Η ελαιοκαλλιέργεια αποτελεί έναν από τους πιο δυναμικούς και παραδοσιακούς κλάδους της ελληνικής γεωργίας, ιδιαίτερα στη Μεσσηνία, όπου το ελαιόλαδο δεν είναι απλώς ένα προϊόν, αλλά μια πολιτιστική κληρονομιά. Ωστόσο, οι ελαιοπαραγωγοί της περιοχής βρίσκονται αντιμέτωποι με μια σοβαρή κρίση, καθώς η φετινή τιμή του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου έχει μειωθεί δραματικά, ενώ το κόστος παραγωγής συνεχώς αυξάνεται.
Το φαινόμενο αυτό δεν πλήττει μόνο το εισόδημα των παραγωγών, αλλά απειλεί και τη βιωσιμότητα της ελαιοκαλλιέργειας, με πολλούς να αμφιβάλλουν αν αξίζει να συνεχίσουν. Οι καταγγελίες των αγροτών για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, την έλλειψη ελέγχου στη διαμόρφωση της τιμής και την αδυναμία κάλυψης των εξόδων τους, αναδεικνύουν ένα ζήτημα που δεν αφορά μόνο τους ίδιους, αλλά συνολικά την οικονομία και την κοινωνία της περιοχής.
«Υπάρχουν δυσκολίες και στην συγκομοιδή και στην καλλιέργεια, λόγω μορφολογίας του εδάφους. Η τιμή που μένει στον ελαιοπαραγωγό είναι ελάχιστα ευρώ ανά κιλό και από τη στιγμή που μπορεί να δουλεύει τη γη του μόνος του. Όταν δεν μπορεί να προσφέρει προσωπική βοήθεια στα κτήματά του, τότε είναι μία επιζήμια επιχείρηση», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ελαιοπαραγωγός Αθανάσιος Κωστέας, ενώ από την πλευρά του, ο Σπύρος Νικολόπουλος, επίσης ελαιοπαραγωγός στην Μεσσηνία καταγγέλει:
«Αυτή τη στιγμή το ελαιόλαδο πωλείται στο κόστος παραγωγής του. Η τιμή του δεν καθορίζεται από τον παραγωγό του. Εμείς παράγουμε ένα προιόν, χωρίς να ξέρουμε πόσο κοστίζει και το πηγαίνουμε σε έναν επιχειρηματία που ασχολείται με την τυποποίηση και την εξαγωγή και καθορίζει εκείνος την τιμή πώλησης στον καταναλωτή. Αυτό είναι που καταγγέλουμε οι αγρότες και αυτός είναι ο λόγος που απομακρύνονται οι νέοι από την αγροτική παραγωγή».
