Δυστυχώς είναι γεγονός ότι η παρούσα κυβέρνηση συνεχίζει την καταστροφική στα εθνικά θέματα πορεία της προηγούμενης και δεν ασκεί εξωτερική πολιτική που διασφαλίζει αμιγώς τα συμφέροντα της πατρίδας μας, της Ελλάδας μας. Αυτό άλλωστε, αποδεικνύεται και από την πρόσφατη στήριξη της Τουρκικής υποψηφιότητας για την θέση του Γενικού Γραμματέα του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας. Σε αντάλλαγμα ζητήσαμε την θετική ψήφο της Τουρκίας για την συμμετοχή της Ελλάδος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η αιτιολόγηση του Υπουργού Εξωτερικών κ. Δένδια στην κριτική που υπέστη ήταν ότι «η Ελλάδα ασκεί εξωτερική πολιτική επί τη βάση αρχών».
Πριν προχωρήσω στις σκέψεις μου για την ανωτέρω ενέργεια θα ήθελα να υπενθυμίσω ορισμένα πραγματικά στοιχεία τα οποία διέπουν τις σχέσεις των δύο χωρών:
• Η Τουρκία κατέχει παρανόμως και ενάντια σε πλείστα ψηφίσματα του ΟΗΕ το 37% Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
• Η Τουρκία αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και προβαίνει καθημερινά και συστηματικά σε παραβιάσεις του εναέριου χώρου της πατρίδας μας και των χωρικών μας υδάτων. Επίσης διεκδικεί πλήθος νήσων και μικρονήσων τα οποία έχουν περιέλθει στην Ελλάδα με διεθνείς συμβάσεις
• Η Τουρκία έχει θέσει σε ισχύ και το χρησιμοποιεί ως μοχλό πίεσης, το “casus belli” («αιτία πολέμου») με σκοπό να αποτρέψει την Ελλάδα να ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, καίτοι η ίδια έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικά μίλια σε Εύξεινο Πόντο και ακτές Μεσογείου.
• Η Τουρκία συστηματικά θέτει θέμα περί ύπαρξης τουρκικής μειονότητας στην Δυτική Θράκη
• Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας αλλά το επικαλείται μερικώς όπου την συμφέρει
• Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κύπρο, καίτοι είναι κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έναντι των ανωτέρω εμείς, κατά τον Υπουργό κ.Δένδια ασκούμε εξωτερική πολιτική βάση αρχών!!
Δυστυχώς στην πατρίδα μας έχει επικρατήσει η στρατηγική του κατευνασμού της Τουρκίας και όχι της αποτροπής ή πόσο μάλλον της ανάσχεσης. Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να κατευνάσουμε την επεκτατική και αναθεωρητική στρατηγική της Τουρκίας, φοβούμενοι μία πιθανή σύγκρουση. Θα έλεγα ότι έχουμε υιοθετήσει την στρατηγική του «μη πολέμου». Το χειρότερο όμως από όλα είναι ότι θεωρούμε πως είναι επιτυχημένη αυτή η στρατηγική μας γιατί έχει αποφευχθεί ο πόλεμος.
Αυτό θυμίζει τον όρο της «άδακρους νίκης» που χρησιμοποιούσαν οι Σπαρτιάτες, όταν νικούσαν χωρίς μάχη , αφού πολλοί από τους αντιπάλους τους εγκατέλειπαν το πεδίο της μάχης μόλις τους αντίκριζαν.
Η Τουρκία δεν έχει εμπλακεί με την χώρα μας σε πολεμική σύγκρουση γιατί δεν έχει λόγο να το κάνει. Κερδίζει σιγά σιγά έδαφος και κατακτά τους εθνικούς στρατηγικούς της σκοπούς χωρίς μάχη. Καθαρά και μόνο με την ηττοπάθειά και την υποχωρητικότητά μας. Έχει καταφέρει να «γκριζάρει» το μισό Αιγαίο, έχει δηλώσει ότι το Αιγαίο αποτελεί ζωτικό χώρο για την ίδια, αμφισβητεί την ΑΟΖ την οποία δεν τολμάμε να ανακηρύξουμε, θεωρεί αιτία πολέμου το νόμιμο δικαίωμά μας για επέκταση των χωρικών μας υδάτων, προβαίνει σε απειλητικές δηλώσεις εις βάρος μας του στυλ «θα έρθουμε νύχτα» και εμείς συνδιαλεγόμαστε μαζί της και κάνουμε συμφωνίες αλληλοϋποστηρίξης σαν δύο καλοί φίλοι.
Πώς είναι δυνατόν να συνδιαλέγεσαι με κάποιον να κάνεις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και να υπογράφεις Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), ο οποίος έχει ως εθνική στρατηγική την αναθεώρηση του status quoτης περιοχής σου;
Πώς είναι δυνατόν να εκδηλώνουμε την αντίθεσή μας και να συμπορευόμαστε ένθερμα παίρνοντας μέτρα κυρώσεων μαζί με τους υπόλοιπους ευρωπαίους συμμάχους μας εναντίον της Ρωσίας, καταδικάζοντας την επέμβαση της στην Ουκρανία και από την άλλη πλευρά να έχουμε ξεχάσει την παράνομη κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία;
Πώς είναι δυνατόν ένα κράτος να ασκεί εξωτερική πολιτική (ή κατά τον κ.Δένδια εξωτερική πολιτκή βάση αρχών), όταν δεν έχει συντάξει ένα θεσμικό κείμενο που να καθορίζει την Εθνική Στρατηγική του; Μία Εθνική Στρατηγική η οποία θα είναι μακροχρόνια και δεσμευτική για τον εκάστοτε κυβερνώντα ανεξαρτήτου πολιτικής απόχρωσης. Μία Εθνική Στρατηγική η οποία θα αποτυπώνει τους εθνικούς στρατηγικούς σκοπούς και θα εξυπηρετεί το εθνικό μας συμφέρον μακροχρόνια.
Είναι καιρός επιτέλους να επιλέξουμε πολιτικούς οι οποίοι βάζουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το προσωπικό ή το κομματικό. Που δεν φοβούνται να πουν πως αγαπάνε την πατρίδα τους, πώς είναι περήφανοι που γεννήθηκαν έλληνες, και πως θέλουν η χώρα αυτή να συνεχίσει να κατοικείται από έλληνες. Πολιτικοί οι οποίοι δεν είναι ούτε αδαείς ούτε «νενέκηδες», γιατί και οι δύο είναι καταστροφικοί για μία χώρα.
ΣΑΒΒΑΣ ΚΟΛΟΚΟΥΡΗΣ
ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ε.α
ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ Ι ΜΕΡΑΧΙΑΣ ΠΕΖΙΚΟΥ
