Έβαλε «μέσον» τον Νετανιάχου για να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Τραμπ!

Tο χαμένο έδαφος προσπαθεί να ανακτήσει η Αθήνα όσον αφορά στις σχέσεις της με την νέα κυβέρνηση Τραμπ. Η συνέντευξη του Πρωθυπουργού στο «ακροδεξιό», μέχρι πρότινος, «Breitbart» μετά από μεσολάβηση τρίτων ήταν μια ακόμη προσπάθεια προσεγγίσεως της Ουάσιγκτον.

Όπως «βούτυρο στο ψωμί» της Αθήνας ήταν και η σχετική ερώτηση που έγινε στον Τραμπ για την συνέντευξη Μητσοτάκη, με τον τελευταίο να απαντά ότι «τον ξέρω, είναι καλός άνθρωπος. Εκτιμώ τα σχόλιά του» αναφερόμενος στις δηλώσεις του Πρωθυπουργού για «win-win» συμφωνία ΕΕ – ΗΠΑ στο θέμα των δασμών, χωρίς να πει λέξη για τον διάδρομο IMEC στον οποίο αφιέρωσε την μισή συνέντευξη στο κατεξοχήν τραμπικό μέσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

• Από την Μύρνα Νικολαϊδου

Λίγες ώρες αργότερα ήταν η σειρά του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη να επιμείνει σε συνέντευξή του στα «Παραπολιτικά» ότι υπάρχει «άριστη σχέση» με τη νέα αμερικανική διοίκηση και ότι «υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας». Προανήγγειλε δε ότι θα πραγματοποιηθεί συνάντηση των δύο ηγετών «εν ευθέτω χρόνω», με κυβερνητικές πηγές να διαρρέουν ότι ίσως πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο, μετά την συνάντηση Τραμπ – Ερντογάν που φημολογείται ότι θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο.

Και θα είναι πράγματι ένα θετικό νέο να πραγματοποιηθεί αυτή η συνάντηση. Διότι αυτό θα σημαίνει αυτομάτως ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός εξήλθε από την λίστα των «ανεπιθύμητων». Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έλαβε ουδεμία πρόσκληση από τον Λευκό Οίκο για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου (μόνο εμείς και οι Ιρλανδοί έχουμε αυτό το προνόμιο).

Ήταν η πρώτη φορά από το 1987, οπότε και ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου, επί προεδρίας του Ρεπουμπλικάνου Ρόναλντ Ρέιγκαν, που δεν παρέστη σε αυτές Έλληνας κυβερνητικός αξιωματούχος, είτε σε επίπεδο πρωθυπουργού, είτε σε επίπεδο υπουργού Εξωτερικών ή σε επίπεδο άλλου υψηλόβαθμου κυβερνητικού παράγοντα! Ο μόνος που, τελικά, έδωσε το παρών ήταν ο γιος του, Κωνσταντίνος, τον οποίο κανείς δεν προσφώνησε.

Η αλήθεια είναι ότι η ζημιά έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό. Και οφείλεται στην αμέριστη στήριξη που παρείχε ο κ. Μητσοτάκης στην υποψήφια των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις, την ώρα που φαινόταν πιθανή μια επικράτηση Τραμπ.

Όπως έχει γράψει και στο παρελθόν ο Μανώλης Κοττάκης της «ΕτΚ» τρεις -πολιτικές, επιχειρηματικές, ακαδημαϊκές- πηγές ρώτησαν τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τον περασμένο Νοέμβριο γιατί έριξε όλο το βάρος της υποστήριξής του στις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών στην υποψήφια των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις, γιατί δεν τήρησε ίσες αποστάσεις και γιατί έπαιξε 100-0 υπέρ της πρώην Εισαγγελέως. Γιατί ενεπλάκη με τέτοιον τρόπο στα εσωτερικά των Ηνωμένων Πολιτειών και γιατί δεν κράτησε, κατά το κοινώς λεγόμενο, «πισινή»;

Η απάντηση που έδωσε ο πρωθυπουργός και στις τρεις κορυφαίες πηγές που τον ρώτησαν (με τις οποίες έχει συνομιλήσει η εφημερίδα μας) συμπυκνώνεται, σε γενικές γραμμές, στην πεποίθησή του ότι «στο τέλος, ο αμερικανικός λαός θα αντιδράσει και θα χάσει ο Τραμπ». Αυτό πίστευε! Τώρα, πώς είχε διαμορφώσει αυτή την εικόνα, όταν όλες οι απόρρητες αναλύσεις που είχαν τεθεί υπόψη του έδιναν ποσοστό 67% στη νίκη του Τραμπ, παραμένει άγνωστο.

