“Μηδένα προ του τέλους μακάριζε”! Η περίφημη φράση του Σόλωνα προς τον Κροίσο, τον τελευταίο βασιλιά της Λυδίας, γιό του Αλυάττη και γνωστό για τα αμύθητα πλούτη του που γίνονταν όλο και περισσότερα, φαίνεται πως ταιριάζει – γάντι, στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση του, που έχουν μπροστά τους δύο τεράστια μέτωπα, τα οποία παραμένουν ανοιχτά στη Δικαιοσύνη, παρά το γεγονός ότι πέρασαν με νόμους και θεωρούνται τετελεσμένα στη Βουλή.
- Από τη Μαίρη Μπενέα
Ο λόγος για το νόμο 5089/2024, με τον οποίο καθιερώθηκε για πρώτη φορά η δυνατότητα σύναψης γάμου μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου, καθώς και ο νόμος 5094/2024, με τον οποίο θεσπίζεται το πλαίσιο λειτουργίας μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων μέσω συνεργασιών με ξένα πανεπιστήμια, ο νόμος δηλαδή, που ανοίγει τον δρόμο για την εγκατάσταση παραρτημάτων ξένων ΑΕΙ στην Ελλάδα. Το πρώτο και μεγαλύτερο μέτωπο για την κυβέρνηση και προσωπικά τον Πρωθυπουργό, αφορά το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, που μπορεί μεν να πέρασε στη Βουλή το Φεβρουάριο του 2024, άφησε ωστόσο βαριές πληγές στο κυβερνών κόμμα, καθώς για πρώτη φορά στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης του (μέχρι τότε) ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κατάφερε να ελέγξει απόλυτα το ένα τρίτο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, αφού το νομοσχέδιο για το γάμο δεν ψήφισαν συνολικά 51 γαλάζιοι βουλευτές! Μάλιστα από αυτούς, οι 20 καταψήφισαν και 31 επέλεξαν την πιο διπλωματική οδό της αποχής. Δεν είναι λίγοι μάλιστα αυτοί, που αξιολόγησαν τη μεγάλη πτώση των ποσοστών της ΝΔ στις Ευρωεκλογές, ως το πολιτικό κόστος για την ψήφιση του νομοσχεδίου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών…
Κατά της συνταγματικότητας του γάμου έχουν προσφύγει τρία σωματεία
Κι ενώ φαινόταν πως το θέμα έληξε, αφού ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών είναι πλέον νόμος του κράτους, οι εξελίξεις δικαιώνουν το σοφό Σόλωνα, ο οποίος είχε προειδοποιήσει τότε το βασιλιά Κροίσο: “Mηδένα προ του τέλους μάκαριζε”! Η συνταγματικότητα του νόμου 5089/2024, με τον οποίο καθιερώθηκε για πρώτη φορά η δυνατότητα σύναψης γάμου μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου — γεγονός που συνεπάγεται την επέκταση του δικαιώματος υιοθεσίας και σε ομόφυλα έγγαμα ζευγάρια ή σε ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης — αναμένεται να κριθεί από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως άλλωστε ορίζει και το Σύνταγμα.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας καλούνται να αποφανθούν αν η αναγνώριση της δυνατότητας τέλεσης γάμου μεταξύ ομοφύλων και η συνακόλουθη δυνατότητα υιοθεσίας (είτε από κοινού είτε μεμονωμένα από τον έναν σύζυγο) αντίκεινται στις διατάξεις του άρθρου 21 παρ. 1 — περί προστασίας της οικογένειας, του γάμου, της μητρότητας και της παιδικής ηλικίας — και του άρθρου 4 παρ. 1 — περί ισότητας — του Συντάγματος. Κατά της συνταγματικότητας του γάμου έχουν προσφύγει τρία σωματεία, με καταστατικό σκοπό τη στήριξη της οικογένειας και του γάμου, την ενθάρρυνση της τεκνογονίας βάσει της ελληνορθόδοξης παράδοσης και, γενικότερα, την προάσπιση της ορθόδοξης πίστης.
Τα σωματεία υποστηρίζουν ότι, με τον νόμο της Κυβέρνησης Μητσοτάκη τροποποιείται πλήρως ο θεσμός της οικογένειας, όταν περιλαμβάνει ζεύγη και γονείς του ίδιου φύλου, κάτι το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το άρθρο 21 του Συντάγματος, που προβλέπει ότι η οικογένεια είναι θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους, όπως επίσης προβλέπει ότι ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του κράτους. Το Σύνταγμα, σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν τα σωματεία, «δεν μπορεί να εννοεί άλλου είδους οικογένεια από εκείνη που όρισε από αιώνες η φυσιολογία του ανθρώπινου σώματος, το οποίο αναπαράγεται και πολλαπλασιάζεται μόνο με την ένωση ανδρός και γυναικός και ποτέ με την ένωση ανθρώπων ιδίου φύλου».
