Πιστεύει ότι ο χρόνος παρατήρησης των εμβολίων ήταν ελάχιστος και μετακυλίεται στους πολίτες. Αυτό λέει σήμερα στην «Espresso» η βουλευτής της Ελληνικής Λύσης και γιατρός Μαρία Αθανασίου. Σε «ελεύθερη μετάφραση», δηλαδή, ο κόσμος που θα κάνει το εμβόλιο μετατρέπεται σε πειραματόζωο.
- Από την Βίβιαν Μπενέκου
Η βουλευτής διευκρινίζει, φυσικά, ότι είναι υπέρ του εμβολιασμού. Εντούτοις ως γιατρό την προβληματίζει το γεγονός ότι δεν υπήρξε πολύς χρόνος κλινικών δοκιμών για τις συνέπειες του εμβολίου. Συγχρόνως, θεωρεί λάθος ότι θα μας «τσιμπήσουν» με ό,τι εμβόλιο θέλουν αυτοί που προγραμματίζουν, δίχως να έχουμε δικαίωμα επιλογής. Εκείνη πάντως ιδανικά θα ήθελε να επιλέξει με ποιο θα εμβολιαστεί, καθώς, όπως λέει, η τεχνική m.RNA δοκιμάστηκε πειραματικά σε καρκίνους και δεν απέδωσε.
Η Μαρία Αθανασίου, που κουβαλά μια βαριά ιστορία ζωής, αφού έχασε την κόρη της στην ηλικία των 12 ετών, όταν χρειάστηκε, έζησε απομονωμένη στη Λήμνο παρέχοντας ιατρικές υπηρεσίες, εκεί που άλλοι γιατροί αρνούνταν να πάνε. Η ίδια χαρακτηρίζει την εμπειρία της στη Βουλή «ένα δύσκολο χειρουργείο, που έχει να κάνει με τις ζωές πολιτών».
Η βουλευτής της Ελληνικής Λύσης είναι παντρεμένη με τον Ιταλό, εκ Μπολόνιας ορμώμενο, Λάουρο και μας πληροφορεί ότι στο σπίτι της είναι καλοδεχούμενοι όλοι οι βουλευτές συνάδελφοί της. Μάλιστα, εάν τους καλούσε σε γιορτινό τραπέζι, θα μαγείρευε ιταλικά χειροποίητα ζυμαρικά, στα οποία εκείνη και ο Λάουρο διαπρέπουν.
Δηλώσατε συμμετοχή στο ΕΣΥ, αν και συνταξιούχος. Σας κάλεσαν;
Είναι η δεύτερη φορά που προσφέρθηκα. Η πρώτη ήταν όταν επισκέφτηκα το Νοσοκομείο Λοιμωδών «Αγ. Βαρβάρα» μετά την εκλογή μου ως βουλευτής, όπου υπηρέτησα τέσσερα χρόνια και πλέον με απόσπαση. Οταν είδα το ιατρείο μου κλειστό από τότε που το άφησα, αισθάνθηκα την ανάγκη να βοηθήσω τους ασθενείς που είχα και που ήταν αρκετοί. Στους καιρούς που ζούμε δεν περισσεύει κανείς στον χώρο της Υγείας. Ομως, ενώ στην αρχή υπήρξε ενθουσιασμός, στη συνέχεια μου ανακοίνωσαν ότι υπάρχει κενό στη νομοθεσία όσον αφορά τον εθελοντισμό σε ιατρικό επίπεδο. Απίστευτο κι όμως ελληνικό. Αυτή τη φορά με τον κορωνοϊό, όταν άκουσα ότι συνάδελφοι γιατροί βουλευτές προσφέρθηκαν να φορέσουν την ιατρική ποδιά, δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Το ίδιο πρωί της επόμενης μέρας έδωσα την αίτησή μου στον πρόεδρο της Βουλής. Μου ζητήθηκαν τίτλοι σπουδών, τα έστειλα και περιμένω να με καλέσουν.
