Γράφει ο κύριος Μάξιμος
Επειδή ένα εκ των ελαττωμάτων μου είναι η ισχυρή μου μνήμη, θυμάμαι χαρακτηριστικά τον κύριο Μπακογιάννη στην προεκλογική του εκστρατεία: ήθελε, έλεγε, ό, τι παράπονο έχουμε, να το λέμε στο Δήμαρχο. Και να λοιπόν που ήρθε η ώρα.
Βέβαια, να είμαστε δίκαιοι, δείγματα γραφής είχαμε από πιο νωρίς, όταν ο καλός μας Δήμαρχος, τότε Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, μας δήλωνε πόσο τιμούσε τον μακαρίτη καπετάν Ερμή. Για τους αγώνες που έκανε, λέει, για τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία και την Ενότητα. Μου ήταν και μου είναι αδύνατον να καταλάβω, πώς ένας άνθρωπος που σήκωσε τα όπλα κατά της πατρίδας του (Εμφύλιος), που υπηρέτησε ένα ιδανικό και ένα Κόμμα που σιχαίνεται την πλουραλιστική Δημοκρατία και που, όπου στον πλανήτη επεκράτησε, μόνο στρατόπεδα θανάτου είχε, όχι μόνο για τους αντιφρονούντες, αλλά και για εκείνους που απλώς μπορεί να είχαν μια αντίρρηση ή επιφύλαξη για τον εκάστοτε Γραμματέα του Κόμματος, ποιους ακριβώς αγώνες έκανε για τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία και την Ενότητα; Ποιά από τις χώρες που θαύμαζε ο εκλιπών (που ο Θεός να τον αναπαύσει βεβαίως τον άνθρωπο) είχε Δικαιοσύνη και Δημοκρατία και για ποιά Ενότητα σήκωσε τα όπλα εναντίον των συμπατριωτών του; Μόνο ο κύριος Μπακογιάννης ξέρει αλλά φοβάμαι πως δεν θα μας πει κι εμάς, να φωτιστούμε. Τότε πάντως, όταν οι αληθινά δημοκρατικά πολίτες εξανέστησαν, δεν μας είπε κάτι.
Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα. Ενώ λοιπόν η χώρα βρίσκεται στη δίνη μιας τρομερής πανδημίας, ενώ έχουν αλλάξει δραματικά οι ζωές μας και βιώνουμε ήδη το δεύτερο lockdown, ενώ δε γιορτάσαμε ούτε την 25η Μαρτίου, ούτε τον Δεκαπενταύγουστο, ούτε την 28η Οκτωβρίου, ήρθε το «θεσμικό» ΚΚΕ , (που ας μην ξεχνάμε, είχε χαρακτηρίσει την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 ως προβοκάτσια) να μας δηλώσει ετσιθελικά πως θα κάνει και φέτος, υπό τις παρούσες συνθήκες, την καθιερωμένη του «πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία», ωσάν να μην υπήρχε άλλος τρόπος να τιμηθεί η Ημέρα του Πολυτεχνείου
Τελικά, μετά από έναν εντελώς αδέξιο χειρισμό από πλευράς κυβέρνησης, που ενώ έδειξε αρχικά την απαιτούμενη αποφασιστικότητα, στη συνέχεια υπαναχώρησε, «σεβόμενη» κι αυτή προφανώς, «το ΚΚΕ και τους αγώνες του», η πορεία έγινε. Ίσως λίγο διαφορετική, αλλά έγινε. Δηλαδή, πολύ απλά, το ΚΚΕ, παραβίασε ανοιχτά το νόμο που ισχύει για όλους άλλους πολίτες, που στέλνουν μήνυμα για να πεταχτούν μέχρι το φούρνο.
