Η μελέτη και η έρευνα όταν αποκαλύπτει «αρχαιολογικά ευρήματα από τον Παλαιό Κόσμο και τη Λέσβο 2,5 εκατ. έως 50.000 χρόνια πριν», ομοιάζει ως προσευχή στην διαχρονία και αποτελεί μία αποκαλυπτική αναδίφηση, στην προέλευση, μία ιερά κατάδυση και προσφυγή επαναβιώσεως στην ανθρώπινο και ελλαδική γενεαλογία. Και όταν η αρχαιολόγος έχει εγκαταλείψει θέση διδάσκοντος στο Καίμπριτζ, όπως η κ. Νένα Γαλανίδου, για να το πράξει, το αποτέλεσμα δικαιώνει πρώτα από όλα την Γνώση και την επιστημονική αλήθεια. Για την καθηγήτρια, ως πρόθεσις προϋπήρξε «η υπόσχεση και η πρόκληση αυτό το ατελώς γνωστό κομμάτι της ελληνικής αρχαιολογίας να το βάλω στο χάρτη, να το κάνω ορατό…».
Οι τίτλοι της επιστήμονος υπερβαίνουν τις δυνατότητες δημοσιογραφικής παραθέσεως τους και ίσως αρκεί το εκπεφρασμένο ερευνητικό ενδιαφέρον και πάθος με την Παλαιολιθική, Μεσολιθική, Νεολιθική Αρχαιολογία, Δημόσια Αρχαιολογία, Αρχαιολογία των Καταποντισμένων Προϊστορικών Τοπίων, για να αποδώσει το μεγαλείο της εμπράκτου ενασχολήσεως που καθίσταται ιερουργία στο παρελθόν, το αέναο, τον χρόνο και τον τόπο.
Μετά την όντως μεγαλειώδη παρουσίαση «Οι απαρχές της γλυπτικής. Αρχαιολογικά ευρήματα από τον Παλαιό Κόσμο» στο Μουσείο Μπενάκη, η συνέχεια θα δοθεί με σειρά σεμιναρίων και διαλέξεων που «θα είναι αφιερωμένες στις απαρχές της ένδυσης, της κόσμησης και της νηματουργίας» Τα σεμινάρια είναι ανοικτά στο κοινό δωρεάν. Θα πραγματοποιηθούν στο αμφιθέατρο του Ινστιτούτο της Δανίας στην Αθήνα στην οδό Χαιρεφώντος 14, Πλατεία Αγίας Αικατερίνης, Πλάκα, σε συνεργασία και συνδιοργάνωση της ιδίας της επιστήμονος και του Πανεπιστημίου Κρήτης που εκπροσωπείται με τον Δρα Ανδρέα Ντάρλα, από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας, του Υπουργείου Πολιτισμού.
Όπως εξήγησε στην «Ε.τ.Κ» η κ. Γαλανίδου, η σειρά των παρουσιάσεων του σεμιναρίου «υπηρετεί την διάχυση της επιστημονικής γνώσης για την παλαιολιθική περίοδο στο μεγάλο κοινό και στο ειδικό κοινό. Το φετινό σεμινάριο είναι αφιερωμένο στις απαρχές της ένδυσης, της κόσμησης και της νηματουργίας στον παλαιολιθικό κόσμο και θα πραγματοποιηθεί μέσα από 5 διαλέξεις από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Μάιο που θα γίνουν στο Ινστιτούτο της Δανίας, το οποίο ευγενικά μας παραχωρεί τον χώρο του και θα καλύψουν ζητήματα ένδυσης, τα ρούχα, τις πηγές για τα ρούχα, τις απεικονίσεις ρουχισμού, αλλά και τις άμεσες μαρτυρίες, αρχαιολογικές μαρτυρίες, τα εργαλεία με τα οποία κατασκευάζονται τα ρούχα από βελόνες δέρματα, επεξεργασία δερμάτων, ρούχων και τις απεικονίσεις των ρούχων της παλαιολιθικής περιόδου μέσα από την μικρογλυπτική μέσα από τα ειδώλια γυναικών γυναικεία τις λεγόμενες παλαιολιθικές Αφροδίτες».
Όπως εξήγησε «η δεύτερη ενότητα αφορά τα κοσμήματα, την κόσμηση. Και το θέμα της κόσμησης το προσεγγίζουμε μέσα από τις άμεσες και τις έμμεσες μαρτυρίες με μια διάλεξη που είναι αφιερωμένη στα κοσμήματα του σπηλαίου Φράχθι από την Αργολίδα ενός πολύ σημαντικού αρχαιολογικού χώρου, αλλά και μέσα από μια επισκόπηση των παγκοσμίων δεδομένων για τις απαρχές της κόσμησης που πάνε πίσω από τις 100.000 χρόνια, πάνε πολύ βαθιά στο χρόνο, όπως και οι απαρχές της ενδυμασίας, της ένδυσης».
