Το «κατηγορώ» του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη κατά της Τουρκίας ενώπιον της ΓΣ ΟΗΕ, ήταν πιο έντονο από κάθε άλλη φορά.
«Είναι με μεγάλη λύπη που πληροφορούμαστε την αντίδραση της Τουρκίας, μέσω δημοσίων δηλώσεων του υπουργού Εξωτερικών της, ο οποίος υποστήριξε ότι ο διακαής πόθος και ο σκοπός τους είναι η εγκαθίδρυση ή επιβολή μιας λύσης δύο κρατών ή ενός συνομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης», ανέφερε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κατά την ομιλία του μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματος, στην 75η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Ο Νίκος Αναστασιάδης τόνισε ανεβάζοντας τους τόνους ότι «η λύπη μου έγινε μεγαλύτερη μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας κ. Ερντογάν, κατά την προσφώνησή του στη Γενική Συνέλευση των ΗΕ. Εκείνο που είναι πιο απογοητευτικό είναι η ανώφελη προσπάθεια του κ. Ερντογάν, αψηφώντας πλήρως τις ιστορικές αλήθειες, να παρουσιάσει ότι οι εντάσεις στη Μέση Ανατολή οφείλονται σε μονομερείς ενέργειες που ανέλαβαν οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι. Το διεθνές δίκαιο δεν μπορεί να εφαρμόζεται μονομερώς σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες του καθενός».
Ο Κύπριος Πρόεδρος εμφανίστηκε πιο ξεκάθαρος από ποτέ και όσοι άκουσαν το μήνυμά του δεν έχουν πλέον άλλες δικαιολογίες στρουθοκαμηλισμού σε ότι αφορά την Τουρκία.
Διαβάστε το μήνυμα του Νίκου Αναστασιάδη:
Δεν θα περίμενα ποτέ ότι μια χώρα που έχει επανειλημμένα καταδικαστεί από πληθώρα Ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας, καθώς και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την παράνομη εισβολή και κατοχή του 37 τοις εκατό της χώρας μας, θα ισχυριζόταν, και αναφέρω επί λέξει: «Πίσω από την ένταση που υπάρχει στην Ανατολική Μεσόγειο εδώ και λίγο καιρό, υπάρχουν χώρες που ενεργούν με την αντίληψη ότι ο «νικητής τα παίρνει όλα.
Και διερωτούμαι:
Ποιά χώρα χρησιμοποιεί την ισχύ για «να τα πάρει όλα;»
Ποιά χώρα προτιμά μια διακρατική συμπεριφορά βασισμένη στην ισχύ παρά στους κανόνες;
Πόσο αντιφατική είναι η αναφορά του κ. Ερντογάν ότι:
«Δεν επιβουλευόμαστε τα δικαιώματα, τις διευθετήσεις και τα νόμιμα συμφέροντα οποιουδήποτε, ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο ούτε σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή».
Και διερωτούμαι:
Ποιά χώρα εισέβαλε και εξακολουθεί να κατέχει την Κύπρο;
Ποιά χώρα εισέβαλε στη Συρία;
Ποιά χώρα επενέβη στρατιωτικά στη Λιβύη;
Ποιά χώρα παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας;
Ποιά χώρα παρενέβη στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράκ»;
Αυτό που είναι ακόμα πιο παράδοξο όσον αφορά την προσέγγιση του κ. Ερντογάν, είναι το σχόλιό του ότι: «… δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στις παραβιάσεις της χώρας μας και των Τουρκοκυπρίων και στο γεγονός ότι τα συμφέροντά μας αγνοούνται».
Και διερωτώμαι και πάλι: Ποιού τα συμφέροντα αγνοούνται όταν οι διεκδικήσεις της Τουρκίας περιορίζουν την αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου κατά 44 τοις εκατό, εις βάρος τόσο των Ελλήνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων;
Ποιού τα συμφέροντα αγνοούνται όταν η Τουρκία: Επιλέγει να αγνοεί της συγκλίσεις που επετεύχθησαν μεταξύ των δύο κοινοτήτων τόσο το 2011 και το 2015, σύμφωνα με τις οποίες:
(α) Η Ομόσπονδη Κύπρος θα συνεχίσει να είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, και
(β) Οποιαδήποτε έσοδα που θα προέλθουν από την εκμετάλλευση των εθνικών πόρων του Κράτους θα κατανέμονται στην ομόσπονδη κυβέρνηση.