Υπογραμμίζουν ακόμη, ότι ως οικογένεια νοείται «ομάδα ανθρώπων που συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς αίματος, γάμου ή υιοθεσίας, αποτελούμενη από τον πατέρα, τη μητέρα και τα παιδιά και ζώσα συνήθως υπό την αυτή τη στέγη». Δεν παραλείπουν να αναφέρουν ότι οι θεωρίες περί δήθεν μη ύπαρξης «φυσικής προέλευσης των δύο φύλων είναι κοινωνικές κατασκευές ή ότι τα φύλα δεν είναι δύο ή ότι αποτελεί αποκλεισμό η απαγόρευση γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ή ότι πρέπει να επιτρέπεται η ανατροφή παιδιών χωρίς πατέρα και μητέρα, αλλά με γονέα ‘’Α’’ και γονέα ‘’Β’’, δεν συμβιβάζονται με το άρθρο 21 του Συντάγματος, ούτε με την προστασία της παιδικής ηλικίας». Σύμφωνα επίσης με τους συνταγματικούς κανόνες, είναι υπό την προστασία του κράτους ο γάμος, η οικογένεια, η μητρότητα και η παιδική ηλικία, δηλαδή «προϋποθέτουν ύπαρξη πατέρα και μητέρας (άνδρα και γυναίκας), ήτοι ύπαρξη γονέων διαφορετικού φύλου», κάτι που προϋποθέτει την τέλεση γάμου μεταξύ προσώπων διαφορετικού φύλου, αναφέρουν επιπρόσθετα. Κατά συνέπεια, εξ αντιδιαστολής συνάγεται ότι «το Σύνταγμά μας δεν αποδέχεται ύπαρξη δικαιώματος τελέσεως γάμου μεταξύ ομόφυλων προσώπων», αφού αυτό δεν οδηγεί στις συνταγματικές προϋποθέσεις προστασίας της μητρότητας, της οικογένειας και των παιδιών.
Σε άλλο σημείο αναφέρουν ότι «η θέσπιση γάμου μεταξύ ομόφυλων προσώπων δεν διαφυλάσσει ούτε ενισχύει την οικογένεια και τον γάμο και δεν μπορεί να αποτελεί θεμελιακό θεσμό για το έθνος και την κοινωνία».
Παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας
Ενώ για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, υποστηρίζουν ότι, παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας (άρθρο 4), κι αυτό γιατί: «Η παροχή δυνατότητας σε ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά και να αποτελούν κατά πλάσμα δικαίου τους δύο γονείς τους, συνιστά ουσιώδη καταστρατήγηση της συνταγματικής αρχής της ισότητας, καθώς στερεί από ορισμένα παιδιά το δικαίωμα να ανατρέφονται σε οικογένεια με μητέρα και πατέρα, λαμβάνοντας από τον καθένα όσα πολύτιμα προσφέρουν και η μητρότητα και πατρότητα για τη ζωή και την ψυχοσωματική ανάπτυξή τους».
Και όλα αυτά, «τη στιγμή κατά την οποία υπάρχει η δυνατότητα να υιοθετηθούν από ετερόφυλες οικογένειες», έτσι «ώστε να απολαμβάνουν τα υιοθετημένα παιδιά τόσο μητρική όσο και πατρική στοργή». Ετσι, υπογραμμίζεται «με την αναγνώριση δικαιώματος υιοθεσίας από ζεύγη ομόφυλων δημιουργείται δυσμενής διάκριση εις βάρος των παιδιών που υιοθετούνται από τέτοια ζεύγη, ενώ άλλα παιδιά απολαμβάνουν την ανατροφή σε μια οικογένεια, το πατρικό και μητρικό πρότυπο».
Ωστόσο, αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι «παρά τις προσπάθειες να πειστεί η κοινή γνώμη περί του αντιθέτου, είναι κοινή επιθυμία κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως του δικού του σεξουαλικού προσανατολισμού, να έχει τη μητέρα και τον πατέρα του, οι οποίοι είναι για τον κάθε άνθρωπο ιερά πρόσωπα και με τους οποίους δημιουργούνται ψυχικοί δεσμοί ακατάλυτοι, που υπερβαίνουν ακόμα και τον θάνατο». Το να πετύχει ομόφυλο ζευγάρι «την υιοθεσία ορφανού ή εγκαταλελειμμένου παιδιού, όπως δίνεται πλέον η δυνατότητα με τον νόμο 5089/2024, στερεί από το υιοθετημένο παιδί τα αιώνια και ιερά γονικά πρότυπα, μητέρα και πατέρα, θέτοντας το παιδί σε δυσμενή θέση, δυσμενέστερη από άλλα ορφανά ή εγκαταλελειμμένα παιδιά που υιοθετήθηκαν από έγγαμα ανδρόγυνα».
