τού Ευάγγελου Χοζοβίτη.
Στις 2 Φεβρουαρίου ο Εμμάνουελ Μακρόν επισκέφθηκε το Κολμάρ για τις εορταστικές εκδηλώσεις απελευθέρωσης της πόλης από τα ναζιστικά στρατεύματα.
Ο Γάλλος Πρόεδρος ήρθε αντιμέτωπος με μια ηλικιωμένη κυρία η οποία δεν μάσησε τα λόγια της για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Όπως χαρακτηριστικά του είπε: «στα 81 μου χρόνια ,δεν έχω ξαναδεί τέτοιο χάλι»
Απογοητευμένη για την εικόνα που παρουσιάζει η γαλλική εθνοσυνέλευση η ηλικιωμένη κυρία αναρωτήθηκε αν ο Εμάνουελ Μακρόν μπορεί να βάλει κάποια τάξη στη χώρα επισημαίνοντας του ότι: “” Κανείς δεν σκέφτεται την Γαλλία, η οποία πρέπει να είναι πάνω από όλα.Ήταν η έντονη αγωνία μιας γυναίκας που έζησε όλη την μεταπολεμική πορεία της Γαλλίας και βλέπει την πολιτική της παρακμή σε όλο της το μεγαλείο. Στο πρόσωπο της όμως αποτυπώνεται και η συνολική εικόνα που έχουν για την χώρα τους οι Γάλλοι πολίτες.
Είναι πλέον ραγδαία η κοινωνική απογοήτευση και ο προβληματισμός σε όλη την κοινωνία για τους μελλοντικούς βηματισμούς της γαλλικής δημοκρατίας.
Οι κυβερνητικές θητείες θυμίζουν ρώσικη ρουλέτα, καθώς κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει την διάρκεια ζωής τους. Τα ποσοστά αντιδημοφιλίας για τους Εμμάνουελ Μακρόν και Φρανσουά Μπαιρού έχουν εκτιναχθεί και οι δύο βρίσκονται στην χειρότερη θέση που είχαν οι προκάτοχοι τους εδώ και τρεις δεκαετίες.
Μέρα με την μέρα η ζωή δυσκολεύει, η κοινωνία πιέζεται . Δεν είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να φύγουν εκτός Γαλλίας . Για τον Γάλλο Πρόεδρο και το κλειστό περιβάλλον του Έλυζέ , αυτά είναι… ψιλά γράμματα. Μπορεί ο Φρανσουά Μπαιρού να γλίτωσε από τις δύο προτάσεις μομφής που κατέθεσε το κόμμα του Μελανσόν, αλλά τίποτα δεν προδιαγράφει το εύρος τής θητείας του στην θέση του πρωθυπουργού.
Το ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς έχει πλέον καταρρεύσει στην βουλή, αφού οι σοσιαλιστές, παίζοντας το διπλό χαρτί της κριτικής και της χρήσιμης δύναμης, τραβούν τον δικό τους δρόμο, αποσκοπώντας σε μελλοντικά εκλογικά οφέλη, προκαλώντας την οργή του Μελανσόν που ευθέως τους κατηγορεί για κοινοβουλευτική συμπόρευση με τον Εθνικό Συναγερμό.
Ενδεικτική του κλίματος διχόνοιας της Αριστεράς, η αφίσα που κυκλοφόρησε το κόμμα της Ανυπότακτης Γαλλίας όπου παρουσιάζει τα πρόσωπα της Λεπέν και του Ολιβιέ Φορ, πρώτου γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, υπό τον τίτλο «Νέα Συνεργασία» στηλιτεύοντας έτσι την άρνηση των δύο κομμάτων να ψηφίσουν τις προτάσεις μομφής.
Η στρατηγική που ακολουθούν Λεπέν και Μπαρντελά αποδίδει συνεχώς στο εκλογικό σώμα, καθώς παρουσιάζουν μια αυξανόμενη δυναμική η οποία καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται και μια θετική στροφή της Λεπέν προς τον νέο Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, αφήνοντας πίσω την αρχική της διακριτική απόσταση.
Πάντως ,στο ημερολόγιο της η Γαλλίδα πολιτικός έχει κυκλώσει την Δευτέρα 31 Μαρτίου, ημέρα που η γαλλική δικαιοσύνη θα ανακοινώσει την τελική της απόφαση για το εάν θα δεχθεί την πρόταση της εισαγγελίας του Παρισιού, που ζήτησε την καταδίκη της σε φυλάκιση και πενταετή στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων, για την υπόθεση εικονικών προσλήψεων συνεργατών της στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Οι γνωρίζοντες την πολιτική κατάσταση ξέρουν πολύ καλά ότι ο Μακρόν ελέγχει ασφυκτικά όλες τις δομές του κράτους.
