Μάνος Τσαγκαράκης και Κώστας Γιαννουλόπουλος…. Κώστας Γιαννουλόπουλος και Μάνος Τσαγκαράκης. «Δύο απ’ όλα» και καθημερινά οι δύο έμπειροι και μαχητικοί δημοσιογράφοι με το σπιρτόζικο χιούμορ δίνουν τα ρέστα τους στον ραδιοφωνικό σταθμό Ελλάδα 94,3.
Από τις 13.00 έως τις 15.00 ετοιμάζουν μια χορταστική ραδιοφωνική εκπομπή, σαν πίτα από ελληνικό σουβλάκι, και βάζουν μέσα από όλα: και ενημέρωση και ψυχαγωγία και «πινελιές» σάτιρας και ροκιές και γκολ, αλλά κυρίως πολύ πιπέρι και αλάτι πάνω στην πολιτική επικαιρότητα. Γιατί εκεί δεν χαρίζονται σε κανένα κέντρο εξουσίας. Εκεί το μόνο που τους νοιάζει είναι η φωνή του πολίτη!
Καθένας με τις δικές του… ώρες πτήσης στην ηλεκτρονική δημοσιογραφία -ο Κώστας Γιαννουλόπουλος επί χρόνια στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 και ο Μάνος Τσαγκαράκης με περγαμηνές στο αστυνομικό ρεπορτάζ του παλιού και ιστορικού Mega- συναντήθηκαν στη δυναμική «Espresso» και έγιναν φιλαράκια. Η παρεούλα έγινε και ραδιοφωνικό δίδυμο στο πιο ζεστό προς τον ακροατή σταθμό, τον Ελλάδα 94,3. Οταν τους ακούσεις, απλώς κολλάς και παραγγέλνεις καθημερινά «Δύο απ’ όλα», γιατί η ζωή θέλει και γέλιο αλλά κυρίως άποψη με επιχειρήματα!
Για ποιον λόγο να επιλέξει ένας ακροατής το «Δύο απ’ όλα»; Τι έχει η δική σας ραδιοφωνική εκπομπή στα ερτζιανά που δεν έχει ο ανταγωνισμός; Ξέρεις ποιοι είναι οι ακροατές σας; Νέοι, γυναίκες, άνδρες; Εχετε ψαχτεί σ’ αυτό;
Εχει λόγο να μας επιλέξει ο ακροατής, γιατί του λέμε αυτά που ο ίδιος σκέφτεται και ίσως δεν έχει με ποιον να τα συζητήσει. Και τα λέμε με χιούμορ, με σχόλια που μπορεί να θεωρούνται λίγο σκληρά ώρες ώρες, αλλά δεν μασάμε τα λόγια μας. Βλέπεις, η δική μας εκπομπή είναι αμφίδρομη: απευθύνεται στον ακροατή και τον ακροάζεται και εκείνον, του δίνει βήμα να μιλήσει, να πει την άποψή του. Αυτή είναι και η διαφορά μας από τους «ανταγωνιστές». Αφιερώνουμε αρκετό χρόνο μεταφέροντας τις απόψεις όσων μας ακούν. Οσον αφορά το ποιοι είναι αυτοί που μας ακούν, νομίζω ότι είναι και νέοι αλλά και ηλικιωμένοι, σίγουρα και από τα δυο φύλα. Βέβαια, ούτε ταυτότητες θα ζητήσουμε ούτε ληξιαρχικές πράξεις γέννησης!
Τι θέλετε να δώσετε στον κόσμο που σας ακούει στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στην εργασία; Ο κόσμος επιθυμεί ακόμα ένα δελτίο ειδήσεων μέσα στα τόσα που ακούει και βλέπει κάθε μέρα ή μια εκπομπή με σχόλιο, έρευνα, άποψη, χιούμορ;
Μακριά από εμάς τα δελτία ειδήσεων. Είναι τόσο πολλά και από κάθε μέσο, που όποιος θέλει μπορεί να τα βρει αλλού, όχι στην εκπομπή «Δύο απ’ όλα». Εμείς θέλουμε να σχολιάζουμε την επικαιρότητα, φυσικά με επίκεντρο τις κυβερνητικές ενέργειες, χωρίς να αφήνουμε ασχολίαστη και την αντιπολίτευση. Το χιούμορ -και ειδικά το δηκτικό- είναι το όπλο μας.
