Αυτή ήταν η χειρότερη χρονιά της πολιτικής καριέρας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Για τους πολίτες οι συνέπειες θα τραβήξουν για πολύ ακόμα στο μέλλον. Και η αλήθεια είναι πως ο πρωθυπουργός είναι υπεύθυνος για τα περισσότερα πράγματα που έχουν πάει στραβά. Από την εκτόξευση του κόστους της ενέργειας, μέχρι τη βουτιά στο βιοτικό μας επίπεδο και από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, μέχρι την ντροπιαστική θεσμική εκτροπή με τις υποκλοπές.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Κανένας άλλος κυβερνήτης μεταπολιτευτικά δεν βρέθηκε με τόσα σκάνδαλα και τέτοιες αστοχίες στην πλάτη του μέσα σε μόλις έναν χρόνο. Είναι πραγματικά αδιανόητο: Η χειρότερη αισχροκέρδεια των τελευταίων δεκαετιών, μια παράνομη ρήτρα αναπροσαρμογής, τα επιδόματα-κοροϊδία, οι εγκλωβισμένοι στην Αττική Οδό, τα sms Γεραπετρίτη – Φουρθιώτη, η «κατάργηση» της Βουλής για το Ουκρανικό και τα ψέματα για τα όπλα, ο Πάτσης, η Σπυράκη, η βίλα και τα μπόνους του Στάσση, η ακύρωση της Εξεταστικής και της Επιτροπής Διαφάνειας, οι υποκλοπές της πρωθυπουργικής ΕΥΠ, ακόμα και η προς μετεγγραφή Καϊλή.
Η πολιτική αντιμετώπιση του Μητσοτάκη σε όλα αυτά αποτυπώνεται σε δύο εικόνες. Η μία είναι καλοκαιρινή, να λιάζεται στις παραλίες. Και η δεύτερη, χειμωνιάτικη, να κάνει σπριντ για να φύγει τρέχοντας από τη Βουλή ώστε να μην απαντήσει για τις υποκλοπές σε Φλώρο – Χατζηδάκη.
Για 12 μήνες ο ελληνικός λαός περνούσε το μαρτύριο της σταγόνας, βομβαρδισμένος από σκάνδαλα, ανεξέλεγκτη ακρίβεια, Ι.Χ. αποφάσεις για την εμπλοκή της χώρας σε πόλεμο, μαζικούς θανάτους σε αυτοσχέδιες ΜΕΘ, ακόμα και διαλόγους άγριας Δύσης «είσαι εκβιαστής» – «είσαι παρακράτος» με επιχειρηματίες.
Η κοινή γνώμη παρακολούθησε σε ζωντανή μετάδοση, μέρα με τη μέρα, την αυτοκαταστροφή ενός πρωθυπουργού που εξακολουθεί να κρατιέται, με θεσμική εκτροπή, στην καρέκλα. Δίχως τη θεσμική κάλυψη της Εξεταστικής Επιτροπής, της Επιτροπής Διαφάνειας, της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, των νόμων που ο ίδιος πέρασε, των περισσότερων ΜΜΕ και υπό την ανοχή της Δικαιοσύνης, δεν θα μπορούσε να σταθεί για πολύ έπειτα από τέτοια σκανδαλώδη διακυβέρνηση.
Βασικά στελέχη του και βουλευτές δέχτηκαν να γίνουν ασπίδες του ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ανεξάρτητες Αρχές, όπως η ΑΔΑΕ, πολεμήθηκαν. Η Ελλάδα είναι εκτός χάρτη ελευθεροτυπίας και η Τουρκία αλωνίζει βλέποντας έναν πρωθυπουργό που στο Κογκρέσο δεν τολμάει να αρθρώσει καν το όνομά της.
Μυστικοπάθεια, αλαζονεία, ανικανότητα και μια βρεφικού τύπου ανευθυνότητα τα προσόντα του Μητσοτάκη
Ολες αυτές οι καταστροφές σχετίζονται απόλυτα με τα προσόντα του ενοίκου του Μαξίμου: συγκαλύψεις, μυστικοπάθεια, αλαζονεία, ανικανότητα και μια βρεφικού τύπου ανευθυνότητα. Ο Μητσοτάκης δεν μας φανέρωσε μόνο ένα ελάττωμα, αλλά πολλά. Ακόμα και τα προβλήματα που δεν ήταν άμεσα δικής του κατασκευής, όπως η κρίση στην ενέργεια και το κόστος ζωής, εντάθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν από έναν πρωθυπουργό που είτε δεν μπορεί είτε δεν τολμά να παλέψει για τους πολίτες.
