Με τραγούδι και χορό, από τις ανεπανάληπτες φωνές της Γιώτας Γιάννα, της Ελένης Βιτάλη και της Καίτης Ντάλη, αλλά χωρίς το πατροπαράδοτο χαρτάκι, θα υποδεχθεί το 2020 ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής στην Α΄Περιφέρεια Αθηνών, Νικήτας Κακλαμάνης.
Η ιστορία της ζωής του αντιπροέδρου μοιάζει πολύ με αυτή που περιγράφεται στη συγκλονιστική διαφήμιση των Jumbo με τον ναυτικό πατέρα που αγοράζει από τα λιμάνια δώρα για τα παιδιά του και πάντα λείπει…
«Μόνο ο Βούλγαρης στη «Μικρά Αγγλία» θα μπορούσε να αποτυπώσει τη ζωή μας» λέει στην εφημερίδα «Espresso» και στη Βίβιαν Μπενέκου για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια στην Άνδρο, με τον θαλασσοδαρμένο ναυτικό πατέρα και την ηρωίδα μάνα να κουνάει μονίμως το μαντίλι στο λιμάνι.
Εφευρετικός από μικρός, ο Νικήτας έλεγε τα κάλαντα συνοδεία κορνέτας και μαντολίνου. Μόνο μια Πρωτοχρονιά δεν τα είπε.
«Ήταν η Πρωτοχρονιά που είχε προηγηθεί ο θάνατος του παππού Νικήτα. Είχε αφήσει, όμως, εντολή στη γιαγιά να μου δώσει την καθιερωμένη στρίνα (σ.σ.: δώρο σε χρήματα), που μου την άφηνε κάτω από το μαξιλάρι. Έφυγα το πρωί της Πρωτοχρονιάς και πήγα και του έκανα λίγη παρέα, στεκόμενος δίπλα στον λιτό τάφο του» λέει ο βουλευτής και πρώην υπουργός.
Στην ενήλικη ζωή του όμως θυμάται μόνο ένα πρωτοχρονιάτικο δώρο, κι αυτό είναι δύο πίνακες ζωγραφικής που του χάρισε ένας αυτοδίδακτος ζωγράφος ασθενής ψυχιατρείου όταν ο Νικήτας ήταν υπουργός Υγείας.
Όσον αφορά τη συζήτηση περί Προέδρου της Δημοκρατίας που θα ανοίξει αμέσως μετά τον ερχομό του 2020, ο Νικήτας Κακλαμάνης δηλώνει ξεκάθαρα ότι αυτή η συζήτηση δεν αφορά καθόλου τον Κώστα Καραμανλή, γιατί έτσι επέλεξε ο ίδιος, αλλά αφορά πολύ τον Προκόπη Παυλόπουλο, υπέρ του οποίου τάσσεται ο αντιπρόεδρος.
Όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, εάν γινόταν ηθοποιός, που είναι η άλλη όψη του, στην Ελλάδα θα ήταν ο Δημήτρης Χορν και στο εξωτερικό ο Ντάστιν Χόφμαν. Κι αν ήταν τραγούδι, θα ήταν το «Άνθρωποι μονάχοι», που τραγουδούσε η αγαπημένη φίλη του, η Βίκυ Μοσχολιού.
Πώς ήταν για εσάς τα Χριστούγεννα του 2019; Πώς περάσατε;
Συγκλονιστικά, όπως και πέρυσι, στην Κωνσταντινούπολη, όπου τραγουδήσαμε τα κάλαντα και χριστουγεννιάτικα τραγούδια με τους μαθητές του Ζωγράφειου Σχολείου στους δρόμους της συνοικίας του Πέρα, στο προξενείο και το Ελληνικό Γηροκομείο. Μια πρωτοβουλία του διευθυντή του Ζωγραφείου Γ. Δερμιτζόγλου, γεμάτη συγκίνηση και υπερηφάνεια.
Παιδικά Χριστούγεννα στην Άνδρο, με μαμά, συγγενείς… Θέλετε να τα θυμηθείτε;
Μνήμες αλησμόνητες, γεμάτες χαρά, χαμόγελα, που τις σκίαζε, όμως, η απουσία του καπετάνιου, του πατέρα μου, που μόνο μια φορά συνέπεσε να είναι παρών, αφού ταξίδευε στους ωκεανούς για να μη λείψει τίποτα από εμένα και την αδελφή μου.
Κάλαντα λέγατε;
Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα γίνεται; Ήμουν ο οργανωτής της αυτοσχέδιας ορχήστρας, αφού είχαμε ακόμη και κορνέτα και μαντολίνο.
Φέτος υπάρχει μια διαφήμιση της Jumbo, που έχει συγκινήσει πολύ κόσμο και δείχνει έναν μπαμπά ναυτικό που αγοράζει δώρα από όλα τα λιμάνια και ποτέ δεν τα πηγαίνει… Εσείς είχατε μπαμπά ναυτικό. Τι συναισθήματα και εικόνες έχετε από τότε;
Σας το ανέφερα ήδη, ήταν όπως ακριβώς τα περιγράψατε. Θυμάμαι μια φορά, την ημέρα των Χριστουγέννων, το καράβι του πατέρα ανέβαινε για τη Ρωσία και θα περνούσε ανοιχτά της Άνδρου, γεμάτο Ανδριώτες ναυτικούς. Το καράβι ήταν ιδιοκτησίας του Ν. Γουλανδρή, του προέδρου του Ολυμπιακού… Ο πατέρας μου αποφάσισε να αλλάξει λίγο την πορεία και να περάσει πολύ κοντά από το νησί μας, την Άνδρο. Όλο το νησί είχε μαζευτεί στην πλατεία του Αφανούς Ναύτη, ατενίζοντας το πέλαγος, και, όταν ακούσαμε το σφύριγμα από το φουγάρο του καραβιού, τότε αρχίσαμε να κουνάμε άσπρα σεντόνια χαιρετώντας τους πατεράδες, τους συζύγους, τα αδέλφια. Μόνο ο Βούλγαρης στη «Μικρά Αγγλία» θα μπορούσε να αποτυπώσει τη στιγμή…
Σας παρακαλώ να θυμηθείτε την Πρωτοχρονιά που σημάδεψε θετικά ή αρνητικά τη ζωή σας…
Ήταν η Πρωτοχρονιά, που είχε προηγηθεί ο θάνατος του παππού Νικήτα, αλλά είχε αφήσει εντολή στη γιαγιά να μου δώσει την καθιερωμένη στρίνα, που μου την άφηνε κάτω από το μαξιλάρι. Έφυγα το πρωί της Πρωτοχρονιάς και πήγα και του έκανα λίγη παρέα, στεκόμενος δίπλα στον λιτό τάφο του.
Σας πιάνει νοσταλγία για κάτι ή κάποιον τέτοιες μέρες;
Ναι, για ανθρώπους που σημάδεψαν τη ζωή μου, καθένας ξεχωριστά, και που δεν είναι πια κοντά μου. Ο «κατάλογος» είναι δυστυχώς μεγαλούτσικος, πρώτη στη σειρά η κυρα-Κατίνα, η μάνα, η καπετάνισσα της οικογένειας, η ενδέκατη από τα 12 αδέλφια… Παιδιά του Αντώνη και της Φλώρας. Μια τεράστια οικογένεια, από τις πρώτες του νησιού. Η μάνα μου κατέβαινε τον κεντρικό δρόμο στη χώρα της Άνδρου και οι άνδρες που κάθονταν στα καφενεία του νησιού, σηκώνονταν όρθιοι και τη χαιρετούσαν βγάζοντας τις τραγιάσκες τους.
Ποιος ή ποιοι άνθρωποι σας έχουν κάνει δώρα που τα θυμάστε ακόμη;
Όταν ήμουν υπουργός Υγείας, κατόρθωσα κι «έκλεισα» δύο ψυχιατρεία, αυτό των Χανίων και της Πέτρας Ολύμπου. Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους συνεργάτες μου εκείνη την εποχή… Ένας, λοιπόν, ασθενής, αυτοδίδακτος ζωγράφος, τον οποίο έπειτα από 20 χρόνια εγκλεισμού τον πήγαμε σε προστατευόμενο διαμέρισμα, μου χάρισε δύο φανταστικούς πίνακες από τη συλλογή του, που κοσμούν το σπίτι μου.
Πού θα σας βρει το 2020;
Στην πόλη που αγαπώ, την Αθήνα μας, παρέα με φίλους και συνεργάτες. Δεν παίζουμε χαρτιά, αλλά μέχρι τελικής πτώσεως τραγούδι και χορός: «Αθήνα μου, πώς να σ’ το πω, σαν μάνα μου σε αγαπώ και πιο πολύ ακόμα».
Μόλις περάσουν τα ωραία των γιορτών, όμως, η πολιτική συζήτηση θα αρχίσει να περιστρέφεται γύρω από την προεδρική υποψηφιότητα. Πείτε μου, εάν θέλετε, το πρόσωπο που εσείς πιστεύετε ότι κάνει για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η πατρίδα έχει Πρόεδρο έναν άνθρωπο που τιμά το θεσμικό του αξίωμα, που σε δύσκολες στιγμές μέσα στην πενταετία, δρώντας πάντα μέσα στο πλαίσιο του Συντάγματος, βοήθησε αφανώς αλλά ουσιαστικά την Ελλάδα. Με μεγάλο κύρος στο εξωτερικό και με ξεχωριστή παιδεία και ήθος. Το όνομά του: Προκόπης Παυλόπουλος.
