Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, από την τηλεοπτική συχνότητα του ΑΝΤ1 στις 21.00, ο Γιάννης Μπέζος δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στην κωμική σειρά «Παρουσιάστε!».
Ο Γιάννης Μπέζος με αφορμή τη νέα επιτυχημένη σειρά, μίλησε στο περιοδικό «enjoy» και την Μαρία Ανδρέου ιεραρχία που υπάρχει στον Στρατό, σε αυτόν τον παγκόσμιο πανάρχαιο θεσμό που δεν πηγαίνεις για να περάσεις καλά, αφού εκπαιδεύεσαι για πόλεμο. Αν και τονίζει ότι η σειρά δεν έγινε για να μας μάθει τι θα πει Στρατός, αλλά στοχεύει στην υπερβολή των σχέσεων με σκοπό το γέλιο. Γιατί ο Ελληνας πλέον έχει πολύ μεγάλη ανάγκη για να γελάσει γιατί, όπως λέει και ο σπουδαίος ηθοποιός: δεν γελάμε καλά!
Θα ανεβάσετε από τον Φεβρουάριο, αν όλα πάνε καλά με την πανδημία, τις «Αινιγματικές παραλλαγές» του Ερικ Εμανουέλ Σμιτ, με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη στο θέατρο Εμπορικόν. Πώς τα βλέπετε όμως τα πράγματα με τον κορονοϊό και τις θεατρικές σκηνές; Θα επιβιώσουν;
Επειδή πολλά λέχθηκαν για την υπουργό Πολιτισμού, την κυρία Λίνα Μενδώνη, από τους θεατρικούς επιχειρηματίες, εγώ θα ήθελα να πω ότι το θέμα με τον κορονοϊό δεν αφορά κυρίως το υπουργείο Πολιτισμού, αλλά το υπουργείο Υγείας. Οταν τα κρούσματα αυξάνονται στην Αττική και ο κορονοϊος δεν είναι σε ύφεση, δυστυχώς, αλλά σε έξαρση, δεν νομίζω ότι ούτε οι θιασάρχες ούτε η κυρία Μενδώνη ούτε οι ηθοποιοί ούτε κανένας μας πέρα από τους επιστήμονες μπορεί να έχουν γνώμη για το πώς θα πορευτούμε με αυτήν την πανδημία. Στα νοσοκομεία πεθαίνουν συμπολίτες μας, ο κορονοϊός έχει μεγάλη μεταδοτικότητα. Ελπίζω η επιστημονική κοινότητα να βρει το φάρμακο ή το εμβόλιο σύντομα, γιατί, αν αργοπορήσει πάρα πολύ, οι συνέπειες θα είναι πολύ τραγικές. Πολλοί συνάδελφοί μου μού λένε: «Μα δεν έκλεισαν στον πόλεμο τα θέατρα, τι γίνεται τώρα;» Δεν είναι ίδια η συνθήκη. Ζούμε μια πανδημία. Πάντως, αν οι επιστήμονες αργήσουν ακόμη πιο πολύ για να βρουν το φάρμακο, θα αρχίσω να προβληματίζομαι. Ο χρόνος θα τα δείξει όλα. Πάντως, το θετικό μέτρο είναι ότι οι κενές θέσεις στα θέατρα για την προστασία των θεατών θα επιδοτηθούν από το ΥΠΠΟ.
