Οι ρόδες της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα κυλάνε απελπιστικά αργά. Τόσο αργά, που μπαίνουν εμπόδιο στο δικαίωμα για μια δίκαιη δίκη. «Η καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης ισούται με άρνηση απονομής Δικαιοσύνης» λέει το παλιό γνωμικό των νομικών κύκλων.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Σε καμία άλλη χώρα δεν θα μπορούσε να συμβεί το χθεσινό σκηνικό στην αίθουσα του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου. Ούτε καν σε μπανανία. Μέσα σε μια αίθουσα που θύμιζε βαγόνι τρένου στην Ινδία, οι κρεμασμένοι σαν τσαμπιά δικηγόροι της υπόθεσης φώναζαν -από την εξωτερική πλευρά των παραθύρων!- «παρίσταμαι εκτός αιθούσης». Οι 213 μάρτυρες και οι εγκαυματίες σχολίαζαν «ντροπή», όταν αντίκρισαν τον μικροσκοπικό χώρο. Μια βαθιά προσβολή για τους 104 νεκρούς της τραγωδίας, τους συγγενείς τους και τους εγκαυματίες. Υπέστησαν μια εξευτελιστική διαδικασία τέσσερα χρόνια μετά τη συμφορά, τσαλαπατημένοι ο ένας πάνω στον άλλον, παστωμένοι σαν σαρδέλες…
Αν ακολουθήσεις τη ροή των ευθυνών οδηγείσαι στην κεφαλή του Υπουργείου Δικαιοσύνης, τον κ. Τσιάρα. Η βασική δουλειά του είναι να διασφαλίζει ότι ο κάθε πολίτης θα μπορεί μέσα σε συνθήκες αξιοπρέπειας, σε κανονικό χώρο και σε αποδεκτό χρόνο να διεκδικεί το δίκιο του. Ο κ. Τσιάρας είναι πασιφανές ότι αποτυγχάνει.
Ο υπουργός δέχτηκε χθες επιθέσεις, ακόμα και από φιλοκυβερνητικά μέσα, ότι «η ευθύνη για την εξεύρεση της κατάλληλης αίθουσας είναι αρχικά του προϊσταμένου του Πρωτοδικείου και παράλληλα του υπουργείου Δικαιοσύνης». Η δίκη διεκόπη μέχρι νεοτέρας και από χθες άρχισε ένα καθυστερημένο σαφάρι για εξεύρεση άλλης αίθουσας, ενώ θα έπρεπε να γίνεται αγώνας δρόμου για τη διεξαγωγή της. Το πρόσφατο φιάσκο της υπόθεσης Siemens, με τις κωλυσιεργίες επί χρόνια, που οδήγησαν στην παραγραφή των αδικημάτων, δεν έγινε μάθημα για το Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Ο Μητσοτάκης αποφάσισε να βάλει σε ένα από τα πιο κρίσιμα υπουργεία της χώρας έναν… μικροβιολόγο, τον κ. Τσιάρα. Οι επιδόσεις του κρίνονται άκρως αρνητικές. Ομως, οι ευθύνες του μεγεθύνονται στη συγκεκριμένη υπόθεση της πυρκαγιάς στο Μάτι, αφού δεν έκανε τίποτα για να εξασφαλιστεί μια επαρκής αίθουσα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης όφειλε να γνωρίζει ότι μόνο οι μάρτυρες ξεπερνούν τους 200 και να έχει μεριμνήσει. Αλλωστε, υπάρχει και προηγούμενο. Ανάλογα προβλήματα χώρου σε πολυπληθείς δίκες, όπως αυτή της Χρυσής Αυγής, λύθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν με υπουργικές αποφάσεις.
Κίνδυνος παραγραφής
Για να μην υπάρξει κίνδυνος παραγραφής, η ήδη αργοπορημένη δίκη για το Μάτι θα πρέπει να γίνει σε χρόνους-ρεκόρ. Με τουλάχιστον τρεις τέσσερις συνεδριάσεις την εβδομάδα. Η παραγραφή έρχεται στις αρχές του 2026 και με τους ρυθμούς που συνεχίζει να κινείται η Δικαιοσύνη και επί Τσιάρα υπάρχουν ήδη βάσιμοι φόβοι.
