Άρης Σερβετάλης: «Ο άνθρωπος “σκότωσε” τον Θεό για να μην ελέγχεται»

Ο Άρης Σερβετάλης έχει μιλήσει επανειλημμένως για την βαθιά του πίστη στον Θεό ενώ έχει κάνει δηλώσεις για καίρια θέματα, όπως η άμβλωση, που συζητήθηκαν. Ο ηθοποιός επανήλθε με συνέντευξή του και ανέφερε:

«Θα ήθελα να ζω σε έναν κόσμο όπου το πρόσωπο του ανθρώπου θα είναι φωτεινό, τα μάτια του λαμπερά και ακτινοβόλα η καρδιά του καθαρή και ο νους του φωτισμένος. Σε έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος δεν θα κρύβεται, δεν θα δικαιολογείται, δεν θα εκμεταλλεύεται, δεν θα αποταμιεύει, δεν θα φθονεί, δεν θα επιβάλλει, δεν θα χειραγωγεί, δεν θα εκφοβίζει, δεν θα εξαγοράζει, δεν θα εκβιάζει, δεν θα καπηλεύεται, δεν θα εξουσιάζει, δεν θα υποκρίνεται, δεν θα φοβάται, δεν θα απειλεί και δεν θα σκοτώνει» μιλώντας στην εφημερίδα Karfitsa.

Ο Άρης Σερβετάλης πρόσθεσε: «Αρκετές φορές κρυβόμαστε πίσω από τον όρο κοινωνία. Αποφεύγουμε να πάρουμε θέση στα πράγματα που μας αφορούν και που πιστεύουμε γιατί η “κοινωνία επιτάσσει” κάτι άλλο. Φοβούμενοι πως θα μας χαρακτηρίσουν ή θα μας στιγματίσουν. Επίσης, γινόμαστε αδρανείς μπροστά σε μια κοινωνία που νοσεί διότι οι ίδιοι νοσούμε. Η όποια αλλαγή έρχεται από τον δικό μας μικρόκοσμο. Ο αγώνας να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και να τον μετατοπίσουμε είναι ένα γεγονός που έχει άμεση επίδραση και αντίκτυπο στον κόσμο όλο».

Και συνέχισε: «Η υλικότητα έχει θεοποιηθεί. Η επιτυχία έχει εξαρτηθεί από την απόκτηση αγαθών, η ικανοποίηση έχει συνδεθεί με την κατανάλωση αγαθών, οι επιθυμίες έχουν ταυτιστεί με την υλικότητα. Ο άνθρωπος όμως είναι ψυχοσωματικό πλάσμα. Έχει σώμα και ψυχή. Όταν υπερτροφεί το πρώτο η ψυχή νοσεί, φωνάζει. Δεν τρέφεται, είναι παραμελημένη και σίγουρα δεν ικανοποιείται με αυτά που αρέσουν στο σώμα. Ο άνθρωπος ηθελημένα “σκότωσε” τον Θεό για να μην ελέγχεται. Όπως έλεγε και ο Ντοστογιέφσκι, χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται.

Δεν είναι όμως όλα προς όφελος του ανθρώπου. Δεσμευόμενος και εξαρτώμενος από την ύλη αποκλειστικά, ο άνθρωπος δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα κτήνος που θα σκοτώσει για να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί. Μάλιστα, γίνεται και χειρότερος από το κτήνος γιατί το ζώο όταν χορτάσει σταματάει, ενώ ο άνθρωπος με μανία αποκτά και αποθηκεύει.

Επομένως, μέσα στην ζούγκλα της υλικότητας ο άνθρωπος που θέλει να γίνει Θεός στην θέση του Θεού θα υποτάξει, θα υποδουλώσει, θα εξουσιάσει για να επιτύχει τον μάταιο σκοπό του. Ξεχνά όμως πως ο θάνατος τον περιμένει στη γωνία».

Δείτε επίσης: