Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέει στο άγνωστο!

Από την επεισοδιακή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, το περασμένο Σαββατοκύριακο, που οδήγησε στην αποκαθήλωση Κασσελάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αφήσει πίσω του την «εποχή των τεράτων» και να επιστρέψει με μικρά, αλλά σταθερά βήματα σε μια περίοδο κανονικότητας. Δεν είναι όσο εύκολο ακούγεται…

• Γιώργος Χατζηδημητρίου

Αρκετά στελέχη δήλωναν με ανακούφιση τις προηγούμενες μέρες ότι «ο κύκλος του Κασσελάκη έκλεισε». Φαίνεται πως λογάριαζαν λάθος. Οπως αποδείχθηκε με την οπερετική απόπειρα ανακατάληψης της Κουμουνδούρου την περασμένη Πέμπτη, ο τέως πρόεδρος είναι αποφασισμένος να δώσει μια μάχη που προμηνύεται λυσσαλέα για να ξαναπάρει πίσω τα κλειδιά του κόμματος, δείχνοντας ότι «ψήνεται» στον πυρετό της εκδίκησης ώσπου να πάρει το αίμα του πίσω.

Στην Κουμουνδούρου έχουν πειστεί ότι ο Κασσελάκης έχει αποφασίσει να πάρει μαζί του στα σκοτεινά του νερά και το κόμμα, αν δεν πετύχει τον στόχο του, και δηλώνουν ότι θα προχωρήσουν στο εξής συντεταγμένα και ότι, αν χρειαστεί, θα τον αντιμετωπίσουν πολιτικά.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι ακόμα και η διαγραφή βρίσκεται πάνω στο τραπέζι, όπως υπαινίσσεται η μετριοπαθής -γιατί η Ολγα Γεροβασίλη το έθεσε ανοιχτά…- κατακλείδα στην απόφαση της Π.Γ. την περασμένη Παρασκευή: «Ο σεβασμός στις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων του κόμματος και η τήρηση του καταστατικού και των κομματικών διαδικασιών είναι υποχρέωση για κάθε μέλος και στέλεχος, και ουδείς είναι ανώτερος αυτών. Συνεπώς, το ζήτημα αυτό είναι λήξαν».

Οι δυσκολίες προβάλλουν με φόρα και αφορούν όλους. Ο Κασσελάκης, όσο κι αν δήλωνε υποτιμητικά, ότι δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός, δεν έχει σκοπό για την ώρα να ετοιμάσει τις βαλίτσες του και να επιστρέψει άδοξα στο Μαϊάμι. «Δεν είναι εξερχόμενος, αλλά ανερχόμενος στην πολιτική» λέει πεισματικά ο πατέρας του, που συνεχίζει ένα μοναχικό σόου.

Αφετέρου, το τριήμερο που πέρασε στις Σπέτσες, προσπαθώντας να χωνέψει τα άγριο τσαλάκωμα που υπέστη στην Κ.Ε., δεν ήταν μονάχα μια βραχεία περίοδος πένθους για τη ματαίωση των ονείρων του. Είχε τον καιρό, όπως λένε όσοι σχετικά τον ξέρουν, όπως ο Παύλος Πολάκης, να διαπιστώσει από τις δημοσκοπήσεις ότι οι οιωνοί δεν είναι ενθαρρυντικοί για τη δημιουργία νέου κόμματος.

Στο υπό έρευνα «δημοσκοπικό δείγμα», σημειώνουν οι ίδιοι, περιλαμβάνονταν κατά προτεραιότητα και οι πιθανοί «συστημικοί χρηματοδότες», οι οποίοι εμφανίζονται για την ώρα διστακτικοί να βάλουν λεφτά σε ένα αβέβαιο εγχείρημα, τη στιγμή μάλιστα που το πολιτικό σκηνικό αντιμετωπίζει συνθήκες γενικευμένης αστάθειας.

Αυτός είναι συνοπτικά και ο υποχρεωτικός λόγος που ο Κασσελάκης «θα δώσει τη μάχη εντός κόμματος», όπως διαμηνύουν οι λιγοστοί πλέον δικοί του, μια και οι εσωκομματικές ισορροπίες έχουν μεταβληθεί θεαματικά υπέρ των «87» και του Πολάκη μετά την Κ.Ε. Ο ίδιος φαίνεται να πιστεύει πως είναι ακόμα ακαταμάχητος στη βάση. «Δεν είναι αλήθεια» απαντά η πλειοψηφία. Αν ήταν έτσι, θα αποδεχόταν αμέσως το αίτημα για προσφυγή σε εκλογές.