Και ενώ έπραξε αυτό το τραγικό σφάλμα που ενδέχεται να στοιχίσει στην χώρα μας, τώρα επιχειρεί την μεγάλη επιστροφή, προσλαμβάνοντας λομπίστες και μιλώντας σε τραμπικά ΜΜΕ με αποκορύφωμα όλων τις πιέσεις που άσκησε ο Ελληνας Πρωθυπουργός στον Ισραηλινό ομόλογό του στη πρόσφατη επίσκεψή του στο Τελ Αβίβ προκειμένου να παίξει το ρόλο μεσολαβητή προς τον Αμερικανό Πρόεδρο, ώστε εκείνος να δει με καλό μάτι την χώρα, την κυβέρνησή του και ασφαλώς τον ίδιο! Ως αντάλλαγμα αυτής της διαμεσολαβήσεως του τύπου «πες κανέναν καλό λόγο και για εμάς» ο Πρωθυπουργός έταξε στον Νετανιάχου αγορές όπλων από το Ισραήλ, καθώς οι ήδη υπάρχοντες Patriot παραμένουν στην Σαουδική Αραβία για την αντιμετώπιση των Χούθι.

Εντούτοις, ακόμη και αν βελτιωθούν οι σχέσεις Μητσοτάκη – Τραμπ εκτιμάται ότι η Ελλάδα παίζει με μειονέκτημα έδρας. Πολλώ δε μάλλον όταν ο Τραμπ έχει αποδείξει ότι δεν υπολογίζει φιλίες και στενές σχέσεις όταν αυτές στέκονται εμπόδιο στα σχέδιά του. Ακόμη και στον πολύ στενό του σύμμαχο Μπενιαμίν Νετανυάχου είπε -εμμέσως πλην σαφώς- και μάλιστα δημοσίως να τα βρει την Τουρκία, με την οποία βρίσκονται σε πορεία συγκρούσεως. Ή έστω να κάνει μια προσπάθεια με τον ίδιο μεσολαβητή!

Δεν είναι τυχαίο ότι, λίγες ημέρες μετά, ο Τούρκος ΥΠΕΞ ανακοίνωσε ότι το Ισραήλ και η Τουρκία πρόκειται να πραγματοποιήσουν τεχνικές συνομιλίες για τον καθορισμό τρόπων αποκλιμακώσεως της εντάσεως μεταξύ τους στη Συρία. Και οι συνειρμοί είναι πράγματι αναπόφευκτοι, αν στην θέση του Ισραήλ μπει η Ελλάδα, η οποία, μάλιστα, δεν έχει την ίδια βαρύτητα για τον Αμερικανό Πρόεδρο.

Άραγε, αν δημιουργηθεί επεισόδιο μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, ποια θα είναι η στάση του Πλανητάρχη; Θα πει και πάλι «βρείτε τα»; Η ακόμη και σε περίπτωση που οι Αμερικανοί δείξουν έμπρακτο ενδιαφέρον για την Ανατολική Μεσόγειο, υπάρχει κίνδυνος στο σχήμα «3+1» (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ) να προσκληθεί και η Τουρκία, όπως άφησε να εννοηθεί προ ημερών και ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην χώρα μας, Τζέφρι Πάιατ, στο φόρουμ των Δελφών;

«Ο άμεσος θετικός διάλογος μεταξύ των δύο πρωτευουσών (Άγκυρα-Αθήνα) είναι μεγαλύτερο μήνυμα εμπιστοσύνης. Κοιτάζοντας το μέλλον, πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες δυνατότητες για ευρύτερη περιφερειακή συνεργασία, όπως έχουμε συζητήσει στο παρελθόν. Είτε πρόκειται για τον κάθετο διάδρομο, για τη μεταφορά καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας από την Αίγυπτο στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, είτε για πολλά άλλα έργα, όπως ο Νότιος Διάδρομος Φυσικού Αερίου, που βασίζεται εξ ολοκλήρου στη συνεργασία της BOTAŞ στην Τουρκία και του αγωγού TAP που μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ιταλία. Το γεωπολιτικό κέντρο βάρους της Ευρώπης μετατοπίζεται νότια και ανατολικά και η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται ακριβώς στη μέση αυτού του σεναρίου», επεσήμανε με νόημα ο Δημοκρατικός Πάιατ.

Άραγε, ενστερνίζεται αυτή την άποψη και η νυν κυβέρνηση των Ρεπουμπλικανών; Και τι θα σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, που έχει από μόνη της απεμπολήσει κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, όπως άλλωστε έχουν παραδεχθεί ακόμη και οι υποστηρικτές των «ήρεμων νερών» όπως ο κ. Ροζάκης. Μήπως η Αθήνα διαπραγματεύεται ήδη με μειονέκτημα; Και άραγε υπάρχει ακόμη χρόνος αυτό να αντιστραφεί;

*Πηγή: Εστία της Κυριακής