Ο έλεγχος της ενημέρωσης και της ειδησεογραφίας είναι κύριο χαρακτηριστικό ολοκληρωτικών καθεστώτων, με πιο τρανό παράδειγμα αυτό της γειτονικής Τουρκίας, όπου ο Ερντογάν ελέγχει όλα τα ΜΜΕ, ακόμη και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αυτός ο έλεγχος γίνεται με δύο τρόπους: είτε με την εξαγορά είτε με τη βία. Ο Ερντογάν προφανώς χρησιμοποίησε και τους δύο, οπότε η κυβέρνησή του φιλτράρει κάθε είδηση και δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα για τους πολίτες. Γιατί ασχολούμαστε με τον Ερντογάν και τον έλεγχο των ΜΜΕ στην Τουρκία; Γιατί, όπως αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα, δεν απέχουμε πολύ από την πρακτική των γειτόνων.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, από την πρώτη στιγμή ανάληψης της εξουσίας, προσπάθησε να ελέγξει την ενημέρωση ή, μάλλον, να επιβάλει μια δική της ενημερωτική γραμμή, που φτάνει σε σημεία ακόμη και την παραποίηση της πραγματικότητας.
Σε μεγάλο βαθμό, το έχει καταφέρει, αλλά της έχουν ξεφύγει αρκετές πηγές ενημέρωσης, που δεν είναι τόσο πρόθυμες να ακολουθήσουν με κλειστά τα μάτια τις εντολές του Μεγάρου Μαξίμου, από το οποίο ελέγχεται η πληροφορία που φτάνει στους Έλληνες.
Από την πρώτη στιγμή, το σύστημα ελέγχου της ενημέρωσης έχει προσλάβει όσους είναι κι όσους δηλώνουν δημοσιογράφοι σε όλα πόστα του Δημοσίου. Η αρχή έγινε από το Μέγαρο Μαξίμου, με έναν «στρατό» δημοσιογράφων, οι οποίοι λειτουργούν ως υποβολείς των συναδέλφων τους σε όλα τα ΜΜΕ. Και, για να μην παρεξηγηθούμε, δεν εννοούμε την πληροφορία που μοιράζεται για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, αλλά τις εντολές και τις οδηγίες παρουσίασης και των ειδήσεων, αλλά και των σχολίων.
Πάντα υπήρχαν τα non papers ή, για να γίνουμε πιο κατανοητοί, τα «σκονάκια», που δεν ήταν ακριβώς επίσημες ανακοινώσεις, αλλά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους δημοσιογράφους ως ανώνυμες πηγές ή για να ενσωματωθούν στα ρεπορτάζ. Το Δημόσιο «γέμισε» με δημοσιογράφους, οι οποίοι προωθήθηκαν είτε στην ΕΡΤ και στο ΑΠΕ-ΜΠΕ είτε στα γραφεία Τύπου των υπουργείων – και φυσικά, όπως προαναφέρθηκε, στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ο ένας πυλώνας της ενημέρωσης, ο δημόσιος, σε όλες τις εκφάνσεις του, βρέθηκε υπό τον πλήρη κυβερνητικό έλεγχο. Απέμενε ο δεύτερος, του ιδιωτικού τομέα.
Όσο κι αν μοιάζει μακιαβελικό, η εξουσία εκμεταλλεύθηκε πλήρως την πανδημία του κορωνοϊού για να ελέγξει την ενημέρωση στον ιδιωτικό τομέα. Και αυτό έγινε μέσω των χρημάτων που μοίρασε, αλλά και μέσω της αβεβαιότητας και των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Τύπος.
Με το πρόσχημα του κορωνοϊού, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «μπούκωσε» τα αρεστά και πρόθυμα ΜΜΕ με τα εκατομμύρια από τις δύο λίστες που θα φέρουν για πάντα το όνομά του – τις «λίστες Πέτσα» 1 και 2. Και όχι μόνο αυτό…
Οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σταθμών, οι οποίοι στήριξαν την εκλογή Μητσοτάκη, δέχθηκαν κι άλλα δώρα, όπως η διευκόλυνση να μην πληρώσουν τη δόση για τις άδειες πανελλαδικής εμβέλειας. Είναι κάτι εκατομμύρια κι αυτά, τα οποία μοιράστηκαν με… αντικαταβολή τη στήριξη όλων των κυβερνητικών επιλογών. Όλα αυτά μέσα σε 15 μήνες. Τόσο χρειάστηκε το επιτελείο του Μαξίμου για να ελέγξει το τοπίο της ενημέρωσης.