Και επιθυμώ να υπενθυμίσω ότι οι συγκλίσεις αυτές δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ από την Τουρκία ή την Τουρκοκυπριακή πλευρά».
Είναι γι αυτόν ακριβώς τον λόγο που το θέμα των υδρογονανθράκων δεν είχε ποτέ εγερθεί κατά τη διάρκεια της εντατικής διαπραγματευτικής περιόδου 2011 μέχρι 2017, ούτε υπήρξε μέρος κανενός από τα στοιχεία του πλαισίου που ο Γενικός Γραμματέας των ΗΕ παρουσίασε στο Κρανς Μοντανά.
Ταυτόχρονα, η Τουρκία παραβλέπει το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει εγκαθιδρύσει ένα Εθνικό Κυρίαρχο Ταμείο, το οποίο διασφαλίζει τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, αναφορικά με όποια έσοδα προκύψουν από την εκμετάλλευση των αποθεμάτων των υδρογονανθράκων.
Περαιτέρω, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τις προτάσεις μου για τη δημιουργία ενός δεσμευμένου λογαριασμού προς όφελος της τουρκοκυπριακής κοινότητας, στον οποίο να κατατίθενται οποιαδήποτε έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, με βάση την αναλογία πληθυσμού των συνιστώντων κρατών.
Εάν δε η Τουρκία αναγνωρίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης, τότε τα εν λόγω έσοδα θα μπορούσαν να απελευθερωθούν προς όφελος των Τουρκοκυπρίων ακόμα και πριν από τη λύση του Κυπριακού προβλήματος.
Όπως αποδεικνύεται από τα προλεχθέντα, οι ισχυρισμοί της Τουρκίας ότι οι παράνομες ενέργειές της στοχεύουν στην προστασία των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων, είναι ψευδείς και άκυροι, όπως ψευδείς και άκυροι είναι οι ισχυρισμοί της ότι η Κυπριακή Δημοκρατία παραβιάζει τα δικαιώματα της Τουρκίας.
Ωστόσο, θα ήθελα να καλωσορίσω μια αναφορά του κ. Ερντογάν και πάλι παραθέτοντας επί λέξει το σχετικό απόσπασμα:
«Η προτεραιότητά μας είναι να επιλύσουμε διαφορές με ειλικρινή διάλογο, βασισμένο στο διεθνές δίκαιο και σε μια ακριβοδίκαιη βάση».
Αν ο κ. Ερντογάν πραγματικά ενστερνίζεται τα πιο πάνω κι αν πιστεύει ειλικρινά ότι οι ενέργειες της Τουρκίας κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι συμβατές με το Διεθνές Δίκαιο, τότε γιατί δεν αποδέχεται την πρότασή μας για ένα ειλικρινή διμερή διάλογο ή την παραπομπή του όλου θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο;
Το διεθνές δίκαιο δεν μπορεί να εφαρμόζεται μονομερώς σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες του καθενός.
Δεν θα ήταν προς το καλύτερο όφελος όλων να διευθετήσουμε τις διαφορές μας σύμφωνα με τις διεθνείς πρακτικές;
Από μέρους μου, θα ήθελα να επαναλάβω για μια ακόμα φορά ότι είμαι έτοιμος να εμπλακώ σε ένα εποικοδομητικό διάλογο και/ή να συμμορφωθώ με οποιαδήποτε ετυμηγορία του Διεθνούς Δικαστηρίου.
Η μέθοδος του παιχνιδιού επίρριψης ευθυνών χρησιμοποιείται πάντα από εκείνους που φέρουν την ευθύνη για τη μη επίτευξη λύσης σε προβλήματα ή διαφορές, που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Αυτό ακριβώς είναι που αποπειράθηκε να κάνει ο κ. Ερντογάν, κατηγορώντας την πλευρά μας ότι:
«Το μόνο εμπόδιο για τη λύση είναι η αδιάλλακτη, άδικη και κακομαθημένη προσέγγιση της Ελληνοκυπριακής πλευράς».
Από όσα έχω ήδη αναφέρει, είναι προφανές ως προς το ποιά πλευρά, μέσω στρατιωτικής εισβολής και μετέπειτα παράνομων ενεργειών, προσπαθεί να διαιρέσει μόνιμα την Κυπριακή Δημοκρατία.
Τα πολυάριθμα Ψηφίσματα των ΗΕ, οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μιλούν από μόνες τους.