Αν έχει μια αληθινή υπερδύναμη ο πρωθυπουργός, αυτή είναι η έλλειψη ντροπής. Κατηγορίες για διαφθορά, ανικανότητα, ευνοιοκρατία, υποκλοπές, κατάχρηση της εξουσίας του, υπονόμευση των ανεξάρτητων Αρχών και ευθυνοφοβία περνούν από πάνω του σαν το νερό. Τίποτα δεν φαίνεται ικανό να τον πτοήσει.
Το μόνο για το οποίο μας προδιαθέτει είναι ότι μπορεί να κάνει τα πάντα για να κερδίσει την επανεκλογή του. Και ότι ήδη κάνει τα πάντα για να αποφύγει τη λογοδοσία.
Τελικά, η χειρότερη ευχή που θα μπορούσε να δώσει κανείς για τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη είναι «και του χρόνου». Δύσκολα ο κόσμος θα καταφέρει να σηκώσει στις πλάτες του ακόμα περισσότερα σκάνδαλα, αισχροκέρδεια και ατιμωρησία. Και ακόμα πιο δύσκολα ο πρωθυπουργός θα εξακολουθήσει να βγαίνει αλώβητος με τόσα διαδοχικά βατερλό… Αλλοι «γονάτισαν» με πολύ λιγότερα σκάνδαλα.
Ο Μητσοτάκης αποδεικνύεται ανθεκτικός. Ισως επειδή η θεσμική εκτροπή «δουλευόταν» μεθοδικά και εξελισσόταν σιωπηλά πολύ πριν γίνει αντιληπτή. Μια χώρα που, θεσμικά, σφυρίζει αδιάφορα, θεωρώντας φυσιολογικό να οδεύει προς τις εκλογές παρακολουθούμενη, έχει ήδη αποδεχτεί τη μοίρα της. Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό, ακόμα κι αν κάποτε «ξεκολλήσει» ο Μητσοτάκης από τον θρόνο του. Δυστυχώς, η χώρα θα είναι αυτή που θα θερίσει ό,τι έσπειρε ο πρωθυπουργός.
Τα πέντε «όπλα» εξουσίας
Αν και ο ίδιος έχει την ικανότητα να μην αφήνει τίποτα να μπει ανάμεσα σε αυτόν και στην αγαπημένη του πρωθυπουργική καρέκλα, οι καταστροφές των τελευταίων 12 μηνών άρχισαν να εξαντλούν τους πολίτες.
- Στόχευσε ταυτόχρονα σε όλα τα κέντρα εξουσίας, των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, της Υπηρεσίας Πληροφοριών, των ανεξάρτητων Αρχών και των θεσμών του κράτους, συμπεριλαμβανομένου του δικαστικού σώματος. Ηλεγξε τον mainstream Τύπο, με σκοπό να μονώσει την αλήθεια από τον κόσμο και να ελέγξει το αφήγημα.
- Επέτρεψε εν μέσω πληθωριστικής κρίσης την ωμή μεταφορά πλούτου μέσω ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας στην ενέργεια και στα σούπερ μάρκετ, κι έβαλε πλάτη για την προστασία των μετόχων των εταιριών, εμπαίζοντας τους πολίτες με διαστρεβλωτική εικόνα και τριτοκοσμικά επιδόματα.
- Η μεγαλύτερη αποτυχία του Μητσοτάκη μπορεί να είναι αυτό που ήλπιζε ότι θα αποτελούσε την ένδοξη κληρονομιά του. Πέρα από όσα κηρύττει περί μακροοικονομικών και λογιστικών success stories, τίποτα δεν ανεβάζει το στάσιμο βιοτικό επίπεδο. Τα νοικοκυριά χάνουν καθημερινά μέρος των εισοδημάτων τους. Ο μισθός και οι αποταμιεύσεις τους εξαϋλώνονται. Οποια ανάπτυξη αφορά μια χούφτα ανθρώπους και επιχειρήσεις. Στην πραγματικότητα, η οικονομική ανάπτυξη για την πλειονότητα των πολιτών έχει υποχωρήσει επικίνδυνα στον πάτο της λίστας των στόχων του Μητσοτάκη.
- Κανένα μοναδικό «επίτευγμα» Μητσοτάκη δεν φαίνεται να υπερισχύει της κληρονομιάς που θα μας αφήσει το προσωπικό του σκάνδαλο υποκλοπών. Ακριβώς επειδή χωρίς αυτόν μπορεί να μην είχε συμβεί ποτέ. Οποτε φύγει, αυτή θα είναι η πιο διαρκής παρακαταθήκη του. Και σίγουρα η πιο ντροπιαστική απ’ όλες.
