Πανικόβλητο το Μαξίμου από τις οργισμένες αντιδράσεις των πολιτών μετά την εκκωφαντική σιωπή του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ για την τουρκική προκλητικότητα, επιχειρεί να πείσει μέσω υποτιθέμενων διαρροών στα φιλοκυβερνητικά μέσα ότι ο πρωθυπουργός φρόντισε να μιλήσει «κρυφά» στον Αμερικανό πρόεδρο.
Με τον κωμικοτραγικό ισχυρισμό ότι «υπάρχουν πράγματα που λέγονται δημόσια και πράγματα που είναι καλύτερα να μένουν πίσω από κλειστές πόρτες» το Μαξίμου διαρρέει ότι ο Μητσοτάκης έθεσε θέμα των τουρκικών παραβιάσεων…ψιθυρίζοντας στο αυτί του Τζο Μπάιντεν! Με αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να δικαιολογήσουν οι κυβερνητικές πηγές το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης δεν έβγαλε άχνα για στον Αμερικανό πρόεδρο για την πρόθεσή του να αναβαθμίσει τα F-16 της Τουρκίας, τα οποία προορίζονται για… παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου!
Από τα χείλη του Μητσοτάκη στις δηλώσεις μπροστά στις κάμερες, δεν βγήκε ούτε λέξη για το «δωράκι» με τα F-16 που θέλει να αγοράσει η Τουρκία. Ούτε φυσικά έκανε καμία αναφορά στον σύντομο διάλογο, πριν τις συνομιλίες κεκλεισμένων των θυρών. Λέξη δεν ακούστηκε για την Τουρκία ούτε στην δεξίωση στον Λευκό Οίκο, με αφορμή τα 201 χρόνια από την Επανάσταση του 1821.
Oμολογούν την αποτυχία τους
Την ίδια ώρα, η ΕΡΤ επικαλείται κυβερνητικές πηγές, σύμφωνα με τις οποίες, ο Μητσοτάκης «δεν επέμεινε ιδιαίτερα στο θέμα των τουρκικών προκλήσεων γιατί δεν ήθελε να μονοπωλήσει τη συζήτηση καθώς σκοπός της επίσκεψης ήταν να αναδειχθεί ο ρόλος της Ελλάδας και το γεγονός ότι αποτελεί πυλώνα σταθερότητας, αξιοπιστίας και ασφάλειας στην περιοχή».
Υπενθυμίζεται ότι ούτε στην ανακοίνωση του Λευκού Οίκου για τη συνάντηση Μπάιντεν – Μητσοτάκη υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά στην Τουρκία, καθώς όπως αναφέρεται, οι δύο τους συζήτησαν «τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο, καθώς και τις κοινές μας προσπάθειες για την αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων, όπως η ενεργειακή ασφάλεια, η κλιματική αλλαγή και οι απειλές για τη δημοκρατία».
Δείτε επίσης:
- Αντιδράσεις για την «αφωνία» του Μητσοτάκη αναφορικά με την Τουρκία
- Τα δίνουμε όλα και δεν παίρνουμε τίποτα; Η «απουσία» της Τουρκίας και των ερωτήσεων