Πιστεύεις, Μάνο, αν και είστε στην αρχή του μαραθωνίου, ότι σας έχει αγκαλιάσει το κοινό; Τα πρώτα δείγματα είναι ενθαρρυντικά; Τα βλέπετε από τα e-mails, το facebook, το Ιnstagram, τα «τιτιβίσματα» στο twitter;
Πράγματι, είμαστε στην αρχή… Ομως από την πρώτη στιγμή νιώσαμε ότι μας αγκάλιασε το κοινό και όλο και περισσότεροι μπαίνουν ακόμα και στη σελίδα μας στο facebook, όπου, βέβαια, δεν έχουμε καθημερινές αναρτήσεις. Το δουλεύουμε όμως, γιατί βλέπουμε ότι μπαίνουν πολλοί! Στη σελίδα μάς στέλνουν πλήθος μηνύματα κατά τη διάρκεια της εκπομπής. Φαντάσου όμως ότι στέλνουν και έως αργά το βράδυ! Instagram και twitter δεν έχουμε φτιάξει ακόμα, αλλά είναι στα σχέδια, καθώς είναι πιο εύκολο για κάποιον να στείλει μήνυμα μέσω αυτών.
Η δική σου ιδιοσυγκρασία και εκείνη του Κώστα Γιαννουλόπουλου ταιριάζουν με το προφίλ του Ελλάδα 94,3; Αυτός ο ραδιοφωνικός σταθμός είναι, όπως λέει και το σλόγκαν του, «η φωνή του κόσμου»;
Νομίζω πως ναι, ταιριάζουμε με το ύφος του σταθμού… Αυτό, άλλωστε, προσπαθήσαμε από την πρώτη στιγμή να πετύχουμε και μάλλον το κάνουμε καλά, όπως τουλάχιστον μας γράφουν πολλοί ακροατές στα μηνύματα. Ο κόσμος χαίρεται να ακούει όποιον μεταφέρει τη δική του άποψη, καλή ή κακή, δεν έχει σημασία… Νιώθει ότι έχει ένα βήμα να εκφραστεί.
Τι σημαίνει το ραδιόφωνο για σένα; Εχει απήχηση, είναι άμεσο, μοντέρνο, γρήγορο, αθάνατο;
Αθάνατο είναι σίγουρα! Και απήχηση έχει, βέβαια. Μην ξεχνάμε πόσο κοντά ήταν πάντοτε στον απλό πολίτη. Από το BBC, που άκουγαν στην Κατοχή κρυφά, για να μαθαίνουν τις εξελίξεις στο μέτωπο, έως την Ελεύθερη Ραδιοφωνία, που άρχισε τη δεκαετία του ’80, πάντα το ραδιόφωνο ήταν το μέσο ενημέρωσης που όλοι εμπιστεύονταν. Ποιος, άλλωστε, δεν ανοίγει ραδιόφωνο όταν μπαίνει στο αυτοκίνητό του; Αν είναι μοντέρνο, εξαρτάται από τον ιδιοκτήτη του, από αυτούς που εμπιστεύεται να το «τρέχουν». Πάντα όμως το ραδιόφωνο θα είναι δίπλα σε όλους. Σε παραπέμπω σε ένα αγαπημένο τραγούδι, το «Radio Ga Ga» των Queen, το οποίο εξηγεί τη σχέση όλων μας με το ραδιόφωνο.
