Βουλιάζει κάθε μέρα ολοένα περισσότερο η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο πλέον για τον Κ. Μητσοτάκη -όσο κι αν το έχει προσπαθήσει- να αποφύγει το «πικρό ποτήριον» της προκήρυξης πρόωρων εκλογών αμέσως μετά τις γιορτές…
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Ενώ μέχρι πρότινος φαινόταν ότι οι υποκλοπές και τα σκάνδαλα δεν ήταν ικανά να φθείρουν επικίνδυνα τη Ν.Δ., τώρα ακόμη και οι συστημικές δημοσκοπήσεις (σε μια κλασική προσπάθεια αυτοπροστασίας, άλλωστε, όσο πλησιάζουν οι κάλπες) καταγράφουν ραγδαία πτώση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη ανατροπή των συσχετισμών εάν η εκλογική εκκρεμότητα παραταθεί έως τον Μάιο, αν όχι έως τον Ιούλιο.
Κατά τις νυχτερινές δηλώσεις του την Πέμπτη, μετά τη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες, ο κ. Μητσοτάκης έδωσε το επόμενο «ραντεβού» για χθες, Σάββατο βράδυ, στη Βουλή, κατά το κλείσιμο της συζήτησης και ψήφισης του Προϋπολογισμού. Εν όψει της ομιλίας αυτής -η οποία εκ των πραγμάτων είχε και προεκλογικό χαρακτήρα, καθώς πρόκειται ούτως ή άλλως για τον τελευταίο Προϋπολογισμό αυτής της τετραετίας-, οι εισηγήσεις που φέρεται ότι δεχόταν κάλυπταν όλη τη βεντάλια: από το να σηκώσει το γάντι, επιχειρώντας ηρωική έξοδο, μέχρι να επιμείνει στην εξάντληση της κυβερνητικής θητείας, χαράσσοντας έναν «οδικό χάρτη» προς τα εκεί.
Και ενώ η αρχική του πρόθεση είχε αυτή την κατεύθυνση, το κλίμα έγινε τα τελευταία 24ωρα πολύ ρευστό, σε σημείο που ακόμη και στενοί συνεργάτες του δεν έκαναν καμία πρόβλεψη. Αλλωστε, λίγες ώρες νωρίτερα είχε προηγηθεί η «έκπληξη» με τη Μαρία Σπυράκη, καθώς, ενώ το απόγευμα της Πέμπτης υπήρξε, μετά το εισαγγελικό αίτημα για άρση της ασυλίας της, απόλυτη κάλυψή της από τη Ν.Δ., ο κ. Μητσοτάκης ακολούθως έκανε στροφή 180 μοιρών και, αφού την «άδειασε», το πρωί της Παρασκευής την έθεσε εκτός Ν.Δ. και ψηφοδελτίων. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον άρχισαν μάλιστα να διακινούνται εκ νέου πληροφορίες για τις πιθανές ημερομηνίες (των πρώτων) εκλογών, είτε για τα τέλη Ιανουαρίου είτε για την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου. Μένει να φανεί εάν ο πρωθυπουργός, με αιχμή το θέμα της ευρωβουλευτού του, προχωρά σε αλλαγή στρατηγικής.
Σε κάθε περίπτωση, σχεδόν άπαντες -ακόμη και από τον χώρο της Ν.Δ.- συμφωνούν ότι η σημερινή κυβέρνηση πολιτικά δεν μπορεί να σταθεί άλλο, κινδυνεύοντας από συνεχή και ακατάσχετη αιμορραγία από εδώ και πέρα. Οι υποθέσεις των σκανδάλων έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι ο κύριος όγκος των αποκαλύψεων δεν έχει ξεκινήσει στην πραγματικότητα ακόμη, με αποτέλεσμα να ενισχύονται οι φωνές που ζητούν «να προλάβουμε τα χειρότερα».
Παράλληλα διαπιστώνεται ότι «έχει χαθεί η μπάλα» όσον αφορά και την όλη διαχείριση της κατάστασης. Εκτός από το «μπρος – πίσω» με την κυρία Σπυράκη, φαίνεται ότι εσωτερικά συγκρούονται και δύο γραμμές. Η μία ακολουθεί την ως τώρα πεπατημένη της κωλυσιεργίας και, εν τέλει, της συγκάλυψης, και η άλλη ζητά να υιοθετηθεί, έστω όψιμα, «σκληρή γραμμή», ακόμη και μέσω συλλήψεων (κάποιων εξιλαστήριων θυμάτων), προκειμένου να υπάρξει εκτόνωση και να δημιουργηθούν εντυπώσεις κάθαρσης στην κοινή γνώμη εν όψει των εκλογών.
Με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, ωστόσο, ο φαύλος κύκλος ελλοχεύει σε κάθε βήμα. Αλλωστε, όταν προέκυψε το θέμα με τον βουλευτή Πάτση και ο κ. Μητσοτάκης υποχρεώθηκε να τον διαγράψει για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, αποδείχθηκε ότι τα σκάνδαλα αποτελούν «Λερναία Υδρα» για το κυβερνών κόμμα, αφού από τότε η μια υπόθεση διαδέχεται την άλλη.
