Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης
Κάποτε ο μακαρίτης Ευάγγελος Γιαννόπουλος, φέρων αντί για καπέλο γυναικείο σουτιέν (τονίζω το ‘’γυναικείο’’, διότι τώρα θα μπορούσε να φέρει και ανδρικό…) και στο τσακίρ κέφι ευρισκόμενος, είχε αποκαλέσει «Πολιτιστικά Κέντρα» τα σκυλάδικα. Το «σκυλάδικο», διαβάζω στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, είναι ένας όρος της αργκό που εμφανίζεται πιθανότατα τη δεκαετία του 1930, για να περιγράψει έναν νέο τρόπο διασκέδασης που «λάμβανε χώρα στις παρυφές των πόλεων, εκεί που ό,τι γινόταν έμενε για πάντα στο αθέατο της κοινωνίας».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
