χρονοντούλαπα, είναι ντροπή, ντροπή! Ντρέπομαι πού το λέω, ντρέπομαι πού τραγουδάω σ’ αυτήν την χώρα. Δεν είναι δυνατόν, 5.000 τραγούδια μου, να κάνω ζάπινγκ ένα μήνα τώρα & να μήν ακούω έναν στίχο, έναν στίχο. Και όλα αυτά από μία εβραία, την κόρη τού μάτσα….”
“…και είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη, το λέω, πάνω κι από τον αραφάτ, πού τά έβαλε με τούς εβραίους.”
“Δεν είναι δυνατόν να πολεμάω μόνος μου αυτό το κατεστημένο το εβραίϊκο, έχουν καπελώσει τα πάντα, όλες οι εταιρείες είναι εβραίϊκες, μία μόνον υπάρχει να είναι Ελληνική, σε αυτήν τραγουδάω και αυτήν την ξεπάτωσαν, φάγαν τον ιδιοκτήτη και τώρα κοιτάνε να φάνε κι εμένα. Δέν θά τούς τήν κάνω τήν χάρη…”