Υπάρχει ρόλος σε όλη αυτή τη συζήτηση για τον Κώστα Καραμανλή;
Όχι, γιατί έτσι επέλεξε ο ίδιος. Ο ρόλος του Κ. Καραμανλή είναι ο συμβολισμός της ενότητας της λαϊκής βάσης της παράταξής μας, αλλά και έξω απ’ αυτή. Η αμείωτη δημοτικότητά του, όπως έδειξε και η τελευταία μέτρηση της MRB, πυροδότησε την έκρηξη του κ. Σημίτη -στην ίδια δημοσκόπηση λαμβάνει μόνο το 2% σχετικά με την καταλληλότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, δηλαδή ούτε το κόμμα του τον στηρίζει-, του πρωθυπουργού των Ιμίων, των γκρίζων ζωνών, του Χρηματιστηρίου, των swaps της Goldman Sachs και των φυλακισμένων υπουργών για διαφθορά. Γι’ αυτά βέβαια κουβέντα ο κ. Σημίτης.
Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι ο πρωθυπουργός προχωρεί το νομοθετικό έργο με τέτοια ταχύτητα; Έχουν ψηφιστεί περισσότερα από 30 νομοσχέδια. Γιατί αυτή η… πρεμούρα;
Γιατί αυτά είχαμε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό και θέλει να τα κάνουμε πράξη το γρηγορότερο. Χάθηκαν 10 ολόκληρα χρόνια, δεν μπορούμε να χάσουμε ούτε μία μέρα. Στηρίζω, κριτικά, την προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη.
Εσείς είστε μεγάλο ιστορικό κεφάλαιο για τη Ν.Δ. Ευχαριστημένος με το πώς τα έχει φέρει η ζωή «στα της πολιτικής»;
Μαθητής γυμνασίου, γράφτηκα στη Νεολαία της ΕΡΕ το 1964. Υπολογίστε πόσες δεκαετίες μετρώ… Η παράταξή μου με τίμησε κι εγώ προσπαθώ να της το ανταποδώσω…
Ποια είναι η αίσθηση του να είναι κανείς στην έδρα της Ολομέλειας, την ώρα που νομοθετούνται πράγματα που αλλάζουν τις ζωές των ανθρώπων; Ποιες σκέψεις περνούν;
Αν είσαι άξιος για αυτή τη μεγάλη ευθύνη που σου έχουν αναθέσει οι συμπολίτες σου. Χαίρομαι γιατί μόνο λίγες φορές, χάριν της κομματικής πειθαρχίας, έχω ψηφίσει παρά τη συνείδησή μου. Τα αποτελέσματα της απόφασής σου τα βλέπεις αργότερα.
Έχετε σκεφτεί τη μέρα που θα ξυπνήσετε και δεν θα υπάρχουν στο πρόγραμμά σας η Βουλή και οι υποχρεώσεις της;
Και την έχω σκεφτεί και την έχω προετοιμάσει. Εμείς οι πολιτικοί παλαιάς κοπής είμαστε κυρίως κοινοβουλευτικοί, αγαπάμε τη Βουλή και, όταν έρθει η ώρα του αποχωρισμού, ναι, η Βουλή θα μας λείψει. Προσωπικά θα θυμάμαι πάντα την ημέρα που το 98% των συναδέλφων μου με εξέλεξε στη θέση του α΄ αντιπροέδρου.
Πού διασκεδάζετε σήμερα που δεν υπάρχουν οι μεγάλοι καλλιτέχνες που έχετε ζήσει εσείς; Μπουζούκια πηγαίνετε και ποιους τραγουδιστές προτιμάτε;
Οι μεγάλες πίστες ποτέ δεν με συγκινούσαν ιδιαίτερα. Κάποτε πήγαινα, σήμερα όχι. Προτιμώ κουτούκια με εξαιρετικές νέες φωνές. Επίσης, Γιώτα Γιάννα, Βιτάλη, Πρωτοψάλτη, Eλένη Ροδά και Καίτη Ντάλη, όταν τις βρω, τρέχω να τις ακούσω.
Αν γινόσασταν ηθοποιός, ποιος θα θέλατε να είστε;
Από τους Έλληνες, ο Χορν. Από τους ξένους, ο Χόφμαν.
Ποιοι στίχοι τραγουδιού θα λέγατε ότι σας περιγράφουν;
Το «Άνθρωποι μονάχοι», με την ανεπανάληπτη ερμηνεία της Μοσχολιού.
Τι χρονιά βλέπετε να είναι το 2020; Τι θα θέλατε να φέρει στη χώρα και σε εσάς;
Στην Ελλάδα, ελπίδα και εθνική υπερηφάνεια. Σε εμένα, υγεία και αγάπη από εμένα και προς εμένα.