Εχεις… προϊστορία στο ραδιόφωνο; Γιατί ξέρουμε ότι στην τηλεόραση ήσουν μπροστάρης του ρεπορτάζ και από τα… Megaλα αλλά και από άλλα τηλεοπτικά μετερίζια. Πολλές οι «ώρες πτήσης» στη μικρή οθόνη, επιτυχημένη τηλεοπτική διαδρομή σε ιστορικές στιγμές για την ιδιωτική τηλεόραση, σε ωραίες εποχές, που είχαν μεν το άγχος της πρωτιάς και της είδησης, αλλά πίσω τους «έτρεχε» πολύ ρεπορτάζ, εξωτερικά λινκ και έρευνα. Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από το χθες στο σήμερα στη μικρή οθόνη;
Για πολλά χρόνια, από το 1987, έκανα αστυνομικό ρεπορτάζ στο Κανάλι 1 του Δήμου Πειραιά. Ομως το ρεπορτάζ από το τηλέφωνο δεν έχει καμία σχέση με το να κάθεσαι πίσω από ένα μικρόφωνο επί δύο ώρες! Στην πραγματικότητα τώρα ανακαλύπτω το ραδιόφωνο και, πίστεψέ με, έχω ενθουσιαστεί! Οσο για τη μικρή οθόνη, το βασικό που έχει αλλάξει είναι το… ρεπορτάζ! Πόσοι βγαίνουν έξω με την κάμερα, για να κυνηγήσουν ένα αποκλειστικό; Συνήθως, αν το έχουν, βγαίνουν στο στούντιο ή στην αίθουσα σύνταξης, μεταφέρουν τις πληροφορίες κι αυτό είναι όλο. Το ζητούν, βέβαια, και τα κανάλια αυτό. Βλέπεις, κύριο μέλημα είναι πλέον η οικονομία! Το Skype έχει αντικαταστήσει την κάμερα. Αγχος για την πρωτιά δεν υπάρχει. Βλέπεις πια έκτακτα δελτία, που κάποτε κυριαρχούσαν;
Ποια είναι η γνώμη σου για την τηλεόραση σήμερα, για τα δελτία ειδήσεων;
Κάποια στιγμή μπήκαν στα κανάλια άνθρωποι που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με το ρεπορτάζ και δεν το κυνηγούσαν. Προτιμούσαν να μετατρέψουν τα δελτία σε εκπομπές λόγου και να ακολουθούν το ίντερνετ. Δυστυχώς, η μέθοδός τους κυριάρχησε. Λίγα κανάλια κάνουν πλέον ρεπορτάζ και σε… μικρές δόσεις! Δεν σου κρύβω ότι δεν βλέπω πλέον δελτία!
Μίλησέ μας για τις εποχές του Mega Channel και της ελεύθερης ιδιωτικής τηλεόρασης. Ποιες ήταν οι πιο σημαντικές δημοσιογραφικές στιγμές σου; Ποιες νοσταλγείς; Σε ποιες χάρηκες ή λύγισες;
Ηταν υπέροχα τα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης… Θυμάμαι ότι στο Mega ήμασταν μια παρέα με τις ίδιες αγωνίες, τον ίδιο πόθο να κάνουμε σωστά και ολοκληρωμένα τη δουλειά μας. Κάτι έχει αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια και φοβάμαι ότι την ατμόσφαιρα εκείνων των καιρών δεν θα τη ζήσουν όσα παιδιά δουλεύουν τώρα στην τηλεόραση. Οσο για στιγμές, τι να πρωτοθυμηθώ; Πήγαινα στο νεκροταφείο για να θάψω τον πατέρα μου και τηλεφώνησα στον διευθυντή του Mega, τον Γιώργο Λεβεντογιάννη, προκειμένου να του δώσω στοιχεία για τη σύλληψη τρομοκράτη, τα οποία είχα αποκλειστικά! Νοσταλγώ εκείνα τα χρόνια, ναι… Είχα πολλές χαρές, πολλές λύπες, αλλά ήταν όμορφα. Ρωτάς αν λύγισα… Οχι, δεν μου το επέτρεψα ούτε όταν κάποιοι που εμπιστευόμουν μου φέρθηκαν πολύ άσχημα.
