Για δεξιός βουλευτής είναι πολύ αντισυμβατικός και για γιατρός είναι βαθιά συναισθηματικός. Ο ειδικευμένος στη Γενική Χειρουργική και τη Χειρουργική Ογκολογία, γιατρός και βουλευτής Δράμας της Ν.Δ. Κώστας Μπλούχος έκοψε τα μακριά μαλλιά και έβγαλε τα σκισμένα τζιν, χάριν της πολιτικής, και τώρα ντύνεται «όπως μ’ έντυνε η μανούλα μου μικρό για να πάω να μεταλάβω…», όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος.
- Της Βίβιαν Μπενέκου
Υποστηρίζει με σθένος ότι οι γιατροί πρέπει να έχουν θέση στο Κοινοβούλιο, γιατί χωρίς αυτούς κυριαρχούν οι «αφασιακοί τεχνοκράτες». Οι Δραμινοί λατρεύουν τον Κώστα Μπλούχο, κι ας μην έχει ντόπιο κομματάρχη, καθώς πιστεύει ότι «η εποχή των κομματαρχών και των αρχιμανδριτών σε ποιμνιοστάσια παρήλθε». Ο ίδιος ελπίζει στη δύναμη που έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αλλάξει τα πράγματα. Θεωρεί ανήθικο το «φακελάκι» και αποτέλεσμα της αθλιότητας των εργασιακών συνθηκών. Βρίσκει εξαιρετικά άδικο να παραμένουν άνεργα παιδιά που έχουν καλά βιογραφικά και χωρίς αξιοπρεπή ζωή οι ηλικιωμένοι.
Αυτή την περίοδο ο βουλευτής Δράμας παλεύει για να… ξαναφέρει το Orient Express στην πόλη του, καθώς στον σιδηροδρομικό σταθμό της υπάρχει συρμός του ιστορικού τρένου με το οποίο ταξίδευαν οι ευγενείς πριν από εκατό χρόνια και παραμένει αναξιοποίητος. Μας αποκαλύπτει δε ότι στο μαγικό τοπίο του μακεδονικού σιδηροδρόμου γυρίζεται τώρα η τηλεοπτική σειρά «Το κόκκινο ποτάμι».
Αν και γιατρός, επιμένει ότι ποτέ δεν συμβιβάστηκε με την ιδέα του θανάτου, γι’ αυτό και όταν σε μία από τις εφημερίες του υποδέχτηκε ύστερα από ατύχημα ένα νήπιο που ξεψύχησε στα χέρια του, συγκλονίστηκε.
Πρώτη φορά βουλευτής. Πώς είναι; Οταν μάλιστα για χάρη της Βουλής κόπηκαν τα μακριά μαλλιά και βγήκαν τα σχισμένα τζιν…
Η γνωστή σύγχυση του καιρού μας. Σύγχυση που πήρε ιδεολογικές διαστάσεις. Και, συμπαθάτε με, εσείς στα ΜΜΕ είστε οι κατεξοχήν φορείς της σύγχυσης! Λοιπόν, ενδυματολογικοί κανόνες από τη Μακεδονία: Εχουμε καθημερινά ρούχα, άνετα, της δουλειάς, κι έχουμε ρούχα για να αποδώσουμε την τιμή και την ιερότητα στα πρόσωπα, τη γιορτή ή την ημέρα και τον χρόνο που βιώνουμε. Η δηθενιά του «φοράω πάντα και οπουδήποτε κοστούμι και γραβάτα» προδίδει έρποντα επαρχιωτισμό. Αλλά και το «φοράω μόνο μπλουτζίν, αμπέχονο με αρβύλα και σηκώνω ψηλά τη γροθιά» βγάζει μηδενισμό. Και τα δύο από μόνα τους, εμμονικά, δεν έχουν νόημα. Δεν έχουν ιερότητα, δεν έχουν γιορτή. Σκοτώνουν την ομορφιά, σκοτώνουν τη γιορτή. Οταν μπαίνει κάποιος σ’ ένα χώρο που λέγεται Κοινοβούλιο ντύνεται με τη λογική που μ’ έντυνε η μανούλα μου μικρό για να πάω να μεταλάβω…
Γιατί ένας επιτυχημένος γιατρός να θέλει να μπει στη Βουλή; Ποιος ευθύνεται γι’ αυτή την απόφαση;
Ο γιατρός είναι ο κατεξοχήν πολίτης που είναι κοντά στον αναγκεμένο συνάνθρωπο. Ο πολίτης που είναι ζυμωμένος με τον πόνο και την ανάγκη. Αν δεν μπει ο γιατρός στην πολιτική, κινδυνεύουμε με περίσσια απανθρωπίας. Με νίκη του άνευρου και αφασιακού τεχνοκράτη. Κουράζουν οι αριθμολογίες των οικονομολόγων που ηδονίζονται να χρησιμοποιούν μόνο αριθμούς, αγνοώντας το ουσιαστικό μέρος που περιγράφουν οι αριθμοί. Ξέρεις, η δεκαετία της κρίσης το πρώτο πράγμα που άγγιξε ήταν το νοσηλευτικό μας σύστημα. Ελλείψεις σε ανθρώπους, περικοπές σε μισθούς, ελλείψεις σε υλικά… Η δεκαετία του μεγάλου στοιχήματος: αν θα νικήσει η ανθρωπιά ή η απανθρωπία. Μπροστά σε τέτοια στοιχήματα, ως γιατρός είπα «παρών».