Κύριε Μπέζο, είναι μεγάλη η ανεργία στον καλλιτεχνικό χώρο… Οι καλλιτέχνες βρίζουν, αγανακτούν, και με το δίκιο τους. Επαιτούν πλέον…
Οι καλλιτέχνες βρίζανε και από παλιά. Δεν ζούσαμε κάπου αλλού και ξαφνικά ξυπνήσαμε μέσα στα προβλήματα. Δεν φυτοζωούν οι ηθοποιοί λόγω της πανδημίας του κορονοϊόυ. Αυτή είναι μια έκτακτη συνθήκη. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στον καλλιτεχνικό χώρο και γι’ αυτό φταίνε οι δραματικές σχολές. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί από τη ρίζα του. Βγαίνουν ανεξέλεγκτα εκατοντάδες ηθοποιοί από δεκάδες δραματικές σχολές και αυτό δημιουργεί πολύ μεγάλες στρεβλώσεις. Η ελληνική θεατρική αγορά δεν μπορεί να ταΐσει τόσο πολλούς ηθοποιούς, ποτέ δεν μπορούσε, όχι τώρα με την πανδημία, αλλά και στις ημέρες της αφθονίας. Οπως δεν μπορεί να έχει και πάνω από 200 θεατρικές σκηνές στην Αθήνα. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσο μεγάλη ανεργία στον κλάδο και φτώχεια. Δεν μπορούν να απορροφηθούν.
Πάντως, στον χώρο σας επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας. Αληθεύει ότι για 2,5 μήνες οι ηθοποιοί κάνουν πρόβες για ένα έργο και δεν πληρώνονται από τον θιασάρχη; Τι λέει γι’ αυτό το υπουργείο Πολιτισμού;
Σε αυτό δεν έχει σχέση το υπουργείο Πολιτισμού, αλλά το υπουργείο Εργασίας. Υπάρχουν εθνικές κλαδικές συμβάσεις, αλλά ελάχιστοι τις σέβονται και πληρώνουν κανονικά. Πολλοί συνάδελφοί μου μού λένε: «Γιάννη, είσαι από τους μόνους που μας πληρώνεις τις πρόβες στις παραστάσεις σου». Εμένα με ενδιαφέρει ο νόμος. Και όχι να λειτουργούν τα πράγματα περίεργα και περιστασιακά. Αλλά όταν τα ενοίκια των θεάτρων είναι τόσο ακριβά, ο θιασάρχης μπορεί να πληρώσει τις πρόβες; Θα τα βγάλει εις πέρας; Αλλά ένα πιθανό ατύχημα ενός ηθοποιού ποιος θα το πληρώσει; Με τον κορονοϊό βγήκαν όλες οι παθογένειες του κλάδου μας στην επιφάνεια. Πολλοί ηθοποιοί ξέρουν τα δικαιώματά τους ακόμα και για τις πρόβες, αλλά ξέρουν και τι γίνεται στην αγορά. Υπάρχει κέρδος από τις παραστάσεις ή ζημία; Από το να μείνουν άνεργοι θιασάρχες και ηθοποιοί, το πολεμούν όλοι μαζί. Το πρόβλημα είναι μεγάλο. Για μένα, για να κρατηθούν τα θέατρα ανοιχτά και να μην κλείσουν μέσα στο κορονοϊό υπάρχει μια συνθήκη. Να επιδοτηθούν οι κενές θέσεις.
Λέτε η πανδημία να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι; Να γίνουμε πιο σοφοί απέναντι στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στη φύση, στις μεταξύ μας σχέσεις;
Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος. Δεν θα αλλάξει τίποτα. Οι άνθρωποι δεν ωριμάζουν ούτε μέσα από πολέμους ούτε μέσα από πανδημίες δεν αλλάζουν, αυτό έχει δείξει τουλάχιστον η Ιστορία. Η γνώση αλλάζει τον άνθρωπο προς το καλύτερο. Ισα ίσα θα έλεγα ότι σε καιρό κρίσεων, και δη μέσα σε μια πανδημία, οι άνθρωποι λόγω της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας θυμώνουν πιο πολύ, έχουν περισσότερα νεύρα, κακίες, σκέφτονται παράξενα… Επικρατεί αυτό που λέει ο λαός μας ο θάνατός σου, η ζωή μου. Γιατί όταν δεν υπάρχουν χρήματα να κινηθεί η οικονομία, όταν έχουν όλα σταματήσει τουρισμός, εστίαση, τέχνες, εμπόριο υπάρχει μεγάλη αναστάτωση.
