Οι Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Ακάρ, Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας, με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους, επιμένουν ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούν τα 10 ν.μ. του ελληνικού εναέριου χώρου και για αυτό θα συνεχίσουν να αποδέχονται μόνον τα 6 ν.μ. ελληνικού εναέριου χώρου, δηλαδή θα συνεχίσουν τις παραβιάσεις.
- Από την Κύρα Αδάμ
Επιπροσθέτως δηλώνουν ότι δεν θα καταθέτουν σχέδια πτήσης των τουρκικών αεροσκαφών. Ο Ερντογάν επιμένει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν του έθεσε κανέναν απολύτως όρο για την πώληση των αμερικανικών F-16, ενώ ο ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου σε συνέντευξή του επέμεινε ότι η Ελλάδα «με 6 ν.μ. χωρικά ύδατα ζητά εναέριο χώρο 10 ν.μ., αυτό δεν συνάδει με το Διεθνές Δίκαιο. Ακόμα και αν πάρει η Τουρκία από τις ΗΠΑ τα F-16, η χώρα δεν θα υπακούσει».
Υπενθυμίζεται ότι και κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συζήτησης στο αμερικανικό Κογκρέσο το ερώτημα-παρατήρηση που διατυπώθηκε εναντίον της τροπολογίας για την πώληση των αμερικανικών F-16 στην Τουρκία ήταν ακριβώς το ίδιο με τη δήλωση Τσαβούσογλου.
Παραλλήλως η Τουρκία ισχυρίζεται σε διεθνές πλαίσιο ότι με βάση τη Σύμβαση του Σικάγο κάθε χώρα έχει εθνικό εναέριο χώρο ΜΟΝΟ πάνω από την ξηρά και τα χωρικά ύδατα. Το ίδιο προβλέπει και το Δίκαιο της Θάλασσας. «Με την παράνομη αυτή ελληνική πολιτική η Ελλάδα προσπαθεί να δημιουργήσει παράνομη ελληνική κυριαρχία και έλεγχο στο Αιγαίο», επιμένει η Τουρκία.
Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκαλύπτει τη σχετική διεθνή τουρκική αγγελία Α4620/22 Ιουλίου 2022 ως τεκμήριο. Επίσης στην ίδια αγγελία η Τουρκία δηλώνει διεθνώς ότι «τα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη και τα UAVs δεν θα καταθέτουν σχέδια πτήσης διότι η Σύμβαση του Σικάγο – Κανόνες Αέρος – Σχέδια Πτήσης- εφαρμόζεται μόνον σε πολιτικά αεροσκάφη και δεν εφαρμόζεται στα στρατιωτικά».
Είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση Ερντογάν θα ρίξει στη μάχη και θα εξαντλήσει όλα τα νομικά όπλα που διαθέτει, προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση της ότι αναγνωρίζει ΕΕΧ μόνον τα 6 ν.μ. και όχι τα 10 ν.μ. που έχει η Ελλάδα και να αποδείξει ότι παρανόμως η Ελλάδα ζητά από την Άγκυρα κατάθεση σχεδίων πτήσης των τουρκικών μαχητικών στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου μέσα στο FIR Αθηνών και παρανόμως αναχαιτίζει τα τουρκικά αεροσκάφη.
Αυτά τα δύο θέματα αποτελούν τη μακροβιότερη, από τις 14/02/1975, ελληνοτουρκική διαφορά, άλυτη μέσα στις δεκαετίες, με την Ελλάδα να μην έχει ακόμα κατοχυρώσει έναντι της Τουρκίας τον ελληνικό εναέριο χώρο στα 10 ν.μ. και να μην έχει υποχρεώσει την Άγκυρα σε κατάθεση σχεδίων πτήσης των τουρκικών αεροσκαφών στον διεθνή εναέριο χώρο του FIR Αθηνών.
Αυτή η αδυναμία όλων των ελληνικών κυβερνήσεων και φυσικά της σημερινής προέρχεται από τη δαιδαλώδη και πολλές φορές αντιφατική ελληνική πολιτική για τον ΕΕΧ των 10 ν.μ. και της κατάθεσης σχεδίων πτήσης, την οποία εκμεταλλεύεται η Άγκυρα προκειμένου να νομιμοποιήσει τις έωλες θέσεις της.
Το ΝΑΤΟ δέχεται αποκλειστικά και μόνον τις θέσεις της Τουρκίας
Η Ελλάδα με το Προεδρικό Διάταγμα του 1931 όρισε 10 ν.μ. εθνικό εναέριο χώρο για σκοπούς αεροναυτιλίας και αστυνόμευσης, ενώ είχε 3 ν.μ. χωρικά ύδατα, τα οποία επέκτεινε το 1936 σε 6 ν.μ.
