Ταλαντούχος, με καθαρό βλέμμα, ο Σπύρος Ιωάννου μάς συστήθηκε καλλιτεχνικά ως κωμικός ηθοποιός με πολλές επιτυχημένες συνεργασίες. Γεννημένος στην Πάργα και μεγαλωμένος στον Καναδά, σπούδασε στο Actors Studio – Lee Strasberg στη Νέα Υόρκη και συνέχισε τις σπουδές του στη Δωδωναία Σκηνή στην Αθήνα, ενώ παράλληλα δούλευε και ως μηχανικός αυτοκινήτων.
- Από τη Σπυριδούλα Τριάντου
Στη διάρκεια της καριέρας του έχει παίξει σε αρκετές τηλεοπτικές παραγωγές, αλλά και κινηματογραφικές ταινίες, όπως «Κορίτσια, ο Μάρκουλης», «Φυλακές ανηλίκων», «Γρανίτα από μελάνι», «Κλάμα στα σχολεία» και πολλές άλλες, και, φυσικά, σε πολλές βιντεοταινίες τη χρυσή εποχή τους. Η επιστροφή του στην τηλεόραση πέρσι, στη δραματική σειρά «Το προξενιό της Ιουλίας» του Alpha, τον έβαλε στα σπίτια αλλά και στις καρδιές μας.
Οσο για το νέο του τηλεοπτικό βήμα, είναι η εμφάνιση-έκπληξη στη σειρά «Αγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον ουρανό» που έκανε πρεμιέρα χθες το βράδυ στο Mega. Ο Σπύρος Ιωάννου, που μπορεί και εναλλάσσεται με μαεστρία από ψυχίατρος («Το προξενιό της Ιουλίας») στον θρυλικό τσιγκούνη Σκρουτζ (που ερμήνευσε φέτος στη σκηνή της Γιούλης Ηλιοπούλου), ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso» και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής του.
Πώς θυμάστε τα παιδιά σας χρόνια;
Δεν ήμουν ζωηρός αλλά ούτε και ήσυχος. Είχα αρκετό χιούμορ από μικρός, ο πατέρας μου ήθελε να μάθω και μουσικά όργανα και με έστειλε σε σχολή να μάθω ακορντεόν. Οποτε ερχόταν κάποιος στο σπίτι, έλεγε «παίξε, παίξε». Μου άρεσε πάντα να διασκεδάζω τον κόσμο. Τα παιδικά χρόνια ήταν δύσκολα αλλά και ρομαντικά. Στην Ηπειρο, στο χωριό δεν είχαμε ρεύμα, να φανταστείς ανάβαμε το τζάκι τα βράδια και μαζευόμασταν γύρω του και ζεσταινόμασταν. Κρυώναμε πολύ και όταν το βράδυ έβρεχε έξω μέσα ψιχάλιζε, οπότε μεγάλωσα σε τέτοιο περιβάλλον… Αργότερα όμως η δουλειά μου μού χάρισε καλύτερες στιγμές.
Ποια ήταν η πρώτη σας δουλειά;
Ηταν στον κινηματογράφο, στην ταινία «Φυλακές Ανηλίκων», που θεωρείται χαρακτηριστικό δείγμα cult ελληνικού σινεμά των 80s. Αυτή η ταινία έχει μείνει στο μυαλό μου και στην καρδιά μου τόσα χρόνια. Εσπασε ρεκόρ τότε, ήταν στα top ten στις εισπράξεις την εποχή εκείνη.
