Το πρωί της Δευτέρας στη Χαριλάου Τρικούπη βρήκε τα στρατηγεία των υποψηφίων να αναλύουν το ηχηρό αποτέλεσμα του πρώτου γύρου και να σχεδιάζουν τις επόμενες κινήσεις τους μέχρι τις επαναληπτικές κάλπες της προσεχούς Κυριακής.
- Από τον
Γιώργο Χατζηδημητρίου
Στον απόηχο της μαζικής συμμετοχής, ωστόσο, υπάρχουν κάποια γεγονότα τα οποία προδήλως υπερτιμήθηκαν. Ισως επειδή αντανακλούν την προβολή των επιθυμιών ενός τμήματος του συστήματος που βιάζεται να ανακοινώσει την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Στις κάλπες της περασμένης Κυριακής προσήλθαν περίπου 60.000 περισσότεροι μέλη ή «φίλοι» του ΚΙΝ.ΑΛ. από τις αντίστοιχες του 2017, όταν καταμετρήθηκαν 211.000 ψηφοφόροι.
Αν σκεφτεί κάποιος ότι στις βουλευτικές εκλογές του 2019 το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε από 457.623 πολίτες, η αποχή -και ειδικά στο λεκανοπέδιο, όπως μαρτυρούν τα επίσημα στοιχεία- είναι μεγάλη. Τέτοιου είδους τεκτονικές μετατοπίσεις απαιτούν χρόνο και βαθιές ανατροπές και, στην περίπτωση που το ΚΙΝ.ΑΛ. επιβεβαιώσει αυτήν την προσδοκία, βρίσκεται ακόμα στην αρχή μιας μακράς πορείας.
Παρ’ όλα αυτά θεωρείται στην πολιτική αγορά ενθαρρυντικό ότι άνθρωποι κάποιας ηλικίας στη μεγάλη τους πλειοψηφία, παρά τους κινδύνους της πανδημίας, στήθηκαν στην ουρά υπομονετικά επί ώρες προκειμένου να δώσουν το «παρών». Πολλοί συγκινήθηκαν από τον άδικο θάνατο της Φώφης Γεννηματά κι άλλοι τόσοι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, από την επανεμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου, που ανακίνησε κάποιον έστω ξεθωριασμένο παραταξιακό πατριωτισμό, καίγοντας τις αρχηγικές προσδοκίες του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος είχε αρχίσει μια μονήρη και ξέφρενη προεκλογική μάχη από τον περασμένο Δεκέμβριο.
Αβέβαιο πόσοι οπαδοί θα ξαναστηθούν στην ουρά την Κυριακή
Εικάζουν πολλοί, κυρίως αναλυτές και δημοσιολογούντες, ότι τα φώτα τώρα στρέφονται στις συνεργασίες που θα επιδιώξουν οι δύο μονομάχοι, λησμονώντας ότι η πολιτική αριθμητική δεν παράγει ευθύγραμμα και απλοϊκά αθροίσματα μεγεθών. Ούτε και οι περισσότεροι αποτυχόντες υποψήφιοι, άλλωστε, δείχνουν τέτοια διάθεση. Οι πολίτες δεν είναι πρόβατα ατομικής ιδιοκτησίας ώστε να τους περιφέρει υποτιμητικά ο «ηγέτης» υπαγορεύοντας πολιτικές συμπεριφορές. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που δεν είναι βέβαιο πόσοι οπαδοί θα ξαναστηθούν στην ουρά την άλλη Κυριακή.
Το δήλωσε χθες πρώτος ο Χάρης Καστανίδης, λέγοντας θεσμικά (και παγερά): «Εύχομαι καλή τύχη στους συνυποψηφίους μου που θα κριθούν στον δεύτερο γύρο. Ελπίζω στην καλή συνέχεια της παράταξης». Ανάλογη στάση τηρεί και ο Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος δεν καίγεται να ξεκαθαρίσει τη στάση του και, όπως σχολιάζουν συνεργάτες του, θα φανερώσει τις προθέσεις του, αποφεύγοντας όμως τις υποδείξεις, προς το τέλος της εβδομάδας.
Οσο για τον Παύλο Χρηστίδη, όλες οι πληροφορίες προεξοφλούν ότι θα σταθεί παρά τω Ανδρουλάκη, προκειμένου να εξασφαλίσει ένα ικανοποιητικό μερτικό στη λεία της επόμενης μέρας. Απομένει ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος αναμένεται να ανακοινώσει σήμερα τον εκλεκτό του και ενώ παρασκηνιακώς καταγράφονται κάποιες κινήσεις για να κλειστεί μια επωφελής συμφωνία.
