Τσιμουδιά» από τον πρώην πρωθυπουργό, τον σύμβουλό του και τον «κοριό» για το έγγραφο δίωξης που κατατέθηκε στη Βουλή – Άμεση συνέργεια Μιωνή στην απόκρυψη $ 5.386.374 – Αγωνιώδη e-mails μεταξύ Μαξίμου και Παρθένων Νήσων μετά την αποκάλυψη της «λίστας Λαγκάρντ».
Πράξεις απάτης κατά του Ελληνικού Δημοσίου, που αντιστρατεύονται τις θεμελιώδεις αρχές της μεγάλης συντηρητικής και φιλελεύθερης παράταξης της πατρίδας μας και αποτελούν ντροπή για πρωθυπουργικό γραφείο ευνομούμενης χώρας, διενεργούσε, μέσα από το Μαξίμου, ο μοιραίος σύμβουλος Σταύρος Παπασταύρου την περίοδο 2012-14.
Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο σύμβουλός του και ο «κοριός» Σάμπυ Μιωνής είναι χαρακτηριστικό ότι τηρούν απόλυτη σιωπή από την περασμένη Παρασκευή που κατατέθηκε στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής (για την υπόθεση Παπαγγελόπουλου) έγγραφο-σοκ της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών. Το έγγραφο καταλογίζει απόπειρα απάτης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου από τον κ. Παπασταύρου, με την άμεση συνέργεια του πρωταγωνιστή της «λίστας Λαγκάρντ» Σ. Μιωνή, περιγράφοντας σειρά παράνομων πράξεων.
Οι αποκαλύψεις από το έγγραφο της Εισαγγελίας έρχονται να προστεθούν στη σωρεία ψευδών καταθέσεων του Σ. Μιωνή στην Προανακριτική, στις παράνομες ηχογραφήσεις πολιτικών που τον συναντούσαν και στις αποδείξεις της ΕΛ.ΑΣ. ότι το κύκλωμά του λειτουργούσε και προς όφελος της HSBC Γενεύης, κρύβοντας και ξεπλένοντας χρήματα Ελλήνων φοροφυγάδων.
Συγκεκριμένα, το έγγραφο της Εισαγγελίας για την άσκηση δίωξης κατά των Στ. Παπασταύρου και Σ. Μιωνή δείχνει πως, υπό την πλήρη κάλυψη ή και την εκ των προτέρων γνώση του τότε πρωθυπουργού, έγιναν οι εξής παράνομες ενέργειες:
1. Στις 30 Οκτωβρίου 2012 και την 1η Νοεμβρίου 2012 ο κ. Παπασταύρου αντάλλασσε αγωνιώδη e-mails με αρμοδίους στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους, ζητώντας να αφαιρέσουν το όνομά του από την εκεί offshore εταιρία Stabri και να το αντικαταστήσουν με το όνομα του Σ. Μιωνή. Σκοπός του κ. Παπασταύρου ήταν να αποσυνδεθεί από λογαριασμό της Stabri με 5.386.374 δολάρια στην HSBC Γενεύης. Μόλις τρεις ημέρες νωρίτερα, στις 27 Οκτωβρίου 2012, το περιοδικό «Hot Doc» είχε αποκαλύψει τα ονόματα της «λίστας Λαγκάρντ», συμπεριλαμβανομένου του κ. Παπασταύρου, ο οποίος έτρεμε για το μέλλον του στο Μαξίμου. Γιατί θα έπρεπε είτε να εκδιωχθεί είτε να παραιτηθεί, γκρεμίζοντας το σχέδιο του ιδίου και του Σ. Μιωνή να αξιοποιήσουν ποικιλοτρόπως τις πληροφορίες και τις κινήσεις του εντός της κυβέρνησης.