Η Βουλή, τα κοινοβουλευτικά σας καθήκοντα και οι υποχρεώσεις ήταν όπως τα είχατε φανταστεί ή σας προσγείωσε η πραγματικότητα;
Την πραγματικότητα τη φτιάχνουμε, τη συνδιαμορφώνουμε και αλίμονό μας αν απέχουμε. Δείτε λίγο τη δημοκρατία και το Κοινοβούλιο με τη δέουσα ιερότητα και φανταστείτε πόσο μαγαρισμένη ήταν αυτή η ιερότητα στην προηγούμενη κοινοβουλευτική θητεία. Λοιπόν, βουλευτής σημαίνει: να ακούς πολύ, να διαβάζεις πολύ, να επιδιώκεις να συναντιέσαι με τους ανθρώπους-κλειδιά και να συνομιλείς μαζί τους. Η πραγματικότητα την οποία υπαινίσσεστε μάλλον έχει να κάνει με το επίπεδο του πολιτικού μας βίου. Δεν νομίζω ότι είναι χαμηλό. Απολαμβάνω τον πολιτικό διάλογο με κανόνες.
Είστε ο μοναδικός βουλευτής που δεν αναγράφεται τίποτε για εσάς στα διαδικτυακά βιογραφικά του Κοινοβουλίου. Γιατί αυτό;
Ετυχε. Η περίσσια υποχρεώσεων και σ’ εμένα και στους συνεργάτες μου δεν μας επέτρεψαν ακόμη να φτιάξουμε ένα βιογραφικό, όπως το θέλει η ιστοσελίδα της Βουλής. Τούτη τη στιγμή αναρωτιέμαι αν αποτελεί ιδιαίτερη αναγκαιότητα. Δεν μ’ αρέσουν και τα «στημένα» βιογραφικά. Είμαι ιατρός ειδικευμένος στη Γενική Χειρουργική και τη Χειρουργική Ογκολογία Ανωτέρου Πεπτικού και Χειρουργική Ηπατος – Χοληφόρων – Παγκρέατος. Επιμελητής Α’ στο Γ.Ν. Δράμας, με διδακτορικό στο ΑΠΘ, με μεταπτυχιακούς τίτλους εξειδικεύσεων και μέρος της ειδίκευσής μου στο Karolinska Huddinge της Στοκχόλμης, στη Σουηδία. Ασχολήθηκα με την Τοπική Αυτοδιοίκηση για πολλά χρόνια και διετέλεσα και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Δράμας. Πιστεύω πως είναι πλούσιο το βιογραφικό μου, ειδικά στο επιστημονικό κομμάτι.