Μια πρώτη απόπειρα επικοινωνίας που επιχείρησε ο Γ. Παπανδρέου τα ξημερώματα της Δευτέρας, πάντως, φαίνεται ότι ναυάγησε πριν την ώρα της. Είναι, βέβαιο, λένε οι γνωρίζοντες ότι ο Αν. Λοβέρδος θα παζαρέψει σκληρά την πολιτική του μοίρα με τον Ν. Ανδρουλάκη, εκλεκτό του σημιτικού κύκλου στον οποίο πολιτογραφούνται αμφότεροι.
Στο στρατόπεδο του Γ. Παπανδρέου επικρατεί ανησυχητική παγωμάρα. Φαίνεται πως δεν ήταν προετοιμασμένοι για το εύρος μιας τόσο ηχηρής αποδοκιμασίας. Αν εξαιρεθεί η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, όπου τα πήγε πολύ καλά και πρώτευσε, και περιπτώσεις όπως του Δήμου της Αθήνας, σε όλη την υπόλοιπη χώρα και ειδικά στην Κρήτη, όπου υπέστη πανωλεθρία, είδε την πλάτη του Ν. Ανδρουλάκη. Κηρύσσει τώρα αγώνα για να διασωθούν «οι αξίες και η προοδευτική ταυτότητα της παράταξης», που κατά τον ίδιο κινδυνεύει στα χέρια του αντιπάλου του να γείρει κεντροδεξιά.
Σχέδια επί χάρτου από ΝΔ, «χειραγωγημένες οι μετρήσεις» λέει ο ΣΥΡΙΖΑ
Σε κατάσταση αυξημένης επιφυλακής βρίσκονται Πειραιώς και Κουμουνδούρου εν όψει των επαναληπτικών εκλογών που θα αναδείξουν τον νέο πρόεδρο του ΚΙΝ.ΑΛ. Η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ εξετάζουν τα δύο πλέον σενάρια εργασίας που απέμειναν, μετά το ναυάγιο της υποψηφιότητας Λοβέρδου, αποφεύγοντας επιμελώς να πάρουν θέση δημοσίως για «το πρόσωπο της επόμενης μέρας».
Είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, πιστός στις οικείες παραδόσεις, διατηρεί μια «αντιδεξιά ατζέντα», η οποία θα μπορούσε ευκολότερα, παρά τις μεγάλες διαφορές με τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά την ηγεσία του, να συμβάλει στην οικοδόμηση ενός αντικυβερνητικού μετώπου. Αφετέρου η θεματολογία του για την πράσινη ανάπτυξη και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, είναι ίδια με αυτήν της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά αυτός μπορεί να την εκφράζει πιο αυθεντικά.
Ο αντίπαλός του Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος, σύμφωνα με τους πολιτικούς του φίλους, είναι πολιτικά αχαρτογράφητος, αφού παραμένοντας αθέατος στις Βρυξέλλες περνούσε «στεγνός» κάτω από τα ραντάρ της «αιματηρής επικαιρότητας», είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ γρίφος. Θεωρούν, όμως, στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι δυνητικά μπορεί να αλιεύσει ψήφους από τον κεντρώο χώρο, στον οποίο το άνοιγμα του Αλέξη Τσίπρα έχει καθυστερήσει απελπιστικά, κάνοντας τους πολίτες αυτής της πολιτικής καταγωγής να νιώθουν ανεπιθύμητοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που ανέδειξε χθες ήταν η -για μία ακόμα φορά- παταγώδης αποτυχία των δημοσκοπήσεων, η οποία τα τελευταία χρόνια επιβεβαιώνει είτε ότι οι εταιρίες του κλάδου χρησιμοποιούν ξεπερασμένα μεθοδολογικά εργαλεία είτε ότι οι μετρήσεις τους είναι προϊόντα… μαγειρείου. «Τα χθεσινά αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ένα φαινόμενο που οφείλει να μας προβληματίσει όλους, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στη χώρα μας: ο πρώτος σε όλες τις δημοσκοπήσεις δεν σημαίνει και πρώτος στην κάλπη», σχολίασε αιχμηρά η Κουμουνδούρου, υπονοώντας ευθέως ότι και τα δημοσκοπικά ευρήματα που εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ καθηλωμένο στις μετρήσεις προδίδουν άνωθεν χειραγώγηση.
Ερωτηθείς για το ίδιο θέμα και πιθανές μελλοντικές συνεργασίες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου σχολίασε: «Το ποιος θα εκλεγεί στο ΚΙΝ.ΑΛ. είναι εσωτερικό του ζήτημα. Η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει ούτε ως σχολιαστής. Στο τέλος της τετραετίας κάθε πολιτική δύναμη θα έχει τη δυνατότητα να έχει καταθέσει τις προτάσεις της και εμείς το έργο μας. Η κοινωνία θα διαμορφώσει τις συνθήκες για το πώς θα προχωρήσει η χώρα στην επόμενη περίοδο».
