Αύριο βράδυ θα λήξει το θρίλερ της εσωκομματικής αντιπαράθεσης για την ανάδειξη του αρχηγού του χώρου ΚΙΝ.ΑΛ. – ΠΑΣΟΚ και θα αρχίσει η πορεία αυτού του πολιτικού μορφώματος σε αχαρτογράφητα και θολά νερά.
- Από την Κύρα Αδάμ
Οι 270.000 ψηφοφόροι του πρώτου γύρου εξέφρασαν την επιθυμία τους να ανασυνταχθεί ο κεντροαριστερός χώρος, ύστερα από τους απανωτούς πλειστηριασμούς που υπέστη την τελευταία δεκαετία από δεξιά και αριστερά. Είναι αμφίβολο αν η συμπεριφορά και οι δημόσιοι διαξιφισμοί της περασμένης εβδομάδας θα ωθήσουν εκ νέου τους ψηφοφόρους να προσέλθουν μαζικά στις κάλπες και αύριο, χωρίς να λάβουν την ετικέτα του αποκλειστικού οπαδού ή εχθρού των δύο υποψηφίων στην τελική κούρσα.
Ο μέχρι προσφάτως ράθυμος πολιτικά Γιώργος Παπανδρέου, πρόεδρος του κόμματος ΚΙΔΗΣΟ, ο οποίος ταυτοχρόνως διεκδικεί την αρχηγία του ΚΙΝ.ΑΛ., από το οποίο έχει αποχωρήσει, αποδείχθηκε υπερδραστήριος στην εσωκομματική πάλη, στοχεύοντας στην ανατροπή του σε βάρος του αποτελέσματος της προηγούμενης Κυριακής.
Ο κ. Παπανδρέου επέλεξε την αυτοπροβολή του, προκειμένου να πείσει ότι αυτός μόνο μπορεί να ηγηθεί μιας αδιαμόρφωτης ακόμα παράταξης. Υπερ-προέβαλε μάλιστα την πολιτική προίκα που έχει αποκομίσει τις προηγούμενες δεκαετίες, ως πρωθυπουργός, ως διεθνής προσωπικότητα, που μπορεί να μιλήσει με όλους τους άλλους ηγέτες, ως φύλακας των διαφανών διαδικασιών, κ.λπ. Και όλα αυτά έναντι ενός «άκαπνου» αντιπάλου του, με πλεονέκτημα μόνο την άγνοια της ηλικίας του.
Ο κ. Παπανδρέου απέφυγε να αναφερθεί και να περιγράψει τι διαφορετικό θα κάνει τώρα ως ηγέτης του ΚΙΝ.ΑΛ. – ΠΑΣΟΚ – ΚΙΔΗΣΟ που δεν έκανε στην προηγούμενη ενεργό πολιτική παρουσία του και δράση. Η προσπάθεια αυτή ήταν βεβαίως καλά στοχευμένη, ώστε να χαθούν στη λήθη εκείνες οι απελπιστικές στιγμές τον Μάρτιο του 2010 στις Βρυξέλλες, όταν ο Ελληνας πρωθυπουργός περίμενε υπομονετικά να τελειώσουν τις διαβουλεύσεις τους Μέρκελ, Σαρκοζί, Γιουνκέρ και Σόιμπλε για να του επιδώσουν απλώς το Μνημόνιο, το οποίο δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ η κυβέρνηση Παπανδρέου…
Ο νέος και αδοκίμαστος Νίκος Ανδρουλάκης
Στον αντίποδα, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο νέος και αδοκίμαστος πολιτικός που συγκέντρωσε την πλειοψηφία των ψήφων στον πρώτο γύρο, είναι βγαλμένος από τον «κομματικό σωλήνα», αλλά δύσκολα χρεώνεται στην πάλαι ποτέ παπανδρεϊκή ή σημιτική τάση. Και είναι σημαντικό ότι ο κ. Ανδρουλάκης στηρίχτηκε κατά κύριο λόγο από την ελληνική περιφέρεια -εκεί όπου υπάρχουν οι μεγάλες οικονομικές υστερήσεις, αλλά και οι μεγάλες προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης- και όχι από «το κράτος των Αθηνών», που μέτρησε συμφέροντα και «κονέ» για να στηρίξει τους άλλους δύο υποψηφίους στον πρώτο γύρο.
Ο επικρατέστερος υποψήφιος για τον χώρο ΚΙΝ.ΑΛ. – ΠΑΣΟΚ δεν άνοιξε τα χαρτιά του για τις πολιτικές θέσεις που πρεσβεύει. Προτίμησε να «κάτσει» στα στοιχεία που του έδωσαν το προβάδισμα, δηλαδή της ανανέωσης, της ενότητας της υπό διαμόρφωσης παράταξης και της πιθανής αυτονομίας της από Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.
Ομως ο κ. Ανδρουλάκης στην περίπτωση που εκλεγεί την Κυριακή θα έχει μπροστά του πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα να επιλύσει. Αν όντως στοχεύει στην αυτόνομη πολιτική παρουσία και δράση του ΚΙΝ.ΑΛ. – ΠΑΣΟΚ, το κόμμα και ο αρχηγός του δεν θα έχουν την πολυτέλεια να ετεροκαθορίζονται στα μεγάλα προβλήματα και στις κρίσιμες αποφάσεις. Μια στείρα αντιπολίτευση, όπως αυτή που ασκεί αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ο ασφαλέστερος οδηγός για την επικράτηση αυτού του κόμματος στον κεντροαριστερό χώρο.
Ο κ. Ανδρουλάκης και οι συνεργάτες του οφείλουν να εντοπίσουν, ανοίξουν, ψάξουν, κατανοήσουν πρώτα τις κουκουλωμένες αλήθειες των μεγάλων θεμάτων (εθνικών, οικονομικών, αναπτυξιακών μέσα στο πλέγμα της Ε.Ε., κοινωνικών κ.λπ.), αν θελήσουν να κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Το έργο είναι τεράστιο και ο χρόνος μικρός.
Το έργο αυτό επιβαρύνεται από το πραγματικό γεγονός ότι ο πιθανός αρχηγός του κόμματος για αρκετά μεγάλο διάστημα θα παραμείνει… κωφάλαλος, αφού δεν είναι εκλεγμένος βουλευτής και δεν μπορεί να παρουσιάσει ο ίδιος τις θέσεις του στη Βουλή. Ο «αντ’ αυτού» που θα επιλεγεί, είναι ένα κρίσιμης σημασίας ζήτημα για το ΚΙΝ.ΑΛ. – ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής.