Η νέα διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται με φόρα!

Η πολύωρη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σάββατο επιβεβαίωσε, σύμφωνα με τους ψύχραιμους παρατηρητές, τα βαθιά τοξικά ρήγματα που υφίστανται πλέον σε ένα κόμμα το οποίο ταξιδεύει ξυλάρμενο κατευθείαν στην ξέρα.

• Από τον
  Γιώργο Χατζηδημητρίου

Κλείνοντας τις εργασίες ο Σ. Κασσελάκης, που είχε νωρίτερα ξεδιπλώσει ένα σχέδιο «υπό μορφή ιδεών, και όχι προτάσεων», όπως είπε, για την πλήρη διάλυση της σημερινής οργανωτικής δομής, με την κατάργηση των οργανώσεων μελών, νομαρχιακών επιτροπών, Κεντρικής Επιτροπής και Πολιτικής Γραμματείας και την αντικατάστασή τους από έναν υπάκουο προσωπικό μηχανισμό, με βάση εταιρικά πρότυπα, άνοιξε απειλητικά πρώτη φορά στα χρονικά του ΣΥΡΙΖΑ θέμα διαγραφών.

Οπως κατάλαβαν όλοι, δικαίωμα σε αυτοσχεδιασμούς και ανεκδιήγητες πολιτικές απόψεις («Το ΝΑΤΟ είναι Ιερά Συμμαχία», «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» κ.λπ.), που αιφνιδιάζουν δυσάρεστα τα μέλη, έχει στο εξής μόνο ο πρόεδρος. Οι υπόλοιποι θα πρέπει προσεχώς να προσαρμοστούν τελεσιγραφικά σε ένα αυστηρό πλαίσιο κανόνων δημόσιας συμπεριφοράς και να μετράνε τα λόγια τους, ασχέτως του ότι η διαφωνία αποτελεί καταστατική κατάκτηση.

«Δεσμεύομαι ότι από εδώ και πέρα θα σας ταράξω στη συλλογικότητα. Ετοιμαστείτε να συνεδριάζουμε όλη την ώρα και Αύγουστο, αν χρειαστεί» είπε και περιέγραψε τα «νέα καθήκοντα», λέγοντας: «Να συμφωνήσουμε όλοι μας ότι μέσα στα όργανα όντως μπορείτε να πείτε ό, τι θέλετε. Αν όμως, την επόμενη μέρα είστε σε μια δημόσια πλατφόρμα και αντιφάσκει με το πνεύμα και τις αποφάσεις του κόμματος και των οργάνων, χωρίς να τηρούμε το καταστατικό (…), τότε προφανώς θα πρέπει τα μέλη των οργάνων και ο πρόεδρός του να πάρουν θέση. Αυτό, να ξέρετε, δεν είναι απειλή, αυτό είναι κοινή λογική, αυτό είναι η τίμια και έντιμη συμφωνία που κάνουμε ο ένας προς τον άλλον για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά».

Η επίθεση που εξαπέλυσε στους επικριτές τους, τους οποίους κατηγόρησε ότι «ρίχνουν νερό στον μύλο του Μητσοτάκη», σε συνδυασμό με την άρνηση ανάληψης οποιασδήποτε ευθύνης για το εκλογικό ναυάγιο, την παραπομπή στις καλένδες του αιτήματος για την σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων και, τέλος, την απόρριψη του αιτήματος για διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, ώστε να αποφασίσει η βάση για τις καταστατικές αλλαγές και το στρατηγικό ζήτημα των πολιτικών συνεργασιών, προκαλούν ισχυρές αναταράξεις, που προοιωνίζονται τις επικείμενες ρήξεις.

Οι συσχετισμοί

Τα στελέχη που αντικατέστησαν όσους αποχώρησαν από την Κ.Ε, συνιστούν ένα σώμα φανατικών χειροκροτητών, που απογειώνονται βλέποντας το ίνδαλμά τους στο βήμα να κατακεραυνώνει την «παλιά νομενκλατούρα». Ομως, δεν έχουν όλοι τις ίδιες διαθέσεις.
Ηδη μια συμπαγής ομάδα στελεχών, όπως οι Διονύσης Τεμπονέρας, Αντώνης Κοτσακάς, Γιάννης Μπουλέκος, Χάρης Τσιόκας κ.ά., από την πλευρά των συμμάχων απέχουν συνειδητά από τα οργανωτικά, εκτιμώντας ότι προέχει η διαμόρφωση προοδευτικής πλειοψηφίας, και όχι η αδιάφορη μάχη συσχετισμών για ανάθεση ρόλων και θέσεων.

Μια άλλη ομάδα στελεχών, με περισσότερο εμφανείς τους Χρήστο Σπίρτζη, Θανάση Θεοχαρόπουλο και Γιάννη Ραγκούση, φαίνεται πως έχει αποφασίσει να τηρήσει στάση αναμονής έως το συνέδριο της 6ης Οκτωβρίου (ημέρα εκλογών συμπτωματικά στο ΠΑΣΟΚ). Η -αδιευκρίνιστης ισχύος- ομάδα Παππά στηρίζει ευκαιριακά τον Κασσελάκη και, ως εκ τούτου, δεν θεωρείται δεδομένη.

Διακριτό πόλο συνιστούν οι κομματικοί, όπως οι Σωκράτης Φάμελλος, Διονύσης Καλαματιανός, Ολγα Γεροβασίλη, η οποία κρατά ανοιχτές γέφυρες με όλους και άλλα στελέχη «των ημερών» Τσίπρα, όπως ο ανένταχτος κομματικός Κώστας Αρβανίτης, ο οποίος υπογράμμισε το Σάββατο προς τα αντιμαχόμενα μέρη: «Το κόμμα δεν εκφράζει ούτε “ο δικός μου ΣΥΡΙΖΑ’”, δείχνοντας τον Κασσελάκη, ούτε η αντίληψη των απέναντι, “ο ΣΥΡΙΖΑ είμαστε εμείς’’. Το κόμμα είναι το κοινό μας σπίτι και τα θεμέλιά του είναι στην Αριστερά».

Προδήλως ο Α. Τσίπρας απέχει με ανακούφιση από το παραγόμενο θέαμα και δεν πρόκειται στο εγγύς μέλλον να ασχοληθεί, αφού «χτίζει» το όνομά του στα ευρωπαϊκά σαλόνια. «Δεν θα γίνει “αυτοφωράκιας’’ κανενός» ξεκαθαρίζει ο συνομιλητής του Θ. Καρτερός και παρατηρεί στους επιγόνους, τους οποίους καλεί να υψώσουν τη φωνή τους, ότι «το πρόβλημα δεν είναι ο Κασσελάκης», αλλά όσοι τον ανέχονται…

Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία