«Έχει περάσει πάρα πολλές φορές από το μυαλό μου η πολιτική, απλά οι δικές μου απόψεις είναι τέτοιες που θα με είχαν “φάει”, προτού καν ανακοινώσω ότι κάνω κόμμα», δήλωνε τον περασμένο Οκτώβριο στον Alpha ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Και επιβεβαιώθηκε, όταν στις 27 Αυγούστου το Instagram αποφάσισε να του κλείσει τον λογαριασμό, άρα και το στόμα, κατεβάζοντας το προφίλ του, το οποίο ακολουθούσαν σχεδόν 300.000 άνθρωποι…
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Λίγες ώρες μετά, ο κορυφαίος φαρμακοβιομήχανος της χώρας δημιουργούσε τον καινούργιο του λογαριασμό στη δημοφιλή πλατφόρμα social media, συγκεντρώνοντας μέσα στα πρώτα 24ωρα περισσότερους από 70.000 ακολούθους, αριθμός πράγματι εντυπωσιακός και ενδεικτικός για το ρεύμα που έχει δημιουργηθεί υπέρ του. Ο αντισυμβατικός -και συχνά παρορμητικός- τρόπος να εκφράζει τις απόψεις του μπορεί να φιμώθηκε με συνοπτικές, αν όχι αυταρχικές διαδικασίες από το Instagram, όμως στηρίζεται από μια σημαντική μερίδα πολιτών, οι οποίοι ασπάζονται όσα λέει, εκτιμούν την αυθεντικότητα και την αμεσότητά του, ενώ, πλέον, ζητούν όλο και πιο έντονα από τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός να κατέβει στις εκλογές!
Και δεν είναι η πρώτη φορά. Η παρουσία του στο μεγάλο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών τον Ιανουάριο του 2019 ενθουσίασε πολλούς από τους παρευρισκομένους, με συνέπεια ομάδα πολιτών να συγκεντρώσει υπογραφές στο Facebook ώστε ο φαρμακοβιομήχανος να πειστεί να ασχοληθεί με την πολιτική.
Ο 47χρονος επιχειρηματίας μπορεί να κατέχει ισχυρή θέση στα ελληνικά media, με τον όμιλο DPG να διαθέτει δέκα sites, όμως έχει αποφασίσει εδώ και χρόνια να εμφανίζεται δημοσίως όχι από τα δικά του μέσα, αλλά μέσω Instagram. Ειδικά τους τελευταίους μήνες οι αναρτήσεις του με πολιτική διάσταση πλήθυναν, σε σημείο που στον λογαριασμό του να μην συρρέουν μόνο οπαδοί του Παναθηναϊκού, όπως παλαιότερα, αλλά και χιλιάδες άλλοι σκεπτικιστές απέναντι στη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση.
Γόνος της σπουδαίας οικογένειας των Γιαννακόπουλων με ηγετική θέση στη φαρμακοβιομηχανία της χώρας και μεγάλη προσφορά στον Παναθηναϊκό, πρόεδρος Δ.Σ. και διευθύνων σύμβουλος της ΒΙΑΝΕΞ, δεν έχει ταυτιστεί με κάποιο κόμμα, όμως έχει αποδείξει πολλάκις ότι είναι πολιτικό ον, έστω κι αν συχνά αποκηρύσσει την οποιαδήποτε εμπλοκή του με την πολιτική.
Σε μια εποχή όπου η παγκοσμιοποίηση έχει επιβάλει τους κανόνες της, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος «τολμά» να μιλήσει για «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια», ένα τρίπτυχο που ναι μεν λοιδορείται ως παρωχημένο από τους εκφραστές του νέου μοντέλου πολιτικής, αλλά εξακολουθεί να αποτελεί το αποκούμπι για μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας.
Η ανάρτησή του για το εμβόλιο σήκωσε την περισσότερη «σκόνη»
Ωστόσο, η ανάρτησή του, που σήκωσε την περισσότερη… σκόνη από οποιαδήποτε άλλη, έχει να κάνει με το εμβόλιο κατά της Covid-19 και έγινε τον περασμένο Μάιο: «Πολλοί ρωτάτε εάν έκανα το εμβόλιο και ποιο. Όχι, δεν έκανα και δεν θα κάνω. Όχι επειδή φοβάμαι αλλά επειδή δεν θέλω να αλλοιωθεί το DNA μου». Αν μη τι άλλο, μια τέτοια δημοσίευση από τον Νο1 φαρμακοβιομήχανο της χώρας και όχι από έναν οποιονδήποτε πολίτη, ήταν δεδομένο πως θα ανάψει φωτιές στον δημόσιο διάλογο.