Αντί αυτής της φυσιολογικής εξέλιξης, ο Αντ. Σαμαράς καθησύχασε τον Στ. Παπασταύρου ότι, ειδικά, η «δημοκρατία» δεν θα αποκαλύψει τον ρόλο του. Περίπου έναν μήνα μετά, στις 2 Δεκεμβρίου 2012, ο πρωθυπουργός άρχισε τις αφόρητες και πολυετείς πιέσεις προς τον εκδότη της εφημερίδας Ιωάννη Φιλιππάκη και τον αρθρογράφο της Αλέξανδρο Τάρκα, ώστε να σταματήσουν τις αποκαλύψεις για τη «λίστα Λαγκάρντ».
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ανταλλαγή των e-mails γίνεται σε μέρες κρίσιμες για τη χώρα, καθώς ολοκληρωνόταν η διαπραγμάτευση των μέτρων λιτότητας εν όψει του Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου 2012 και υπήρχε ένταση ακόμα και με δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Σ. Κεδίκογλου κατά του (συγκυβερνήτη) προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου. Ωστόσο, αν και διαπραγματευτής με την τρόικα, ο κ. Παπασταύρου αγωνιούσε, μαζί με τον Σ. Μιωνή, για τις δικές τους υποθέσεις και όχι της χώρας. Αλλωστε, πέρα από τη θέση του στο Μαξίμου, ο κ. Παπασταύρου διακινδύνευε και την καταβολή φόρου 460.292 ευρώ (και άλλων 467.628 ευρώ συγγενικού του προσώπου) για την αδήλωτη κατάθεση στην HSBC.
2. Στις 12 Σεπτεμβρίου 2014 ο Στ. Παπασταύρου κατέθεσε στο ΣΔΟΕ και στο ΚΕΦΟΜΕΠ (Κέντρο Φορολόγησης Μεγάλου Πλούτου) έγγραφο με τίτλο «Deed of Declaration» (Πράξη Δήλωσης) που -δήθεν- είχε υπογραφεί στην Κύπρο στις 10 Ιουνίου 2005 και σύμφωνα με το οποίο ο ίδιος και δύο συγγενικά του πρόσωπα δεν ήταν δικαιούχοι των 5.386.374 δολαρίων, αλλά μόνον «trustees» (εμπιστευματοδόχοι) του ποσού αυτού για λογαριασμό του Σ. Μιωνή. Ο τελευταίος προέβη σε ταυτόσημη δήλωση προς τις ελληνικές φορολογικές Αρχές, στις 23 Οκτωβρίου 2014, μαζί με τον συνήθη ισχυρισμό του ότι δεν ήταν ποτέ φορολογικός κάτοικος Ελλάδας και δεν όφειλε κανένα ποσό.
Ωστόσο οι ισχυρισμοί Μιωνή – Παπασταύρου είναι καταφανώς ψευδείς και το κυπριακό έγγραφο εξαιρετικά αμφίβολης γνησιότητας… Γιατί άλλα e-mails (που επίσης αναφέρονται στο έγγραφο της Εισαγγελίας και ελήφθησαν με δικαστική συνδρομή από τις Βρετανικές Παρθένους Νήσους) αποκαλύπτουν ότι ο Σ. Μιωνής δεν είχε σχέση με τη Stabri και τα 5.386.374 δολάρια. Ειδικότερα, στις 6 Ιουνίου 2005, δηλαδή πριν από το έγγραφο της υποτιθέμενης 10ης Ιουνίου 2005, ο κ. Παπασταύρου είχε στείλει e-mail στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους προκειμένου να ανοίξει η Stabri και να έχει λογαριασμό στην HSBC Γενεύης στην οποία θα μεταφέρονταν χρήματα από ατομικό του λογαριασμό. Εκτοτε ο Στ. Παπασταύρου (ο ίδιος και όχι κανένας άλλος ιδιοκτήτης της Stabri) πλήρωνε τα ετήσια τέλη για το μητρώο της εταιρίας και ο Σ. Μιωνής, ως καλύτερος γνώστης των οικονομικών, εμφανίστηκε σαν διευθυντής της (και όχι ιδιοκτήτης ή δικαιούχος) το 2011. Και αργότερα, τον Οκτώβριο του 2012, όπως προαναφέρθηκε, ο Στ. Παπασταύρου στέλνει τα αγωνιώδη e-mails για να σταματήσει η αναγραφή του ιδίου ως δικαιούχου και να αντικατασταθεί από τον Σ. Μιωνή. Μέχρι τότε οι υπεύθυνοι του μητρώου εταιριών στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους δεν είχαν ιδέα για το όνομα του Σ. Μιωνή!