Όλοι το λέγαμε, όλοι το υπονοούσαμε, με αποτέλεσμα να υπάρχει σε εξέλιξη και το παιχνίδι της δολοφονίας χαρακτήρων, καθώς όσοι μιλούσαν για το πιο αδίστακτο κέντρο προπαγάνδας φορτώνονταν τη ρετσινιά του συνωμοσιολόγου και του «ψεκασμένου», και υπέμεναν τη χλεύη «πρόθυμων δημοσιογράφων».
Το παραμύθι, όμως, είχε και… δράκο. Και αυτός είχε το όνομα «copy paste». Είναι, δυστυχώς, η πιο μαύρη περίοδος της ενημέρωσης στην Ελλάδα και αποδείχθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας την Πέμπτη, από την «γκάφα» δύο φιλοκυβερνητικών ιστοσελίδων, του protothema.gr και του liberal.gr, οι οποίες δημοσίευσαν ατόφιες και χωρίς καμία περικοπή (το copy paste, ο δράκος του παραμυθιού) τις εντολές του Μαξίμου για τα ρεπορτάζ και τα μέτρα για την πανδημία.
Και τι έλεγαν οι οδηγίες από το πρωθυπουργικό γραφείο; «Πέραν των προφανών ειδήσεων δίνουμε μεγάλη έμφαση στη στήριξη του Τσιόδρα έναντι των επιθέσεων από τον Τσίπρα. Δίνουμε ξεχωριστή έμφαση σε αυτό, διότι την ώρα της μεγάλης συστράτευσης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη το γεγονός ότι επιλέγουν να στοχοποιούν τους επιστήμονες και ο Τσίπρας στοχοποιεί τον Τσιόδρα, είναι απαράδεκτο».
Εδωσαν μόνοι τους τις αποδείξεις ότι το Μαξίμου ελέγχει την πληροφόρηση μέσω της χρηματοδότησης από τον κ. Πέτσα, ο οποίος, αντί να ζητήσει συγγνώμη ή, τουλάχιστον, να σιγήσει, επιτέθηκε στον Τσίπρα, ο οποίος είχε αντιδράσει για την αποκάλυψη της επίθεσης που του ετοίμαζε το Μαξίμου. Είπε λοιπόν ο πλέον αφερέγγυος κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι αυτό που εμφανίζει ως δήθεν γραμμή ο κ. Τσίπρας είναι όσα είπε δημόσια ο πρωθυπουργός στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου…
Τον κ. Πέτσα, όμως, «άδειασαν» και οι δύο ιστοσελίδες με τις κινήσεις τους, μόλις πιάστηκαν με τη… γίδα στην πλάτη. Το protothema.gr απέσυρε άρον άρον το επίμαχο κομμάτι και το liberal.gr ζήτησε δημόσια συγγνώμη από τον Τσίπρα και τους αναγνώστες του. Το πώς ακριβώς έπρεπε να γραφτεί το ρεπορτάζ-παραγγελιά του Μαξίμου το έδειξαν με τα κείμενα που ανέβασαν άλλες «μπουκωμένες» ιστοσελίδες, οι οποίες ακολούθησαν τις υποδείξεις, αλλά δεν έκαναν το λάθος του copy paste.
Εν τω μεταξύ, την ίδια μέρα με την γκάφα είχαμε τις έντονες αντιδράσεις για τη «λίστα Πέτσα 2», με την επισημοποίηση της προκλητικής απόφασης του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα να μοιράσει χρήμα στα φίλια ΜΜΕ, αντί να τα διαθέσει εκεί όπου πραγματικά θα μπορούσαν να πιάσουν τόπο.
Αλλά τι χρειάζονται οι ΜΕΘ, όταν κανείς δεν γνωρίζει αν υπάρχουν ή όχι; Πώς θα αντιδράσει ο ελληνικός λαός στις συνεχιζόμενες υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης στις απαιτήσεις της Τουρκίας, όταν τα ελεγχόμενα μέσα δεν θα τις παρουσιάσουν ποτέ, αλλά, αντιθέτως, θα του κουνάνε το δάχτυλο για την… ατομική ευθύνη;
Πακτωλός στα κανάλια
Με την πρώτη λίστα Πέτσα οι τηλεοπτικοί σταθμοί -που πήραν τη μερίδα του λέοντος- και οι υπόλοιποι μοιράστηκαν 20.000.000 ευρώ. Οι καναλάρχες γλίτωσαν άλλα 21.000.000 ευρώ από τη δόση για τις άδειες, την οποία δεν πλήρωσαν φέτος.
Αυτά δεν έφταναν, καθώς ήρθε η λίστα Πέτσα 2, με άλλα 2.000.000 ευρώ. Φτάσαμε κοντά στα 43.000.000 ευρώ.
Θα είναι λαϊκισμός να ρωτήσουμε πόσες ΜΕΘ θα κατασκευάζονταν με αυτά τα χρήματα;
πηγή: «δημοκρατία»