«Τρελάθηκες» πότε με τα νούμερα τηλεθέασης; Κοιτάς και στο ραδιόφωνο τα ποσοστά ακροαματικότητας;
Οσο ήμουν στην τηλεόραση, ήθελα να ξέρω πόσο «πούλησε» ένα καλό θέμα που έκανα. Αλλά δεν «τρελάθηκα» ποτέ. Ούτε τώρα… Με ενδιαφέρει να ανεβάζει ο σταθμός τα ποσοστά του και να ξέρω ότι έχω βάλει ένα λιθαράκι σε αυτό.
Ως ρεπόρτερ, ήσουν ένας αιώνιος έφηβος. Εψαχνες πάντα το «γιατί», την περιπέτεια, να πουλήσεις την ιστορία σου όπως ο παραμυθάς ένα συγκλονιστικό παραμύθι σε συνέχειες;
Πάντα! Ήμουν… μαμούνι, έψαχνα πάντα το αποκλειστικό, το θέμα που θα έκανε τη διαφορά! Είχα πολλά και καλά αποκλειστικά, αλλά έπαθα και γκάφες. Αλώστε, και οι ανταγωνιστές είχαν το ίδιο μεράκι και εξίσου καλές πηγές!
Τι σας λένε οι ακροατές όταν επικοινωνούν μαζί σας για όσα περνάει η Ελλάδα έπειτα από 10 χρόνια Μνημονίων; Τώρα, με την πανδημία του Covid-19, αλλά και με το οικονομικό κραχ που επέρχεται ποιες είναι οι σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους; Ο κόσμος φοβάται, σηκώνεται από τον καναπέ, αγωνίζεται ή τον έχουν καθηλώσει η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα; Κακά τα ψέματα, ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις…
Είναι αλήθεια ότι η πατρίδα μας ζει εδώ και 10 χρόνια έναν εφιάλτη δίχως τέλος, αρχής γενομένης με τη «μέγγενη» του ΔΝΤ και τα Μνημόνια. Και ίσως τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα από ποτέ. Ολοι φοβούνται τι τους ξημερώνει, αν θα έχουν αύριο δουλειά να ζήσουν τα παιδιά τους, αν θα καταλήξουν στο νοσοκομείο με τον κορονοϊό, αν θα ξαναζήσουν την όποια ανεμελιά είχαν… Κυριαρχεί η ανασφάλεια, τους πλημμυρίζει η οργή για όσους δεν έκαναν αυτά που έπρεπε, ξεσπούν στα μηνύματα που μας στέλνουν, αλλά όχι, δεν σηκώνονται από τον καναπέ. Τι να κάνουν, επανάσταση; Και πώς να την κάνουν; Τι θα γίνει καλύτερο αν η χώρα μετατραπεί σε πεδίο μάχης; Ξέρεις, ίσως είναι πιο δυνατή η φλόγα της ελπίδας ότι αύριο μεθαύριο τα πράγματα θα διορθωθούν.