Οι αντίπαλοί του κατηγορούν τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για παρορμητισμό που συχνά ξεπερνάει τα όρια. Πράγματι, δεν είναι λίγες οι φορές που υποπίπτει σε λεκτικά ολισθήματα, ενώ ειδικά η εμπλοκή του με τον αθλητισμό έχει δώσει αρκετές αφορμές αντιπαραθέσεων. Ο δημόσιος λόγος του, όμως, όσον αφορά τις πολιτικές του απόψεις, δεν παρουσιάζει αποκλίσεις.
Τον Οκτώβριο του 2015 ανέβηκε στο βήμα της Βουλής ως πρόεδρος του Συλλόγου Αντιπροσώπων Φαρμακευτικών Ειδών & Ειδικοτήτων (ΣΑΦΕΕ), την ημέρα ψήφισης του πολυνομοσχεδίου για τη φορολόγηση των φαρμάκων εκτός πατέντας. Ο κ. Γιαννακόπουλος, δίχως να χρειαστεί να κοιτάξει καν τα χαρτιά του ούτε μια φορά, ήταν καταιγιστικός, εξαπολύοντας επίθεση αγωνίας («αν το ψηφίσετε, θα κλείσουν επιχειρήσεις δεκαετιών, η χώρα δεν θα έχει φάρμακο και το φθηνό ελληνικό φάρμακο θα αντικατασταθεί από ακριβό ξένο»), βάζοντας, παράλληλα, στο κάδρο το ισραηλινό φαρμακευτικό λόμπι και τους Ανδρέα Λοβέρδο, Αντώνη Σαμαρά, Σταύρο Παπασταύρου, Ντέιβιντ Χάρις και Σάμπυ Μιωνή.
Στα «πιστεύω» του είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, προκειμένου να βασίζεται η Ελλάδα στις δικές της δυνάμεις, δηλώνει «αντιμνημονιακός 100%», ενώ έχει ταχθεί ξεκάθαρα κατά της παγκοσμιοποίησης. Ευαισθησία από την πρώτη στιγμή έδειξε και με τις πρόσφατες πυρκαγιές, παίρνοντας πρωτοβουλία για αναδάσωση στη Βαρυμπόμπη.
Αυτές οι θέσεις κάνουν, όπως αποδεικνύεται, γκελ σε μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων, που βλέπουν στο πρόσωπό του έναν νέο ηλικιακά επιχειρηματία που δεν κρύβεται, δεν φοβάται να εκφράσει τις απόψεις του, δεν «σαλιαρίζει» με το πολιτικό κατεστημένο, ούτε και αποζητά επιτηδευμένα την ευρεία αποδοχή -κάτι που ασφαλώς θα τον συνέφερε επιχειρηματικά- σε έναν λόγο χωρίς γωνίες. Ουδέποτε, άλλωστε, ο κ. Γιαννακόπουλος έκρυψε ότι είναι άνθρωπος της ρήξης…
Εκφράζει όσους αναζητούν πολιτική αντιπροσώπευση από άφθαρτους «παίκτες»
Αρχίζει να γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι το πολιτικό σκηνικό βρίσκεται μπροστά στο «φαινόμενο Γιαννακόπουλος», κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ένας εύπορος επιχειρηματίας αυτού του βεληνεκούς, δηλαδή, να συσπειρώνει, δίχως να το επιδιώκει μάλιστα, δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους για τις θέσεις του που πάνε κόντρα στις συστημικές.
Και μπορεί ο Δημ. Γιαννακόπουλος να μην αποζητά ούτε να έχει ανάγκη ένα πολιτικό αξίωμα, όμως ουσιαστικά τον «σπρώχνει» ο κόσμος για να εμπλακεί. Σε ένα τόσο δύσκολο τάιμινγκ για τη χώρα, υπάρχει μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα συμπολιτών μας που φαίνεται να ενστερνίζεται το σλόγκαν «αν δεν υπήρχε ο Γιαννακόπουλος, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε». Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό;
Στην παγκόσμια τάση που αναζητά πολιτικούς outsiders για να λάβουν ενεργά θέση στο σημερινό σκηνικό, ο παραδοσιακός διαχωρισμός μεταξύ Αριστεράς – Δεξιάς αργοπεθαίνει δίνοντας τη θέση του στον διαχωρισμό μεταξύ «Ανοιχτού» και «Κλειστού». Γιγαντώνεται πλέον η «αναμέτρηση» μεταξύ των υποστηρικτών της αχαλίνωτης παγκοσμιοποίησης και αυτών που αισθάνονται ότι έμειναν έξω από το τρένο της παγκοσμιοποίησης, απαιτώντας την επιστροφή σε πιο προστατευτικό και «κλειστό» σύστημα.