Φρούδες αποδείχθηκαν οι ελπίδες του Μεγάρου Μαξίμου και για κλείσιμο του «φακέλου» των υποκλοπών, καθώς μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα, φουντώνει ολοένα πιο πολύ. Η μια γραμμή άμυνας σπάει μετά την άλλη, ύστερα από τους υπουργούς και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων αποκαλύφθηκαν νέα στοιχεία για παρακολουθήσεις προσώπων, όπως του ευρωβουλευτή Γ. Κύρτσου και του δημοσιογράφου Τ. Τέλλογλου, προέκυψαν εμπλοκή του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισ. Ντογιάκου, όπως και αιτήματα για παραίτησή του – και το πουλόβερ έχει αρχίσει να ξηλώνεται για τα καλά…
Ακόμη και το σκάνδαλο με την Εύα Καϊλή εξελίχθηκε σε πανωλεθρία για την κυβέρνηση. Οχι μόνο διότι αναδείχθηκαν οι παρασκηνιακές σχέσεις και εξαρτήσεις που είχαν αναπτυχθεί για τη «μεταγραφή» της στη Ν.Δ., ούτε γιατί στην όλη υπόθεση ενεπλάκησαν, με το έναν ή τον άλλον τρόπο, και τα ονόματα των Μαργαρίτη Σχοινά και Δημ. Αβραμόπουλου, αλλά επειδή στον απόηχο του «Κατάρ-γκέιτ» έσκασε και η βόμβα με την κυρία Σπυράκη, την οποία η Ευρωπαία εισαγγελέας έβαλε στο ίδιο κάδρο με την ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ για απάτη κατά της Ε.Ε. Το γεγονός μάλιστα ότι η ευρωβουλευτής, που αποτέλεσε και προσωπική επιλογή του κ. Μητσοτάκη το 2019 για τη θέση της εκπροσώπου Τύπου της Ν.Δ., συγκαταλέγεται στους λεγόμενους «εισοδιστές» -λόγω των καταβολών της από το ΠΑΣΟΚ- έχει προσθέσει άλλη μια παράμετρο στην κριτική για την ιδεολογικοπολιτική μετάλλαξη του κόμματος.
Σε αυτή την εφιαλτική τροχιά των εξελίξεων, ο κ. Μητσοτάκης έχει απομείνει ουσιαστικά μόνος και στο εσωκομματικό πεδίο. Ολα τα ιστορικά στελέχη της παράταξης έχουν πλέον διαφοροποιηθεί, έχοντας άρει de facto την εμπιστοσύνη τους από τον πρωθυπουργό, καθώς, μετά τον Κ. Καραμανλή και τον Αντ. Σαμαρά, πήρε θέση -αν και εν ενεργεία ευρωβουλευτής-ύστερα από αρκετές αμφιταλαντεύσεις και ο Β. Μεϊμαράκης, ζητώντας «να βγουν όλα στο φως» και αναφερόμενος, εμμέσως πλην σαφώς, στο θέμα των υποκλοπών. Την Παρασκευή προστέθηκε και ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας με την προσεκτική, αλλά άκρως υπαινικτική αποστροφή του λόγου του από το βήμα της Βουλής, ότι η Ν.Δ. «είναι ένα βαθύτατα ηθικό και λαϊκό κόμμα», καθώς και με τις αναφορές του στις «παρακαταθήκες» του Κώστα Καραμανλή.
Η εσωτερική απομόνωση του κ. Μητσοτάκη επιδεινώνει τη θέση του και στο προεκλογικό και το μετεκλογικό σκηνικό. Την ώρα που τα πλοκάμια της διαφθοράς απλώνονται παντού, η κοινή γνώμη παρακολουθεί άναυδη και αηδιασμένη πια τις εξελίξεις, ενώ η ψαλίδα -λόγω της πτώσης της Ν.Δ.- από τον ΣΥΡΙΖΑ κλείνει διαρκώς και επικίνδυνα, και αλλάζουν θεαματικά και τα δεδομένα των πολιτικών συμμαχιών. Για πρώτη φορά ο Ν. Ανδρουλάκης -που πιέζεται εξοντωτικά και αυτός από το σκάνδαλο Καϊλή, ενώ αναβιώνει η εσωστρέφεια στη Χαριλάου Τρικούπη- έθεσε ως στόχο του «να στείλει τη Ν.Δ. στην αντιπολίτευση» και να σχηματιστεί «“προοδευτική κυβέρνηση” με το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή».
Αυτό σηματοδότησε μια σημαντική ανατροπή προτεραιοτήτων, που κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή του κ. Μητσοτάκη, αφού, εκτός από τον στόχο της αυτοδυναμίας, που έχει καταστεί άπιαστος, ενισχύεται -όσο αργούν οι εκλογές- και η δυναμική για ανάγκη αλλαγής στην ηγεσία της Ν.Δ., προκειμένου να διευκολυνθούν οι διεργασίες της επόμενης ημέρας…