Ο ένας κόβει, ο άλλος ράβει στην παραγωγή σας. Κυρίως, θα έλεγα, διαφωνείτε, αλλά αυτό μας αρέσει: η διαφορετικότητά σας σε όλα… Σε τι βγάζεις το καπέλο στον Κώστα; Σε τι διαφωνείς και σε τι συμφωνείς μαζί του; Τι σε κάνει έξαλλο και θες να του φωνάξεις ή να τον αγκαλιάσεις (αν και τώρα φιλιά και αγκαλιές κομμένα);
Δεν θα έλεγα ότι διαφωνούμε ιδιαίτερα… Κατά έναν περίεργο τρόπο, με τον Κώστα βρήκαμε μια απίστευτη χημεία από την πρώτη κιόλας εκπομπή, όταν καλά καλά δεν ξέραμε τι θα παρουσιάσουμε στους ακροατές! Σε κάποια σημεία, βέβαια, ίσως ο ένας εμφανίζεται πιο… ζόρικος ή πιο απόλυτος, αλλά με το χιούμορ τα βρίσκουμε. Πού διαφωνούμε; Δεν θα έλεγα ότι διαφωνούμε, με εξαίρεση τα… οπαδικά μας! Ξέρεις, ο Κώστας έχει και μια «ειδίκευση» στα της τηλεόρασης, στα realities, τα οποία εγώ δεν παρακολουθώ. Ασε που δεν μου αρέσουν κιόλας. Οπότε αρχίζει τον σχολιασμό του για όσα περίεργα συμβαίνουν σε αυτά κι εγώ… σιγοντάρω! Επίσης, έχει την ικανότητα να «ψαρεύει» δηλώσεις -σημερινές ή παλιές- που «στολίζουν» την εκπομπή και αποτελούν αφορμή για σχολιασμό και να τις κατεβάζει από το ίντερνετ. Εγώ δεν έχω και τόσο καλή σχέση με την… τεχνολογία, άρα το μόνο που μπορώ να κάνω σ’ αυτό τον τομέα είναι, όταν βρίσκω κάτι τέτοιο, να στέλνω το link στον μουσικό επιμελητή, για να το «κόψει»! Εξαλλος γίνομαι μόνο όταν ο Κώστας μού «χτυπάει» κάτι κατά του Ολυμπιακού!
Πόσο σε έχουν βοηθήσει η πορεία σου στο ραδιόφωνο και η βασική σου εργασία στην «Espresso», μια μάχιμη εφημερίδα-brand name, που την κατηγορούν πολλοί, αλλά όλοι τη διαβάζουν, γιατί έχει είδηση, gossip, μαχητικό ρεπορτάζ, τους πιο δυνατούς και ευφάνταστους τίτλους της μιντιακής αγοράς, αλλά και πολλές μηνύσεις και αγωγές ως… εύσημα;
Η «Espresso» είναι η εφημερίδα που, αν δεν υπήρχε, κάποιος θα έπρεπε να τη φτιάξει! Στις δύο δεκαετίες της ύπαρξής της έχει παραδώσει μαθήματα αποκαλυπτικού ρεπορτάζ και συνεχίζει να το κάνει με τεράστια επιτυχία. Είμαι υπερήφανος που είμαι κομμάτι της και, ξέρεις, ήμουν εδώ από την αρχή της έκδοσής της, αρχικά ως εξωτερικός συνεργάτης, κάποια στιγμή ως αρχισυντάκτης και πλέον ως επιμελητής κειμένων. Οι μηνύσεις και οι αγωγές είναι αναπόφευκτες αν ξύνεις πληγές. Πάντα κάποιοι ενοχλούνται ή πιστεύουν ότι μπορεί να βγάλουν κέρδος αν πέσουν σε δικαστή που δεν θα… συμπαθεί τα ΜΜΕ!
Από ποιες άλλες πήγες ενημερώνεσαι; Ποιο μέσο έχει τη μεγαλύτερη διαδραστικότητα; Το ίντερνετ, η τηλεόραση -σε πολλούς φαντάζει απαρχαιωμένη-, οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο;
Η τηλεόραση δεν μπορεί πλέον να αποτελεί πηγή διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, για πολλούς λόγους. Ισα ίσα μπορεί να προσφέρει μια ενημέρωση της πρώτης στιγμής. Το ραδιόφωνο είναι σαφώς πιο διαδραστικό, αλλά πώς να το παρακολουθείς όταν εργάζεσαι; Μοιραία -και λόγω της ραγδαίας εξέλιξής του- το ίντερνετ αποτελεί τη βασική πηγή ενημέρωσης. Ωστόσο καραδοκεί πάντα ο κίνδυνος των fake news και απαιτείται μεγάλη οξυδέρκεια για να μην πέσεις σε παγίδες.