Το κακό για τον ίδιο είναι ότι, αντικειμενικά, έχει ξεμείνει από συνοδοιπόρους. Στην Πολιτική Γραμματεία απέμεινε μόνο με τη Θεοδώρα Τζάκρη, επικεφαλής μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας όπου η πλειοψηφία κάθεται απέναντί του και με ακολούθους ευάριθμους βουλευτές χωρίς ερείσματα, όπως οι Πέτρος Παππάς, Νίνα Κασιμάτη, Ελενα Ακρίτα, Καλλιόπη Βέττα, Κυριακή Μάλαμα και ένας δυο ακόμα.

Θα ήθελε κάλπες το νωρίτερο δυνατόν για να συντηρήσει τον διχασμό και την πόλωση στο φθίνον ακροατήριό του με ανυπόστατες και πρωτοφανείς καταγγελίες για «κουκουλοφόρους», όπως χαρακτήρισε παλιούς αγωνιστές της Αριστεράς. Υποχρεώνεται τώρα να κάνει υπομονή μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, οπότε η οργή του λαού του, προβλέψιμα κατά πολλούς, θα έχει ξεθυμάνει… Μένει βέβαια να δούμε με πόσες ακόμα επιδείξεις θεατρικής παρακμής θα προσπαθήσει να καλύψει το κενό δημοσιότητας τώρα που είναι ένα απλό μέλος.

Τα πράγματα, όμως, δεν διαγράφονται ρόδινα ούτε για τους «87» που ξαναπήραν το κόμμα. Το ζήτημα δεν αφορά καθόλου την ομοιογένεια της «ομάδας», η οποία είτε χειροκρότησε είτε ανέχθηκε την παρουσία Κασσελάκη, που καταρράκωσε τη σοβαρότητα του ΣΥΡΙΖΑ έναν χρόνο τώρα, κάτι που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Αφορά κυρίως την έλλειψη σχεδίου και ασφαλώς του προσώπου που θα το υποστηρίξει πειστικά.

Το πρόγραμμα του Πολάκη, η αφωνία και ο Φάμελλος

Ο Παύλος Πολάκης έχει ήδη παρουσιάσει τους βασικούς άξονες ενός προγράμματος (εθνικοποίηση της ΔΕΗ και ενός από τα δύο διυλιστήρια, δημόσιος τραπεζικός πυλώνας, κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων κ.ά.), αλλά από την άλλη πλευρά υπάρχει αφωνία.

Η Ολγα Γεροβασίλη, όπως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται να δηλώσει συμμετοχή στην κούρσα, οπότε τα βλέμματα προσωρινά, από τις διαθέσιμες λύσεις (Νικόλας Φαραντούρης και Απ. Γκλέτσος, μια και η Ρένα Δούρου δεν έχει ανοίξει ακόμα τα χαρτιά της), στρέφονται στον Σωκράτη Φάμελλο. «Θα πρέπει να δούμε τη διεισδυτικότητά του στην κοινωνία, και εδώ οι δημοσκοπήσεις είναι πολύ χρήσιμες» λέει σκεπτικός στην «κυριακάτικη δημοκρατία» πολύπειρος κομματικός.

Αυτή τη φορά, δηλώνουν στην εφημερίδα στελέχη που διαβεβαιώνουν ότι έμαθαν το μάθημά τους από τον Κασσελάκη, «θα δούμε ποιες δεσμεύσεις θα αναλάβουν οι υποψήφιοι για να βγούμε στο ξέφωτο και σε εκλογικές συνεργασίες πάνω σε προγραμματική βάση».
Εχουν αντιληφθεί πλέον οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ ότι η θέση τους είναι δύσκολη, το κόμμα δημοσκοπικά βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, περιθώρια για εκδήλωση ηγεμονισμών δεν υπάρχουν και η διέξοδος βρίσκεται κεντροαριστερά. Φυσικά, με την άνωθεν βοήθεια του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θα ρίξει το βάρος του σε ένα τέτοιο εγχείρημα που θα λάβει τη μορφή γενικής ανασύνταξης.

Η αλήθεια που είπε κατά λάθος ο Κασσελάκης

Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν πολλές εγγυήσεις ότι το κόμμα μπορεί να επιστρέψει σύντομα σε μια κανονικότητα. Αλλωστε, όπως έχει αφορίσει ο Κασσελάκης -άθελά του μάλλον…-, «αν δεν ήταν έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ, εγώ ποτέ δεν θα γινόμουν πρόεδρος».

Για περιπτώσεις όπως η δική του, πάντως, ανθρώπων που αυτοθυματοποιούνται και παρουσιάζουν διαρκώς τον εαυτό τους σαν μάρτυρα στα χέρια των «κακών» από τους οποίους υποφέρουν τα πάνδεινα, οι Αμερικανοί συνηθίζουν να λένε παγερά αδιάφοροι: «Φίλε, κατέβα απ’ τον Σταυρό. Χρειαζόμαστε το ξύλο»…

Πηγή: Κυριακάτικη Δημοκρατία