Το 1947 η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση του Σικάγο, η οποία προβλέπει ότι κάθε χώρα έχει ΕΕΧ πάνω από ξηρά και χωρικά ύδατα. Στην πράξη και νομικά η Ελλάδα κατάργησε το Προεδρικό Διάταγμα του 1931 για τα 10 ν.μ. εθνικό εναέριο χώρο και τούτο διότι στον ελληνικό νόμο κύρωσης της Σύμβασης του Σικάγο δεν αναφέρει ότι το Προεδρικό Διάταγμα θα παραμείνει σε ισχύ.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη το 1996 με την κύρωση της Σύμβασης της Θάλασσας από την ελληνική Βουλή. Έτσι, η Ελλάδα στην πράξη ακύρωσε με τους νόμους το Προεδρικό Διάταγμα του 1931 για τα 10 ν.μ. του εθνικού εναερίου χώρου. Οι ICAO, IMO, OHE, E.E. αποδέχονται τον ορισμό του εναέριου χώρου που αναγράφονται στον ICAO και IMO, δηλαδή 6 ν.μ. ελληνικά χωρικά ύδατα και όχι τα 10 ν.μ. του Προεδρικού Διατάγματος 1931.
Το ΝΑΤΟ εφαρμόζει τα 6 ν.μ. και όχι τα 10 ν.μ. ελληνικού εναέριου χώρου, γεγονός που δημιουργεί πλείστα προβλήματα στο FIR Αθηνών, ενώ ξοδεύονται πολλά δισ. ευρώ ετησίως για αναχαιτίσεις. Η ελληνική κυβέρνηση όσον αφορά τον ελληνικό εναέριο χώρο απαντά ότι αυτός ορίστηκε στα 10 ν.μ. το 1931 και αποκρύπτει την κατάργηση αυτού του Προεδρικού Διατάγματος με τους ελληνικούς νόμους κύρωσης των Συμβάσεων Σικάγο (1947) και Δίκαιο της Θάλασσας (1996).
Αποτελεί ανεξήγητο φαινόμενο δεκαετιών γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις και η σημερινή, μολονότι έχει στοιχεία με τα οποία μπορεί να παρακάμψει τους περιορισμούς και ορισμούς του ICAO και ΙΜΟ για τα 10 ν.μ. εναέριου χώρου, εντούτοις δεν τα αξιοποιεί. Αυτό που αποδέχεται η κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ, όπως οι Ολλανδία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, ΗΠΑ κ.λπ., σε εθνικό επίπεδο αποδέχονται τα 10 ν.μ. του ελληνικού εναέριου χώρου και την κατάθεση σχεδίων πτήσεων – εκτός της Τουρκίας.
Το ΝΑΤΟ όμως, ως οργανισμός και συμμαχία, δέχεται αποκλειστικά και μόνον τις θέσεις της Τουρκίας, κάτι που δείχνει ότι η Τουρκία μαζί με τον γ. γραμματέα διευθύνουν το ΝΑΤΟ, θέτοντας τις εθνικές θέσεις των χωρών του ΝΑΤΟ στα σκουπίδια. Τα 10 ν.μ. εθνικού εναέριου χώρου μαζί με τα σχέδια πτήσης είναι εθνική ελληνική υπόθεση, γεγονός που ουδέποτε θα εφαρμόσει η Άγκυρα.
Υπάρχει όμως δυνατότητα, η οποία προκύπτει με βάση όλα τα στοιχεία από το 1975, η Ελλάδα να μην απαιτεί πεισματικά από την Τουρκία τα 10 ν.μ. και σχέδια πτήσης, αλλά οι ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., Γαλλία, ΗΠΑ, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κ.λπ. να επιβάλουν στην Τουρκία να εφαρμόζει τα 10 ν.μ. και να καταθέτει σχέδια πτήσης.
Επικίνδυνη η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη
Το ελληνικό ΥΠΕΞ δηλώνει διεθνώς ότι η Τουρκία δεν καταθέτει σχέδια πτήσης, με το αιτιολογικό ότι η Σύμβαση ICAO εφαρμόζεται μόνον στα πολιτικά αεροσκάφη και όχι στα στρατιωτικά αεροσκάφη, και επίσης ότι η Ελλάδα αναχαιτίζει τα τουρκικά αεροσκάφη που δεν καταθέτουν σχέδια πτήσης για σκοπούς αναγνώρισης (φίλιο ή εχθρικό αεροσκάφος), σύμφωνα με τους κανόνες ICAO και τη διεθνή πρακτική για την ασφάλεια των πολιτικών πτήσεων.
Η διαχρονική πολιτική της Ελλάδας και τώρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι επικίνδυνη, αόριστη και στερείται νομικής βάσης, σοβαρότητας και αξιοπιστίας. Και τούτο διότι η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) εγγράφως, επισήμως και ενυπογράφως δηλώνει και ισχυρίζεται ότι «η Σύμβαση του Σικάγο εφαρμόζεται μόνον στα πολιτικά αεροσκάφη και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ».
Έτσι, παρουσιάζεται πλήρης ταύτιση της ΥΠΑ με τις τουρκικές θέσεις και διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας όσον αφορά τα σχέδια πτήσης. Η κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο εμφανίζεται να εφαρμόζει εθνική πολιτική φρενοκομείου, καθόσον από τη μια πλευρά ισχυρίζεται εγγράφως ότι δεν απαιτείται κατάθεση σχεδίου πτήσης από τα στρατιωτικά αεροσκάφη – UAVs για τον διεθνή εναέριο χώρο και από την άλλη πλευρά απαιτεί με διεθνείς αγγελίες από τα τουρκικά αεροσκάφη να καταθέτουν σχέδια πτήσης.
