Η κυβέρνηση Μητσοτάκη -επισπεύδουσα στην οριοθέτηση ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο -δεσμεύεται να διαπραγματευθεί με το σύνολο των «ζωτικών συμφερόντων» της Τουρκίας στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο και να μην αγγίξει τις «νομικές θέσεις» της Τουρκίας στις ελληνοτουρκικές διαφορές.
- Της Κύρας Αδάμ
Τα «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο οι ελληνικές κυβερνήσεις τα έχουν αποδεχθεί και συμφωνήσει εδώ και μερικές δεκαετίες, ενώ τις «νομικές θέσεις» της Τουρκίας στα Ελληνοτουρκικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δεσμευθεί στη «Διακήρυξη των Αθηνών» ότι δεν θα τις θίξει «προκειμένου να ενισχυθούν οι σχέσεις καλής γειτονίας».
Τόσο τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο (και στη Μεσόγειο) όσο και οι νομικές θέσεις της Αγκυρας που έχει δεχθεί αδιαμαρτύρητα η κυβέρνηση Μητσοτάκη βάλλουν ευθέως όχι μόνον εναντίον των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και εναντίον της ίδιας της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, δηλαδή εναντίον της υπόστασης του ελληνικού κράτους.
Επιπροσθέτως η χαζοχαρούμενα επισπεύδουσα κυβέρνηση Μητσοτάκη στην οριοθέτηση ΑΟΖ θα βρεθεί αμέσως μπροστά στην πάγια και πολλαπλώς δηλωμένη θέση Ερντογάν (από την κυβέρνηση Τσίπρα έως σήμερα) σύμφωνα με την οποία για να παραπεμφθεί μόνο το θέμα της οριοθέτησης ΥΦ/ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα πρέπει προηγουμένως να έχουν επιλυθεί διμερώς όλα τα υπόλοιπα θέματα. Διαφορετικά το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα αποφασίσει για όλα τα θέματα!
Το πρόβλημα διευρύνεται, καθώς ο Ερντογάν, από μακρού χρόνου και μόλις πριν από λίγες ημέρες από του βήματος του ΟΗΕ, πρότεινε λύση-πακέτο για τις οριοθετήσεις ΥΦ/ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο με όλες τις ενδιαφερόμενες χώρες (η Κύπρος με δύο κράτη), εντάσσοντας την ΥΦ/ΑΟΖ του Αιγαίου στη συμφωνία αυτή, με την υπενθύμιση ότι η Τουρκία «αυτοδικαίως» θα έχει το πάνω χέρι ως «χώρα με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην περιοχή».
Τη φραστική αποδοχή «του Διεθνούς Δικαίου» από τον Ερντογάν, που τόσο χαροποίησε την Αθήνα, η Αγκυρα σκοπεύει να τη χρησιμοποιήσει σαν δίκοπο μαχαίρι και τούτο διότι οι ελληνικές κυβερνήσεις διατηρούν ιδιομορφίες απέναντι στο Διεθνές Δίκαιο τόσο στον ΕΕΧ (6 ν.μ. – 10 ν.μ.) στην κατάθεση σχεδίων πτήσης και στο FIR Αθηνών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πλην της οφθαλμοφανούς επιθυμίας του πρωθυπουργού να εξελιχθεί σε «Εθνάρχη Β’». (μετά τον Κων. Καραμανλή), είναι ιδιαίτερα αμφίβολο αν είναι σε θέση σε βραχύβιο χρονικό διάστημα να διαχειριστεί, υπέρ της διασφάλισης των ελληνικών κυριαρχικών συμφερόντων και εθνικής κυριαρχίας, τη διαπραγμάτευση με την Τουρκία και τούτο διότι δεν έχει κάνει τίποτα από το 2019 έως σήμερα για την ανατροπή τουρκικών ισχυρισμών και πεπραγμένων (π.χ. τουρκολιβυκή ΑΟΖ, αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας σε νησίδες και βραχονησίδες, αποστρατιωτικοποίηση κ.λπ.) πλην της «ηρεμίας στο Αιγαίο», που οφείλεται εν πολλοίς στην αδύναμη αυτή την στιγμή ΠΑ της Τουρκίας (σε μαχητικά αεροσκάφη) και του αναγκαίου εκσυγχρονισμού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Η αδιαφορία της κυβέρνησης στις προκλήσεις του Ερντογάν
Αυτή τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση προσέρχεται αυτάρεσκα σε διαπραγμάτευση με την Τουρκία για ΥΦ/ΑΟΖ σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο, και καμώνεται ότι δεν δίνει σημασία σε συστηματικές ενέργειες της Τουρκίας εις βάρος της ελληνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών συμφερόντων, που αποτελούν τροχοπέδη στη διαπραγμάτευση, όπως:
– Καθημερινές παραβιάσεις εθνικής κυριαρχίας με πτήσεις UAV σε βραχονησίδες στο Αιγαίο, συνεχείς αμφισβητήσεις του FIR Αθηνών, μη σεβασμός του ΕΕΧ των 10 ν.μ.