Σε Ευρώπη και ΗΠΑ ζητήματα που ξεπερνούν τις παραδοσιακές κομματικές γραμμές «ζητούν» όλο και πιο επιτακτικά απαντήσεις, μετά από 30 χρόνια παγκοσμιοποίησης: Ανοίγουμε τα σύνορα ή ελέγχουμε τη μετανάστευση; Στρεφόμαστε στο ελεύθερο εμπόριο ή προστατεύουμε τις εγχώριες βιομηχανίες; Πώς επιλέγουμε να διαχειριστούμε οικονομικά, υγειονομικά και κοινωνικά την πανδημία;
Σε αυτά τα ερωτήματα τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα απαντούν όλο και πιο αμήχανα. Και οι «γραμμές» που τα χώριζαν σβήνουν. Πίσω από τον νέο διαχωρισμό, που καθορίζει πλέον το παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό, βρίσκονται συγκεκριμένες πραγματικότητες:
- Η οικονομική ανασφάλεια: Σύμφωνα με το ινστιτούτο McKinsey, το 70% των νοικοκυριών στις ανεπτυγμένες χώρες βλέπει το πραγματικό τους εισόδημα να μειώνεται ή να μένει στάσιμο μετά το 2005. Το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ 1993-2005 ήταν μόλις 2%. Μια τεράστια μερίδα του κόσμου σε όλο τον πλανήτη θεωρεί ότι τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης έχουν μοιραστεί με άνισο τρόπο. Κι όλα αυτά πριν από την υγειονομική κρίση…
- Η ξαφνική δημογραφική αλλαγή: Η μεγάλης κλίμακας ανεξέλεγκτη μετανάστευση αλλοίωσε τις κοινωνίες και τις οικονομίες, αλλάζοντας «βίαια» τον χαρακτήρα και την εικόνα σε γειτονιές, πόλεις, χώρες. Ηδη από το 2016, σε πανευρωπαϊκή έρευνα της Pew Research που ρωτούσε αν η αυξημένη παρουσία μεταναστών είναι καλό ή κακό για τη χώρα τους, μόλις το 10% των Ελλήνων απάντησε θετικά. Στη γειτονική Ιταλία, μόνο το 18%. Στη Βρετανία, την ίσως πιο πολυπολιτισμική ευρωπαϊκή χώρα που λίγα χρόνια αργότερα αποχώρησε από την Ε.Ε. με λάβαρο το Μεταναστευτικό, μόλις το 33%. Σύμφωνα με τον Αμερικανό καθηγητή Κοινωνικής Ψυχολογίας Τζόναθαν Χάιντ, ο οποίος θεωρείται ένας από τους 25 κορυφαίους ειδικούς στον τομέα του παγκοσμίως, αυτό δεν είναι παράξενο, ούτε καθιστά τους πολίτες ρατσιστές. Όπως δήλωσε στον «Economist», «ιστορικά, κάθε φορά που μια χώρα δέχεται μεγάλους αριθμούς μεταναστών από χώρες με πολύ διαφορετικές νοοτροπίες και ηθικό κώδικα, χωρίς ένα ισχυρό και επιτυχημένο πρόγραμμα αφομοίωσης, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει μια έντονη αντίδραση».
- Η καχυποψία απέναντι στις εκάστοτε «ελίτ»: Μια όλο κι αυξανόμενη μερίδα του κόσμου εκτιμά ότι η «ελίτ» στη χώρα του εξυπηρετεί τα δικά της στενά συμφέροντα σε πολιτικό, οικονομικό, επιστημονικό επίπεδο. Ακόμα και υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης αναγνωρίζουν ότι έχει σοβαρά ελαττώματα. Δημιουργεί πολλούς «χαμένους», μαραζώνοντας ολόκληρους κλάδους και στέλνοντας στο περιθώριο εκατομμύρια εργαζομένους.
Το γεγονός ότι συχνά οι απαντήσεις των παραδοσιακών κομμάτων πάνω στα νέα καυτά ζητήματα ουσιαστικά συγκλίνουν, διογκώνει την απογοήτευση του κόσμου που νιώθει αποκλεισμένος από την παγκοσμιοποίηση, αναζητώντας εναγωνίως πολιτική έκφραση από νέους άφθαρτους «παίκτες» για να μπουν σφήνα στο πολιτικό σκηνικό. Τα σημεία των καιρών είναι που δημιουργούν τέτοιου είδους νέα κύματα, όπως ενδεχομένως να συμβεί και με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, εφόσον το αποφασίσει…
Δηλώσεις του που τάραξαν τα νερά
- 14/10/2015, στη Βουλή: «Έχουμε 11.000 θέσεις εργασίας στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία και οφείλω από αυτό εδώ το βήμα να σας πω τι σημαίνει το να ψηφίσετε “ναι” και να περάσει αυτό το άρθρο. Σημαίνει ότι 11.000 άνθρωποι θα μείνουν στον δρόμο, σημαίνει ότι επιχειρήσεις δεκαετιών θα κλείσουν, σημαίνει ότι η χώρα μας στην όποια επόμενη διαπραγμάτευση δεν θα μπορέσει να έχει στη φαρέτρα της φάρμακο, ό,τι μας φέρνουνε οι ξένοι θα πρέπει να λέμε “ναι” σε όλα».
