Η Μεγάλη Παρασκευή του καθεστώτος Μητσοτάκη

Πολιτικές εξελίξεις αναμένεται να δρομολογήσει η 28η Φεβρουαρίου, κι αυτό είναι που προκαλεί πανικό στον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος προβαίνει στη μία σπασμωδική κίνηση μετά την άλλη προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία.

• Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη, εφημερίδα «κυριακάτικη δημοκρατία»

Σύμφωνα με όλες τις έως τώρα ενδείξεις, οι κινητοποιήσεις της ερχόμενης Παρασκευής για τη δεύτερη επέτειο από την τραγωδία των Τεμπών, σε περισσότερες από 260 πόλεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, δεν θα έχουν προηγούμενο από πλευράς συμμετοχής, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους για την κυβέρνηση.

Η απώλεια της λαϊκής νομιμοποίησης τρομάζει το Μέγαρο Μαξίμου, που αναζητά τρόπους για να διατηρηθεί στη ζωή με «τεχνητή αναπνοή», μέσω της αριθμητικής πλειοψηφίας της στη Βουλή. Όπως ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, έτσι και ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι με την πρόταση μομφής, που έχει πει ότι θα καταθέσει η αντιπολίτευση, θα καταφέρει να κρατηθεί στο κοινοβουλευτικό «οξυγόνο», την ώρα που ο απόηχος του ξεσηκωμού που θα έρχεται από τους δρόμους και τις πλατείες υπό το σύνθημα «Δεν έχω οξυγόνο» θα αποδεικνύεται ολοένα πιο ισχυρός.

Ήδη, πάντως, στο παρασκήνιο δίνουν και παίρνουν ποικίλα σενάρια, καθώς ενισχύονται τα διλήμματα απέναντι στο κεντρικό ερώτημα, εάν το επερχόμενο αυτό τέλος της σημερινής κυβέρνησης πρέπει να αφεθεί να είναι αργό και βασανιστικό ή χρειάζεται να αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες ακόμη και για μια «ηρωική έξοδο».

Επί του παρόντος, τα κυβερνητικά στελέχη έχουν επιδοθεί σε μια απεγνωσμένη επιχείρηση αφενός για τη συσπείρωση του σκληρού εκλογικού πυρήνα της Ν.Δ., αφετέρου για την υπονόμευση του τεράστιου κύματος που αναπτύσσεται εν όψει των συγκεντρώσεων.

Το σύνθημα το έδωσε ο κ. Μητσοτάκης, ανασύροντας τον «μπαμπούλα» της «αποσταθεροποίησης» και προσπαθώντας να πολώσει στο έπακρο το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, ισχυριζόμενος ότι πραγματικός στόχος των κινητοποιήσεων είναι η ανατροπή της κυβέρνησης και του ίδιου από την πρωθυπουργία.

Αυτό που έχει αποσταθεροποιήσει το πρωθυπουργικό επιτελείο είναι το γεγονός ότι ο θυμός και η οργή για τους χειρισμούς και τη συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών διαπερνούν οριζόντια όλα τα κοινωνικά στρώματα και κάθε κομματικό χώρο. Η τάση αυτή έχει επεκταθεί εντυπωσιακά ύστερα από τις πρώτες διαδηλώσεις της 26ης Ιανουαρίου, που αιφνιδίασαν την κυβέρνηση, η οποία διαπίστωσε ότι στις εβδομάδες που μεσολάβησαν ναυάγησε και γύρισε «μπούμερανγκ» κάθε προσπάθεια και μεθόδευσή της είτε να προβοκάρει την κοινωνική εξέγερση είτε να κλονίσει τις αντιδράσεις.

Πρωτοφανή επίπεδα 

Ακόμα πιο καταλυτικό ρόλο έχουν παίξει και (όλες) οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες δείχνουν ότι έχουν εκτοξευθεί σε πρωτοφανή επίπεδα τα ποσοστά των πολιτών που, ανεξάρτητα από το τι ψηφίζουν, θεωρούν ότι δεν έγιναν σωστοί χειρισμοί και επιχειρήθηκε συγκάλυψη.

Όταν σχεδόν το 80% έχει αυτή την πεποίθηση και, αντίθετα, μόλις ένας στους τρεις ψηφοφόρους της Ν.Δ. ασπάζεται την κυβερνητική προπαγάνδα, προκύπτει ξεκάθαρα η απομόνωση του κ. Μητσοτάκη και των συν αυτώ.

Ύστερα από μια αλυσίδα ψεμάτων, αποπροσανατολισμού και μπαζώματος στοιχείων και δεδομένων επί μία διετία, το Μέγαρο Μαξίμου έχει βρεθεί πλέον προ πλήρους αδιεξόδου.

Υποβαθμίζοντας το καζάνι του κόσμου που έβραζε, υποτιμώντας τους συγγενείς των θυμάτων που ζητούσαν να χυθεί φως χωρίς να βρίσκουν αρχικά παρά περιορισμένη ανταπόκριση και μη υπολογίζοντας ότι θα έβρισκε μπροστά της την -αποφασισμένη για όλα- Μαρία Καρυστιανού, η κυβερνητική ηγεσία είδε όλα τα σχέδιά της επί χάρτου να τινάζονται στον αέρα.

