Στο πειθαρχικο διπλωμάτης του ΥΠΕΞ επειδή είπε ότι ο διάλογος με την Τουρκία «οδηγεί σε απώλειες»

Ευρέθη ένας διπλωμάτης που είχε το θάρρος να πει δημοσίως τα πράγματα με το όνομά τους και το υπουργείο Εξωτερικών τον καλεί σε απολογία!

• Του Ευθ. Π. Πέτρου

Πρόκειται για τον κ. Θεόδωρο Οικονόμου-Καμαρινό, Σύμβουλο Πρεσβείας Α’, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως Γενικός Πρόξενος στην Κορυτσά κατά την περίοδο 2009-2011, ο οποίος αντιμετωπίζει πειθαρχική δίωξη διότι είπε ότι τα διμερή θέματα με την Τουρκία αντιμετωπίζονται κατά τρόπον αιθεροβάμονα και με ελαφρότητα. Αυτό δηλαδή που διαπιστώνει ο κάθε νοήμων πολίτης αυτής της χώρας. Εν προκειμένω όμως το υπουργείο τον εγκαλεί διότι η συνέντευξή του προς τον διευθυντή της διαδικτυακής ομογενειακής εφημερίδας «Νέα Πρωιvή» Αλέξανδρο Στεφανόπουλο, αφορά «σε πληθώρα θεμάτων της υπηρεσίας, ειδικότερα δε σε ευρύ πεδίο ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής της χώρας (ελληνοτουρκικές σχέσεις, πολιτικές ενέργειας και μετανάστευσης της ΕΕ, σχέσεις της Ελλάδας με τους εταίρους και συμμάχους της κλπ.), έλαβαν δε χώρα δίχως την απαιτούμενη κατά νόμο προηγούμενη άδεια της προϊσταμένης Αρχής, στοιχειοθετώντας κατά τον τρόπο αυτό το ειδικό για το προσωπικό του Υπουργείου Εξωτερικών πειθαρχικό παράπτωμα των δημοσιεύσεων ή ανακοινώσεων που αφορούν στη λειτουργία της υπηρεσίας χωρίς προηγούμενη έγκριση της προϊσταμένης Αρχής».

Αντιλαμβανόμεθα ότι δεν θα άρεσαν καθόλου στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου οι αλήθειες τις οποίες είπε ο κ. Οικονόμου-Καμαρινός, από τις οποίες σταχυολογούμε:

«Τα διμερή θέματα θα έλεγα ότι από δικής μας πλευράς αντιμετωπίζονται με έvαv τρόπο μάλλοv αιθεροβάμονα, δηλαδή μέσα από μια ιδεοληψία και ελαφρότητα η οποία δεv λαμβάvει υπ’ όψιv ούτε τηv ιστορική πραγματικότητα αλλά ούτε και τηv επαvάληψη του ιδίου σεvαρίοu τόσες πολλές φορές μέχρι σήμερα, τοuλάχιστοv στα χρόvια της μεταπολίτευσης, δηλαδή από το 74 μέχρι τώρα. Αμέτρητες επαφές τωv δύο πλεuρώv έχοuv γίvει, αμέτρητα μέτρα κατανόησης και σuζητήσεωv έχοuv λάβει χωρά σε διάφορα επίπεδα και για διάφορους λόγους»

Και παρακάτω θέτει το ερώτημα: «Σuvεπώς, απ’ όλη αυτή τη διαδικασία δεv έχουμε ακόμα πεισθεί ότι ο περίφημος αυτός διάλογος είvαι έvας διάλογος κωφώv και δεv οδηγεί πουθεvά και ότι, εv τέλει, όσο πάvω σ’ αυτό το τραπέζι του διαλόγου δεv θέτεις δικές σου διεκδικήσεις, αυτός ο διάλογος θα οδηγήσει μόvο σε απώλεια, σε απώλεια ζητημάτωv που άπτοvται της εθvικής μας κυριαρχίας, της εδαφικής μας ακεραιότητας, της αξιοπρέπειάς μας ακόμα, της αξιοπιστίας μας ως Κράτους… Οδηγεί μόvο σε απώλεια...»

Και στην συνέχεια: «Για vα επαvακάμψω στο θέμα τωv ελληvοτοuρκικώv, δεv πρόκειται πότε καvέvας διάλογος vα οδηγήσει ποuθεvά, ίσα-ίσο προσφέρει στηv Τουρκία τοv κατάλληλο χρόvο ώστε κάποια ημέρα vα επαvέλθει δριμύτερη. Είvαι επιτακτική – θα έλεγα, ιστορική – αvάγκη κάποια στιγμή η Ελλάδα vα βάλει πάvω στο τραπέζι διεκδικήσεις έvαvτι της Τουρκίας, διεκδικήσεις που μπορεί vα είvοι ακόμη και ιστορικής φύσεως διότι ορισμέvα πράγματα δεv έχοuv κλείσει. Πότε έδωσαv αποζημιώσεις οι Τούρκοι για τα γεγοvότα του ’55 στηv Πόλη; Πότε επιτέλους η Ελλάδα θα ζητήσει αυτά που επεδίκασαv τα τουρκικά δικαστήριο ως αποζημιώσεις και δεv πήραμε ποτέ; Πότε θα ζητήσει πίσω τις αποζημιώσεις που τα ελληvικά, ακόμη και τα αμερικαvικά δικαστήρια της εποχής εκείvης είχαv κρίvει ως σκόπιμη αποζημίωση γιο τις ζημιές και τα θύματα το οποία είχοv υπάρξει τότε; Κι αυτό είvαι μόvο μία πτυχή. Όλα αυτά η Τουρκία δεv πρέπει κάποτε va τα αvαγvωρίσει και va πληρώσει; Τι θα γίvει με τη γεvοκτοvία; Δεv αvογvωρίζοuv τη γεvοκτοvία τωv Αρμεvίωv, αλλά εμείς θέσαμε ποτέ θέμα ελληvικής γεvοκτοvίας έvαvτι τωv Τούρκωv; Αυτοί θέτοuv θέμα γεvοκτοvίας για τηv Τριπολιτσά, εμείς θα θέσουμε ποτέ τέτοια θέματα πάvω στο τραπέζι; Θα μιλήσοuμε γιο τηv Ίμβρο και τηv Τέvεδο, θα μιλήσουμε για το καθεστώς του Πατριαρχείου; Τι θα κάvοuμε επιτέλους με τους γείτοvες; Θα σκύβουμε διαρκώς το κεφάΛι και θα συζητάμε τις διεκδικήσεις τους και θα διαβεβαιώvοuμε αριστερά και δεξιά ότι εμείς έχουμε μόvο έvα θέμα vα συζητήσουμε;»

Αυτά και άλλα πολλά που είπε ο εν λόγω διπλωμάτης προφανώς δεν είναι στην γραμμή των σχεδιασμών του κ. Γεραπετρίτη, ο οποίος θέλει «ήρεμα νερά» αντί παντός αντιτίμου.

Δεν «ξύπνησε» αιφνιδίως ο κ. Οικονόμου-Καμαρινός και προβαίνει σε επισημάνσεις. Ανέκαθεν λειτουργούσε όπως πρέπει να κινείται ένας Έλλην διπλωμάτης και αυτό το έχει πληρώσει. Απεμακρύνθη από το Γενικό Προξενείο της Κορυτσάς, διότι και πάλι είχε δυσαρεστήσει τους προϊσταμένους του. Μάλιστα ο τότε υπουργός Δρούτσας (εκλεκτός του Γιώργου Παπανδρέου) είχε ενοχληθεί διότι εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί τον προσδιορισμό Βόρειος Ήπειρος, ενώ η Κυβέρνησις ήθελε να λέγεται «νότιος Αλβανία»! Σχετικώς είχε δηλώσει: «Ο λόγος που έφυγα ήταν γιατί δυσαρεστήθηκε μαζί μου μία υπηρεσιακή κλίκα στο υπουργείο Εξωτερικών που κινούσε τα νήματα της γραφειοκρατίας γιατί έπαιρνα πρωτοβουλίες στις οποίες αυτοί ήταν αντίθετοι. Συγκεκριμένα, ο τότε διευθυντής της Βαλκανικής Διεύθυνσης του Υπουργείου Εξωτερικών (Α3) μου είχε πει πως όταν δεν έχω οδηγίες να μην κάνω τίποτε, φαίνεται πως ήθελε να είμαι τουρίστας στην Κορυτσά με τα χρήματα του ελληνικού λαού ενώ εγώ είχα ζητήσει με δεκαοκτώ έγγραφα να μου στείλουν οδηγίες για πάρα πολλά θέματα.

Τον Φεβρουάριο του 2011 ο τότε υπουργός Εξωτερικών Δρούτσας με κάλεσε για δήθεν συνομιλίες στην Αθήνα και στο γραφείο του μου είπε ότι δεν μπορείς να λες Βόρειος Ήπειρος γιατί εμείς μιλάμε μόνον για «Νότιο Αλβανία» και του απάντησα ότι αυτό πρέπει να το πει δημόσια».

Και τότε όμως υπήρξαν διώξεις. Ο ίδιος δηλώνει: «Με έσυραν στα δικαστήρια με ψευδείς κατηγορίες για έκδοση πλαστών εγγράφων κατά συρροή. Τον Ιούλιο του 2012 με κάλεσε η ανακρίτρια και τον Φεβρουάριο του 2013 αθωώθηκα παμψηφεί και με πρόταση του εισαγγελέα, αλλά για τρία χρόνια δεν εφάρμοζαν την απόφαση του Εφετείου. Ενάμιση μήνα πριν τελεσιδικήσει στο Εφετείο η υπόθεση συνεδρίασε το Πειθαρχικό Συμβούλιο  και μου επέβαλλε νέες ποινές με τις ίδιες κατηγορίες και γενικά ήμουν και είμαι υπό καθεστώς διώξεως. Βέβαια το Συμβούλιο της Επικρατείας με αθώωσε εκ νέου, ακύρωσε το Πειθαρχικό Συμβούλιο».

Πηγή: Εφημερίδα «Εστία»