«Ανησυχία», «εκνευρισμός», «αγανάκτηση»: Σε αυτές τις τρεις λέξεις θα μπορούσε κανείς να συνοψίσει τα συναισθήματα που επικρατούν σε χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες μετά τη σύσταση της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμού για αποφυγή του εμβολίου της AstraZeneca στις ηλικίες κάτω των 60 ετών.
Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι λοιδορήθηκαν αρχικά ως ανεύθυνοι, μετέπειτα ως αντιεμβολιαστές και αργότερα ως υπεύθυνοι για τις χαμηλές «πτήσεις» του εμβολιαστικού προγράμματος, είναι οι ίδιοι που από τις αρχές Μαΐου έτρεξαν στα εμβολιαστικά κέντρα για να εμβολιαστούν, ακούγοντας τους επιστήμονες να τους διαβεβαιώνουν για το εμβόλιο της AstraZeneca. Σήμερα, λίγες εβδομάδες μετά, και ενώ οι περισσότεροι εξ αυτών αναμένουν να κάνουν τη δεύτερη δόση, ακούν τους ίδιους επιστήμονες να τους λένε εκ των υστέρων πως «η απόφαση για τη χορήγηση του εμβολίου ενείχε ρίσκο» και πως «η ατομική υγεία καθενός μπήκε στο ζύγι».
Ως επιχείρημα, μάλιστα, για τη δικαιολόγηση αυτής της απαράδεκτης για ένα δυτικό κράτος κατάστασης η πλειονότητα της επιστημονικής κοινότητας επικαλείται τη διαρκώς μεταβαλλόμενη κατάσταση που δημιουργεί η πανδημία, τα νέα δεδομένα που φέρνει στο προσκήνιο η καθημερινή χρήση του εμβολίου και, φυσικά, την αναγκαιότητα που υπήρχε να χτιστεί τείχος ανοσίας με τον γρήγορο και μαζικό εμβολιασμό των Ελλήνων. Τα παραπάνω επιχειρήματα θα είχαν πράγματι βάση, αν, την ώρα που στην Ελλάδα μάς παρότρυναν να εμβολιαστούμε με το στοκαρισμένο AstraZeneca, η υπόλοιπη Ευρώπη δεν κινείτο προς την αντίθετη κατεύθυνση…
Δυστυχώς, η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμού γνώριζε καλά πως οι χώρες της Ε.Ε. και της Δύσης, η μια μετά την άλλη, από τις αρχές Απριλίου έθεταν αυστηρούς περιορισμούς στη χορήγηση του εμβολίου στις ηλικιακές κατηγορίες κάτω των 60 ετών. Ωστόσο, αγνοούσε τα μηνύματα της διεθνούς κοινότητας και επέμενε πως «τα μοντέλα εμβολιασμού των άλλων χωρών είναι διαφορετικά».
Όταν, λοιπόν, σήμερα η Εθνική Επιτροπή κάνει λόγο για νέα δεδομένα απλά ψεύδεται. Μια ενδελεχής μελέτη τού τι συνέβαινε στις αρχές Απριλίου σε όλον τον πλανήτη αποδεικνύει το αντίθετο: ότι, δηλαδή, από τις αρχές Απριλίου οι επιστημονικές επιτροπές των κρατών εισηγούνταν, η μια μετά την άλλη, να μπει φρένο στο συγκεκριμένο εμβόλιο ή προχωρούσαν στην επιβολή ηλικιακών περιορισμών στη χορήγησή του.
Το θέατρο του παραλόγου
Συγκεκριμένα, στις 8 Απριλίου, η Αυστραλία εισηγείται το εμβόλιο να χορηγείται μόνο στους άνω των 50 ετών. Με διαφορά λίγων ημερών, Καναδάς, Φινλανδία και Εσθονία θέτουν και αυτές περιορισμούς, με την κυβέρνηση του Τζάστιν Τριντό να εισηγείται το φρένο στους εμβολιασμούς για τους κάτω των 50 ετών, το Ελσίνκι στους κάτω των 65 και το Ταλίν στους κάτω των 55. Στις 9 Απριλίου, σειρά πήρε η Γαλλία, με την κυβέρνηση να συστήνει τη χορήγηση του εμβολίου στους άνω των 55 ετών. Δέκα ημέρες αργότερα, στις 19 Απριλίου, η Βουλγαρία ανακοίνωσε ότι σταματά τη χορήγηση του εμβολίου στους κάτω των 60 ετών.
Την ίδια περίοδο, στην Ελλάδα, ο καθηγητής Παναγιώτης Γ. Βλαχογιαννόπουλος με επιστολή του στον Βασίλη Κικίλια είχε καταγγείλει απόκρυψη της συσχέτισης θανάτου έπειτα από εμβολιασμό με AstraZeneca. Μάλιστα, είχε καταγγείλει πως «η επιτροπή αυτή δεν έχει το θάρρος να αναδείξει πιθανά προβλήματα των εμβολίων (ειδικά δε της AstraZeneca) και είχε γνωματεύσει πάντοτε αρνητικά για τη συσχέτιση ποικίλων φαινομένων θρομβώσεων με το εν λόγω εμβόλιο», δηλώνοντας την παραίτησή του από τον ΕΟΦ. Τότε, υπενθυμίζεται πως ο ΕΟΦ είχε απαντήσει στον καθηγητή κάνοντας λόγο για «διαστρέβλωση που θίγει βαθιά το κύρος του οργανισμού», ενώ η κυβέρνηση έκανε πως δεν άκουγε…
Λίγες ημέρες αργότερα, στον «χορό» των περιορισμών και των απαγορεύσεων μπαίνουν η ισπανική κυβέρνηση, η οποία εισηγείται τη χορήγηση μόνο στους άνω των 60 ετών, η Νότια Κορέα, η οποία απαγορεύει το εμβόλιο στις ηλικιακές κατηγορίες 18-60 ετών, αλλά και η Ολλανδία, η οποία εισηγείται η χορήγηση του συγκεκριμένου σκευάσματος να περιοριστεί στους άνω των 65 ετών. Την ίδια περίοδο, στην Ελλάδα, κρατικοί αξιωματούχοι και επιστήμονες… κουνούσαν το δάχτυλο στον φοβισμένο και ανενημέρωτο ελληνικό λαό, με προεξάρχοντες γνωστούς επιστήμονες… της μικρής οθόνης.