Σημειώνεται ότι και τον Σεπτέμβριο του 2014, όπως τον Οκτώβριο του 2012, ο Στ. Παπασταύρου έβαλε σε δεύτερη μοίρα τις τρέχουσες εργασίες του στο Μαξίμου, προτιμώντας να συνεννοείται με τον Σ. Μιωνή. Γιατί τις μέρες της ψευδούς δήλωσης στο ΣΔΟΕ και στο ΚΕΦΟΜΕΠ αποτύγχανε άλλη μία διαπραγμάτευση με την τρόικα και προετοιμαζόταν το (επίσης αποτυχημένο) ταξίδι Σαμαρά στο Βερολίνο για συνεννοήσεις με την καγκελάριο Μέρκελ.
Αμέσως μετά την επιστροφή από το Βερολίνο ο κ. Παπασταύρου έτρεξε να κλείσει και τρεις offshore εταιρίες στον Παναμά που παρανόμως διοικούσε μέσα από το Μαξίμου, αν και βρισκόταν σε αυτοδίκαιη (και αυτονόητη) αναστολή του δικηγορικού λειτουργήματος και κάθε άλλης επαγγελματικής δραστηριότητας.
Ο κ. Σαμαράς και ο δοτός βουλευτής Επικρατείας και σύμβουλος Χρ. Λαζαρίδης έχουν καλύψει τον κ. Παπασταύρου για τις τρεις παναμέζικες offshore. Το ίδιο έπραξαν και για άλλη μία παναμέζικη εταιρία, τη Fairwinds Assets Inc., που έκλεισε βιαστικά στις 12 Δεκεμβρίου 2014, όταν πια η πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά και οι εκλογές ήταν επικείμενες. Η Fairwinds ήταν η εταιρία που είχε αποστείλει 2.600.000 δολάρια στον κ. Παπασταύρου, τα οποία διάφορα μέσα ενημέρωσης συσχέτισαν -λανθασμένα- με τον κ. Σαμαρά. Το ακριβές είναι ότι τα 2.600.000 δολάρια είχαν αποσταλεί στον φοροφυγά σύμβουλο από τον Παναμά στην Ελβετία πολύ νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2006, και αποτέλεσαν μέρος της επίμαχης κατάθεσης των, συνολικά, 5.386.374 δολαρίων.
Σοβαρότατες αμφιβολίες για το κυπριακό έγγραφο
Για το κυπριακό έγγραφο που παρουσίασαν και επικαλέστηκαν οι Στ. Παπασταύρου και Σ. Μιωνής (ο δεύτερος το κατέθεσε και στην Προανακριτική, στο πλαίσιο της ψευδομαρτυρίας του, στις 26 Φεβρουαρίου 2020), υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες ως προς τη γνησιότητά του. Ορισμένες από αυτές τις αμφιβολίες καταγράφονται στο έγγραφο της Εισαγγελίας για τη δίωξη, ενώ άλλες προκύπτουν από την περαιτέρω ανάλυσή του και από προηγηθέντα και μεταγενέστερα γεγονότα:
- 1. Γιατί οι δύο συνεταίροι και συμπρωταγωνιστές της «λίστας Λαγκάρντ» αποφάσισαν να ταξιδέψουν για τη σύνταξη του συμφωνητικού τάχα στην Κύπρο που δεν είχε σχέση ούτε με τον τόπο διαμονής τους ούτε με την έδρα της Stabri και των δεκάδων άλλων offshore του κυκλώματός τους; Γιατί δεν συνέταξαν το έγγραφο ενώπιον ενός συμβολαιογράφου στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα; Η απάντηση, σύμφωνα με την Εισαγγελία, είναι ότι «η πράξη αυτή διευκολύνθηκε γιατί στην Κύπρο δεν υπάρχει υποχρέωση πρωτοκόλλησης των εγγράφων αυτών, ώστε να φέρουν βεβαία χρονολογία», όπως π.χ. συμβαίνει με τα βιβλία που τηρούν οι συμβολαιογράφοι στην Ελλάδα.
- 2. Με ποια λογική εμφανίζεται (μετά την αποκάλυψη της «λίστας Λαγκάρντ» και την έναρξη των ερευνών) ένα έγγραφο που εμφανίζει τον Σ. Μιωνή τάχα σαν δικαιούχο των χρημάτων ήδη από τις 10 Ιουνίου 2005, ενώ το όνομά του δεν έχει εμφανιστεί ποτέ από το 2001 (που ο Στ. Παπασταύρου διατηρούσε λογαριασμό στην HSBC Γενεύης) μέχρι τον Οκτώβριο 2012 (που ο μοιραίος σύμβουλος στέλνει τα αγωνιώδη e-mails);
- 3. Σε αντίθεση με κάθε «φυσιολογική» σύμβαση, το κυπριακό έγγραφο δεν αναγράφει ευκρινώς την ημερομηνία σύνταξης και υπογραφής του. Στην αρχή της πρώτης σελίδας αναγράφεται (στα αγγλικά) ότι συντάσσεται «αυτή τη 10η ημέρα» και η συνέχεια (μήνας και έτος) είτε δεν είχε αναγραφεί ποτέ είτε έχει σβηστεί και καλυφθεί από μία σφραγίδα. Μόνον στην τελευταία σελίδα και κάτω από την υπογραφή του ο ίδιος ο Σ. Μιωνής έχει προσθέσει, χειρόγραφα, την ημερομηνία «10/6/05».
- 4. Στο καταστατικό της Stabri, που διαθέτει η «δημοκρατία», ορίζεται ότι η εταιρία οφείλει να διατηρεί βιβλίο με τα ονόματα και τις διευθύνσεις των μετόχων και διευθυντών της και, αν τηρούνται σε ηλεκτρονική-μαγνητική μορφή, να υφίσταται τρόπος απόδειξης. Ο Σ. Μιωνής έχει καταθέσει ενόρκως στη Βουλή, από τον Ιούνιο του 2013, ότι ήταν ιδιοκτήτης της STABRI, αλλά ούτε ο ίδιος ούτε ο Στ. Παπασταύρου το απέδειξαν με το βιβλίο μετόχων. Το κυπριακό έγγραφο δεν αρκεί. Οπως δεν αρκεί ούτε και για άλλη πρόβλεψη του καταστατικού σχετικά με την υποχρέωση της Stabri να τηρεί ειδικό αρχείο για τις συνεδριάσεις και αποφάσεις των διευθυντών της. Ούτε ο Σ. Μιωνής ούτε ο Στ. Παπασταύρου παρουσίασαν ποτέ τέτοιο αρχείο.