Ταυτόχρονα διερωτώμαι:
1. Είναι αδιαλλαξία να επιδιώκεις να εγκαθιδρύσεις ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, χωρίς οποιεσδήποτε ξένες εγγυήσεις, οποιοδήποτε δικαίωμα επέμβασης από ξένη χώρα και ελεύθερο από την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων;
Ποιό άλλο από τα 193 κράτη μέλη των ΗΕ βρίσκεται κάτω από εγγυήσεις τρίτης χώρας;
2. Είναι άδικο να υποστηρίζεις την εγκαθίδρυση ενός κανονικού κράτους, στο οποίο όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από τους πολίτες του, χωρίς ξένες εξαρτήσεις;
3. Είναι αδιαλλαξία να οραματίζεσαι την εγκαθίδρυση ενός ισχυρού συστήματος ασφάλειας, βασισμένου στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης;
4. Υπάρχει οποιοδήποτε σύνταγμα Ομόσπονδου Κράτους που να προνοεί ότι για κάθε απόφαση στο Ομοσπονδιακό Επίπεδο χρειάζεται τουλάχιστον μια θετική ψήφος από ένα των συνιστώντων μελών; Ιδιαιτέρως όταν το συνιστών μέρος ελέγχεται από τρίτη χώρα;
Έθεσα αυτόν το συλλογισμό έχοντας υπόψη:
(α) Το γεγονός ότι οι Τούρκοι έποικοι που φυτεύτηκαν εδώ μπορεί τώρα να είναι περισσότεροι από τους Τουρκοκυπρίους, κα (β) Την επιμονή της Τουρκίας να διατηρήσει τη Συνθήκη Εγγύησης, το δικαίωμα επέμβασης και τη μόνιμη παρουσία τουρκικών στρατευμάτων.
Αν ο Πρόεδρος Ερντογάν θεωρεί ότι αυτό που απαιτεί για τους Τουρκοκυπρίους είναι διαλλακτικό και δίκαιο, τότε γιατί δεν παραχωρεί τα ίδια δικαιώματα και στους Κούρδους, έχοντας υπόψη ότι η δική τους αναλογία του πληθυσμού είναι περίπου η ίδια με την πληθυσμιακή αναλογία των Τουρκοκυπρίων;
Έχω αναφέρει μόνο κάποιες από τις απαιτήσεις, προϋποθέσεις και συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες της Τουρκίας. Δεν θέλω να προεκταθώ σε πολυάριθμους άλλους παράλογους ισχυρισμούς, οι οποίοι δεν συνάδουν με την ιδέα της επίτευξης μιας βιώσιμης και λειτουργικής διευθέτησης, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και την ιδιότητά μας ως κράτους-μέλους της ΕΕ.
Αυτό που θέλω να επαναλάβω είναι ότι, ως μια Ευρωπαϊκή χώρα και με πλήρη σεβασμό προς τις αξίες και τις αρχές της ΕΕ και των ΗΕ, δεν υπήρξε ποτέ πρόθεσή μας, και ούτε θα υπάρξει, να στερήσουμε από τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας τα νόμιμά τους δικαιώματα, σύμφωνα με το κεκτημένο της ΕΕ και τον Καταστατικό Χάρτη των ΗΕ.
Πιστεύω, νοουμένου ότι δεν θα υπάρχουν ξένες παρεμβάσεις, ότι υπάρχει κοινό έδαφος μεταξύ των δύο κοινοτήτων, ώστε να επιτευχθεί λύση που θα πραγματοποιεί το όραμα του λαού μας να ζήσει σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, αληθινά ανεξάρτητη και κυρίαρχη.
Μια χώρα ελεύθερη από ξένα στρατεύματα και επεμβατικά δικαιώματα, διασφαλίζοντας συνθήκες σταθερότητας για ένα ασφαλές, ευήμερο και ειρηνικό μέλλον. Μια διευθέτηση χωρίς νικητές και ηττημένους, με πλήρη σεβασμό των ευαισθησιών και των ανησυχιών και των δύο κοινοτήτων. Για ένα κράτος που πραγματικά να κυβερνάται από Κύπριους κι όχι ένα Κράτος που να κυβερνάται από ξένους. Έχουμε για καλά αφήσει πίσω μας την εποχή της αποικιοκρατίας.
Κλείνοντας, επιθυμώ να επαναλάβω για μια ακόμα φορά ότι η ενίσχυση της δέσμευσή μας για πολυμερή συνύπαρξη και διεθνή συνεργασία, η οποία υποστηρίζει τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, είναι θεμελιώδης για την στήριξη των τριών πυλώνων των ΗΕ: ειρήνη και ασφάλεια, ανάπτυξη και ανθρώπινα δικαιώματα.