Το εξωφρενικό και νομικά επικίνδυνο σε βάρος της χώρας είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση απαιτεί κατάθεση σχεδίων πτήσης μόνον από τα τουρκικά αεροσκάφη για πτήσεις στον διεθνή εναέριο χώρο στο FIR Αθηνών, ενώ για ισραηλινά, ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά, βρετανικά, αμερικανικά αεροσκάφη δεν απαιτεί σχέδια πτήσης, με αποτέλεσμα να εφαρμόζει την πολιτική «δύο μέτρα και δύο σταθμά» επικίνδυνη για τη χώρα, με δεδομένο ότι ο ΥΠΕΞ σε δηλώσεις του ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα αναχαιτίζει τα τουρκικά αεροσκάφη λόγω μη κατάθεσης σχεδίων πτήσης με βάση τους κανόνες ICAO και τη διεθνή πρακτική, γεγονός που νομικά είναι σε βάρος της Ελλάδας.
Υπάρχει το θεσμικό κρατικό ελληνικό κείμενο Αεροναυτικές Πληροφορίες της ΥΠΑ, το οποίο είναι διεθνούς διανομής και αποτελεί το «ευαγγέλιο» για όλες τις πτήσεις, στρατιωτικές και πολιτικές, στο FIR Αθηνών. Βάσει του εγχειριδίου AIP GREECE, η ΥΠΑ απαιτεί κατάθεση σχεδίων πτήσης μόνο από τα τουρκικά στρατιωτικά αεροσκάφη για τον διεθνή εναέριο χώρο του FIR Αθηνών, ενώ δεν απαιτεί σχέδια πτήσης για τα στρατιωτικά αεροσκάφη άλλων χωρών, με αποτέλεσμα το Αιγαίο να είναι ξέφραγο αμπέλι.
Η ΥΠΑ, που συνέταξε το εγχειρίδιο, αντικατοπτρίζει την κατάντια του κομματικού κράτους διότι ούτε η ίδια δεν έχει διαβάσει το κείμενο, δεδομένου ότι σε μια σελίδα απαιτεί σχέδια πτήσης για το FIR Αθηνών και σε άλλη σελίδα δεν απαιτεί, με αποτέλεσμα να υπάρχει πλήρης έλλειψη σοβαρότητας και αξιοπιστίας και σε διεθνές πλαίσιο να μην παίρνει κανένας στα σοβαρά την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Το άρθρο 3 της Σύμβασης του Σικάγο σαφώς ορίζει ότι η σύμβαση εφαρμόζεται μόνο στα πολιτικά αεροσκάφη και όχι στα κρατικά-στρατιωτικά αεροσκάφη και UAVs. O ΙCΑΟ με τον ορισμό του άρθρου 3 εξαιρεί τα στρατιωτικά αεροσκάφη από τα προνόμια (privileges) της σύμβασης, τα οποία ισχύουν μόνον για τα πολιτικά αεροσκάφη. Για παράδειγμα, ένα πολιτικό επιβατικό ή μεταφορικό αεροσκάφος π.χ. από τη Φρανκφούρτη στη Σόφια καταθέτει μόνον σχέδια πτήσης για να περάσει από όλες τις χώρες της διαδρομής του.
Όμως ένα στρατιωτικό αεροσκάφος για να εκτελέσει την ίδια πτήση πρέπει εφτά ημέρες πριν από την απογείωση να ζητήσει διπλωματική άδεια από τις χώρες διέλευσής του και αφού λάβει διπλωματική άδεια, να καταθέσει πριν από την απογείωσή του τουλάχιστον δύο ώρες σχέδιο πτήσης στο οποίο θα αναγράφονται οι αριθμοί διπλωματικών αδειών που έχουν χορηγήσει οι χώρες διέλευσης.
Η Σύμβαση του Σικάγου και η «αδιάβαστη» Ελλάδα
Στα θέματα του εύρους του ελληνικού εναέριου χώρου και της κατάθεσης σχεδίων πτήσης φαίνεται ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα εφαρμόζει την υπογραφή στα τυφλά, δεδομένου ότι η Σύμβαση του Σικάγο κυρώθηκε από τη Βουλή προφανώς χωρίς να τη διαβάσει κανένας.
Και τούτο διότι έθεσε στα άχρηστα τα 10 ν.μ. ΕΕΧ, αφού κατάργησε το Π.Δ. του 1931 με το οποίο είχαν οριστεί τα 10 ν.μ. Το δις εξαμαρτείν της ελληνικής πολιτικής χρησιμοποιεί ο Ερντογάν για να στήνει τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας στο απόσπασμα, καθόσον πάλι κανένας δεν διάβασε τη Σύμβαση της Θάλασσας, στην οποία αναγράφεται ότι τα στρατιωτικά αεροσκάφη πετάνε με δική τους ευθύνη, κάνοντας χαρτοπόλεμο τα σχέδια πτήσης και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ζητά την εφαρμογή της σύμβασης…