Η οικογένειά σας δέχτηκε εύκολα την απόφασή σας να γίνετε ηθοποιός;
Οχι. Ο πατέρας μου όταν γυρίσαμε από τον Καναδά άνοιξε μια επιχείρηση με ανταλλακτικά αυτοκινήτων και μου έλεγε να πάω να γίνω μηχανικός αυτοκινήτων και να συνδυάσουμε τα ανταλλακτικά μαζί με το συνεργείο, καθώς είχε έτοιμη δουλειά. Εγώ του έκανα το χατίρι, αλλά τα βράδια πήγαινα στη δραματική σχολή και δεν το ήξερε. Δεν ήθελε με τίποτα να γίνω ηθοποιός, οπότε τελείωσα δραματική σχολή και δεν το είχε καταλάβει κανένας. Το έμαθε όταν με είδε τυχαία στην τηλεόραση στην πρώτη μου τηλεοπτική σειρά, στη «Γαλήνη» στην ΕΡΤ, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Ηλία Βενέζη, σε διασκευασμένο σενάριο Τάκη Χατζηαναγνώστου και σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά. Του άρεσε πολύ και μετά από εκεί καμάρωνε και έλεγε «ο γιος μου είναι αυτός».
Ηταν εύκολος ο δρόμος σας μέχρι σήμερα;
Οχι, γιατί δέχτηκα αρκετό πόλεμο και θα τα παρατούσα αν δεν είχα γερό στομάχι. Βίωσα πόλεμο από συναδέλφους, από σκηνοθέτες, από πρωταγωνιστές. Ομως στάθηκα και τυχερός γιατί γνώρισα τον Σωτήρη Μουστάκα, ο οποίος με λάτρεψε και μόλις τελείωσα τη δραματική σχολή με πήρε από το χέρι και μου είπε «θα είσαι μαζί μου σ’ αυτό το θέατρο, όποιος σε πειράξει το λες σε εμένα».
Υπάρχει κάτι που δεν θα ξεχάσετε από όλα όσα αντιμετωπίσατε;
Θα πω κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα… Κάποια στιγμή συνεργαστήκαμε με τον Γιώργο Πάντζα, έναν σπουδαίο άνθρωπο, και στην περιοδεία που κάναμε μαζί, μου λέει «Σπύρο, σου έκανα ένα κακό στο παρελθόν… είχα πει να μη σε πάρουν σε δουλειά γιατί πίστευα άλλα για εσένα και τώρα βλέπω έναν άνθρωπο τελείως διαφορετικό, έναν υπέροχο άνθρωπο, έναν σπουδαίο ηθοποιό», και δάκρυσα με αυτό που μου είπε.
Τηλεοπτικά φέτος θα σας δούμε στον «Αγιο Παΐσιο»;
Ναι, κάνω μια guest εμφάνιση και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτή τη συνεργασία. Εγινε ξαφνικά και έπειτα από προσευχή μου…
Δηλαδή;
Είχα δει τον πρώτο κύκλο, μου άρεσε πολύ. Σπίτι μου έχω και εικόνες του και μια μέρα πριν με πάρουν τηλέφωνο είχα προσευχηθεί μπροστά στην εικόνα του αγίου Παϊσίου και ευχόμουν να γίνει κάτι και να παίξω στη σειρά! Την επόμενη μέρα χτύπησε το τηλέφωνό μου. Δεν πίστευα στα αυτιά μου, ήταν το δικό μου θαύμα αυτό! Το ίδιο ωστόσο συνέβη και με το «Προξενιό της Ιουλίας». Είδα τα τρία επεισόδια και λέω «ωραία σειρά» και ξαφνικά χτυπά το τηλέφωνο για τον ρόλο του ψυχιάτρου.
Στα νέα επεισόδια θα δούμε και τον Δημήτρη Ημελλο, που έφυγε από τη ζωή. Είχατε μαζί του σκηνές;
Ναι, ήταν ένας ηθοποιός που θαύμαζα πολύ. Τον θεωρώ δάσκαλο του θεάτρου. Ημουν σε μία από τις πολύ σημαντικές σκηνές μαζί. Ημασταν σε ένα καφενείο και έρχεται ο άγιος Παΐσιος και ζητά πληροφορίες από τους χωρικούς, εμάς δηλαδή, για το βιβλίο του αγίου Αρσενίου. Δεν γνώριζα τότε πως ήταν άρρωστος… Φαινόταν ταλαιπωρημένος μερικές φορές, αλλά νόμιζα πως ήταν λόγω του ρόλου του…
Η συνεργασία με τον Προκόπη Αγαθοκλέους, τον τηλεοπτικό άγιο Παΐσιο, πώς ήταν;
Εξαιρετική. Ενας υπέροχος ηθοποιός και άνθρωπος με βαθιά πίστη. Ενιωθα ανατριχίλα στις σκηνές μαζί του. Πιστεύει πολύ, και αυτό τον βοήθησε να μπει στο πετσί του ρόλου. Θα το δείτε και στη σκηνή μαζί του… Δακρύζουν τα μάτια μου και είναι αληθινά δάκρυα.
Μπήκατε εύκολα στο πετσί του ρόλου; Ηταν εκείνη την εποχή που υπήρχαν στερεότυπα και ταμπού σε ό,τι αφορά την ψυχοθεραπεία…
Μπήκα, αφού μελέτησα πολύ. Ο ψυχίατρος ζούσε την εποχή του 1958 και είχα κείμενα με λόγια τα οποία δεν καταλάβαινα τι έλεγαν στην ουσία. Επρεπε να τα γκουγκλάρω όλα αυτά για να δω τι συνέβαινε εκείνη την εποχή και πώς έπρεπε να αντιμετωπίσω τόσο τον ασθενή όσο και τον περίγυρο, αφού ήταν τεράστιο ταμπού να πηγαίνει κάποιος στον ψυχίατρο.
Και από ψυχίατρος, στην παιδική σκηνή της Γιούλης Ηλιοπούλου, Σκρουτζ στη Θεσσαλονίκη, στο Radio city.
Ηταν όνειρό μου να παίξω τον Σκρουτζ, ήταν από τα αγαπημένα μου παραμύθια και έγινε γιατί με τη Γιούλη Ηλιοπούλου πήγαμε στη Θεσσαλονίκη και έγινε χαμός, sold out σε ένα θέατρο 1.000 θέσεων να κάνουμε δύο παραστάσεις με 2.000 εισιτήρια και πέρα από την πρακτική επιτυχία είχε και επιτυχία καλλιτεχνική, δηλαδή να μη φεύγουν τα παιδιά, να μη θέλουν οι δάσκαλοι και οι γονείς να φύγουν. Να πω ένα μεγάλο «μπράβο» στη Γιούλη Ηλιοπούλου γιατί η μαγκιά της να κάνει τα φαντάσματα, που συνήθως τα παιδιά τα φοβούνται, να τα αγαπήσουν είναι μοναδική. Είναι μοναδική σε αυτό που κάνει γιατί τα παιδιά είναι δύσκολο κοινό, δεν μπορείς να κοροϊδεύεις. Αμα πεις κάτι που είναι λάθος, θα πεταχτούν, δεν τους νοιάζει που είναι από κάτω. Θυμάμαι μια φορά στον «Μικρό πρίγκιπα», όταν έκανα το φίδι, που πήγαινα να δαγκώσω τον μικρό πρίγκιπα, πετάγεται ένα παιδάκι και ανεβαίνει πάνω σκηνή και μου λέει «σταμάτα, δεν είσαι φίδι, είσαι ηθοποιός».
Η σχέση σας με το χρήμα ποια είναι;
Δεν είμαι Σκρουτζ στη ζωή μου, γι’ αυτό και δεν έχω κάνει περιουσία. Πάντα με ενδιέφερε να κάνω καλά τη δουλειά μου και να μην κοιτώ τα χρήματα. Δεν είμαι από αυτούς που τα κρύβω κάτω από το μαξιλάρι μου.
Με τις γυναίκες ποια είναι η σχέση σας;
Τις αγαπώ και τις σέβομαι. Εχω κάνει δύο γάμους και δύο αρραβώνες. Πάντα είχα μεγάλες σχέσεις στη ζωή μου, δεν μου άρεσαν οι περιστασιακές σχέσεις,
Εχετε πληγωθεί;
Ναι, υπήρξα πληγωμένος από μια γυναίκα, καθώς δεν λειτούργησε η σχέση και, παρόλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, όταν τη σκέφτομαι, δακρύζω.
Πηγή: Espresso