- 9/10/2020, συνέντευξη στον Alpha: «Τι ψηφίζω… Δεν ντρέπομαι να σας πω ότι τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια, τις τελευταίες εκλογές δεν είχα ψηφίσει. Η μοναδική φορά που ψήφισα ήταν το 2015, γιατί υπήρξε ένας άνθρωπος ο οποίος οτιδήποτε είχε εξαγγείλει με έβρισκε απόλυτα σύμφωνο, αυτός ήταν ο Πάνος ο Καμμένος, που δυστυχώς αποδείχθηκε πως ήταν πολύ κατώτερος των περιστάσεων και από αυτά που περιμέναμε».
- 19/5/2021, Instagram: «Πολλοί ρωτάτε εάν έκανα το εμβόλιο και ποιο. Όχι, δεν έκανα και δεν θα κάνω. Όχι επειδή φοβάμαι αλλά επειδή δεν θέλω να αλλοιωθεί το DNA μου».
- 24/7/2021, Instagram: «Αγαπητοί παγκοσμιοποιητές, εμείς οι πολίτες εξετάσαμε την πρότασή σας για τη “Μεγάλη Επανεκκίνηση” και με λύπη σάς ενημερώνουμε πως θα την απορρίψουμε αυτή τη φορά, παρόλο που βρήκαμε το δωρεάν δοκιμαστικό της Νέας Τάξης Πραγμάτων πολύ ενδιαφέρον, αποφασίσαμε τελικά να πάμε με τη “Μεγάλη Αφύπνιση”».
- 11/8/2021, Instagram: «Το μόνο που με νοιάζει είναι η πατρίδα και τα παιδιά μας να μεγαλώσουν με τις αξίες που πρέπει και όχι με τις αηδίες που προσπαθεί η νέα τάξη πραγμάτων. Όσο μπορώ θα πολεμάω για αυτό!».
- 12/8/2021, Ιnstagram: «Βλέπετε ότι παντού μιλούν για ανεμογεννήτριες και επενδύσεις. ΟΥΤΕ ένας δεν ανέφερε ότι η ΧΟΝΤΡΗ κομπίνα είναι στην ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ. Έκαναν τροποποίηση νόμου αναδάσωσης που γράφουν “δασικά δένδρα ΚΑΙ ΥΒΡΙΔΙΑ ΑΥΤΩΝ”. Τα υβρίδια αυτά είναι ΠΑΤΕΝΤΑΡΙΣΜΕΝΑ δέντρα, όχι γόνοι της ελληνικής φύσης. Οπότε, πληρώνονται πνευματικά δικαιώματα σε εταιρείες όπως η B*@yer και η Syn*G*ent@. Θα τα χρυσοπληρώσουμε εμείς».
- 17/8/2021, Instagram: (Σε ερώτηση αν θα έβαζε υποψηφιότητα για πρωθυπουργός): «Αν δεν είχα παιδιά, ήδη θα το είχα κάνει». (Σε ερώτηση για το τι θα έκανε αν γινόταν πρωθυπουργός): «Εκτός ευρώ – εκτός Ε.Ε. Βίζα για να μπεις στη χώρα. Παραγωγική ανασυγκρότηση. Αρχαία ελληνικά στα σχολεία».
Το who is who του Mr. ΒΙΑΝΕΞ
Γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου 1974 και είναι από το 2012 πρόεδρος Δ.Σ. και διευθύνων σύμβουλος της ΒΙΑΝΕΞ, ιδιοκτήτης της ΚΑΕ ΠΑΟ και κάτοχος του 50% της εταιρίας SUPERFOODS. Γιος του αείμνηστου Παύλου Γιαννακόπουλου με καταγωγή από τη Σελλασία Λακωνίας, συνδέει το όνομά του με τη νέα εποχή της εταιρίας, που κατέχει δεσπόζουσα θέση στις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες, δίνοντας βαρύτητα στην αύξηση της εξωστρέφειάς της και τη σύναψη σημαντικών συμφωνιών.
Τον περασμένο Νοέμβριο ανέλαβε πρωτοβουλία για την ενίσχυση του Πολυδύναμου Περιφερειακού Ιατρείου Μεγίστης στο ακριτικό Καστελόριζο. Το 2019 ο τζίρος του Ομίλου ΒΙΑΝΕΞ ανήλθε στα 301.300.000 ευρώ, ενώ για τον εξαγωγικό της προσανατολισμό η ΒΙΑΝΕΞ βραβεύτηκε στα Active Greece Awards 2015.
