Δόλο υφαρπαγής του Ναυαγίου και εκχώρησής του σε ιδιώτες «εκλεκτούς» διαβλέπει σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας της Ζακύνθου στις πρωτοβουλίες του υπουργείου Τουρισμού για τη δημιουργία μιας ανώνυμης εταιρίας (Ναυάγιο Ζακύνθου Α.Ε.) διαχείρισης της εκτάσεως!
Ανώνυμης εταιρίας, η οποία θα μπορεί όχι μόνο να απαλλοτριώνει γη, αλλά και με μια απλή απόφαση του διοικητικού της συμβουλίου να την παραδίδει σε αυτόν που θα επιλέξει (ή έχει ήδη επιλέξει), με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και την Εκκλησία, που κατέχει εκτάσεις γης οι οποίες γειτνιάζουν με την περιοχή, να είναι «αποκλεισμένες» από το Δ.Σ. της εταιρίας, της οποίας η έδρα θα βρίσκεται στην… Αθήνα.
Υπόνοιες εγείρονται και ως προς τα κίνητρα των μεθοδεύσεων αυτών, αφού ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης στο παρελθόν είχε τοποθετηθεί με ερώτησή του στη Βουλή υπέρ της προηγούμενης προσπάθειας «επένδυσης», μέσω της υφαρπαγής εκτάσεων από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους και απόδοσής τους στην εταιρία Pimana, με σκοπό την… επένδυση. Καταστάσεις που δημιουργούν και εντυπώσεις για «εκδικητική» συμπεριφορά, αφού από την αξιοποίηση του εμβληματικού αυτού «οικοπέδου» αποκλείονται τόσο η Τοπική Αυτοδιοίκηση όσο και η Εκκλησία, δυνάμεις που συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανατροπή της προηγούμενης «προσπάθειας αξιοποίησης».
Σοβαρές κακουργηματικές κατηγορίες
Οι διαδικασίες για τη δημιουργία της ανώνυμης εταιρίας φαίνεται ότι ξεκίνησαν μετά την έκδοση του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, στις 11 Ιουνίου 2020, που επέστρεψε την υπόθεση της περίφημης αγοραπωλησίας Γ. Χάρου – Pimana στην ανακρίτρια Διαφθοράς με σοβαρές κακουργηματικές κατηγορίες για 7 άτομα που εμπλέκονται στην αγοραπωλησία.
Υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη αγοραπωλησία όριζε πως ο Γ. Χάρος κατείχε 15.000 στρέμματα, τα οποία πούλησε στην εταιρία. Το βούλευμα διαπίστωνε ότι η πώληση ήταν παράνομη και ότι ο Γ. Χάρος δεν είχε στην κατοχή του ούτε ένα από αυτά τα στρέμματα, εντός των οποίων συμπεριλαμβάνονταν τόσο εκκλησιαστική περιουσία, όσο και εκτάσεις περίπου 200 οικογενειών της περιοχής.
Σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ζακύνθου, που ασχολήθηκε με το θέμα και στο οποίο συμμετείχε και ο βουλευτής Ζακύνθου Δ. Ακτύπης, οι τοποθετήσεις ήταν ιδιαιτέρως αιχμηρές, με τον δήμαρχο του νησιού να δηλώνει πως, παρότι πιστεύει στις προθέσεις της κυβέρνησης, δεν μπορεί να πει ότι το νομοσχέδιο εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ζακυνθινού λαού και να ζητά απαντήσεις ως προς το γιατί «έβγαλαν τον δήμο απέξω», αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτό συμβαίνει διότι μόνο ένας δήμος με δυνατό δημοτικό συμβούλιο μπορεί να εμποδίσει συγκεκριμένες κινήσεις.
Πολύ πιο… αποφασιστική ήταν, όμως, η στάση της Εκκλησίας. Σε ανακοίνωσή του στις 9 Απριλίου, ο μητροπολίτης Ζακύνθου ήταν καταιγιστικός, διαβεβαιώνοντας μεταξύ άλλων ότι «τα ΝΠΔΔ Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου και Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών ουδεμία απολύτως σχέση επιθυμούν να έχουν με την Α.Ε. του κ. Θεοχάρη, τους μετόχους της, τα κέρδη της, τις “εξαγορές” και τους πιθανούς νομείς και άρπαγες της μοναστηριακής περιουσίας, στην περιοχή άνωθεν και γύρωθεν του κόλπου του Ναυαγίου Ζακύνθου».