Η Δράμα φαίνεται να έχει ιδιαίτερα ψαγμένους πολίτες. Εσείς τι όνειρα έχετε για την πόλη σας;
Η Δράμα είναι ένας ευλογημένος τόπος. Ενα μεγάλο περιβόλι με λουλούδια και καρπούς. Με ανθρώπους όμορφους αλλά και χρήσιμους. Ζεστόκαρδους, δημιουργικούς… Εχει βέβαια και τριβόλια. Αλίμονο αν εξιδανικεύουμε. Ονειρό μου είναι να συμβάλω όσο είναι μπορετό στην ανάπτυξη του τόπου, στο πλάτεμα και το βάθεμα της δημιουργικότητας και της ομορφιάς. Καθένας μας ονειρεύεται τούτη την προσφορά με τον τρόπο του. Από την ημέρα που έγινα βουλευτής δύο πράγματα με συγκλόνισαν πολύ, πάρα πολύ: το πρώτο είναι τα άνεργα παιδιά, ειδικά αυτά που έχουν κάτι εκπληκτικά βιογραφικά και έρχονται στο πολιτικό μας γραφείο για να τα βοηθήσουμε να βρουν δουλειά. Αισθάνομαι ότι τους κλέψαμε τη ζωή. Και θέλω να κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια να τα κοιτάξω στα μάτια και να τους χαμογελάσω, προσφέροντας αισιοδοξία και σιγουριά. Οτι όλα θα πάνε καλά. Μακάρι. Το άλλο είναι τα μάτια των ανήμπορων γερόντων μας. Μια ηλικιωμένη γιαγιά, κάθε ηλικιωμένη γιαγιά που έμεινε ανήμπορη να πληρώσει ακόμη και έναν οφθαλμίατρο για ν’ ασχοληθεί με τον καταρράκτη που την οδηγεί σε μια ολοένα και αυξανόμενη τύφλωση. Κι η γενιά μας προσπαθεί να κρυφτεί. Να μη δει το πρόβλημα.
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η πρόταση που κάνατε για την εστιάμαξα του Orient Express. Δηλαδή, πώς το φαντάζεστε και τι λένε τα υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού;
Συγγνώμη… Το «Κόκκινο ποτάμι» το βλέπετε; Οι σκηνές του σιδηροδρόμου και του σταθμού -όχι όλες, αλλά πολλές- είναι γυρισμένες στον σιδηροδρομικό σταθμό Δράμας. Ενα εκπληκτικό, πανέμορφο οίκημα, του 1892 νομίζω. Φτιαγμένο από τη Γαλλική Εταιρεία Σιδηροδρόμων στην οθωμανική Δράμα. Ενα μνημειακό κτίριο που δεν είναι νεκρό μουσείο, αλλά ζωντανό… Σε λειτουργία. Ολη η σιδηροδρομική γραμμή της Μακεδονίας και της Θράκης είναι ένα ζωντανό μουσείο. Σας προσκαλώ να έρθετε στη Δράμα. Να πάμε σιδηροδρομικώς στο Παρανέστι για φαγητό κι από εκεί στη Σταυρούπολη της Ξάνθης. Δίπλα από τον Νέστο. Κι αν δεν σαγηνευτείτε, να μην με λένε Μπλούχο. Ε, αν κάποιος κάνει τούτο το ταξιδάκι με ένα συρμό στον οποίο πριν από 100 και βάλε χρόνια έκαναν τα ταξίδια τους οι σημαντικότεροι και οι πλουσιότεροι άνθρωποι της εποχής μαζί με τους τότε πολιτικούς, από και προς «τας Ευρώπας», δεν νομίζω ότι θα ήταν άσχημα. Το αντίθετο. Η κυρία Μενδώνη τα ξέρει από πρώτο χέρι. Νομίζω όμως ότι και ο κύριος Θεοχάρης την ίδια αντίληψη έχει.
Η φιλοσοφία που κρύβεται πίσω από το «φακελάκι» μπορεί να εξαλειφθεί;
Ναι. Πρέπει να εξαλειφθεί οπωσδήποτε αυτή η ανηθικότητα. Συνάμα όμως πρέπει να εξαλειφθεί και η αφορμή που κάνει τον γιατρό του Δημοσίου ανήθικο… Ενας επαγγελματίας υγείας, ιατρός ή νοσηλευτής, πρέπει να έχει και την αίσθηση ότι αμείβεται ανθρώπινα και σύμφωνα με την προσφορά του. Σε ένα ΕΣΥ που βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό αναφορικά με τις συνθήκες λειτουργίας του, οι οποίες οδηγούν τους εργαζομένους σε παραλυτική κόπωση, σε συνδυασμό με τη μισθολογική αναξιοπρέπεια του επαγγελματία υγείας, το ανήθικο «φακελάκι» πρέπει να χτυπηθεί και ως αποτέλεσμα αθλιότητας εργασιακών συνθηκών.