Η επίσημη ανακοίνωση του προεδρικού μεγάρου για στήριξη της υποψηφιότητας του Ρισάρ Φερράν για την θέση του Προέδρου του Συνταγματικού Συμβουλίου, καθώς η θητεία του πρώην πρωθυπουργού Λοράν Φαμπιούς στη θέση αυτή λήγει, έχει πυροδοτήσει μεγάλη πολιτική αντιπαράθεση.
Ο λόγος είναι ότι ο Φερράν είναι πιστός «στρατιώτης» του Γάλλου Προέδρου και κατά καιρούς έχει ταχθεί με δηλώσεις του, υπέρ της παράτασης της προεδρικής θητείας.
Κάποιοι λοιπόν φοβούνται ότι αυτή η επιλογή μπορεί να κρύβει στο βάθος,πέραν της λογικής του απόλυτου ελέγχου ,το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί μια συνταγματική αναθεώρηση προς όφελος του Μακρόν.
Πρόσωπο καθόλου τυχαίο, ο Φερράν ηγήθηκε τηςπρώτης προεκλογικής εκστρατείας που έφερε τον Εμμάνουελ Μακρόν στην εξουσία το 2017 και υπήρξε και πρόεδρος της εθνοσυνέλευσης. Πρώην μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος επί μία τριακονταετία.
Εφ´ όσον περάσει η επιλογή του από τις αρμόδιες επιτροπές της Γερουσίας και της βουλής, θα έχει θητεία με ορίζοντα το 2034. Οι επικριτές του τον κατηγορούν ότι δεν έχει τις νομικές γνώσεις που απαιτούνται και δεν είναι πρόσωπο κύρους για αυτή την θέση. Μόνο του προσόν, η απόλυτη πίστη στον Μακρόν.
Ανεξάρτητοι πολιτικοί αναλυτές μιλούν για επικίνδυνες μεθοδεύσεις σε βάρος της δημοκρατικής λειτουργίας. Το εν λόγω Συμβούλιο, μεταξύ άλλων, είναι αρμόδιο ιδίως για τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων πριν και μετά την ψήφιση τους καθώς και των δημοψηφισμάτων. Το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του συγκεκριμένου συμβουλίου φάνηκε όταν ακύρωσε περίπου 30 άρθρα του νέου μεταναστευτικού νόμου τον Ιανουάριο του 2024.
Η ψήφος δε του προέδρου του, είναι καθοριστική σε περίπτωση ισοψηφίας των μελών του.
Επίσης δημοσιογράφοι επισημαίνουν ότι με πρόεδρο τον Ρισάρ Φερράν, θα δυσκολευτεί η Λεπέν σε περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος το 2027.
Διαβάζοντας στην εφημερίδα Le Monde τις δηλώσεις των διακεκριμένων Ακαδημαϊκών, του Συνταγματολόγου Ντομινίκ Σανιολό και του καθηγητή του Δημοσίου Δικαίου Ζυλ Λεπούτρ, διαπιστώνει κανείς τις σοβαρές αντιρρήσεις τους για την επιλογή του Φερράν.
Υπάρχουν βέβαια άλλες δύο υποψηφιότητες, αυτές τής Λωράνς Βισνιέφσκι πρώην δικαστικού και πρώην βουλευτή του κόμματος του Μπαιρου και του γερουσιαστή των Ρεπουμπλικάνων Φιλίπ Μπας.
Εν πτήσει προς Παρίσι την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου, διάβασα στην ΕΣΤΙΑ της Κυριακής την εξαιρετική συνέντευξη που έδωσε στην Μαρία Κορνάρου, η φιλόσοφος και τέως Πρόεδρος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της Γαλλίας, Σαντάλ Ντελσόλ.
Συγκράτησα, μέσα σε όσα ενδιαφέροντα είπε, την φράση της ότι «Προσποιούμαστε ότι είμαστε δημοκρατία ενώ την αρνούμαστε!». Αναρωτήθηκα πόσο δίκιο έχει, αφού μέσα σε επτά λέξεις αποτύπωσε την τραγωδία που ζει η παρηκμασμένη Ευρώπη. Κυρίως όμως η “καρδιά της”, η Γαλλία.
Γιατί αυτό που ζει σήμερα η Γαλλία δεν έχει προηγούμενο. Η λέξη “προσποίηση” ταιριάζει απόλυτα στην εικόνα του σημερινού Προέδρου.
Απουσιάζει η ουσία, κινδυνεύουν οι δημοκρατικοί θεσμοί και πρυτανεύει το δήθεν, με βάση τους σύγχρονους κανόνες της πολιτικής επικοινωνίας, ως μοντέλο διακυβέρνησης.
Το στενό προεδρικό περιβάλλον αγνοεί πώς οι κύκλοι στην ιστορία ανοίγουν και κλείνουν. Αυτό είναι μια νομοτέλεια που δεν αλλάζει, όσο και αν ο αυτοκράτορας στην προσπάθεια του για να διασωθεί, ετοιμάζει σειρά δημοψηφισμάτων προς κατευνασμό της κοινωνίας.