Η μάσκα θα γίνει το αξεσουάρ μας;
Αναγκαστικά. Και στα γυρίσματα της κωμικής σειράς του ΑΝΤ1 «Παρουσιάστε» με αυτές πάμε, με αυτές γυρίζουμε τις σκηνές, ως σκηνοθέτης μιλάω. Την ώρα των γυρισμάτων οι ηθοποιοί δεν φορούν μάσκες. Για τους επόμενους πέντε μήνες, όπως βλέπω τα πράγματα, θα φοράμε μάσκες για να είναι τα πράγματα ελεγχόμενα, τόσο στα γυρίσματα όσο και στο θέατρο. Το πιο σημαντικό για μένα στο θέατρο είναι να τηρούνται οι αποστάσεις στους θεατές κατά την είσοδό τους και την έξοδό τους από αυτό. Να μη συνωστίζονται. Η επιστημονική κοινότητα έχει αργοπορήσει σχετικά με το φάρμακο. Υπάρχει παγκοσμίως ένα μεγάλο κενό, το οποίο μας προβληματίζει όλους.
Πώς περάσατε στην καραντίνα;
Στην αρχή δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Μετά ένιωσα ότι πάω να συνηθίσω μια κατάσταση, και αυτή η ιδρυματοποίηση δεν μου άρεσε. Το αναμενόμενο. Χάθηκε το στοιχείο της έκπληξης. Ηθελα να το αλλάξω. Εύχομαι να τη βγάλουμε όλοι καθαροί από αυτό και να ξεκινήσουν δυνατά η επικοινωνία και η δημιουργία. Η στασιμότητα δεν είναι ζωή. Το καλοκαίρι αφεθήκαμε με τον ήλιο και τη θάλασσα και ήταν φυσικό τα κρούσματα να πολλαπλασιαστούν. Πάντως, δεν θα ήθελα να κλειστούμε ξανά. Νομίζω ότι καμία ευρωπαϊκή χώρα το θέλει αυτό. Μία ακόμα καραντίνα θα έχει τεράστιες οικονομικές αναταράξεις και επιπτώσεις στην Ευρώπη. Δεν ξέρω, αλλά οι 8 επόμενοι μήνες θα είναι πολύ κρίσιμοι για όλο τον κόσμο.
Επειτα από δέκα χρόνια Μνημονίου κανείς δεν περίμενε και αυτό το χαστούκι. Ο ελληνικός λαός δεινοπάθησε με την οικονομική κρίση…
Συγγνώμη που σας διακόπτω, αλλά τώρα η κατάσταση είναι πιο δραματική, γιατί ακόμη και στην κρίση μπορούσες να κινηθείς. Σήμερα δεν μπορείς να κινηθείς, να δουλέψεις, λόγω της πανδημίας. Το θέμα δεν είναι τοπικό, είναι παγκόσμιο πλέον. Οι αεροπορικές εταιρίες δεν πετούν. Μιλάμε για τεράστια οικονομική ύφεση.
Από την άλλη μεριά, βλέπουμε τον Τραμπ να δίνει σόου στις ΗΠΑ με τον κορονοϊό. Καμία σοβαρότητα, ωστόσο οι ψηφοφόροι τον υποστηρίζουν…
Δεν είναι μόνο ο Τραμπ, δείτε παγκοσμίως ποιοι είναι οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων και γενικότερα των χωρών. Παγκοσμίως υπάρχει μεγάλη οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια. Οι άνθρωποι όταν ταλανίζονται από την οικονομική κρίση για καιρό, κάνουν αυτόματα πολιτικά μια στροφή προς τη συντήρηση. Τι έχει γίνει στην Ευρώπη; Επικράτησε ο φόβος, οι Αυστριακοί και οι Ούγγροι κλείσανε τα σύνορά τους, ύψωσαν τείχη, έχουν αφήσει εμάς εδώ τους Ελληνες να σηκώσουμε μόνοι μας το βάρος του προσφυγικού. Η κεντρική Ευρώπη είδαμε ότι φέρθηκε στις χώρες του Νότου και με τα Μνημόνια, αλλά και με τους πρόσφυγες και την πανδημία. Οι χώρες αυτές έχουν παρελθόν ως αυτοκρατορίες, ήταν αποικιοκρατικές κατά βάση, αλλά πλέον με τις προσφυγικές ροές έδειξαν το σκληρό πρόσωπό τους για ακόμα μία φορά. Η Ελλάδα έδειξε ότι έχει άλλο πρόσωπο. Δημοκρατικό, ελεύθερο, ανθρώπινο. Εχουμε άλλη ιστορία. Αλλά όσο δεν λύνεται το πρόβλημα στη Συρία και υπάρχει πόλεμος, θα υπάρχει μεγάλο θέμα με τους πρόσφυγες, και η Ελλάδα πόσο μπορεί να αντέξει. Υπάρχουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχει όμως και κάτι που λέγεται ρεαλισμός.
Ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται τον πόνο των ανθρώπων, προκαλεί ποικιλοτρόπως την Ελλάδα, τεστάρει την ανοχή των μεγάλων δυνάμεων; Τι θέλει πόλεμο;
Ο Ερντογάν κάνει αυτό που κάνει τόσα χρόνια η τουρκική εξωτερική πολιτική. Προκαλεί. Πιέζει. Απλά ο Ερντογάν είναι πιο σταρ… και φαίνεται περισσότερο. Κατά τα άλλα, η Τουρκία έχει τις ίδιες βλέψεις, εμείς τι κάνουμε;
Τα προβλήματα είναι πολλά. Πώς τα ξορκίζουμε;
Με το γέλιο!
Αυτό κάνετε στον ΑΝΤ1;
Ναι, και μας έχουν αγκαλιάσει τόσο οι άνδρες τηλεθεατές όσο και οι γυναίκες.
Πώς έγινε η κωμική σειρά «Παρουσιάστε!»;
Ηταν μια πρόταση του καναλιού. Ο σεναριογράφος Μάκης Πιτταράς είχε την ιδέα, τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα, το σενάριο πολύ αστείο. Αυτό που ήθελα ως θεατής, σκηνοθέτης, ηθοποιός, ήταν μια σειρά που να με έκανε να γελάσω. Οχι να χαζογελάω, να γελάω κατά συνθήκη. Να γελάω κατά περίσταση. Να γελάω αυθόρμητα και αβίαστα. Το γέλιο στη ζωή είναι πολύ αναγκαίο. Και δεν γελάμε καλά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Έχουμε ανάγκη από γέλιο!
Πώς σας φαίνεται ο Στρατός; Γιατί οι άνδρες δεν ξεχνούν τη θητεία τους; Γελάνε, μάλιστα, όταν θυμούνται πώς πέρασαν ως φαντάροι. Εσείς πώς περάσατε στον Στρατό;
Πάντως δεν έκανα εννεάμηνη θητεία και δεν θέλουν να μάθουν τα νέα παιδιά πώς πέρασα. Καμία σχέση με το σήμερα. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο Στρατός είναι θεσμός πανάρχαιος και παγκόσμιος. Η φύση του ανθρώπου είναι και πολεμική και κατακτητική και άπληστη. Γι’ αυτό υπάρχουν Ενοπλες Δυνάμεις σε κάθε χώρα. Ο Στρατός, λοιπόν, είναι σκληρός. Εχει δομή. Είναι ένας άλλος κόσμος. Με λίγα λόγια, στον Στρατό δεν πας εκδρομή. Πας για να μην περάσεις καλά. Ξεκινάμε από αυτό. Πας να μάθεις πώς θα ζήσεις σε δύσκολες συνθήκες, σε πόλεμο, πώς θα προασπιστείς τον εαυτό σου, την πατρίδα σου. Αρα υπάρχει ζόρι. Δεν πρέπει να περάσεις καλά. Εχει δυσκολίες, ζεις μαζί με άλλους, ακολουθείς κανόνες, δεν μπορεί να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει με τα όπλα, τη διαβίωση, υπάρχει ιεραρχία. Στρατός χωρίς ιεραρχία δεν γίνεται. Υπάρχουν ο λόχος και οι διοικητές. Μιλάμε ότι ο Στρατός εκτελεί εντολές, χρειάζεται ψυχικό σθένος, γιατί εκπαιδεύεσαι για να αντιμετωπίσεις έναν εχθρό. Πρέπει να μάθεις να υπακούς, γιατί μόνο έτσι θα σώσεις τη ζωή σου και τους άλλους φαντάρους που είναι δίπλα σου. Υπάρχουν, λοιπόν, διαταγές. Στη δική μας κωμωδία υπάρχουν μια υπερβολή και ένας σουρεαλισμός για να βγει το γέλιο. Αλλά ο Στρατός σε βγάζει εκτός ορίων. Ετσι και αλλιώς και το γέλιο σώζει. Υπάρχουν μια έντονη διαμάχη και τριβή ανάμεσα στους διοικητές, αλλά από εκεί πηγάζουν η τρέλα και το γέλιο.