Τι είναι εκείνο που αμφισβητεί η Ελληνική Λύση σε σχέση με το εμβόλιο; Πού βασίζονται οι φόβοι και οι αρνήσεις;
Θα σας απαντήσω ως ιατρός. Στο κόμμα μας υπάρχει μια ειδική επιστημονική ομάδα ιατρών, η οποία σε θέματα ευαίσθητα όπως αυτά που αφορούν την υγεία είναι ιδιαίτερα προσεκτική. Δεν λέμε την άποψή μας πολιτικά, αλλά ως επιστήμονες. Καταρχάς δεν είμαστε εναντίον των εμβολίων. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με καινούργιας τεχνολογίας εμβόλια και αναφέρομαι στης Pfizer και της Moderna, που τα είδαμε να ξεπροβάλλουν με μεγάλη ταχύτητα. Η Pfizer πήρε έγκριση έκτακτης ανάγκης, που σημαίνει ότι υπό κανονικές συνθήκες δεν θα αδειοδοτούνταν γιατί θα απαιτούνταν περισσότερος χρόνος παρατήρησης. Μιλάμε για μια τεχνολογία που δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ σε τέτοια εφαρμογή. Ο χρόνος παρατήρησης που δεν αλλάζει και που δεν τον σεβάστηκαν μετακυλίεται στον κόσμο και θα δούμε ίσως τα αποτελέσματα μακροχρόνια, κάτι που ειλικρινά απεύχομαι. Η τεχνική m.RNA έχει δοκιμαστεί σε πειράματα, σε θεραπείες για τον καρκίνο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Πώς τώρα σε διάστημα λίγων μηνών ξεπεράστηκε κάθε εμπόδιο; Δεν αντιλέγω ότι μπορεί να είναι ασφαλή, αλλά μέχρι να αποδειχθεί, θα πρέπει να περάσει τουλάχιστον μία τριετία. Ως επιστήμονας ιατρός δεν θα μπορούσα να διακινδυνεύσω έστω και μια ζωή ανθρώπινη, εάν δεν ήμουν σίγουρη για οποιοδήποτε φάρμακο.
Εσείς ως γιατρός θα κάνατε το εμβόλιο;
Θέλω λίγο χρόνο να δω εάν θα μου επιτραπεί να επιλέξω αυτό που θεωρώ πιο ασφαλές ως εμβόλιο. Θεωρώ την επιλογή αυτή απόλυτο δικαίωμά μου και, εάν το κάνω εγώ, σίγουρα θα το κάνουν και οι δικοί μου. Και το επαναλαμβάνω, είμαι υπέρ του εμβολίου, είμαι όμως και ενάντια στο γρήγορο και το βεβιασμένο. Θεωρώ άστοχη την τοποθέτηση του κ. Κοντοζαμάνη ότι δεν μπορούμε να επιλέξουμε το εμβόλιο, όπως συμβαίνει και με το εμβόλιο της γρίπης. Η διαφορά είναι ότι το εμβόλιο της γρίπης είναι κλασικό εμβόλιο, ενώ της Pfizer είναι νέας τεχνολογίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ένας ένας οι Ευρωπαίοι πολίτες παρουσιάζονται διχασμένοι, διότι θα ήθελαν περισσότερο χρόνο παρατήρησης πριν μπει σε εφαρμογή στον γενικό πληθυσμό. Είδαμε τους Αυστριακούς, τους Ιταλούς προσφάτως και τους Γερμανούς. Είδαμε και την απάντηση Μακρόν, η οποία είναι ταυτόσημη με τις δικές μας.
Τι διαφορετικό θα κάνατε εσείς σε σχέση με την πανδημία, εάν ήσασταν στη θέση του Κικίλια;
Εχουμε αναλύσει τον θεσμό του οικογενειακού γιατρού, τη σημασία του και την προσφορά του. Οχι γιατί είμαστε εμπνευστές της ιδέας, αλλά γιατί είχα την εμπειρία από την Ιταλία, τη χώρα όπου σπούδασα και εργάστηκα. Το πρώτο που θα είχα εφαρμόσει λοιπόν θα ήταν αυτός ο θεσμός, που θα μας βοηθούσε πολύ στην προκειμένη περίπτωση.
