Σημίτης ο… εθνικός ολετήρας των σκανδάλων, της ακραίας απάτης και της σαπίλας – Ο πρωθυπουργός που εξευτέλισε την Ελλάδα

*Αναδημοσίεση από bankingnews.gr

Το BN δεν αισθάνεται υποχρεωμένο να αναλωθεί σε επικήδειους για τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.

Με ειλικρίνεια απέναντι στους αναγνώστες του θα υπενθυμίσει τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του. Της πλέον διεφθαρμένης κυβέρνησης που γνώρισε ποτέ ο τόπος, η οποία έκανε την αχαλίνωτη απάτη καθημερινότητα.

Μίας κυβέρνησης βουτηγμένης στα σκάνδαλα και στη μίζα. Μίας κυβέρνησης βουτηγμένης στην εθνική ταπείνωση και τον ενδοτισμό. Μίας κυβέρνησης που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Μίας κυβέρνησης, που έβαλε την Ελλάδα ευρώ με ισοτιμία 340,75 δραχμές και οδήγησε τη χώρα στα βράχια.

Ο ίδιος ήταν ψοφοδεής και κανείς δεν ξεχνά το «Ευχαριστώ τις ΗΠΑ».

Το BN δεν κάνει αγιογραφίες – Ας θυμηθούμε ποιος ήταν ο Κώστας Σημίτης

Πέρα από τις αγιογραφίες που επιχειρούνται για τον Κώστα Σημίτη από το σύνολο της ελληνικής δημοσιογραφίας, τα μελανά σημεία της διακυβέρνησης του είναι υπαρκτά και γνωστά στους περισσότερους.

Η πραγματικότητα για όσους θυμούνται είναι πολύ διαφορετική.

Ένα από αυτά ήταν η γέννηση της διαπλοκής στην Ελλάδα όπου με την διακυβέρνησή του μεγάλωσε μία μεγάλη γενιά επιχειρηματιών που απομυζούσαν κρατικό χρήμα για να φτιάξουν τις αυτοκρατορίες τους.

Με την συνήθη κρατική παρέμβαση έπαιρναν τα λεγόμενα θαλασσοδάνεια – τα οποία δεν πλήρωναν ποτέ- και δημιουργούσαν περιουσίες άνευ προηγουμένου χωρίς να στηρίζονται στα δικά τους πόδια.

Χαρακτηριστική περίπτωση το συγκρότημα Λαμπράκη, ο λεγόμενος ΔΟΛ, όπου το κράτος επιχορηγούσε το Μέγαρο Μουσικής για να συντηρείται η αυτοκρατορία των ΜΜΕ του Λαμπράκη.

Πρακτική που μετέπειτα συνέχισε και ο Ψυχάρης με τα γνωστά αποτελέσματα, αφού στην περίοδο που κόπηκαν οι επιδοτήσεις είτε λόγω αλλαγής εξουσίας είτε λόγω γενικής ύφεσης, ο ΔΟΛ έπεσε στα βράχια.

Ο Σημίτης δεν έφτιαξε μόνο επιχειρηματίες αλλά έφτιαξε και τραπεζικά στελέχη με κύριο εκφραστή τον σημερινό Διοικητή της ΤτΕ Γιάννη Στουρνάρα ο οποίος, θυμίζουμε στο τραπεζικό ιστορικό του, έχει φαλιρίσει αρκετές τράπεζες.

Δημιούργησε λοιπόν, την ανοχή του στην διαπλοκή πολιτικής, ΜΜΕ και τραπεζών ενώ είναι χαρακτηριστική η γιγάντωση των σκανδάλων επι εποχής του.
Νεονάκης, Μαντέλης, Τσοχατζόπουλος, Σμπώκος και πλήθος άλλων στελεχών έβαλαν το χέρι στο μέλι.

Έγινε το πάρτι των αμυντικών εξοπλισμών με προμήθειες και κινήθηκε τρομερό μαύρο χρήμα με βαλίτσες που πηγαινοέρχονταν.

Ενώ πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η αυτή του Θόδωρου Τσουκάτου που ομολόγησε ότι έπαιρνε χρήματα από τον Χριστοφοράκο της Siemens για να τα βάζει στο κόμμα και να κάνει εκλογές!!!

Το κραχ στο Χρηματιστήριο

Ένα άλλο μελανό σημείο της διακυβέρνησης Σημίτη ήταν το μεγάλο κραχ στο Ελληνικό Χρηματιστήριο.

Ο ίδιος ο Σημίτης θεωρούσε ότι η εκτόξευση του ΧΑΑ την περίοδο του 1997 ήταν σημάδι της ευρωστίας της ελληνικής οικονομίας.

Ουδέν ψευδέστερο, αφού αποδείχτηκε ότι η οικονομία ήταν σε πήλινα πόδια και η άνοδος του Χρηματιστηρίου ήταν καθοδηγούμενη από υπουργούς και στελέχη του Σημίτη ώστε κάποιοι να οικονομήσουν.

Άλλωστε, ποιος δεν θυμάται τη περίπτωση Νεονάκη και άλλων κυβερνητικών στελεχών που καλούσαν τον κόσμο να επενδύσει. Χάθηκαν τεράστιες περιουσίες από αγρότες και μικρομεσαίους που δανείζονταν για να παίζουν στο Χρηματιστήριο.

Ήταν μία καθοδηγούμενη φούσκα για να πλουτίσουν οι λίγοι και οι εκλεκτοί του Σημίτη.