Ο μητροπολίτης δεν έμεινε εκεί, αλλά άσκησε εντονότατη κριτική στον Χάρη Θεοχάρη, του οποίου τη στάση έναντι της Εκκλησίας χαρακτήρισε «καθ’ υπόδειξιν» υποκριτική, αγγίζοντας τα όρια της ύβρεως, αν και επιμελώς ενδεδυμένη τον μανδύα του «δημοσίου συμφέροντος». Βάζει μάλιστα στο κάδρο και τον διευθυντή του Γραφείου του Πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη, στον οποίο, όπως τονίζει, απευθύνθηκε και ενημέρωσε αρμοδίως.
Τοποθέτηση η οποία γίνεται κατανοητή με βάση τις προβλέψεις του σχεδίου νόμου, που επιτρέπουν στην εταιρία η οποία συστήνεται να μπορεί να «απαλλοτριώνει» γειτονικές του χώρου ευθύνης της εκτάσεις. Εκτάσεις εντός των οποίων βρίσκονται διάφορες ξεχωριστές θρησκευτικές τοποθεσίες, που, όπως τονίζεται, έχουν τη δική τους ιστορική σημασία. Γι’ αυτό και ο μητροπολίτης κάλεσε τον ίδιο τον πρωθυπουργό «να μας πει και στην πράξη να αποδείξει πως η αγορά, η ασυδοσία και ο εγωισμός δεν επικράτησαν οριστικά και αμετάκλητα της πολιτικής, της ηθικής και της μνήμης στην πατρίδα μας».
«Πάτημα» για υφαρπαγή ιδιωτικών και εκκλησιαστικών εκτάσεων
Το… αυτί του κ. Θεοχάρη δεν φαίνεται να ιδρώνει ιδιαίτερα από τις σφοδρότατες αντιδράσεις στον σχεδιασμό του, αφού τα συμφέροντα από την «αξιοποίηση» του Ναυαγίου, εις βάρος ακόμη και του πολιτισμού του νησιού, είναι μεγάλα. Παρά το γεγονός ότι η ανώνυμη εταιρία θα διαχειρίζεται μόνο τις κρατικές εκτάσεις, έως και τον αιγιαλό δηλαδή, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην παρ. 6 του άρθρου 30, η εταιρία μπορεί για την εξυπηρέτηση του σκοπού της να αποκτά εμπράγματα και ενοχικά δικαιώματα σε άλλα ακίνητα που βρίσκονται πλησίον της εκτάσεως της υπό αξιοποίηση περιοχής, με σκοπό τη διοίκηση, αξιοποίηση και εν γένει συνολική εκμετάλλευση αυτών.
Και, καθώς η «αξιοποίηση» δεν μπορεί να γίνει μέχρι το σημείο του αιγιαλού, αλλά και για να μπορέσει κανείς να φτάσει εκεί πρέπει να περάσει από την περιουσία της Ι.Μ. του Αγίου Γεωργίου, θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι θα προχωρήσει σε απαλλοτριώσεις, που μπορεί κάλλιστα να είναι υπέρ ιδιωτών, στους οποίους θα έχει παραδώσει την «επένδυση» με όρους που θυμίζουν ιδιαίτερα τα μνημονιακά «κατορθώματα» του ΤΑΙΠΕΔ.
Στην προσπάθειά του αυτή, ο κ. Θεοχάρης φέρεται ότι έχει τη στήριξη και άλλων παραγόντων της κυβέρνησης, όπως, παραδείγματος χάριν, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος στο παρελθόν είχε και αυτός ταχθεί υπέρ της καταριανής επένδυσης. Κάποιοι, μάλιστα, πιο… υποψιασμένοι θεωρούν ότι ο λόγος για τον οποίο ο κ. Θεοχάρης δεν «ανασχηματίστηκε» ήταν ακριβώς η θέλησή του να προχωρήσει η συγκεκριμένη ιστορία «αξιοποίησης» του Ναυαγίου, την ίδια στιγμή που στελέχη, όπως ο κ. Κόνσολας, που επί έτη κουβαλούσε στην πλάτη του τον Τομέα Τουρισμού της Ν.Δ., είδαν την πόρτα της εξόδου!