Η κ. Νένα Γαλανίδου απεκάλυψε ότι «η τρίτη ενότητα αφορά αυτό που ονομάζω νηματουργεία, δηλαδή το στρίψιμο των ινών των φυτικών και άλλων για να δημιουργία νημάτων σπάγκων κλωστών, σχοινιών, με τα οποία ύφαιναν, έπλεκαν, κατασκεύαζαν ρούχα, εξοπλισμό, αντικείμενα μεταφοράς όπως θα λέγαμε, τσάντες και την εξάρτησή τους. Επειδή μιλάμε για την παλαιολιθική περίοδο, η Παλαιολιθική Περίοδος έχει ταυτισθεί και παίρνει το όνομά της από μια πολύ όμορφη ελληνική λέξη, είναι η παλαιά εποχή του λίθου. Η πλειονότητα των αρχαιολογικών μαρτυριών που διατηρείται που διασώζεται, είναι λίθινα εργαλεία. Είναι υλικά που αντέχουν στο χρόνο».
Η επιστήμων και ερευνήτρια δηλώνει εμφατικώς ότι «είναι το καινούργιο παιδί που ετοιμάζω και που θα ξεκινήσει στις 15 Ιανουαρίου και θα κρατήσει μέχρι τις 7 Μαΐου, έχουμε εμείς εξασφαλίσει τους πόρους και είναι αυτοί που υπηρετούν αυτήν την αφοσίωση που έχει το Πανεπιστήμιο Κρήτης στη λεγόμενη δημόσια αρχαιολογία, το να μεταφερθεί η γνώση η επιστημονική στη δημόσια σφαίρα που την υλοποιούν».
Στόχος της να αποκαλυφθεί «η καθημερινότητα της ζωής των παλαιολιθικών ανθρώπων, μια καθημερινότητα που είχε πολλά οργανικά υλικά. Ξύλο, οστό, κέρατο, ψάθα νήμα δέρμα, τρίχες από ουρές ζώων, ωστόσο αυτά τα υλικά δυστυχώς το πέρασμα τόσων πολλών χιλιετιών δεν διατηρούνται. Εμείς λοιπόν, τι κάνουμε; Προσπαθούμε με τη σειρά αυτών των διαλέξεων τις οποίες θα κάνουν έγκριτοι επιστήμονες από όλο τον κόσμο, από τη Γερμανία από τη Γαλλία, από το Ισραήλ και από το Ηνωμένο Βασίλειο, να ρίξουμε φως στις αυτές τις πτυχές της ζωής και του πολιτισμού που είναι ατελώς γνωστές. Και στους ειδικούς και στο μεγάλο κοινό. Και μας πάνε αυτές τις απαρχές στοιχείων του πολιτισμού που τα θεωρούμε δεδομένα στις μέρες μας πολύ πιο βαθιά στο χρόνο. Πάμε πίσω πολύ πίσω στο χρόνο…Το παλαιολιθικό αυτό σεμινάριο δημιουργεί μία άλλου είδους πατριδογνωσία πέρα από την εθνική πατριδογνωσία που είναι η γνωστή πατριδογνωσία με τις ελληνικές αρχαιότητες κ.λ.π.».
Για το τι απεκάλυψε η προηγηθείσα μεγάλη παρουσίασις για τα ευρήματα της Λέσβου, η ερευνήτρια αναφέρει ότι εντυπωσίασαν, ανάμεσα στα άλλα «τα εντυπωσιακά εργαλεία της Λέσβου που όμοιά τους δεν υπάρχουν σε άλλη αρχαιολογική θέση στη Βαλκανική Χερσόνησο. Ούτε στη δυτική Ανατολία.
