Από το 1980, σε τακτά διαστήματα, οι δασικές φωτιές του καλοκαιριού απειλούν ή εξαφανίζουν τον δασικό πλούτο του λεκανοπεδίου και κομμάτια του αστικού ιστού, με αποκορύφωμα το διαρκές έγκλημα στο Μάτι.
- Της Κύρας Αδάμ, εφημερίδα «δημοκρατία»
Την ίδια κατάσταση αντιμετωπίζουν πάνω από τριάντα χρόνια πολλές περιοχές της Ελλάδας, όπως η Ηλεία, η Ζάκυνθος, η Χίος, η Ρόδος κ.λπ. Αν προστεθούν και τα πρόσφατα πλημμυρικά φαινόμενα, όπως στη Θεσσαλία, στο λεκανοπέδιο κ.λπ., είναι ηλίου φαεινότερον ότι η χώρα έχει μπει για τα καλά στο μάτι της κλιματικής αλλαγής, με τα σενάρια να γίνονται όλο και πιο δύσκολα, καταστροφικά και επικίνδυνα.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, τα πολιτικά κόμματα και οι εναλλασσόμενοι αρχηγοί τους, αστέρια, πεφταστέρια, διάττοντες ή νεκροί αστερισμοί, είναι όχι μόνον κατώτεροι των περιστάσεων, όχι μόνον ανίδεοι και ανήμποροι να αντιμετωπίσουν τη δυστοπική κατάσταση, αλλά και συστηματικοί παραπλανητές των Ελλήνων πολιτών, στους οποίους τάζουν λαγούς με πετραχήλια της στιγμής για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Είναι ακόμα ηλίου φαεινότερον ότι κανένα απολύτως κόμμα, οι φωστήρες του και τα ανίκανα, απαίδευτα και αδιάφορα εν πολλοίς κομματικά επιτελικά κράτη-μαϊμού δεν είναι σε θέση από μόνα τους όταν έρχονται στην εξουσία να θεραπεύσουν ή να λύσουν ένα τόσο μεγάλο δομικό πρόβλημα της χώρας, όπως είναι το υπερβολικά ευαίσθητο κλιματικό πρόβλημα της χώρας.
Το μόνο που ξέρουν να κάνουν όλα τα κόμματα πολύ καλά είναι να επιτίθενται, προς άγραν ψήφων και μόνον, στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα για «την άθλια πολιτική του» στην αντιμετώπιση αυτών των καταστροφών, λες και αυτοί τα έκαναν καλύτερα.
Για παράδειγμα, είναι πραγματικά απαίσιο και απολύτως προσβλητικό για την κοινή λογική ένα κόμμα που φορτώθηκε επί διακυβέρνησής του 104 νεκρούς στο Μάτι να θέλει την άμεση παραίτηση της τρέχουσας κυβέρνησης, που έχει μετρήσει ελάχιστους νεκρούς από πυρκαγιά, κάτι που δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με την τραγωδία στο Μάτι.
Όπως είναι ομοίως αποκρουστικό η τρέχουσα κυβέρνηση να επαίρεται για τους λίγους νεκρούς και τις αντιμετωπίσιμες ζημιές, ενώ όλοι ξέρουν ότι έχει ανατραπεί η περιβαλλοντολογική ισορροπία στη χώρα και ειδικά στην πρωτεύουσα.
Είναι, τέλος, ηλίου φαεινότερον ότι όλα τα αποτυχημένα κόμματα είναι ανάγκη, θέλουν δεν θέλουν, να κάτσουν γύρω από ένα τραπέζι, βγάζοντας τα κομματικά προσωπεία τους και τις ανόητες κομματικές μπουρδολογίες τους, και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα από την αρχή και σε βάθος, μήπως και καταλήξουν σε ένα υγιές, αυστηρά δεσμευτικό, επιστημονικά δομημένο και πολιτικά υλοποιήσιμο πλαίσιο εθνικής περιβαλλοντολογικής πολιτικής και αντιμετώπισης -στο μέτρο του δυνατού, γιατί η φύση είναι απρόβλεπτη και σκληρή- των έκτακτων καταστάσεων.
Φυσικά, όλα τα κόμματα θα υποχρεωθούν πρώτα πρώτα να σπάσουν τα ίδια τα μούτρα τους, αν και όταν έρθουν αντιμέτωπα με τον δαίδαλο κομματικών νόμων, διατάξεων και πλαισίων που έχουν δημιουργήσει όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, με στόχο την καταστροφή του περιβάλλοντος ανά την Ελλάδα, με μοναδικό κίνητρο και στόχο το βραχύβιο κομματικό και πολιτικό κέρδος.
Είναι άγνωστο αν στην επικράτεια ολόκληρη αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας πολιτικός σχηματισμός ή μια πολιτική προσωπικότητα που θα μπορούσε να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία, χωρίς να λοιδορηθεί ή καταστεί περίγελος των κομματικών μηχανισμών και συστημικών μέσων.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, τα κόμματα της Αριστεράς πλακώνονται αυτή τη στιγμή εντός και εκτός των τειχών τους για το αν θα υπάρξει και πώς θα υπάρξει συνεργασία μεταξύ τους, από τα κάτω, τα από πάνω ή τα πλάγια, στη βάση και τα πραγματικά προβλήματα.
Ε, λοιπόν, το πρόβλημα είναι στα πόδια τους και τους φτύνει κατάμουτρα. Και δεν είναι το μόνο που απαιτεί διαμόρφωση εθνικής συναινετικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένου και του τρέχοντος κυβερνητικού κόμματος.