Εμείς πρώτοι προτείναμε στην επιτροπή να προφυλάξουμε τα νησιά σαν αρχή, απομονώνοντάς τα από επισκέπτες. Δούλεψα πολλά χρόνια στη Λήμνο και ήξερα τις ελλείψεις στο ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό, την έλλειψη σε ΜΕΘ, τη δυσκολία των αεροδιακομιδών. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε εάν στα νησιά είχαμε κρούσματα, πόσα θύματα θα μετρούσαμε. Είχα προτείνει στην πρώτη ενημέρωση του υπουργού Υγείας τη θέση της Ελληνικής Λύσης να διακοπεί η είσοδος στην Ελλάδα ατόμων από Κίνα και χώρες όπως η Ιταλία, που είχαν πληγεί και σίγουρα θα ήταν φορείς. Δεν κάναμε κανένα τεστ στους τουρίστες, έρχονταν ακόμη και με ψεύτικα αρνητικά τεστ. Οσοι ήρθαν με τσάρτερ είχαν έλεγχο; Οσοι πάλι με τα αυτοκίνητά τους, από τα Βαλκάνια; Η περιοχή μου, η Δυτική Αθήνα, είναι στο κόκκινο. Πόσοι είναι οι λάθρα εισερχόμενοι; Πόσους φέρνουν νύχτα; Γιατί το κρύβουν; Διότι ξέρουν ότι ο κόσμος δεν συμφωνεί, αλλά συνεχίζουν να το κάνουν. Αυτό εσείς το ονομάζετε δημοκρατία;
Γιατί αποφασίσατε να μπείτε στην πολιτική με τον Κυριάκο Βελόπουλο;
Μπήκα στην πολιτική γιατί η φωνή του Κυριάκου Βελόπουλου με αντιπροσώπευε. Αισθάνθηκα ότι θα μπορούσα να στηρίξω αυτό το καινούργιο κόμμα και δεν το μετάνιωσα. Η Βουλή ήταν μια καινούργια εμπειρία, με ευθύνη μεγάλη, κάτι σαν ένα δύσκολο χειρουργείο, ας πούμε, έχεις να κάνεις με τις ζωές πολιτών που οι αποφάσεις βαραίνουν πολύ όταν δεν είναι σωστές, θέλει προσοχή και πολλή δουλειά.
Τι σας ενθουσιάζει και τι σας απογοητεύει στο Κοινοβούλιο;
Θα αναφερθώ σε τι με απογοητεύει. Η υποκρισία με απογοητεύει, καθώς και ότι υπάρχουν συνάδελφοι (μεταξύ αυτών και κορυφαίοι πολιτικοί) που απουσιάζουν συνεχώς… και δυστυχώς.
Πώς και τόσο νέα σε ηλικία αφήσατε την ιατρική και είστε συνταξιούχος;
Την ιατρική την άφησα γιατί είχα ήδη 32 χρόνια στο επάγγελμα του γυναικολόγου και για οικογενειακούς λόγους αποφάσισα να αποχωρήσω και να αφοσιωθώ σε ό,τι αισθανόμουν ότι είχα αμελήσει. Ηταν νεαρή η ηλικία μου, διότι στα έξι χρόνια είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο της Ιατρικής με άριστα, όπως επίσης και την ειδικότητά μου. Είχα την τύχη να τελειώσω την ειδικότητά μου αμέσως μετά το πανεπιστήμιο, γιατί στην Ιταλία, όπου και ειδικεύτηκα, μπήκα με εξετάσεις, καθώς υπάρχει κλειστός αριθμός εισακτέων, οπότε δεν είχα την αναμονή ειδίκευσης και στα 29 ήμουν ήδη γυναικολόγος. Τότε διορίστηκα στη Λήμνο, ένα νησί που για τρία τέσσερα χρόνια ήταν χωρίς γυναικολόγο. Σε κάθε προκήρυξη δεν πήγαινε κανείς και, όταν το έμαθα από το υπουργείο Υγείας, πήρα τη δύναμη να πάω εγώ. Λέω ότι πήρα τη δύναμη γιατί, να φανταστείτε, είχα τρεις μαίες, κανέναν παιδίατρο στο νοσοκομείο και έναν αναισθησιολόγο του Στρατού, που, όπως καταλαβαίνετε, πολλές φορές ήταν απών.