Ενδεικτικό του πόσο τρομάζει τον πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση η πιθανότητα να κριθεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ αντισυνταγματικός ο νόμος, για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και μπροστά στη δημοσκοπική κατάρρευση των τελευταίων μηνών, αλλά και τις εσωκομματικές αντιδράσεις, που εκδηλώθηκαν ακόμη και στη Βουλή, η Κυβέρνηση έκανε μισό βήμα πίσω, υπαναχωρώντας στην δυνατότητα απόκτησης παιδιού από ομόφυλα ζευγάρια ανδρών και μοναχικούς άνδρες, μέσω παρένθετης μητέρας. Δεν υπαναχώρησε ωστόσο ούτε χιλιοστό, από τη δυνατότητα απόκτησης τέκνου, μέσω υιοθεσίας, για ομόφυλα ζευγάρια ανδρών και γυναικών, παρά το γεγονός ότι, έχουν εκδοθεί δικαστικές αποφάσεις, που έκριναν ότι, κάτι τέτοιο αντίκειται στα χρηστά ήθη και στις κυριαρχικές ηθικές αρχές και αντιλήψεις, που διέπουν τη ζωή και το βιοτικό ρυθμό της χώρας μας.
Πανεπιστημιακοί και ιδιωτικά κολλέγια κατά των ξένων ΑΕΙ
Το δεύτερο μεγάλο μέτωπο, που έχει “ανάψει φωτιές” στην Κυβέρνηση και για το οποίο θα αποφασίσει επίσης η Ολομέλεια του ΣτΕ αφορά το ζήτημα, που έχει διχάσει την ακαδημαϊκή κοινότητα και αγγίζει τον σκληρό πυρήνα της συνταγματικής ταυτότητας της χώρας: είναι συνταγματικός ο νόμος που ανοίγει τον δρόμο για την εγκατάσταση παραρτημάτων ξένων ΑΕΙ στην Ελλάδα, ή όχι;
Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας θα κληθεί να απαντήσει αν οι διατάξεις του ν. 5094/2024 –με τις οποίες θεσπίζεται το πλαίσιο λειτουργίας μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων μέσω συνεργασιών με ξένα πανεπιστήμια– συμβιβάζονται με το άρθρο 16 του Συντάγματος ή αν παραβιάζουν το αποκλειστικό κρατικό μονοπώλιο στην ανώτατη εκπαίδευση. Οι προσφυγές, οι οποίες συζητήθηκαν στην Ολομέλεια του ΣτΕ προέρχονται από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ) και μέλη ΔΕΠ των ελληνικών ΑΕΙ.
Από τη μία πλευρά, οι πανεπιστημιακοί ζητούν την ακύρωση των υπουργικών αποφάσεων που εκδόθηκαν κατ’ επίκληση του νόμου, υποστηρίζοντας ότι παραβιάζεται το άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ρητά την παροχή ανώτατης εκπαίδευσης αποκλειστικά από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με διδάσκοντες δημόσιους λειτουργούς. Τονίζουν πως η νέα ρύθμιση υποβαθμίζει τις συνταγματικές εγγυήσεις για την ποιότητα της εκπαίδευσης και την ακαδημαϊκή ελευθερία, θέτοντας υπό αμφισβήτηση το δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης.
Από την άλλη πλευρά, τα ιδιωτικά Κολέγια καταγγέλλουν ότι, ο νόμος δημιουργεί μια αγορά δύο ταχυτήτων, αναγνωρίζοντας στα νέα Νομικά Πρόσωπα Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΝΠΠΕ) –με τη μορφή παραρτημάτων αλλοδαπών πανεπιστημίων– προνόμια που δεν διαθέτουν οι ίδιοι. Υποστηρίζουν ότι υποβαθμίζονται σε «παρόχους δεύτερης κατηγορίας» και ότι η απαίτηση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα για τα ΝΠΠΕ περιορίζει αδικαιολόγητα την ελευθερία εγκατάστασης και την επιχειρηματική ελευθερία, όπως κατοχυρώνονται στο ενωσιακό δίκαιο.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ καλείται να αποφασίσει, μεταξύ άλλων, εάν οι επίμαχες διατάξεις του ν. 5094/2024 είναι σύμφωνες με το άρθρο 16 του Συντάγματος, εάν παρακάμπτεται με τις ρυθμίσεις του νόμου αυτού η προβλεπόμενη στο άρθρο 110 του Συντάγματος διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης και εάν με τις διατάξεις αυτές καλύπτονται οι συνταγματικές απαιτήσεις για την ανώτατη τριτοβάθμια εκπαίδευση (ακαδημαϊκή ελευθερία, υπηρεσιακή κατάσταση διδακτικού προσωπικού των παραρτημάτων, κρατική εποπτεία, αυτοδιοίκηση).
Πηγή: Εστία της Κυριακής