- 5. Στην πρώτη σελίδα του κυπριακού εγγράφου ο Σ. Μιωνής δηλώνει κάτοικος Γενεύης Ελβετίας (3 rue de l’ Eveche) στις 10 Ιουνίου 2005. Αυτό είναι ψευδές, επειδή στην πραγματικότητα, όπως προκύπτει από τα ΦΕΚ οικογενειακής του εταιρίας, εκείνη την εποχή ήταν κάτοικος Παλαιού Ψυχικού. Σε μεταγενέστερα ΦΕΚ δηλώνει κάτοικος Γενεύης από τον Σεπτέμβριο 2006, αν και έχει καταθέσει ενόρκως στη Βουλή ότι από την ίδια χρονιά ήταν κάτοικος Τελ Αβίβ. Προφανώς ο Σ. Μιωνής θα «μπερδεύτηκε» στη σύνταξη του κυπριακού εγγράφου και δήλωσε διεύθυνση Γενεύης που ίσως υπήρχε έναν χρόνο αργότερα, αλλά ξέχασε ότι, στο μεταξύ, είχε μετοικήσει στο Ισραήλ…
- 6. Το κυπριακό έγγραφο φέρει υπογραφές του δικηγόρου Μιχαήλ Ραφαήλ, του υπαλλήλου πιστοποιήσεων της επαρχίας Λευκωσίας Νεόφυτου Αργυρού και κάποιας κυρίας Βασιλικής Μακριδάκη, που ίσως είναι μάρτυρας ή έχει άλλη ιδιότητα. Στα έγγραφα δικαστικής συνδρομής, που απεστάλησαν από την Κύπρο, ούτε ο δικηγόρος κ. Ραφαήλ ούτε η -άγνωστη- κυρία Μακριδάκη εμφανίζονται πουθενά για να επιβεβαιώσουν ή διαψεύσουν το «συμφωνητικό» Μιωνή – Παπασταύρου. Ο δε κ. Αργυρού δηλώνει τα εξής: «Το πρόσωπο του οποίου πιστοποιούσα την υπογραφή υπέγραφε στην παρουσία μου. Μου παρουσιάζετε έγγραφο το οποίο μονογράφω με τα αρχικά μου Ν.Α.1. Το συγκεκριμένο έγγραφο δεν το θυμάμαι, έχω πιστοποιήσει χιλιάδες έγγραφα και δεν τηρούμε κανένα αρχείο/μητρώο των εγγράφων που πιστοποίησα, αλλά αναγνωρίζω την υπογραφή μου στην τελευταία σελίδα στη σφραγίδα πιστοποίησης της υπογραφής του Μιχάλη Ραφαήλ και του Sabby Mionis. Τον Mionis Sabby δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Πρέπει να ήταν πελάτης του δικηγόρου Μιχάλη Ραφαήλ. Είμαι σίγουρος ότι εγώ το πιστοποίησα, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα περισσότερο». Στην κατάθεση αυτή ο κ. Αργυρού, αφού δηλώνει «δεν θυμάμαι» και «πρέπει να ήταν πελάτης του δικηγόρου», επιβεβαιώνει την υπογραφή του στην τελευταία σελίδα του εγγράφου και μόνον! Δεν θα μπορούσε ίσως να κάνει και διαφορετικά, επειδή θα ετίθετο ζήτημα κλοπής και χρήσης της ειδικής (δικής του) σφραγίδας και επιπλέον ίσως εξέθετε τον δικηγόρο. Στην ίδια τελευταία σελίδα δεν αναφέρεται ημερομηνία στο κείμενο του συμφωνητικού και, όπως έχει προαναφερθεί, δεν τηρείται αρχείο με βεβαία ημερομηνία, όπως από τους Ελληνες συμβολαιογράφους. Επίσης, ο κ. Αργυρού δεν επιβεβαιώνει αν και τα αρχικά Ν.Α.1 στις άλλες σελίδες του συμφωνητικού είναι όντως δικά του, πιστοποιώντας το περιεχόμενο. Και, τέλος, αν μεγεθύνει κάποιος τη σφραγίδα πιστοποίησης, θα διαπιστώσει ότι είναι εξαιρετικά δυσανάγνωστη και ότι η ημερομηνία είναι κάποια άλλη. Πάντως, σίγουρα 10 Ιουνίου 2005 (στα αγγλικά, 10th June 2005) δεν είναι!
Πηγή: εφημερίδα «δημοκρατία»