Τι πρωθυπουργός είναι ο Μητσοτάκης;
Εκπληκτικός. Αποφασισμένος. Με καλή πυξίδα. Αριστος πλοηγός. Με αίσθηση του ιερού και της λαϊκότητας μαζί. Εχει συναίσθηση του χρέους του και είθε να συνεχίζει να εμπνέει όλους μας, όλους όσοι πιστέψαμε στη μεταρρυθμιστική του αύρα και τον ακολουθήσαμε για να βγάλει τη χώρα μας από το τέλμα.
Εχετε κομματάρχη στον νομό ή αυτό δεν υπάρχει πια;
Οχι, δεν έχουμε. Ξεκάθαρα. Η εποχή των κομματαρχών και των αρχιμανδριτών σε ποιμνιοστάσια παρήλθε, ασχέτως αν εναγωνίως κάποιοι αναζητούν τέτοιους ρόλους. Η κοινωνία μας έχει ωριμάσει. Ανέβηκε επίπεδο.
Τι χειρότερο έχετε ζήσει ως γιατρός;
Να είμαι σε γενική εφημερία και να έρχεται από ατύχημα ένα νήπιο, αγγελούδι, και να ξεψυχά στα χέρια μου. Συγκλονίστηκα. Ημουν ο γιατρός υποδοχής. Οπως συγκλονίστηκα κι όταν μια γιαγιά «προείδε» τον θάνατό της για την επόμενη ημέρα. Συζητήσαμε, είχε διαύγεια, δάκρυσε, μου είπε όμορφα πράγματα και την επόμενη μέρα, όπως μου είχε πει, μας άφησε χρόνους. Το νοσοκομείο είναι ένας χώρος με απίστευτα καθημερινά θαύματα και επίσης απίστευτα τραγικά περιστατικά. Ενας γιατρός καλείται να ισορροπήσει συχνά ανάμεσα στον ορθολογισμό του θεραπευτή και στον συναισθηματισμό του συμπάσχοντα με τον ασθενή.
Αλλάζουν την ψυχοσύνθεση ενός γιατρού ο ανθρώπινος πόνος και η ανθρώπινη τραγωδία ή απλώς συνηθίζει;
Να διαβάσετε το βιβλίο του μητροπολίτη Μεσογαίας, του π. Νικολάου «Μεθόριος άνθρωπος». Είμαι από τους ιατρούς που αναζητούν το αυθεντικό, το γνήσιο, στο μεθόριο ανθρώπου και Θεού. Στα όριά μας κρύβεται ο Θεός. Κι όταν μέσα στον πόνο, στο πρόσωπο του πονεμένου ψηλαφείς το πρόσωπο του Θεού, τότε κάτι νιώθεις… Σώζεσαι! Μην το πάρεις σαν διανοουμενίστικη κουβέντα. Ούτε και σαν μεταφυσική φλυαρία. Ετσι νιώθω. Ποτέ δεν συμβιβάστηκα σαν άνθρωπος με την ιδέα του θανάτου. Γι’ αυτό και αγωνίζομαι μέχρις εσχάτων για τη διατήρηση της ζωής. Ο επαγγελματίας υγείας που συμβιβάζεται με τον θάνατο και την απώλεια της αξιοπρέπειας παύει να υπηρετεί τον σκοπό του.
Τι παιδικά χρόνια είχατε; Ποιο ή ποια γεγονότα σημάδεψαν θετικά ή αρνητικά την παιδική ηλικία;
Κατάγομαι από την Κάριανη της Καβάλας. Η οικογένειά μου είναι αγροτική. Θέλω να πω ότι με σημάδεψε στη ζωή μου ένας δάσκαλος, τον οποίο σκέφτομαι συχνά και ο οποίος αποτελεί δρομοδείχτη στη ζωή μου. Είναι ο μακαρίτης πλέον δάσκαλός μου, άνθρωπος παλαιάς κοπής, τον οποίο αξιώθηκα να κουράρω και ως ασθενή μου! Επιπλέον, έχω λατρεμένους γονείς. Είμαι από τους γιους που αισθάνονται περηφάνια και τεράστια αγάπη για τα γονικά τους. Τους χρωστώ τα πάντα.