Είναι μοναδική η θέση αυτή είναι μοναδική κληρονομιά αυτή και έχει βάλει πολύ «δυναμικά έχει εγγράψει την ελληνική αρχαιολογία στην παγκόσμια αρχαιολογία, την Παλαιολιθική Αρχαιολογία. Συστήσαμε λοιπόν και τα ευρήματα των ερευνών μας και των πολυετών ερευνών στα Ροδαφνίδια και στο νότιο τμήμα του νησιού της Λέσβου. Ουσιώδες συστατικό ήταν μορφές σε λίθο, όχι δουλεμένες, μορφές που παραπέμπουν είτε σε πρόσωπα είτε σε ζώα και που φαίνεται ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι της παλαιολιθικής περιόδου αναγνώριζαν στη φύση και τα αποθησαύριζαν γιατί τα βρίσκουμε στις αρχαιολογικές θέσεις, στα ενδιαιτήματά τους σε συνάφεια με άλλα ευρήματα, εργαλεία κατάλοιπα τροφής και τα λοιπά και τα λοιπά. Δείχνοντας λοιπόν αυτό το πρώιμο, μια πρώιμη αναζήτηση και αν θέλετε, ανιχνεύσαμε τον παλαιολιθικό νου. Πως λειτουργούσε μέσα από αυτά τις ψηφίδες που έχουμε στη διάθεσή μας και που όσο πιο πίσω πάμε στο χρόνο, τόσο πιο λιγοστές είναι, αλλά ταυτοχρόνως μας επιτρέπουν όταν τις βάζουμε όλες μαζί να συμπληρώσουμε και να φτιάξουμε ένα αφήγημα που επαναλαμβάνουν τόσο το ελληνικό όσο και το παγκόσμιο και αφορά μια παγκόσμια και μια πανανθρώπινη πολιτιστική κληρονομιά».
Στο πλαίσιο αυτής της παρουσιάσεως ανεφέρθη ότι το Πανεπιστήμιο Κρήτης «συστηματικά θεραπεύει αυτό το ατελώς γνωστό κομμάτι του παρελθόντος της πατρίδας μας, κάνοντας εξίσου ενδιαφέρουσες, έρευνες και στο κεντρικό Ιόνιο Πέλαγος, την Παλαιολιθική Λευκάδα. Από το 2000 το Πανεπιστήμιο Κρήτης θεραπεύει συστηματικά την έρευνα στην Παλαιολιθική Ελλάδα για την πρώιμη αρχαιολογική έρευνα για τις απαρχές του πολιτισμού. Στον ελλαδικό χώρο και στην ηπειρωτική Ελλάδα και στη νησιωτική Ελλάδα. Από το 2010 πραγματοποιούμε έρευνα στο εσωτερικό αρχιπέλαγος του Ιονίου, δηλαδή συστάδα των μικρών νησιών, το πολύνησο γύρω από το Μεγανήσι, τις λεγόμενες Τηλεβοΐδες Νήσους κάνοντας συστηματική έρευνα επιφανείας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και από το 2015, πραγματοποιώντας συστηματική ανασκαφή στο σπήλαιο του Πάνθηρα στη μικρή νησίδα Κύθρος, που είναι ανάμεσα στη Λευκάδα και το Μεγανήσι. Εκεί σ ένα σπήλαιο αποκαλύπτουμε κατάλοιπα από δραστηριότητα ανθρώπων της παλαιολιθικής εποχής…Μιλάμε για χιλιάδες χρόνια χιλιάδες χρόνια, γύρω στις 200.000 από 200 χιλ. μέχρι περίπου 15.000 χρόνια πριν από το παρόν στο Ιόνιο τώρα…».
Όσον αφορά στην μεγαλειώδη παρουσίαση και τις ανακαλύψεις της εκθέσεως η κ. Νένα Γαλανίδου επισημαίνει ότι «το 2012 πραγματοποιήθηκε η συστηματική ανασκαφή, η δεύτερη συστηματική έρευνα του Πανεπιστημίου Κρήτης στα λεγόμενα Ροδαφνίδια. Ήταν μια έκθεση που είχε τεράστια επιτυχία, γιατί σύστησε για πρώτη φορά την παλαιολιθική κληρονομιά στο μεγάλο κοινό στο αθηναϊκό κοινό και τους διεθνείς επισκέπτες του Μουσείου Μπενάκη μέσα από το πρίσμα, όχι των αγριανθρώπων των απολίτιστων, αλλά μέσα από το πρίσμα της συμβολικής έκφρασης και της αισθητικής αναζήτησης. Αυτό που υποστηρίξαμε είναι ότι πολύ βαθειά στο χρόνο, στη συμμετρία των χειροπελέκεων που είναι τα εμβληματικά εργαλεία της περιόδου που ερευνούμε και την αμφιπρόσωπη λάξευση τον χειροπελέκεων μπορεί κανείς να δει σχήματα πρωταρχικά που παραπέμπουν στη σταγόνα, στο νερό, παραπέμπουν σε ζωογόνα στοιχεία. Και έτσι συστήσαμε μέσα από αυτήν την οπτική τα λίθινα εργαλεία που εκ πρώτης όψεως δείχνουν ταπεινά και δεν έχουν κάποια ομορφιά…».
Πηγή: Εστία της Κυριακής