Και ενώ με δική της ευθύνη, λόγω της συστηματικής και σκανδαλώδους συγκάλυψης, εξερράγη το ηφαίστειο και η κοινωνική λάβα απειλεί να κάψει τα πάντα, επιχειρεί να παίξει το τελευταίο της χαρτί.

Ποντάρει και τροφοδοτεί την οξύτητα και τον διχασμό, επικαλείται τον κίνδυνο της αστάθειας που εκείνη καλλιέργησε και διαστρεβλώνει με θράσος την αλήθεια, αφού, ενώ τα φορτώνει όλα σε «συνωμοσιολόγους», η ίδια στην πραγματικότητα επιχειρεί να οχυρωθεί πίσω από σενάρια περί δήθεν «οργανωμένου σχεδίου ανατροπής» της.

Η ύστατη ελπίδα του κ. Μητσοτάκη είναι να ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά επιβίωσης του στενού πελατειακού πυρήνα που τον περιβάλλει, προκειμένου -μπροστά στον κίνδυνο απώλειας της εξουσίας- να φανατιστεί, να μεταβληθεί σε ασπίδα προστασίας του και να κινητοποιηθεί απέναντι στο τσουνάμι που έρχεται.

Καθώς η αναχαίτισή του δεν φαίνεται εύκολη, πάντως, δημιουργούνται φόβοι για το κατά πόσο θα αποδεχτεί μια ομαλή πορεία εξελίξεων ή θα επιχειρήσει να τις δυναμιτίσει, υπό τον φόβο των συνεπειών από τη διαφαινόμενη απώλεια της πρωθυπουργικής καρέκλας.

Γι’ αυτό και οι επόμενες ημέρες έως το τέλος της εβδομάδας θεωρούνται απολύτως κρίσιμες για προβοκάτσιες ή άλλα γεγονότα, έκτροπα και επεισόδια, με τα οποία μπορεί να επιχειρηθεί η διάβρωση των μεγάλων κινητοποιήσεων που αναμένονται.

Η Ν.Δ. συμπαρασύρει στην πτώση της και τους θεσμούς 

Στην πορεία ολέθρου που έχει πάρει η κυβέρνηση συμπαρασύρει, κατά τρόπο τραγικό και επικίνδυνο, και κορυφαίους θεσμούς, όπως η Δικαιοσύνη.

Με αφορμή την υπόθεση των Τεμπών, αλλά και τον τραγικό θάνατο του 39χρονου γιου της εισαγγελέως Εφετών Λάρισας Σοφίας Καλογήρου-Αποστολάκη, οι χειρισμοί από την ηγεσία του Αρείου Πάγου έχουν βρεθεί στην ίδια ακτίνα βολής της κοινωνικής -και όχι μόνο- οργής.

Οι πολιτικές αντιδράσεις συνοδεύονται μάλιστα και από το ξέσπασμα του νομικού κόσμου, όπως εκφράστηκε χαρακτηριστικά από τον πρόεδρο του ΔΣΑ Δημήτρη Βερβεσό, ο οποίος μίλησε για πρωτοφανείς συμπεριφορές και επέκρινε την ανώτατη εισαγγελέα Γ. Αδειλίνη ότι αυτή είναι που με τη στάση της «τροφοδοτεί επικίνδυνα όσους θέλουν να πλήξουν το κύρος της Δικαιοσύνης».

Εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, ολοένα περισσότεροι συμφωνούν ότι δεν υπάρχει γυρισμός και ότι, ανάλογα με το μέγεθος της συμμετοχής στις συγκεντρώσεις και την απεργία σε όλους πια τους τομείς και τους κλάδους της ερχόμενης Παρασκευής, θα κριθεί και η ταχύτητα των εξελίξεων.

Φαίνεται δε ότι για πρώτη φορά οι εξελίξεις αυτές δεν αφορούν μόνο τον κυβερνητικό χώρο, αλλά ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, που βρίσκεται σε φάση τεκτονικών αλλαγών.

Η υπόθεση των Τεμπών λειτουργεί ως γενικός καταλύτης για όλες τις κομματικές παρατάξεις, ενισχύοντας εντυπωσιακά τη λεγόμενη «αντισυστημική ψήφο», η οποία, ενώ καταβάλλεται ήδη προσπάθεια να υποβαθμιστεί σε ψήφο διαμαρτυρίας, και δη συγκυριακή, όλα δείχνουν ότι αποτελεί τη βάση για τη διαμόρφωση ενός εντελώς νέου και διαφορετικού σκηνικού, με καινούργιους πρωταγωνιστές και άλλες ισορροπίες.

Δείτε επίσης:

• Πάνδημη συμμετοχή στο πένθος της 28ης Φεβρουαρίου – Κυβέρνηση και φερέφωνα προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο
• Ο Κομανέντσι της Πολιτικής σε νέες κυβιστήσεις
• Αδιανόητη κίνηση με άρωμα προβοκάτσιας παραμονή της συγκέντρωσης της 28ης Φεβρουαρίου
• Ζητάτε και θα σας δοθεί: Μετά τα βίντεο κατέφθασαν και τα πορίσματα για τα Τέμπη!
• «Η Κόζα Νόστρα της Ιταλίας τα βρήκε με την Κόζα Νόστρα της Ελλάδας για να κουκουλώσουν το έγκλημα των Τεμπών»