Η δημοσιογράφος κυρία Ραγκούση, σε ανάρτησή της, επεσήμανε τον αντικοινωνικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, κάτι που σχολίασε η αντιδήμαρχος κυρία Αλεξία Έβερτ, χαρακτηρίζοντας «κατσαρίδες» και «τρωκτικά» εκείνους που, εν μέσω πανδημίας, τη στιγμή που όλοι προσπαθούμε, ο καθένας από το δικό του μετερίζι να βάλουμε πλάτη, επέδειξαν αυτήν την χυδαία αντικοινωνική συμπεριφορά. Το ότι οι χαρακτηρισμοί, συνδέονται με την παρασιτική συμπεριφορά που δείχνουν τα «συμπαθή» κατοικίδια που ανέφερε η κυρία Έβερτ, είναι ξεκάθαρο. Έλα όμως που η δημοτική παράταξη που πρόσκεινται στον ΣυΡιζΑ, εθίγη και ζήτησε την παραίτηση της αντιδημάρχου. Και φυσικά, ο κύριος Μπακογιάννης, αφού μας είπε πόσο σέβεται και πόσο τιμά την κυρία Έβερτ, την απέπεμψε από τη θέση της αντιδημάρχου. Ασφαλώς, τέτοιο ζήτημα δεν ετέθη όταν προ μηνών η κυρία Δασκαλάκη χαρακτήρισε «χρυσαυγίτες» συλλήβδην τους κατοίκους της Πλατείας Βικτωρίας, που πραγματοποίησαν ειρηνική συγκέντρωση ζητώντας λύση στο τεράστιο πρόβλημα της περιοχής τους. Ούτε καν η συγγνώμη της δεν απαιτήθηκε από τον τόσο αυστηρό σε ζητήματα χαρακτηρισμών κύριο Δήμαρχο.
Κι αναρωτιέται κανείς: ήταν τόσο σημαντικό το ολίσθημα της κυρία Έβερτ; Ας υποθέσουμε ότι ο χαρακτηρισμός της δεν ήταν και τόσο ευγενικός, για την οικονομία της κουβέντας και μόνο. Δηλαδή, αν ο κύριος Δήμαρχος, τηλεφωνούσε στην κυρία Έβερτ και της ζητούσε να κάνει μία δήλωση που θα ζητούσε συγνώμη για το ατυχές της (που κατά τη γνώμη μας δεν ήταν) σχόλιο, θα έχανε η Βενετιά βελόνι; Πόσο φοβικός είναι πια ο κύριος Μπακογιάννης που έσπευσε αμέσως να ικανοποιήσει την παράλογη απαίτηση, ανθρώπων οι οποίοι ανέχονται και συναγελάζονται με τύπους όπως ο Παύλος Πολάκης; Ανθρώπων που στα προηγούμενα χρόνια χαρακτήριζαν Γερμανοτσολιάδες όσους διαφωνούσαν μαζί τους και έστηναν κρεμάλες στις πλατείες. Τόσο φοβικός πια είναι ο κύριος δήμαρχος; Τόσο πολύ φοβάται να μη χαλάσει το γλυκερό του image; Ας μην ανησυχεί, τη ζημιά που έκανε στο προφίλ του η ανοησία του Μεγάλου Περιπάτου, θα περάσει καιρός για να διορθωθεί. Αν διορθωθεί.
Γιατί, δυστυχώς, όπως φαίνεται, ο κύριος Δήμαρχος δεν έχει καταλάβει, πως δεν κρίνονται όλα από τις εντυπώσεις και τα σχόλια στο Facebook και το Twitter, ούτε από τις χαζοχαρούμενες συνεντεύξεις σε παιδάκια στο Instagram.
Και αφού «σέβεται και τιμά τους αγώνες για τη Δημοκρατία», ας κάνει μια βόλτα και από το εγκαταλελειμμένο και παραδομένο στη βρωμιά και την ανυποληψία, Α΄ Κοιμητήριο. Γιατί εκεί μέσα θα συναντήσει ανθρώπους, τους οποίους έχει καθήκον και υποχρέωση, ως ο πρώτος πολίτης αυτής της πόλης να τιμά και να σέβεται. Κάτι, που ως τώρα, δεν έχει πράξει.