– Διατήρηση του casus belli στο Αιγαίο, αν η Ελλάδα αποφασίσει επέκταση χωρικών υδάτων. Διά του τρόπου αυτού η Τουρκία, δεκαετίες ολόκληρες, παρεμποδίζει το δικαίωμα της Ελλάδας, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, να ορίσει τα χωρικά ύδατα, δηλαδή την κυριαρχία της, μέχρι τα 12 ν.μ. στο Αιγαίο. Οσον αφορά σα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας, αυτά ορίζονται από τις χώρες με συμφωνία, η οποία για τα θαλάσσια σύνορα είναι η μέση γραμμή. Ωστόσο, μέχρι αυτή την στιγμή, από τις εκβολές του Εβρου μέχρι ανατολικά του Καστελόριζου δεν υπάρχουν συνεχόμενα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας, παρά μόνον η μέση γραμμή μεταξύ ελληνικών νησιών και των ακτών της Τουρκίας, που δεν είναι συμφωνημένη μεταξύ των δύο κρατών. Οσον αφορά τα Δωδεκάνησα, λόγω της Συνθήκης των Παρισίων υπάρχουν επτά συντεταγμένες για τα ελληνοτουρκικά σύνορα, από νοτίως της Σάμου μέχρι 6 ν.μ. ανατολικά της Ρόδου και όχι μέχρι το Καστελόριζο. Μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου δεν υπάρχουν θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα και αυτά δεν μπορούν να καθοριστούν ποτέ. Τούτο διότι δεν μπορεί να οριστεί μέση γραμμή, αφού βορείως της περιοχής Ρόδου Καστελόριζου υπάρχουν οι ακτές της Τουρκίας και νοτίως διεθνής θάλασσα, στην οποία δεν ορίζονται ούτε σύνορα ούτε κυριαρχία από κανέναν. Επιπροσθέτως, στις περιοχές μεταξύ Σαμοθράκης – Λήμνου, Λήμνου – Λέσβου, Λέσβου – Χίου, Χίου – Σάμου δεν μπορούν να καθοριστούν ελληνοτουρκικά σύνορα, διότι οι αποστάσεις μεταξύ ελληνικών νησιών και τουρκικών ακτών είναι μεγαλύτερες των χωρικών υδάτων των δύο χωρών, δηλαδή μεσολαβεί διεθνής θάλασσα, η οποία δεν μπορεί να αποτελέσει σύνορο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο.
– Δημιουργία νέου τουρκικού casus belli στην περιοχή ανατολικών ακτών Ρόδου μέχρι Καστελόριζο – Καρπάθου, ανατολικών ακτών Κρήτης, όχι μόνον στην περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει «έστω και κατά ένα μίλι τα ελληνικά χωρικά ύδατα στην Κρήτη», αλλά και στην περίπτωση που η Ελλάδα «ξεμυτίσει» ανατολικά του 28ου μεσημβρινού.
– Διατήρηση της τουρκολιβυκής ΑΟΖ, που είναι πλέον διεθνώς σε ισχύ και η οποία στρέφεται όχι μόνον εναντίον των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων επί της ΑΟΖ, εξανεμίζοντας την ΑΟΖ του Καστελόριζου και πετσοκόβοντας την ΑΟΖ Ρόδου – Καρπάθου – Κρήτης, αλλά βάλει και εναντίον της ελληνικής κυριαρχίας. Και τούτο διότι η Τ/Λ ΑΟΖ διέρχεται 6,9 ν.μ. από τις ανατολικές ακτές της Ρόδου και της Καρπάθου, 10 ν.μ. από τις δυτικές ακτές του Καστελόριζου και 9,8 ν.μ. από τις ακτές της Κρήτης, γεγονός που εμποδίζει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, διότι ο ΟΗΕ έχει αναγνωρίσει ως έχει την τ/λ ΑΟΖ χωρίς καμιά επίσημη καταγγελία της Ελλάδας στον ΟΗΕ.
– Πλήρης και μόνιμη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε νησίδες και βραχονησίδες που δεν περιλαμβάνονται στις Συνθήκες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υποστηρίζει το έωλο και ανύπαρκτο επιχείρημα ότι οι βραχονησίδες περιλαμβάνονται στις Συνθήκες, οι οποίες όμως ούτε αναφέρονται ούτε κατονομάζουν ελληνικές βραχονησίδες. Η κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν ανατρέχει σε διεθνή έγγραφα και άλλες διεθνείς συμφωνίες που αποδεικνύουν την ελληνικότητα των βραχονησίδων. Επιπροσθέτως η κυβέρνηση υποβαθμίζει το αρνητικό γεγονός ότι η έκθεση του αμερικανικού κογκρέσου αναφέρει σαφώς και αποτυπώνει στον σχετικό χάρτη του Αιγαίου ελληνικές νησίδες και βραχονησίδες με αμφισβητούμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία.