Τι οικογένεια έχετε; Μιλήστε μου λίγο γι’ αυτήν.
Ταυτόχρονα με το πτυχίο μου, παντρεύτηκα στην Ιταλία έναν θαυμάσιο σύζυγο, που ήταν και είναι πάντα πλάι μου ακόμα και από μακριά, όταν χρειαζόταν να βρίσκεται λόγω της εργασίας του στα εργοτάξια, ως μηχανολόγος μηχανικός. Στήριγμα σταθερό, δύναμη αναντικατάστατη. Μαζί αποκτήσαμε δύο παιδιά, τον γιο μου και την κόρη μου. Δεν μπορώ να μην αναφέρω την εξαιρετική πεθερούλα μου, που μου συμπαραστάθηκε σε πολύ δύσκολες στιγμές. Είχα χάσει τους γονείς μου νωρίς και αυτή η γυναίκα ήταν η δεύτερη μητέρα για μένα. Αυτή ήταν η όμορφη οικογένειά μου. Λέω ήταν, γιατί έχασα την κόρη μου και προσφάτως και την πεθερά μου. Το παιδί μου είχε νωτιαία μυϊκή ατροφία τύπου 1, την πιο σοβαρή. Ευλογία τα παιδιά με αναπηρία, σου μαθαίνουν τόσα πράγματα. Θυμάμαι όταν μια φορά μού έκανε μια ερώτηση: «Μαμά, θα ήθελες να είμαι ευτυχισμένη ή να περπατάω;»
Και της απάντησα: «Να είσαι ευτυχισμένη». «Τότε σταμάτα να κλαις και να μου λες ότι κάτι μπήκε στο μάτι σου», μου απάντησε, «γιατί εγώ είμαι ευτυχισμένη». Οταν «έφυγε», έγινα η πιο φτωχή μητέρα. Τώρα προσπαθώ να χαρώ τον γιο μου. Φυσικά, δεν αναπληρώνονται τα 12 χρόνια που δεν μπόρεσα να τον χαρώ, να παίζω μαζί του, να τον διαβάζω γιατί φρόντιζα την αδελφή του, αλλά προσπαθώ να χαίρομαι με ό,τι η ζωή μού προσφέρει. Οταν κάτι δεν μπορείς να το αλλάξεις, τότε προσπαθείς να το αποδεχτείς, κοιτάζοντας τα θετικά του, και έτσι έχεις όφελος.
Ποια Πρωτοχρονιά και ποια Χριστούγεννα θυμάστε περισσότερο;
Τα πιο όμορφα Χριστούγεννα ήταν με τα παιδιά στη μικρή τους ηλικία. Ξαναζούσα μαζί τους την παιδικότητά μου. Για την Πρωτοχρονιά τι να πω; Είναι τα γενέθλιά μου. Δεν με ξέχναγε κανείς. Ούτε εμένα ούτε την ηλικία μου, φυσικά…
Εάν καλούσατε σε γιορτινό τραπέζι κάποιον συνάδελφό σας από τη Βουλή, ποιος θα ήταν αυτός και τι θα του μαγειρεύατε;
Δεν μπορώ να εξαιρέσω κανένα συνάδελφό μου. Ολοι είναι ευπρόσδεκτοι. Τώρα τι θα μαγείρευα; Είμαστε καλοφαγάδες, πάντως. Ο σύζυγός μου ο Λάουρο προέρχεται από μια πόλη, την Μπολόνια, που το φαγητό της είναι διάσημο παντού. Μάθαμε δηλαδή να κρατάμε και εκείνες τις παραδόσεις, τις ιταλικές. Εγώ μαγειρεύω τα ελληνικά φαγητά αλλά του ετοιμάζω και τα χειροποίητα τορτελίνια, τις ταλιατέλες, τα νιόκι, για να μπορεί να τα μαγειρεύει. Είναι ένας πολύ καλός μάγειρας.