Αλλος πρωθυπουργός, αν πιανόταν να χρησιμοποιεί την ΕΥΠ, που έχει θέσει υπό την προσωπική του πολιτική και ποινική ευθύνη, ως πριβέ γραφείο παρακολουθήσεων, θα είχε παραιτηθεί. Για το συγκεκριμένο σκάνδαλο ο σπόρος είχε φυτευτεί νωρίτερα, όταν το 2019, ώρες αφότου ανέλαβε την πρωθυπουργία, έσπευσε να πάρει την ΕΥΠ στην απόλυτη δικαιοδοσία του.
Από την πρωθυπουργική ΕΥΠ παρακολουθούνταν πολιτικοί αντίπαλοι, αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων, κορυφαίοι υπουργοί, επιχειρηματίες, φίλοι, εχθροί, εν ολίγοις οι πάντες, σε μια προσπάθεια «αποθησαύρισης» χρήσιμων πληροφοριών για μελλοντικά «χρέη» προς εξόφληση. Ηταν η πλήρης εξαπάτηση των κανόνων. Το μοναδικό μέλημα του Μητσοτάκη είναι να μην υπάρξουν αξιοποιήσιμες αποδείξεις που μπορεί να τον φέρουν με το ζόρι προ των ευθυνών του. - Ισως το πιο τρομακτικό είναι ότι η πολιτική του προσέγγιση στην πραγματικότητα δεν αφορά τίποτε άλλο εκτός από αυτόν. Από την εν κρυπτώ «προσωπική» εξωτερική πολιτική του σε μια συγκυρία τόσο κρίσιμη, που δεν έχει επαναληφθεί από την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, μέχρι την πεισματική άρνηση να φρενάρει την αισχροκέρδεια στον κλάδο της ενέργειας και των τροφίμων, ελάχιστοι θα πουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βάζει τα συμφέροντα της χώρας πάνω από τα δικά του.
Ο «μαύρος» απολογισμός
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ: Η κυβέρνηση «πάγωσε» από τα χιόνια στην Αττική Οδό και «υπερθερμάνθηκε» από τους διαλόγους του Φουρθιώτη με το δεξί χέρι του Μητσοτάκη, Γεραπετρίτη. Η μεταγραφή… αεροδρομίου του πρωθυπουργού, ο Στυλιανίδης αποδεικνύεται «παλτό». Η πανδημία συνεχίζει να «σκοτώνει», με όλο και περισσότερους νεκρούς εκτός ΜΕΘ.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ: Η ανεξέλεγκτη ακρίβεια σε ρεύμα – τρόφιμα «στριμώχνει» τον Μητσοτάκη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιουργεί νέα, χειρότερα δεδομένα, με την αισχροκέρδεια να οργιάζει. Η κυβέρνηση απούσα, με τον πρωθυπουργό να αρνείται πεισματικά τα υπερκέρδη των εταιριών ενέργειας. Οι νεκροί από κορωνοϊό ξεπερνούν τους 25.000.
ΜΑΡΤΙΟΣ: Με προσωπική απόφαση Μητσοτάκη η Ελλάδα εντάσσεται στους πιο «πρόθυμους» των ΗΠΑ για το Ουκρανικό. Οι σχέσεις με το Κρεμλίνο «σπάνε». Η Ελλάδα στέλνει κρυφά πολεμικό υλικό στο Κίεβο. Η κυβέρνηση περνάει νύχτα τροπολογία φίμωσης των εφημερίδων, ενώ ο Μητσοτάκης υποχρεώνεται στην παραδοχή «πιθανών υπερκερδών».
ΑΠΡΙΛΙΟΣ: Η κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε να κλείσει τις λιγνιτικές μονάδες, αλλά υπό το βάρος του πολέμου ο πρωθυπουργός σύρεται στην ανακοίνωση για αύξηση της παραγωγής λιγνίτη. Σε ένα επικοινωνιακό βατερλό δίχως προηγούμενο, ο Ζελένσκι μιλάει στην ελληνική Βουλή προβάλλοντας και τον νεοναζί των Αζόφ, Μιχαήλ.
ΜΑΙΟΣ: Ηδη από τέλη Απριλίου η «δημοκρατία» αναδείκνυε την υπόθεση Στάσση, προσωπικής επιλογής Μητσοτάκη, με τη βίλα και τα μπόνους. Ο Σαμαράς αμφισβητεί ανοιχτά τον πρωθυπουργό, ενώ η οργή για την παράνομη ρήτρα αναπροσαρμογής ξεχειλίζει. Η Ελλάδα πέφτει στην 108η θέση ελευθεροτυπίας και ο Μητσοτάκης, στην ομιλία του στο Κογκρέσο, δεν τολμά καν να αναφερθεί στην «Τουρκία».