Στον Ελλάδα 94,3 υπάρχει ένα «μπουκέτο» ραδιοφωνικών εκπομπών. Υπάρχουν όμως και δύο αστέρια των ερτζιανών, μύθοι: Γιώργος Τράγκας, Κώστας Μυλωνάς… Καθένας αποτελεί μια ιστορία. Τι έχεις να πεις γι’ αυτά τα ονόματα; Πρωτοπόροι; Δάσκαλοι;
Τον Κώστα δεν τον γνωρίζω προσωπικά, όμως έγραψε ιστορία με τα «Παιδιά της νύχτας». Ο Γιώργος ήταν επί πολλά χρόνια προϊστάμενός μου στο ελεύθερο ρεπορτάζ της παλιάς «Βραδυνής». Εμαθα πολλά δίπλα του, συνεργαστήκαμε καλά, διασκεδάσαμε μαζί και εκτός δουλειάς, έτυχε και να συγκρουστούμε κάποιες φορές, αλλά δεν έπαψα ποτέ να τον εκτιμώ. Είναι ένας «σκαπανέας» της δημοσιογραφίας, ήταν πάντα ένας τεράστιος ρεπόρτερ και άνοιξε δικούς του δρόμους στις εκπομπές λόγου.
Ερωτικό μέσο το ραδιόφωνο. Η playlist, να μην επιλέγει δηλαδή ο ραδιοφωνικός παραγωγός τα δικά του τραγούδια, αφαιρεί το όνειρο; Τι πρέπει να γίνει με το θέμα «μουσική»;
Καθένας στον τομέα του! Αφού ο Κώστας κι εγώ έχουμε τον ρόλο του σχολιασμού της επικαιρότητας, το βάρος για την επιλογή της μουσικής πρέπει να πέφτει στον ικανότατο και έμπειρο μουσικό επιμελητή μας, τον Γιάννη Οικονόμου. Το αρχείο του είναι τέλειο. Εχει ακόμα και το πιο απίθανο τραγούδι που μπορεί να του ζητήσουμε εμείς ή κάποιος ακροατής και, το βασικότερο, είναι… ροκάς, όπως εγώ! Χώρια που έχει κι ένα τεράστιο στοκ με εφέ και ηχητικά «τζιγκλάκια» από ταινίες ή παλιές δηλώσεις, που κάνουν ακόμη πιο «εύπεπτη» την εκπομπή, όταν παρεμβάλλονται ανάμεσα σε όσα λέμε εμείς.
Πόσες ώρες σού παίρνει να ετοιμάσεις την εκπομπή; Είναι μια συνεχής μάχη η ενημέρωση. Τη βλέπεις και στον ύπνο σου;
Όλη μέρα ετοιμάζω όσα μπορούμε να σχολιάσουμε… Η ενημέρωση δεν σταματάει ποτέ, όπως ξέρεις, άρα οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας μπορεί να εντοπίσεις κάτι που χρειάζεται να ειπωθεί και να σχολιαστεί. Είναι αλήθεια ότι ακόμα και στον… ύπνο μου σκέφτομαι τι και πώς να σχολιαστεί και πόσο χιουμοριστικά μπορεί να γίνει αυτό!
Μάνο, οι δημοσιογράφοι κατηγορηθήκαμε ότι αποκρύψαμε σκάνδαλα πριν και μετά τα Μνημόνια. Εχεις κάνει την αυτοκριτική σου; Ο κόσμος μάς λέει «παπαγαλάκια», ρουφιάνους, ότι τα τσεπώνουμε… Πιστεύεις ότι έχει αποκατασταθεί η φήμη μας ή με την πανδημία επιχειρούμε και πάλι την απόκρυψη γεγονότων ή την τρομοκράτηση του κόσμου; Είμαστε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, ελέγχουμε κάθε μορφή εξουσίας ή παίρνουμε τα πακέτα κάτω από το τραπέζι;
Αυτοκριτική να κάνω εγώ, που έκανα αστυνομικό ρεπορτάζ στην καριέρα μου; Οχι, δεν θεωρώ ότι έγινα ποτέ «παπαγαλάκι» ούτε έχω πάρει δεκάρα κάτω από το τραπέζι στα 41 χρόνια της καριέρας μου – και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν νιώθω ενοχές που ο κλάδος μας άφησε κάποιους να γίνουν και να παραπλανούν την κοινή γνώμη.