Δεν γίνεται εν έτει 2022 οι κατηγορούμενοι υποθέσεων που συγκλονίζουν το πανελλήνιο να ποντάρουν ότι στο τέλος θα γλιτώσουν λόγω παραγραφής αλά Siemens. Δεν είναι δυνατόν τα θύματα και οι συγγενείς τους να μαρτυρούν σε μια διαδικασία που τραβάει επί χρόνια, να καταρρακώνονται κι άλλο ηθικά και ψυχολογικά, αλλά στο τέλος να αισθάνονται ότι ο νόμος δεν λειτούργησε στην περίπτωσή τους. Οτι η απονομή δικαιοσύνης χάθηκε μέσα στις ρωγμές του συστήματος.
Ωστόσο, με τον υπουργό Δικαιοσύνης Τσιάρα υπάρχουν κι άλλα γκρίζα σημεία. Πέρα, βέβαια, από την πρόσφατη υπόθεση Πάτση και την εμπλοκή της συζύγου του υπουργού που αποκάλυψε η «δ», με τον κ. Τσιάρα να μη δίνει πειστικές απαντήσεις.
Την 1η Σεπτεμβρίου είχε δηλώσει για τις υποκλοπές με προκλητικό τρόπο ότι «πιθανότατα υπάρχει ένα θεσμικό κενό στην υπόθεση των παρακολουθήσεων, αλλά πρόκειται για πρακτική που ακολουθούνταν συστηματικά και κατά τη διάρκεια της θητείας και άλλων κυβερνήσεων, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό είναι το μότο του υπουργού Δικαιοσύνης; Οτι τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι, άρα δεν χρειάζεται να επιλυθεί τίποτα; Ξέχασε, βέβαια, να αναφέρει ότι για πρώτη φορά η ΕΥΠ πέρασε στην άμεση εποπτεία του πρωθυπουργού.
Καταγγελίες για οργανωμένη παραπληροφόρηση
Για τη σκανδαλώδη και ψευδή διαρροή των βουλευμάτων Παπαγγελόπουλου – Τουλουπάκη για τη Novartis τον Ιούλιο από το υπουργείο Δικαιοσύνης, ο κ. Τσιάρας βιάστηκε να αποκλείσει κάθε διερεύνηση των καταγγελιών δημοσιογράφων για οργανωμένη παραπληροφόρηση. «Σκότωσε» εν τη γενέσει της οποιαδήποτε απόπειρα διερεύνησης με τη δικαιολογία ότι η παραπληροφόρηση οφείλεται στο ότι ήταν αργά το… βράδυ!
Στην ήδη αποκαρδιωτική εικόνα της ελληνικής Δικαιοσύνης ήρθε να προστεθεί τα τελευταία 3,5 χρόνια και άλλη μία κακή «συνήθεια». Ο υπουργός να τρέχει πίσω από κάθε νέα υπόθεση που απασχολεί έντονα την κοινή γνώμη, όπως π.χ. με το #MeToo, και να φτιάχνει σπασμωδικά κι αποσπασματικά «συμπληρωματικούς» νόμους στο πόδι. Με στόχο όχι ένα συνολικό πλαίσιο, αλλά ένα μπάλωμα της στιγμής που θα κατευνάζει την κουβέντα στα social media.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το 2015 στην Ελλάδα χρειάζονταν κατά μέσο όρο 1.600 ημέρες μέχρι να ολοκληρωθεί μια δίκη, η χειρότερη επίδοση στην Ευρώπη. Το 2021 οι ημέρες αυξήθηκαν σε 1.711! Στον παγκόσμιο δείκτη για τη Δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου η Ελλάδα από 39η το 2017 ξέπεσε πέρυσι 48η. Οι αριθμοί «μιλάνε» για το έργο του κ. Τσιάρα.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1966 στην Καρδίτσα και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Δημοκριτείου Θράκης. Εργάζεται ως ιατρός – μικροβιολόγος. Στα φοιτητικά του χρόνια έγινε μέλος της ΔΑΠ ΝΔΦΚ και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με τη Ν.Δ. το 2004. Ορίστηκε υφυπουργός Εξωτερικών το 2012-14 και από την 9η Ιουλίου 2019 είναι υπουργός Δικαιοσύνης. Είναι παντρεμένος με την Αγγελική Στεργιούλη, με την οποία έχουν τρία παιδιά.
