Ο -συνήθως άφαντος- αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Παναγιώτης Πικραμμένος έχει συνέντευξη στην κυριακάτικη «Καθημερινή» με αντικείμενο την κατάσταση στην Δικαιοσύνη. Και περιγράφει την κατάσταση αυτή με πολύ μελανά χρώματα.
Μεταξύ άλλων ο κ. Πικραμμένος μιλάει για την ανάγκη αξιοκρατίας στη Δικαιοσύνη, για την ανάγκη μεταρρύθμισης του προγράμματος της Σχολής Δικαστών και για ζητήματα που αφορούν την καλύτερη λειτουργία της ως πυλώνα του κράτους δικαίου.
Διόλου παράδοξο ότι η συνέντευξη αυτή του κ. Πικραμμένου μας θυμίζει τον τίτλο της ταινίας «Κοίτα ποιος μιλάει»! Ας δούμε γιατί:
Να ξεκινήσουμε πριν απ’ όλα από τα περί αξιοκρατίας στη Δικαιοσύνη. Εδώ ο κ. Πικραμμένος ξεχνάει το πώς έγινε πρόεδρος στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Να του το θυμίσουμε λοιπόν: Έγινε ύστερα από έντονες πολιτικές πιέσεις γνωστού πολιτικού περιβάλλοντος και αφού παρακάμφθηκε ο πρώτος τότε στη σειρά Σωτήρης Ρίζος!! Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε τις συγκρίσεις μεταξύ τους. Όλοι στην Ελλάδα γνωρίζουν, και ιδίως στο Συμβούλιο τηςΕπικρατείας, την τεράστια διαφορά ικανοτήτων μεταξύ Σωτήρη Ρίζου και Παναγιώτη Πικραμμένου. Ευτυχώς για το Συμβούλιο της Επικρατείας ο Σωτήρης Ρίζος είχε ακόμη χρόνια μπροστά του και πρόλαβε να γίνει πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και να υπερασπιστεί το δικαστήριο αυτό και την δικαιοσύνη με αξιοπρέπεια και σθένος. Να θυμηθούμε μόνο ότι επί προεδρίας Παναγιώτη Πικραμμένου «ευλογήθηκαν» όλα τα Μνημόνια. Τότε ως αντιπρόεδρος ο Σωτήρης Ρίζος στην Ολομέλεια είχε μειοψηφήσει με θάρρος, ενώ αργότερα ως πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κατόρθωσε να διορθώσει πολλά από την «αλήστου μνήμης» περίοδο Πικραμμένου. Και ας έρθουμε στο δεύτερο ζήτημα που θέτει ο κ. Πικραμμένος, την ανάγκη μεταρρύθμισης της Σχολής Δικαστών: Φαίνεται ξεχνάει ο κ. Πικραμμένος πόσα χρόνια είχε, όταν υπηρετούσε ως δικαστής, ως επικεφαλής και υπεύθυνος της Σχολής Δικαστών. Μπορεί να μας πει τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια, ποιες μεταρρυθμίσεις έγιναν και τι αποτελέσματα απέφεραν; Φυσικά είναι δύσκολο να πει κάτι γιατί δεν έγινε τίποτα το ουσιαστικό.
Και ας έρθουμε στο μείζον ζήτημα της «κριτικής» Πικραμμένου για την μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη. Και εδώ φαίνεται να θέλει να ξεχνάει ο κ. Πικραμμένος ότι ως πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο όταν το δικαστήριο αυτό πρότεινε στην τότε κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου τον νόμο 3900/2010. Όλοι ξέρουν ότι ο νόμος αυτός φτιάχτηκε από την αρχή μέχρι το τέλος από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας υπό την προεδρία Πικραμμένου. Ήταν τότε που στην ουσία με τις διατάξεις του νόμου αυτού «στραγγαλίστηκε» το δικαίωμα δικαστικής προστασίας κατά το Σύνταγμα ιδίως από τις δικονομικές προϋποθέσεις που είχαν μπει σε βάρος των προσφευγόντων στο Συμβούλιοτης Επικρατείας. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Την κατάργηση του «εισηγητή δικαστή» που στην ουσία κατάργησε το ανακριτικό σύστημα στο Συμβούλιο της Επικρατείας και άφησε τους διαδίκους έρμαια στο δικόγραφο των δικηγόρων, δίχως ο δικαστής να μπορεί να ερευνήσει από μόνος του την παράβαση της αρχής της νομιμότητας; Ή μήπως τις δικονομικές προϋποθέσεις για την έφεση και την αναίρεση που στην ουσία κάνουν αδύνατη την κρίση από το Συμβούλιοτης Επικρατείας των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων; Ακόμα και τώρα στους διαδρόμους του Συμβουλίου της Επικρατείας δικηγόροι και διάδικοι περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα τα δεινά που επέφερε στη Δικαιοσύνη ο νόμος 3900/2010.
Για να συνοψίσουμε λοιπόν: Να θυμάται ο κ. Πικραμμένος πώς έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως επίσης να θυμάται ότι η περίοδος της προεδρίας του θα φέρει το βάρος της «ευλογίας» των Μνημονίων και του «στραγγαλισμού» του δικαιώματος δικαστικής προστασίας κατά το Σύνταγμα.
Γι’ αυτό λέμε στον κ. Πικραμμένο που σήμερα δίνει συνέντευξη πιστεύοντας ότι οι Έλληνες έχουν μνήμη χρυσόψαρου: Κύριε αντιπρόεδρε είναι καλύτερα να μένετε στην σιωπή σας που τουλάχιστον δεν προκαλεί. Κατά τα λοιπά για τη σημερινή σας συνέντευξη σας υπενθυμίζουμε και πάλι τον τίτλο της ταινίας «Κοίτα ποιος μιλάει»!!!