– Εμμονή στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αν. Αιγαίου, παραβιάζοντας τις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων, αλλά με τις πλάτες του ΝΑΤΟ, το οποίο με διαταγές γενικών γραμματέων και του SHAPE θεωρούν τα ελληνικά νησιά αποστρατιωτικοποιημένα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει να μένει πιστή στο εδώ και δεκαετίες διαμορφωμένο αλλά ουδέποτε επεξεργασμένο δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που επιμένει ότι η μόνη διμερής διαφορά είναι η οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και δεν πρόκειται να δεχτεί την τουρκική πρόταση για διαπραγμάτευση με λύση-πακέτο σε ΥΦ/ΑΟΖ σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Η κυβέρνηση δείχνει να ενδιαφέρεται για διαπραγμάτευση ΥΦ/ΑΟΖ στο Αιγαίο και μένει να διευκρινιστεί αν στη διαπραγμάτευση αυτή θα συμπεριληφθεί ή όχι η περιοχή Ρόδου – Καστελόριζου – Καρπάθου – Κρήτης, όπου αλληλεπικαλύπτονται σε ορισμένη περιοχή οι νόμιμες και αναγνωρισμένες ΑΟΖ Ελλάδας/Αιγύπτου και Τουρκίας /Λιβύης.
Διαπραγμάτευση με περιπέτειες για Κρήτη, Κάρπαθο, Ρόδο, Καστελόριζο…
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει να επιλέξει περιορισμένη διαπραγμάτευση για την ΥΦ/ΑΟΖ στο Αιγαίο χωρίς να συμπεριλάβει την περιοχή του Καστελόριζου και της Κρήτης ή την πλήρη διαπραγμάτευση συμπεριλαμβανομένης και της περιοχής νοτίως του Καστελόριζου και της Ρόδου, όπου αλληλεπικαλύπτονται τμήματα της ΑΟΖ και της ελληνοαιγυπτιακής και της τουρκολιβυκής ΑΟΖ. Είναι πάρα πάνω από εμφανές ότι η προσοχή της Τουρκίας είναι στην περιοχή της Τ/Λ ΑΟΖ όχι μόνο διότι θέλει να τη νομιμοποιήσει απολύτως απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και γιατί ευελπιστεί ότι θα κόψει οριστικά την ελληνική ΑΟΖ ανατολικά του 28ου μεσημβρινού στην περιοχή του Καστελόριζου, δηλαδή θα πνίξει οριστικώς την ΑΟΖ του Καστελόριζου και θα εξαφανίσει την οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου, έτσι ώστε η Κύπρος να είναι αντιμέτωπη μόνο με την Τουρκία και το ψευδοκράτος στην οριοθέτηση ΑΟΖ στις δυτικές ακτές της νήσου.
Με βάση το Διεθνές Δίκαιο, που οψίμως αναφέρει ο Ερντογάν, και με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας που δεν έχει υπογράψει η Τουρκία, η αλληλοεπικάλυψη της Τ/Λ ΑΟΖ και της Ε/ΑΙΓ ΑΟΖ (στις περιοχές του ελληνικού τμήματος της Ε/ΑΙΓ ΑΟΖ και του τουρκικού τμήματος της Τ/Λ ΑΟΖ) αποτελεί θέμα άμεσης και κατά προτεραιότητα διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Η διαπραγμάτευση αυτή θα αποτελέσει εκ των πραγμάτων αυστηρά διμερές πολιτικό θέμα και είναι άγνωστο αν και πώς θα επιτευχθεί επιτυχής συμφωνία χωρίς να πληγούν περαιτέρω θέματα ελληνικής κυριαρχίας και εθνικών κυριαρχικών συμφερόντων στην περιοχή (με κουτσούρεμα ελληνικής ΑΟΖ και περιορισμούς στην επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων σε Κρήτη, Κάρπαθο, Ρόδο και Καστελόριζο) που έχουν ήδη εδραιωθεί με την εν ισχύ Τ/Λ ΑΟΖ, την οποία ουδέποτε επισήμως έχει καταγγείλει η Ελλάδα στον ΟΗΕ.
Στην καλύτερη περίπτωση, αν ο ΟΗΕ ζητήσει από την Ελλάδα και την Τουρκία να βρουν λύσεις με διαπραγματεύσεις ή να προσφύγουν στο Δικαστήριο του ΟΗΕ ή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η Αθήνα οφείλει από τώρα να έχει πλήρως και άριστα εξοπλίσει το νομικό οπλοστάσιό της απέναντι στην Τουρκία, η οποία θα βρει την ευκαιρία να θέσει όλες τις διεκδικήσεις και απαιτήσεις της εις βάρος της Ελλάδας.
Πηγή: Κυριακάτικη Δημοκρατία
Δεν προκειται για ζάρια γιατί δεν είναι κάτι τυχαίο.
Είναι στρατηγική σύμπλευση Ερντογάν-Νέας Δημοκρατίας, που εξυφαίνεται ήδη από το 2019 και την στημένη ‘εισβολή’ στην Θράκη, που έδωσε το απαραίτητο πατριωτικό προφίλ στον Τουρκόδουλο Κούλη.