Υπάρχουν παλικάρια που θέλουν να υπηρετήσουν την πατρίδα μέσα από γραφεία στην Αθήνα…
Καταλαβαίνω ότι δεν θέλει να πάει κάποιος φαντάρος στα σύνορα, στον Εβρο, στα ακριτικά νησιά, αλλά ο Στρατός είναι ειδική συνθήκη. Δεν είναι καλοπέραση. Και πλέον πάνε για εννέα μήνες, παλιότερα τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα και πολλοί νέοι αν τα μάθουν από τους παππούδες τους θα λιποθυμούσαν.
Γιατί βλέπουν τη σειρά; Εσείς ως Γούλας και ο Μανώλης Μαυροματάκης ως Σκορδάς δίνετε ρεσιτάλ ως διοικητές. Να που έφτασε και η στιγμή τα στρατόπεδά σας να συγχωνευτούν και να διοικήσετε μαζί… Τελικά, ποιος θα πάρει τη θέση του ταξιάρχου;
Τη βλέπουν τη σειρά γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένας άνθρωπος σ’ αυτόν τον κόσμο που να μην αγαπά την πατρίδα του. Οπως έβλεπαν και τη σειρά «Της Ελλάδος τα παιδιά». Η πατρίδα είναι ο τόπος που ζεις, είναι τρελό να μην τον αγαπάς. Η χώρα σου είναι η οικογένειά σου, την οποία την αγαπάς για τα θετικά της, τις ομορφιές της και δέχεσαι και τα αρνητικά της, τα ελαττώματά της. Για να αλλάξει προς στο καλύτερο μια χώρα πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι πολίτες. Αλλο πατρίδα, άλλο κράτος. Πατρίδα είναι οι ρίζες, η ταυτότητά μας, η ιστορίας μας, οι μυρωδιές, τα ήθη, τα έθιμα, ο πολιτισμός, οι μουσικές, τα φαγητά μας, η γλώσσα μας. Από τη σειρά όλα αυτά περνούν αμυδρά, η βάση της είναι όμως άλλη. Το γέλιο. Και σ’ αυτό θα μείνουμε. Ο Μανώλης είναι υπέροχος ως διοικητής και δεν ξέρω ποιος θα πάρει τη θέση του Κατσαφάδου.
Καλή ελληνική μυθοπλασία υπάρχει, αλλά υπάρχει και πολύ ριάλιτι φέτος…
Να μη τα βλέπουμε, λοιπόν. Τα ριάλιτι γίνονται γιατί κάποιοι τα βλέπουν. Εγώ πραγματικά απορώ γι’ αυτές τις παραγωγές που απαξιώνουν την γυναίκα. Αλήθεια, πού είναι τα φεμινιστικά κινήματα, γιατί σώπασαν; Τι κάνουν τα γυναικεία σωματεία ισότητας; Τους αρέσει αυτό που βλέπουν; Εγώ ντρέπομαι.