Η εξευτελιστική ισοτιμία ευρώ – δραχμής

Ο Σημίτης, παράλληλα, έβαλε την Ελλάδα στη ΟΝΕ με ψεύτικα στοιχεία δεχόμενος μία ισοτιμία ευρώ-δραχμής εξευτελιστική για την χώρα που έφερε την ακρίβεια και τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος για την ελληνική οικογένεια. Ο μαϊντανός από 50 δραχμές πήγε 0.50 ευρώ, οι τιμές τριπλασιάστηκαν. Η ελληνική οικογένεια υπέστη αφαίμαξη κατά 1/3 του εισοδήματός της.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι στην ζώνη του ευρώ μπήκαμε μέσω αλχημείας που αργότερα αποκάλυψε η ίδια Κομισιόν, με την πρακτική του swap των 5,25 δις της Goldman Sachs.
Επίσης, στα θέματα της οικονομίας ο Σημίτης δέχθηκε πολύ μεγάλη κριτική για την αλλαγή στο μίγμα του δημόσιου χρέους.

Μέχρι το 1996 το δημόσιο χρέος ανατροφοδοτούνταν από τα ελληνικά ομόλογα που έπαιρναν έλληνες πολίτες.

Από τότε άρχισε ο δανεισμός από τις ξένες αγορές και τους κερδοσκόπους, δημιουργώντας ένα σφικτό κλοιό των αγορών στην ελληνική οικονομία που είδαμε να εντείνεται στην κρίση του 2008.

Ταπείνωσε την Ελλάδα με τον ενδοτισμό του

Στα εθνικά θέματα ο ενδοτικός Σημίτης ταπείνωσε την Ελλάδα και έχει στο ενεργητικό του:

• τα «ευχαριστώ» προς τις ΗΠΑ μετά τα Ίμια και τον θάνατο των τριών ηρώων (Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος και Έκτορας Γιαλοψός),
• την ελληνοτουρκική συμφωνία της Μαδρίτης κατ’ εντολήν της τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Madeleine Albright,
• τη συμφωνία για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ που δημιουργούσε νέα αρνητικά δεδομένα όσον αφορά τη «διευθέτηση» των ελληνοτουρκικών προβλημάτων του Αιγαίου,
• την ταπείνωση με την υπόθεση των πυραύλων «S-300» μετά από απαίτηση των Αμερικανών,
• την εξευτελιστική για την Ελλάδα παράδοση του Ocalan.

Ο Κώστας Σημίτης ήταν ο πρωθυπουργός της ευρω – ατλαντικής υποταγής και της επιβολής του απόλυτου σιωπητηρίου σε ό,τι αφορά τα εθνικά ζητήματα. Ήταν ο πρωθυπουργός που πίεζε ασφυκτικά τον ηρωικό πρόεδρο της Κύπρου Τάσο Παπαδόπουλο να αποδεχθεί το διχοτομικό σχέδιο Anan.

Ιδού τι έκανε ο Κώστας Σημίτης:

1. Ίμια (Ιανουάριος 1996): Σταθμός σε ό,τι αφορά την εφαρμογή της νέας τάξης επί της κεφαλής του ελληνικού λαού.
   Είναι η υπόθεση που ταυτίζεται με την επισημοποίηση εκ μέρους των «συμμάχων» ότι η Ελλάδα έχει ενταχθεί και επισήμως στις χώρες περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας, στις χώρες όπου οι εταίροι της ανακαλύπτουν γκρίζες ζώνες στα σύνορα και στα συμφέροντά της.
2. Σύμφωνο Μαδρίτης (Ιούνιος 1997): Πρόκειται για εκείνο το περίφημο χαρτί που συνέταξε η Albright και το υπέγραψε ο Σημίτης αναγνωρίζοντας ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.
   Πρόκειται για την – επικυρωμένη από την ίδια – υπαγωγή της χώρας σε συγκεκριμένη θέση, στο σύστημα της PAX AMERICANA που δεν πολυασχολείται με λεπτομέρειες όπως 12 μίλια, διεθνές δίκαιο κλπ.
3. Νέα δομή ΝΑΤΟ (Δεκέμβριος 1997): Πρόκειται για τη συνηγορία της κυβέρνησης στη λογική των συμμάχων της, σχετικά με τα περί επίλυσης των διαφορών μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας.
   Ποια είναι η αρχή; Μεταξύ συμμάχων, εκείνος που οι ΗΠΑ έχουν ορίσει ως χωροφύλακα στην περιοχή, εν προκειμένω η Τουρκία, θα ασκεί το αστυνομικό της έργο ανεξαρτήτως του αν έτσι αμφισβητείται η ακεραιότητα της Ελλάδας.
4. Υπόθεση S-300 (Δεκέμβριος 1998): Πρόκειται για την αποδοχή εκ μέρους της κυβέρνησης του Σημίτη, του «δικαιώματος» (!) των συμμάχων του, να είναι εκείνοι που θα αποφασίζουν για τη διαφύλαξη της άμυνας κάποιου, άλλου, τρίτου, και υποτίθεται ανεξάρτητου κράτους. Εδώ πια η υποτέλεια γίνεται ραγιαδισμός.
5. Υπόθεση Οcalan (Φεβρουάριος 1999): Εδώ η υποτέλεια έγινε κατάδοση.

Να προσθέσουμε τα χειροκροτήματα του Σημίτη στους βομβαρδισμούς του Clinton και του Blair κατά της Βαγδάτης. Να προστεθεί η εμπλοκή της Ελλάδας στις κρίσεις της Βοσνίας, της Αλβανίας, της Γιουγκοσλαβίας. Να προστεθεί κάτι ακόμα: Ο Σημίτης και η κυβέρνησή του έχουν στο ενεργητικό τους τη μετατροπή της Βόρειας Ελλάδας σε χωράφι του ΝΑΤΟ.