Στις αρχές Μαΐου, η Μεγάλη Βρετανία, η οποία είναι συμπαραγωγός του εμβολίου, έθεσε περιορισμό στη χορήγησή του στους κάτω των 40 ετών, προκρίνοντας τη λύση άλλου εμβολίου. Η απόφαση αυτή πάρθηκε στις 7 Μαΐου, δηλαδή την ημέρα κατά την οποία η Γερμανία συνιστούσε στους κάτω των 60 ετών να επιλέξουν διαφορετικό εμβόλιο από αυτό της AstraZeneca.
Την ίδια περίοδο, στην Ελλάδα, η κυβέρνηση και η πλειονότητα των ΜΜΕ «χτυπούσαν» τον Αλέξη Τσίπρα για το περίφημο «ξεστοκάρισμα των εμβολίων», μιλώντας για λαϊκισμό και επικίνδυνα παιχνίδια της αντιπολίτευσης. Τότε, μάλιστα, η κυβερνητική εκπρόσωπος χαρακτήριζε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ «ανεύθυνο» και «αυταπόδεικτα συνειδητό υπονομευτή της εθνικής προσπάθειας κατά της πανδημίας». «Το μόνο που δεν είπε καθαρά ο κ. Τσίπρας είναι να μην κάνει κανείς το εμβόλιο», είχε σημειώσει.
Και ενώ στην Ελλάδα συνεχίζαμε το «παιχνίδι των κωφών», η Βραζιλία των εκατομμυρίων θανάτων απαγόρευε το εμβόλιο στις εγκύους, ενώ η Δανία έβαζε συνολικό «στοπ» στη χορήγησή του στον πληθυσμό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως τα Σκόπια είχαν σταματήσει τη χορήγηση του εμβολίου στους κάτω των 60 ετών ήδη από τις 31 Μαρτίου, ενώ 20 ημέρες νωρίτερα η Νορβηγία ήταν η πρώτη χώρα η οποία απαγόρευσε το εμβόλιο στην επικράτειά της.
Αξίζει, όμως, εδώ να σημειωθεί και κάτι που έχει να κάνει με το παρόν και το μέλλον: Χώρες όπως η Γαλλία και η Σουηδία αποφάσισαν οι εμβολιασμένοι με την πρώτη δόση του AstraZeneca να κάνουν τη δεύτερη δόση με άλλο εμβόλιο. Κοινώς, το αντίθετο από αυτό που μας παροτρύνουν να κάνουμε οι Έλληνες επιστήμονες…
Επικίνδυνο και ανήθικο παιχνίδι στις πλάτες των πολιτών
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ένα και μόνο πράγμα: Η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμού γνώριζε πως το ένα μετά το άλλο τα κράτη έθεταν περιορισμούς, αλλά εκείνη σιωπούσε, παίζοντας ένα επικίνδυνο παιχνίδι, που αγγίζει τα όρια της ανηθικότητας, στις πλάτες των πολιτών.
Η ερώτηση «του ενός εκατομμυρίου» είναι γιατί η επιτροπή προτίμησε να σιωπήσει, παρά να θέσει ανοιχτά και με ξεκάθαρο τρόπο τους προβληματισμούς ή τους ενδοιασμούς για το εμβόλιο της AstraZeneca. Η πρώτη πιθανή απάντηση είναι πως οι επιστήμονες υπερέβησαν τα επιτρεπτά όρια των αρμοδιοτήτων τους και αποφάσισαν να πάρουν αποφάσεις με ρίσκο… για εμάς, χωρίς εμάς.
Η δεύτερη πιθανή απάντηση είναι πως οι επιστήμονες λειτούργησαν για ακόμα μία φορά ως εκτελεστικός βραχίονας της κυβέρνησης, η οποία εκείνη την περίοδο ήθελε πάση θυσία να ανεβάσει τα ποσοστά εμβολιασμών, είτε για λόγους υγειονομικής ασφάλειας είτε για να στηριχθεί το επικοινωνιακό αφήγημά της.
Όποιος και αν είναι ο λόγος, όμως, η επιτροπή παραμένει εκτεθειμένη, η σχέση κοινωνίας και επιστημόνων έχει διαρραγεί και κανένας δεν μπορεί να απαντήσει στον 44χρονο σύζυγο για ποιον λόγο η γυναίκα του πέθανε μετά το εμβόλιο της AstraZeneca…
ΥΓ.: Νερό στον μύλο των αντιεμβολιαστών δεν ρίχνουν οι «ψεκασμένοι», αλλά οι σοβαροφανείς και επιφανείς δημοσιολογούντες, που δεν σέβονται ούτε την επιστήμη τους ούτε τον ελληνικό λαό.