Φοβάται ο κόσμος με την πανδημία; Για τα οικονομικά του ανησυχεί; Ζει ένα άλλο είδος πολέμου η γενιά μας και ειδικά οι νέοι;
Είναι τεράστια η αγωνία του κόσμου, ειδικά όσων έχουν παιδιά που δεν ξέρουν αν θα μπορούν να τα βγάλουν πέρα για να τα ζήσουν. Κυρίως η νέα γενιά, που καλά καλά δεν έχει βγει στον στίβο της ζωής, δεν ξέρει πώς θα καταφέρει να ζήσει… Δυστυχώς ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι σε εξέλιξη εδώ και χρόνια, όχι με τουφέκια και κανόνια, αλλά με οικονομικές μελέτες, ανεργία και ανέχεια.
Σε τι φάση βρίσκεται η ανθρωπότητα σήμερα; Πόλεμοι, τρομοκρατία, θρησκευτικός φανατισμός, προσφυγιά, καταστροφή του περιβάλλοντος… Υπάρχουν άξιοι ηγέτες στην Ελλάδα και παγκοσμίως, με όραμα; Η Ε.Ε. είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης ή των δύο ταχυτήτων και των Γερμανών, που λέει και ο Γιώργος Τράγκας;
Ο πλανήτης ζει τη χειρότερη φάση του. Αυτοί που είχαν οράματα δεν υπάρχουν πλέον. Κυβερνούν οι τράπεζες, τα μεγάλα funds, οι οικονομολόγοι και, εσχάτως, οι φαρμακευτικές εταιρίες. Μικροσκοπικοί ηγέτες εξέθρεψαν το τέρας του φονταμενταλισμού και παντού πλέον επικρατούν ο φόβος και η ανασφάλεια. Εχει δίκιο ο Γιώργος για τη Γερμανία. Επιβάλλει στους πάντες το θέλημά της και κανείς δεν τολμάει να αντιδράσει. Ο,τι δεν κατάφερε ο Χίτλερ με τα όπλα το πέτυχαν οι διάδοχοί του με το χρήμα: η Ευρώπη κατακτήθηκε και δεν υπάρχει μορφή αντίστασης.
Από πού αντλείς δύναμη και τρέχεις όλη τη μέρα, ακόμα και τώρα, μέσα στην καραντίνα, με μάσκες και αντισηπτικά; Από την οικογένεια, τους αναγνώστες, τους ακροατές, τη μοναδική ελληνική φύση; Σκέφτεσαι ότι όλα είναι περαστικά; Είσαι φύσει και θέσει αισιόδοξος και βάζεις και μια ροκιά επανασταστική στο ραδιόφωνο;
Δεν θα έλεγα ότι είμαι εκ φύσεως αισιόδοξο άτομο, όμως ούτε απαισιόδοξο μπορείς να με χαρακτηρίσεις. Κάπου ανάμεσα βρίσκομαι και πάντα έχω την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Ολα όσα ανέφερες μου δίνουν δύναμη, εκτός από τη… φύση, που, δυστυχώς, δεν έχω τη δυνατότητα να απολαμβάνω! Και, ναι, μια επαναστατική ροκιά είναι… βάλσαμο για την ψυχή!
Αλήθεια, και το σουβλάκι σου δύο με «απ’ όλα» το παραγγέλνεις, όπως και στο ταγκό, που χρειάζονται δύο για να χορέψουν; Ο πληθυντικός είναι καλύτερος από τον ενικό;
«It takes two, baby» τραγουδούσαν η Tina Turner και ο Rod Stewart! Πάντα χρειάζεται ένας δίπλα σου, για να στηρίζετε ο ένας τον άλλο. Αυτή είναι και η πεμπτουσία του ταγκό. Και το σουβλάκι, βέβαια, με «απ’ όλα», αλλά ένα δεν φτάνει! Αρα «Δύο απ’ όλα»!