ΙΟΥΝΙΟΣ: Ο πρωθυπουργός μιλούσε επί χρόνια για συμμορία, όμως το παραμύθι της σκευωρίας Novartis καταρρέει με ιστορική απόφαση του δικαστικού συμβουλίου. Ο υπουργός Αμυνας Παναγιωτόπουλος φτάνει στο σημείο να κατηγορεί στη Βουλή ακόμα και αξιωματικούς για τις «διαρροές» για τα όπλα στην Ουκρανία. Οι νεκροί από κορωνοϊό ξεπερνούν τους 30.000, με ανθρώπους να πεθαίνουν σε αυτοσχέδιες ΜΕΘ.
ΙΟΥΛΙΟΣ: Ο «εκλεκτός» της κυβέρνησης για το Εθνικό Θέατρο Λιγνάδης αφήνεται ελεύθερος παρότι κρίθηκε ένοχος για δύο βιασμούς. Η εξαγγελία για το power pass αποδεικνύεται απάτη με πουρμπουάρ 20-30 ευρώ στους καταναλωτές. Σε κατάσταση απελπισίας ο Μητσοτάκης κουνάει τα πρωτοσέλιδα «δημοκρατίας» και «Αυγής» στην Ευρωβουλή, ως ένδειξη ελευθεροτυπίας. Επιτίθεται και σε δημοσιογράφο του Euractiv.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: Ξεσπάει το σκάνδαλο των υποκλοπών. Αποδεικνύεται ότι ο Ανδρουλάκης επιχειρήθηκε να παρακολουθηθεί όχι μόνο από το Predator, αλλά και από την ΕΥΠ. Ο Μητσοτάκης «παραιτεί» τον γενικό γραμματέα του και τον διοικητή της ΕΥΠ. Ισχυρή κριτική κατά της προσπάθειας συγκάλυψης από το Μαξίμου από τους Προκόπη Παυλόπουλο, Ολγα Κεφαλογιάννη και Κώστα Τζαβάρα.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Κεραυνοί Καραμανλή για την επίκληση του απορρήτου από το Μαξίμου. Ακολουθεί νέα επίθεση Σαμαρά. Η έκρηξη ακρίβειας στα σούπερ μάρκετ σοκάρει όσους γυρίζουν από τις διακοπές τους. Η ατιμωρησία βασιλεύει, με τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου Siemens να αθωώνονται λόγω παραγραφής. Αρον άρον κλείνει η Εξεταστική-φιάσκο για τις υποκλοπές, ενώ ο Μητσοτάκης πάει για συνέντευξη στον… Αρναούτογλου, την ώρα που παραληρούσε ο Ερντογάν στον ΟΗΕ και στη Βουλή ξεσκεπάζονταν παρακρατικές μέθοδοι.
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ: Βαριά εθνική ήττα, με την κυβέρνηση να πιάνεται στον ύπνο για τη νέα συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης για τους υδρογονάνθρακες. Ξεσπάει το σκάνδαλο Πάτση, προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού για τα Γρεβενά. Ο Μητσοτάκης τον «διώχνει» από το κόμμα με καθυστέρηση κάποιων… ετών. Η «δημοκρατία» παρουσιάζει φωτογραφία της Ντόρας Μπακογιάννη στην Τουρκία το 2015, σε εκδήλωση επιχειρηματικού ανοίγματος του Πάτση.
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ: Ξεσπάει κόντρα μεταξύ Μητσοτάκη – Μαρινάκη μετά το ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Αλληλοκατηγορούνται δημοσίως ως εκβιαστές και παρακράτος. Σύντομα οι σχέσεις τους αποκαθίστανται, όπως αναμενόταν εξαρχής. Η «δημοκρατία» αποκαλύπτει ότι η Κεραμέως δεν πλήρωνε τα κοινόχρηστα στην πολυκατοικία της και το ΣτΕ εκδίδει απόφαση-χαστούκι στον Πλεύρη για τους ανεμβολίαστους. Και η Επιτροπή Διαφάνειας ολοκληρώνει το δικό της φιάσκο για τις υποκλοπές.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ: Η Καϊλή, την οποία στήριξε ο Μητσοτάκης για την αντιπροεδρία στην Ευρώπη, συλλαμβάνεται για το σκάνδαλο του Κατάρ. Η ασυλία της ευρωβουλευτού Σπυράκη αίρεται για απάτη. Ερωτήματα στον ξένο Τύπο για Αβραμόπουλο και Σχοινά. Αποκαλύψεις για παρακολούθηση Χατζηδάκη – Φλώρου, με τον Μητσοτάκη να φεύγει σαν Καρλ Λιούις από τη Βουλή αποφεύγοντας να δώσει απαντήσεις. Ο Σταϊκούρας παίζει θέατρο ότι δήθεν… τσακώθηκε με τις τράπεζες και ο νόμος-ντροπή για την ΕΥΠ ψηφίζεται.
